ก็...ฉันจะรัก

ลำดับตอนที่ #5 : ฟ้าใส

“ไม่ฮะ ผมไม่หมั้น”ต่องค้านอย่างรุนแรง



“ทำไมละ ลูกก็ไม่มีแฟนนี่นา หนูฟ้าใสเขาก็ไม่ได้เสียหายอะไร เรียนชั้นเดียวกันอยู่แล้วนี่นา”น้าอรแม่ของตองพูด



“ใครว่าผมไม่มีแฟน”ต่องพูด ทำเอาทุกคนหันมามอง รวมทั้งฟ้าใส



“ใคร แม่ไม่เคยเห็นเลยนี่นา”



“นี่ไงฮะ แฟนผม”ต่องชี้ไปที่ฉัน



“ล้อเล่นแน่ๆ”ฟ้าใสพูด ตอนที่ฉันรู้ว่าน้องต่องจะหมั้นกับลูกสาวเพื่อนพ่อ แต่ก็ไม่เห็นรู้ว่านั่นคือ ยัยฟ้าใส ศัตรูคู่แค้นของฉัน



“แล้ว วันนี้เราจะไปหาอะไรกินกันหน่อย เนอะ ต่องเนอะ”ฉันหันไปพูดกับต่อง



“ใช่ครับ ขอโทษนะครับที่ไม่ได้บอกก่อน ผมไปนะครับ”ต่องเดินโอบฉันออกมา โฮะๆๆๆ แผนขั้นแรกสำเร็จไปด้วยดี เราเดินออกมาหน้าปากซอย



“เอาไงดีหละ จะไปหาอะไรกินกันจริงๆหรอ”ฉันถาม



“คงงั้น ไม่งั้น แม่กับพ่อต้องสงสัยแน่ๆ”



“แล้วสามคนนั่น”ฉันหมายถึงตอง ต้อง ต๋อง



“ไม่เป็นไรหรอก เขารับมือได้ พี่ฟลุทอยากไปไหนละ”ต่องถาม



“ไปสยามไหม”ฉันถาม ตัวฉันเองไม่ค่อยได้ไปอยู่แล้ว เพราะไม่มีเพื่อนไป ยัยตองก็ไปทุกเสาร์อาทิตย์ จนเซ็ง พอฉันชวนเลยไม่ไป



“เบื่อแล้ว”ต่องบอก ทำไมพี่น้องมันเหมือนกันอย่างนี้นะ



“งั้นจะไปไหน”



“ไปเดอะมอลล์ดีกว่า ใกล้กว่าด้วย”ต่องพูดแล้วไม่รอช้า ฉุดฉันขึ้นรถเมลที่มาถึงพอดี



เรากินข้าวกัน แล้วเดินดูของ อาจจะเหมือนคู่รักในสายตาใครหลายๆคน โดยเฉพาะ...



“อ้าวหวัดดีฮะ พี่ชัช”อยู่ๆต่องก็ทักใครบางคน



“อ้าว มากับแฟนหรอต่อง”คนที่ชื่อชัชทักตอบ



“ป่าวฮะ ก็ไม่เชิง”ต่องบอก พอดีฉันหันมาจากการดูของเลยพบว่า



“นายนี่นา”



“เฮ้ย ยัยตัวซวย อย่าบอกนะว่าแฟนนาย”ชัชชี้มาที่ฉัน



“ก็ประมาณนั้น”ฉันตอบแทนต่อง



“ไม่น่าเชื่อ คนอย่างนาย หน้าตาก็ดี เรียนก็เก่ง ไม่เห็นต้องไปคบกับคนอย่างนี้ ยัยฟ้าตามจับนายอยู่ไม่ใช่หรอ ยัยฟ้าคงดีกว่ามั้ง”ชัชพูด หน็อย



“นายนี่มัน ปาก เสีย อ๋อ พวกเดี๋ยวกับพวกที่คอยแกล้งฉันตลอดใช่ไหม”



“เปล่านะ”ชัชส่ายหน้า



“ไอ้หน้าปลาจวด”ฉันตั้งฉายาให้เสร็จสรรพ แล้วเดินออกมา



“พี่ฟลุท รอก่อนสิฮะ”ต่องดึงฉันไว้



“ต่อง พี่จะกลับบ้าน”ฉันบอก ต่องมองนาฬิกาแล้วพยักหน้าเดินนำฉันไป



“พี่ฟลุทรู้จักพี่ชัชด้วยหรอ”ต่องถาม นายช่างเป็นน้องชายที่ใส่ซื่อซะจริงๆ ด่ากันปาวๆเนี่ยนะ



“รู้ว่ามันเป็นอีตาบ้า หน้าปลาจวดนั่นแหละ”



“หน้าปลาจวด 555++ พี่ตั้งฉายาคนเก่งจริงๆ 555+++”ต่องยืนขำคนเดียวบนรถเมล



“อยู่แล้ว”ฉันยิ้มรับคำชม เออ ถือว่าเป้นคำชมละกันนะ



เอี๊ยด



เสียงรถเบรก รถเมล คิดจะเบรกกก็เบรก ทำเอาคนโดยสาร หัวทิ่มหัวตำ ฉันก็เกือบจะถลาไปข้างหน้าแล้วถ้าไม่เกาะราวไว้ แต่ไอ้คนที่ยืนขำอยู่หนะสิ



“555555+++”



ลงไปนอนเอ้งเม้งอยู่กับพื้นแล้ว



“มาๆช่วยๆ”ฉันยื่นมือไปฉุดต่อง ขึ้นมา รถเลี้ยวอีกครั้ง



โครม



เสียงฉันกับต่องลงไปกองกับพื้นอีกแล้ว ดูๆไปแล้ว ต่องก็หล่อ ตามคำชมของไอ้หน้าปลาจวดนั่นจริงๆแหละ คงเป็นเพราะฉันเห็นมาตั้งแต่เด็กเลยไม่ได้สังเกตตรงนี้ แต่เวลาหน้าใกลๆกัน มันถึงเห็นได้ชัดขนาดนี้



“555+++”ฉันหัวเราะเป็นคนบ้าอีกแล้ว คราวนี้หัวเราะตัวเองด้วย ซวยจริงๆเลยนะเนี่ย



“ทำไมซวยงี้วะ”ต่องสบถ



“ซวยหรอต่อง มันเป็นกิจวัตรของพี่ตะหากละ เรื่องธรรมดา”ฉันยังหัวเราะไม่หาย



“พี่ทนเข้าไปได้ไงเนี่ย ผมละไม่เข้าใจจริงๆเลย”ต่องส่ายหน้า



“พี่มันตัวซวยไงจ้ะ ระวังนะมันจะเกาะต่อง”ฉันแหย่



“งั้นวันหลังผมไม่มากับพี่แล้ว กลัวความซวยมันจะติด”ต่องเอามือปัดๆ



เราผลัดกันแหย่กันไปแหย่กันมา จนถึงบ้าน ทำไมนะ  ฉันรู้สึกถึงรังสีอำมหิต แผ่ซ่านอยู่รอบๆตัวฉัน พรุ่งนี้ต้องซวยกว่าวันนี้แน่เลย



----------------------



อพัๆๆยังไม่เปิดเรียนเลย มาอัพๆๆๆ หวังว่าคงได้ครึ่งเรื่องก่อนเปิดนะ



รักคนอ่านจังเลย



โพสด้วนน้า



เมื่อวานเค้าได้ลงหนังสือพิมพ์ด้วย555++ อ่านข่าวแล้วขำตัวเอง