รัก...นายนั่นแหละ

ลำดับตอนที่ #4 : รัก...นายนั่นแหละ 4

หลังโรงเรียน



บรรยายกาศสบายๆ



ลมพัดเอื่อยๆ



คีย์นั่งพิงกำแพงโรงเรียน ปล่อยใจให้คิดไปถึงใครคนหนึ่ง



ป่านนี้เขาจะทำอะไรอยุ่นะ



เขาจะจำกันได้ไหม



ทำไมเรารักเขาง่ายๆอย่างนั้นนะ



เราใจง่ายไปไหม



แต่มันถอนตัวไม่ขึ้นแล้วสินะ



คิดถึงจัง



\"เฮ้ คีย์ นึกแล้วว่ามานี้\"เจนตะโกนทัก พลางนั่งลงข้างๆ



\"คีย์ เป็นอะไร วันนี้แปลกๆ\"เจนถาม



\"คีย์\"ชาเขย่าตัวคีย์



\"เอานะ เจน\"ชาหันไปพูดกับเจน เพราะเห็นว่าคีย์ยังเหม่อต่อ



แล้วทั้งคู่ก็ลุกไป





โครม ซ่า



เสียงถังนำ ที่มีน้ำเต็มถังคว่ำใส่หัวคีย์ พร้อมถังน้ำกระแทกหัว



\"เฮ้ย ทำไรฟะ\"คีย์ลุกขึ้นมาโวยวายทันที



\"ก็เรียกตั้งนาน แกไม่รู้เรื่องเลยหรอ\"เจนถาม



\"เหม่อถึงใครละจ๊ะ\"



\"แล้วทำไมหรอ\"คีย์ยังทำหน้า เป็นทองไม่รู้ร้อน



\"ก็ แหม บอกกันบ้างดิ\"ชาเขกหัวคีย์เบาๆ ก่อนจะนั่งลงช้างๆ



\"แกมีอะไรจะพูดไหมคีย์\"เจนถามพลางนั่งลงกับพื้น ตรงข้าง กัน



\"ไม่มีหรอก\"



\"แน่ใจนะ\"เจนจ้องตาคีย์เหมือนจะหาคำตอบ



\"อืม.....ง่วงอะ เมื่อคืนนอนดึก\"คีย์รีบเปลี่ยนเรื่องทันที



\"เฮ้อ......ทำไมดึกอะ\"ชาถาม



เงียบ





ฮือ



เสียงคีย์ปล่อยโห ทันที ไม่มีคำตอบหลุดมาจากปากเธอ แต่เพื่อนทั้งสองเข้าใจดี





\"โทษทีวะ แกก็อย่าคิดมากโว้ย ยังมีพวกเรานะ\"ชารีบปลอบ อย่างรู้สึกผิด



\"แกก็ชา  โอ้ คีย์อย่าร้องนะ\"เจนดุชา ก่อนหันไปโอ๋ คีย์ เหมือนเด็กๆ



\"5555 แกทำเหมือนยัยแก่เลยเจน\"คีย์เงยหน้ามา หัวเราะทั้งน้ำตา



อารมณ์ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว



\"เฮ้อ\"เจนถอนหายใจพลางส่ายหน้า



น่าระอา จริงๆ เดี๋ยวร้อง แล้วหัวเราะ เดี๋ยวเหม่อ เดี๋ยวเครียด เดี๋ยวกวนเดี๋ยวว่าง่าย



แต่นี่แหละนะ นี้คือคีย์ เพื่อนของเธอ ทำไมชอบมีอะไร แปลกๆนะ วันนี้ยัยคีย์ก็ทะเม่งๆ



สงสัยเมื่อวานไม่มีคนกลับบ้านมั้ง หรือทะเลาะกับพ่อ เอ๊ะ หรือแม่ หรือน้องหว่า



แล้วมันเรื่องไรอะ ของหาย หาไม่เจอ เรียน กีฬา เปิดเพลงดัง ไม่กลับบ้าน หรืออะไรวะ ไร้สาระ ดูมีสาระไปหมด



ถ้าเกิดทะเลาะแรงๆละ ตายๆ



\"คีย์ ยืนดิ\"เจนสั่งทันที



\"อะไรวะ\"คีย์งงๆ แต่ก็ยอมลุกขึ้นยืน



\"หมุนไปรอบๆดิ แล้วกางแขนด้วย\"เจนสั่ง



\"ยัยบ้าที่บ้านยังไม่สั่งชั้นทำอะไรบ้าขนาดนี้เลยนะเนี่ย\"คีย์บ่นอุบอิบ แต่ก็ทำตาม



ส่วนยัยบ้าที่บ้านคือใครนะหรอ ก็แม่เขาไง สงสัยพูดคำว่าแม่ไม่เป็น



\"เออ นั่งดิ\"เจนพูดหลังจากที่คีย์หมุนตัวครบรอบ



\"นี่ อะไรวะ แกมาสั่งๆๆ แล้วก็ไม่เห็นมีอะไรเลย\"คีย์ยืนเท้าสะเอวถามอย่างเอาเรื่อง



\"ก็ ดูว่ามีรอยอะไรไหม\"เจนตอบ แล้วก้มหน้าอ่านหนังสือ



\"เออ...\"คีย์กระแทกเสียงก่อนนั่งลง



ตึก ๆ ๆ



\"เฮ้ย ชา เจน เสียงคนมาวะ พวกแกหลบไปก่อนนะ\"คีย์รีบลุกก่อนเพื่อน



\"อืม\"ชารับคำ ปีนขึ้นไปบนต้นไม้ ต้นใหญ่ แตกกิ่งก้าน เยอะพอสมควร ถ้าไม่สังเกตดีๆ จะไม่เห็นเลย



ว่ามีคน นั่งอยู่บนนั้น



กรอบ แกรบ



เสียงเท้า ย่ำลงบนใบไม้แห้งๆ หลังโรงเรียน



เงาใหญ่ค่อยๆ ทอดลงมา พร้อมกับขาอ้วนๆ



เท่านี้ก็พอรู้ว่าใคร





\"นี่ ภัทรธิดา เธอแน่ใจนะ ว่าเห็นยัยตัวแสบที่นี่\"เสียงอันเข้มงวดของอาจารย์วิไลดังขึ้น



คียืไม่รอช้า รีบปีนขึ้นต้นไม้ตามเพื่อนทั้งสองทันที



\"ไหนละ ครูไม่เห็นเลย\"อาจารย์วิไล มองซ้าย มองขวา พยายามจับให้ได้



\"เขาจะไปไหนได้ละคะ ก็เมื่อห้านาทีที่แล้วยังอยู่เลยนี่นา\"ภัทรธิดา หรือแพร พูดอย่าง งง งง



\"นี่ ถ้าเธอจะหลอกครูให้เสียเวลานะ เธอคิดผิดแล้วละ แล้วระวังเธอจะโดนซะเอง\"อาจารย์วิไลพูดอย่างหัวเสีย



ก่อนเดินออกไป ปล่อยให้แพร นั่งเกาหัวอย่าง งง งงอยู่อย่างนั้น



\"ไปไหนฟะ เร็วชิบ\"แพรบ่น กับตัวเองเบาๆ



\"อยู่นี่จ๊ะ\"ชากระโดดมาเกาะหลังแพร



\"เฮ้ย\"



\"เธอคิดจะทำอะไรพวกเราหรือ แพร\"เจนถ้าเสียงเย็น



\"เชอะ คนดังฉันจะไปทำอะไรละยะ\"แพรยังคงปากดี



\"หรอ อาจารย์ขา หนูว่าเขาอยู่ตรงนี้นะคะ\"ชาทำเสียงประจบประแจงล้อเลียนแพร



\"ก็พวกเธออยาก...\"แพรพูด เสียงแค้นใจสุดๆ



\"อยากไรหรอ\"เจนถาม



\"เธอนั้นแหละเจน อยากมายุ่งกับพี่ยีนต์ทำไมละ\"แพรพูด



\"แล้วไง\"เจนถาม



\"พวกเธอชอบใช่ไหมละ ทำตัวเด่นดัง แย่งแฟนชาวบ้าน ตอนแรก ชั้นคิดว่าจะให้อาจารย์มาจัดการนะ



แต่สงสัย คงไม่ได้ผลซะแล้วสิ\"แพรง่างมือขึ้นประทับรอยไว้บนหน้าขาวๆของเจน



\"โอ้ย \"



\"เฮ้ย\"



\"นี่มันจะมากไปแล้วนะ\"คีย์เงียบอยู่นาน พูดขึ้นอย่างน่ากลัว



\"เธอรุ้จักฉันน้อยไป\"คีย์พูด ก่อนเดินเข้าไปใกล้ แพรมากขึ้น



\"แก\"



\"ชา ปล่อยแพรเขาเถอะ\"คีย์พูดสบายๆ แฝงด้วยอำนาจ มือข้างหนึ่งล้วงเข้าไปในกระเป๋า



\"แน่ใจนะคีย์\"ชาพูด แต่ก็ยอมปล่อย



\"เธอหมั่นไส้พวกชั้นมากใช่ไหม\"คีย์ถามแพร



\"ใช่\"



\"เอาละ ฉันจะไม่เอาเปรียบเธอแล้ว เรื่องพี่ยีนต์ เขามาหาเจนเอง เรื่องที่เธอหมั่นไส้พวกฉัน



เรามาพนันกันไหม\"คีย์ถาม



\"เอาสิ\"แพรรับคำ อย่างอวดดี เธอเกลียด สามคนนี่



\"อะ เอางี้ ถ้าเธอชนะฉัน พวกฉันจะยอมกลับไปทำตัวถูกระเบียบ เรียน แต่ไม่พยายามให้เก่ง เพราะเรื่องนั้นมันอยู่ที่สมอง



แล้วก็จะไม่เด่น แต่ถ้าเธอแพ้.....เออ เอาไงดีละชา เจน\"คีย์หันหลังไปถามเพื่อนทั้งสอง



สำหรับสามคน มองตากันก็รู้ว่าอีกคนคิดยังไง



เจนพยักหน้าเบาๆ ชายิ้มเล็กๆ เป็นอันตกลง



\"เธอ ต้องออกจากโรงเรียนนี้ ตกลงไหม\"คีย์ยื่นข้อเสนอ



\"ฉันว่าไม่ยุติรรม เอางี้ ถ้าเธอแพ้ เธอก็ต้องออกไปจากโรงรเยนทั้งสามคน\"แพรยังไม่ยอม



\"ได้ อะ เอาไอ้นี้ไว้ ฉันจะไม่เอาเปรียบเธอหรอก\"คีย์โยนมีดคัตเตอร์ขนาดพกพาให้แพร



\"ชั้นมือเปล่า ต่อให้นะเนี่ย\"คีย์พูดเย้ยๆ



\"แล้วเธอต้องไม่หมาหมู่ด้วย\"แพรบอกอย่างหวั่นๆ



\"ได้ เริ่มนะ\"คีย์รับคำ แล้วก็ยืนเฉยๆ อย่างไม่สะทกสะท้าน



แพรเห็นคีย์เฉย ก็ง่างมือเข้าจะประทับรอยฝ่ามือทันที คีย์หลบอย่างว่องไว พร้อมกับล็อกข้อมือแพรไว้



ก่อนจะบิดอย่างแรง



\"มีมีดไว้ทำไม\"คีย์ถามอย่างกวนสุดๆ



ตอนนี้แพรพยายาม เปิดคัตเตอร์ แต่พอคีย์แค่บิดนิดเดียว คัตเตอร์ก็หลุดจากมือ ก่อนที่แพรจะได้ทำอะไรต่อ มีดนั้น



ก็กลับกรีดลึกลงไปที่แขนของเธอหลายแผล เลือดไหลออกมาไม่ขาดสาย ก่อนที่แพรก็หมดสติไป





------------------

คีย์ออกจะโหดไปหน่อย แต่ก็งี้แหละ



ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยเข้ามาอ่าน