รัก...นายนั่นแหละ

ลำดับตอนที่ #3 : รัก...นายนั่นแหละ 3

\"พวกเธอ เล่นอะไรบ้าๆ\"กานท์โวยวาย



\"นายเข้ามาเอง\"คีย์เถียง



\"เอ้อ เกือบลืม ยัยชา เจน ออกมาเหอะ\"คีย์เรียก



\"อ๋อ โดดเหมือนกันนั่นแหละ\"เอกใส่เต็มที่



\"พวกเธออยู่ม.อะไรไม่คุ้นหน้า\"เจนถาม



\"ม.4 ทำไม\"กานท์ถามกลับ



\"โทษนะจ๊ะ หนู เราไม่อยากมีเรื่องกับรุ่นน้อง\"ชาผลักไหล่เอกเบาๆ



\"เอ๊ะ พี่ม.5ใช่มะ เอ...พี่ชื่อไรกันนะ\"กานท์ถาม เพราะนึกคุ้นๆหน้าสามคนนี้



\"ใช่จ๊ะ พี่ชื่อชา แล้วนี้พี่เจน แล้วก็พี่คีย์ พี่ไม่อยากจะว่านะ แต่ว่า.....เจนแกต่อดิ\"ชาโยนให้เจน แล้วนั่งลงบนเก้าอี้



ด้วยท่าทางกวนประสาทสุดๆ



\"อ๋อ สามแสบของโรงเรียนเราหรอ โทษที ก็ว่าคุ้นๆ ยินดีที่รู้จักฮะ ผมกานท์ นี้เอก\"กานท์แนะนำตัว



\"อืม แปปนะ อ๋อ น้องกานท์ที่เขาว่ากันว่าเสือผู้หญิงหรอ\"เจนทำท่านึก



\"หา เขาว่างั้นหรอฮะ\"กานท์ท่าทางตกใจมากกับข่าวนี้



\"ใช่จ๊ะ\"ชาบอก



\"ตายแล้ว พักกลางวันแล้วไง ไปกินกัน\"คีย์ดูนาฬิกาแล้วรีบวิ่งไป



\"พี่ไปนะ\"เจนโบกมือแล้ววิ่งตามคีย์



\"บายจ๊ะน้องๆ รอด้วยดิ\"คำหลังชาตะโกนไล่หลังเพื่อน



\"เฮ้อ ไม่คิดว่าพี่ๆสามคนนี้พูดดีเนอะ นึกว่านักเลงกว่านี้ซะอีก\"เอกรำพึงกับกานท์



\"ก็สมคำล่ำลือนี้  โดดเรียนแทบทุกวิชา แต่เป็นที่หนึ่งของโรงเรียน มีเรื่องไปทั่ว แต่ไม่หาเรื่องใครก่อน



กวนประสาทอาจารย์ แต่ดีกับนักเรียน\"



\"เออ แกไปเถอะวะ จะไปดักรอน้องเอมไม่ใช่หรอ



\"เออ ใช่ ลืมวะ\"กานท์พูดแล้วรีบวิ่งออกไป



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

\"กลับมาแล้ว เล่นคอมนะ\"คีย์พูดกับบ้านที่ไม่มีคน



\"ดียังไม่กลับกันมา กลับมาก็น่าเบื่อ อยู่คนเดียวดีกว่า\"คีย์บ่นคนเดียว



แล้วเปิดเครื่องคอม



ปล่อยใจให้นึกถึงใครบางคน



\"จะว่าไปน้องกานท์เขาก็น่ารักดีนะ\"เจนพูดกับชา



\"ใช่น่ารัก รวย เรียนเก่ง\"ชาทำเสียงเพ้อฝัน



\"มีเมลล์น้องเขาไหม\"คีย์หันมาถาม ทำเอาเพื่อทั้งสองหยุดชะงัก มองหน้าเธออย่าง งง งง



\"มีก็ karn-opp@hotmail.คอมไง\"เจนรีบบอก



\"อืม\"คีย์พึพำ แล้วเดินต่อ



\"ไหนลองดูสิ แอดได้ปะ\"คีย์ล๊อกอินเข้าไปแล้วแอดเมลล์กานท์ทันที่



I am ...สวัสดี



karn ...ใครอะ



I am ...ไม่ต้องรู้หรอก



karn ...บอกมาดิ



I am...ช่างเหอะ รุแต่เงราชอบนายละกัน บาย



karn ...เฮ้ย



The following message could not be delivered to all recipients:

เฮ้ย



\"อะไรวะ ล๊อกออฟไปแล้ว\"กานท์พึมพำหน้าจอคอมพิวเตอร์



\"ใครวะเนี่ย\"



\"เฮ้ย น้องเอมออนแล้ว\"

ความสงสัยหายไป ทันที่ คนคนหนึ่งออนเข้ามา

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~





\"ทำไมนะ วันนี้ยัยคีย์ดูแปลกๆ\"ชาถามเจนในชั่วโมงวิทย์



ไม่ว่าคาบไหนๆ พวกเธอก็ไม่สนใจ ยกเว้นคาบวิทย์นี่แหละ อ่อ แล้วก็คาบเลขอีก



คีย์มาเรียนเพราะเธอชอบ เธออยากทางสถาปัตย์ อยากทำในสิ่งที่ผู้เป็นพ่อ แม่ห้าม อยากตามใจตัวเอง



ซึ่งวิชานี้เป็นหนึ่งในไม่กี่วิชาที่สนใจ นอกจากวิชานี้แล้วก็คงมีแค่ ฟิกสิกส์ เคมี เลข



ยัยเจนหนะหรอ ตั้งใจเรียนเพราะอยากเป็นหมอ ไม่น่าเชื่อว่าความฝันของเด็กแสบๆพวกนี้จะมีอะไรอย่างนี้ด้วย



ส่วนชา คงเป็นเหตุผลที่ไร้สาระที่สุด เหตุผลอะไรน่ะหรอ เพราะคาบนี้ คาบอาจารย์ภูไง



\"ไม่รู้สิ ขอจดก่อนได้ไหม หมดคาบค่อยคุยกัน\"เจนบอกปัดๆ



ชาก็ได้แต่มองเพื่อนทั้งสองที่ตั้งใจเรียนเต็มที่ ไม่สิ ตอนนี้เจนตั้งใจอยู่คนเดียว คีย์ตอนนี้นั่งเหม่อไปนอกหน้าต่าง



แต่ก็ยังไม่วาย อัดเทปที่อาจารย์สอนไว้



\'อะไรของมันวะเนี่ย ช่างเหอะ จารย์น่ารักจัง\'



นึกแล้วชาก็หันกลับไปมองอาจารย์ที่สอนอย่างเอาเป็นเอาตาย ใส่ท่าประกอบเต็มที่ กับคำพูด



\"นี่ นรพิชญ์ เธอทำข้อนี้ให้เพื่อนๆดูสิ\"อาจารย์ชี้โจทย์ วิทย์คำนวนที่อยู่บนกระดานพลางยื่นชอล์กให้ชา



\'ทำไงดีวะ ไอ้คีย์ก็นั่งเหม่อไม่ได้ทำ จะยืมไอ้เจนก็กลัวไม่ถูก เออ เอาก็เอาวะ\'



\"เฮ้ยเจน ยืมหน่อยดิ\"ชากระซิบเจนเบาๆ



\"ไม่วะ ไม่ฟังเอง มองจารย์อยู่ได้\"แต่เสียงที่เจนตอบกลับถึงมันจะไม่ดังมาก แต่มันก็ดังพอจะได้ยินทั่วห้อง



\"ฮึย ไอ้เจน\"



โป๊ก



\"ไรฟะ ไอ้ชา เม่งมือหนัก\"เจนบ่น



โป๊ก



โป๊ก



เสียงเขกหัวสองครั้งติดๆ คราวนี้ ไม่ใช่ใครอื่น อาจารย์ภูเดินมาเขกเองถึงที่



\"โอ้ย จารย์เจ็บนะ\"ชาลูบหัว เหย๊งๆ



\"โห จารย์ มือหนักงี้ ระวังหาแฟนไม่ได้นะฮะ\"ฟ่ง ลุกขึ้นแววอาจารย์หนุ่มทันที



\"อ๋อลืมไป ยังไงจารย์ ก็มียัยชา คอยรักซื่อสัตย์หวังดี ไม่ต้องหาที่ไหนอีกแล้ว\"ฟ่งต่อ เมื่อเห็นอาจารย์หันมา



วิ้ววววววว



เสียงใครก็ไม่รู้ผิวปาก



โครม



โต๊ะ ตรงที่ชา แล้วเจนนั่งอยู่ ล้มลงไม่เป็นท่า



\"อะไรวะ คนกำลังเหม่อดีๆ ไอ้พวกนี้เม่งเสียงดังซะ รำคาญโวย\" คีย์นั้นเอง ลุกขึ้นมาโวยวาย



\"เฮ้ย อารมณ์เสียงมาจากไหนวะ ไอ้คีย์\"เจนรีบห้าม



\"วันนี้เป็นไรวะ เป็นวันนั้นของเดือนหรอ\"ฟ่งถามมาอย่างยียวนกวนบาทามาก



วิ้ว



เสียงใครก็ไม่รู้อีกแล้วผิวปาก



วืด โอ้ย



รองเท้าป๊อปทีน เบอร์36ลอยละลิ้ว ไปตกบนหน้า ท่านผู้ผิวปากทันที่



\"เม่งพ่อเป็นนกไงวะ\"คีย์ด่าอย่างอารมณ์เสียง แล้วหันไป



\"เออ ลืมไปวะ ไอ้ที พ่อ มึ งชื่อนก\"คีย์หันไปหัวเราะ กับที ที่นั่งหน้าบึ้งเวลาใครเอ่ยชื่อพ่อตัวเอง ก่อนหันกลับมา



\"โทษทีวะ ไอ้ฟ่ง วันนี้ไม่ได้เป็นนะ แต่วันหน้าถ้าเป็นจะบอก วุ้ย รำคาญไปดีก็ได้ฟะ\"คีย์พูดจบแล้วเดินไป พร้อมรองเท้าข้างเดียว



\"เออ ไอ้นัท นึกขึ้นได้ \"คีย์หันกลับมา ทำเอานัทที่โดนป๊อปทีน เบอร์36แสกหน้าหันมาอย่างหวาดเสียว



\"ของรองเท้าคืน\"คีย์พูต่อให้จบ



\"เออ\"นัทยื่นรองเท้าให้



\"โคตรเสียว\"นัทพึมพำ เรียกเสียงหังเราะให้กับเพื่อนทั้งห้องได้



-----------------------------

จบตอน3