รัก...นายนั่นแหละ

ลำดับตอนที่ #19 : รัก...นายนั่นแหละ 19

เธอพยายามยัด  เสื้อผ้าลงกระเป๋าให้ใบเล็กที่สุด



เสื้อส่วนใหญ่จะเป็น เสื้อยืดตัวโครงๆ หรือเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ๆ สีขาวๆ ดำๆ



แค่สองสี กางเกง ก็เป็นกางเกงยีนต์สีเข้ม กับกางเกงสีดำ แค่สองตัว



เธอสะพายกระเป๋าสีดำใบไม่ใหญ่มาก เดินลงไปข้างล่าง



แม่กับน้องรออยู่



เธอไม่มองหน้าแม่



เหตุการณ์เมื่อคืนยังกินใจอยู่



\"เจ๊\"เสียงเรียก จากหน้าต่างรถตู้ที่เข้ามาจอดหน้าบ้านเธอ



น้องสาว ต่างพ่อ ต่างแม่ ลูกป้า ญาติข้างแม่ของเธอ ร้องเรียก



เธอเป็นที่รักของลูกพี่ลูกน้องทุกคน



แต่กับญาติผู้ใหญ่ เธอมักจะถูกรังเกียจ



ถูกถากถาง ดูถูกเสมอๆ



นี่แหละ ทำให้เธอ เกลียดญาติข้างแม่เป็นที่สุด



โดยเฉพาะ ก๋ง หรือคุณตา



คุณตาไม่เคยเห็นเธอยู่ในสายตา



คุณตารักแต่น้องชายเธอ รักแต่ลูกพี่ลูกน้องทุกคน



ยกเว้นเธอ เธอเป็นพี่คนโตที่สุด ของหลานๆท่านทุกคน



แต่เธอมันเป็นผู้หญิงนี่



คนจีนมักอยากได้ลูกชายคนแรก



เขาเชื่อว่า มีลูกสาว เหมือนมีส้วมอยู่หน้าบ้าน



สมัยนี้ไม่มีคนคิดอย่างนั้นแล้ว



คุณตาเธอไม่ถือกับลูกๆ เพราะว่า ยังไงเขาก็เป็นเลือดเนื้อของท่าน



แต่กับหลาน คุณตาอยากได้คนแรกเป็นผู้ชายที่สุด



เมื่อเธอเกิด ตั้งแต่วินาทีแรกที่รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิง



ท่านเมินหน้าหนี แล้วเดินออกไปจากห้อง เหมือนไม่อยากหายใจร่วมกัน



คุณแม่ช่วงนั้นก็โดนท่าทางเย็นชาของท่านเล่นงาน



เธอรู้สิ่งต่างๆจากพ่อ



พ่อ อันเป็นที่รักของเธอ



เธอไม่เชื่อ จนโต แล้วจึงรู้สึกได้ง่ายๆเลย



คุณตามักจะ ดินหนี เวลาเธอเดินเข้ามาในห้อง



เวลาเธอพูด คุณตามักทำเป็นหันไปพูดกับคนอื่น



ที่เธอเอาแต่เสื้อขาวดำ กางเกงดำๆ



เพราะว่า รู้ว่าคุณตาเกลียด สีดำ



โดยเฉพาะ ถ้าใส่กับสีขาว เธอมันจะโดนเหล่ เวลาโดนบังคับไปเยี่ยมคุณตา



เพราะฉันชอบใส่เสื้อขาว ดำ ดำขาว เนี่ยไง



ไม่เข้าใจ ตาแกเลย ท่านอยากให้ฉัน ใส่เสื้อสีแดง กระโปรงเขียว รองเท้าเหลือง ถุงเท้าส้ม หมวกสีม่วง



กำไลสีฟ้า หรือไง ให้ตายสิ



\"เจ๊ เอาของมาแค่นี้หรอ\"น้องสาวคนเดิมถาม



\"ใช่ แล้วอ้อนเอามาเยอะหรอ\"ฉันชอบนะ มีน้องตัวเล็กๆ อ้อนอายุนอยกว่าขลุ่ยเสียอีก



แต่ทำไมฉันไม่เกลียดเธอ เพียงแต่รำคาญเป็นครั้งคราว



\"หนูเอา เกมเพลย์ เกมบอย แผ่นเกม อีกเกือบร้อยแผ่น แล้วก็เสื้อ อีกเยอะคะ\"



ตายแล้วยัยอ้อน เธอจะย้ายบ้านหรอ



\"เอ๊ะ แล้วจะไปเที่ยวไหนละ\"จริงๆนะ ฉันยังไม่รู้เลยว่าไปไหน



\"ไป แม่ฮ่องสนฮะฮะ\"น้องชาย วัยสิบห้า ลูกพี่ลูกน้องอีกคนพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น



\"อ้าว พี่คีย์ไม่รู้เลยหรอครับ\"จี ลูกพี่ลูกน้องอีกคน ตอนนี้เรียนม.5 ชเนเดียวกับเธอ แต่อยู่โรงเรียนรัฐบาล ที่มีชื่อเสียงมากมาย



คุณตาถือเสมอว่าจีเก่งที่สุด ในบรรดาพี่น้อง แต่ทุกๆคนรู้ดี ว่าความจริงไม่ใช่เช่นนั้น



\"พี่ไม่รู้หรอก นนท์ อ้อน แล้วก็ จี คงรู้นายแล้วสินะ\"คีย์บอกแล้วหยิบ หูฟังขึ้นมาฟังเพลงจากเครื่องi-port เครื่องเล็กของเธอ



ก็เคยมีเขา เคยเป็นตัวมีเขา

ไม่ชอบกินข้าว ชอบฟางมากที่สุด

เคยกินประจำ ตอนที่รักกับเธอ

มันซื่อจนเซ่อ เชื่อคำเธอทุกคำ



ก็เชื่อมากๆ เชื่อไปแล้วก็ช้ำ

ลองเชื่อซ้ำๆ ฉันก็ตาสว่าง

ความรักกับฟาง เคยเข้ากันได้ดี

แต่ว่าวันนี้บอกลาเธอ Good bye



* ไม่กินแล้วฟาง เลิกทานแล้วเธอ

วันนี้ฉันไม่โง่อีกแล้ว

เสียใจด้วยเธอ รู้ทันแล้วเธอ

วันนี้เลิกกินฟางแล้ว



ไม่เอาอีกแล้ว ไม่กินฟางอีกแล้ว

กินแล้วสมอง ฉันมันโง่ที่สุด

กินมากพอแล้ว ซึ้งหัวใจอย่างดี

บทเรียนคราวนี้ จดจำจนขึ้นใจ



(*)



บอกลาเธอ Good bye ไม่กินแล้วฟาง

เลิกทานแล้วเธอ วันนี้ฉันไม่โง่อีกแล้ว

เสียใจด้วยเธอ รู้ทันแล้วเธอ วันนี้เลิกกินฟางแล้ว



เลิกทานแล้วเธอ วันนี้ฉันไม่โง่อีกแล้ว

เสียใจด้วยเธอ รู้ทันแล้วเธอ วันนี้เลิกกินฟางแล้ว









เพลงเปิดเสียงดังทั้งๆที่หูฟังอยู่ติดกับหู



เธอพยายามสงบสติไม่ให้ฟังใครพูด



เพราะถ้าฟัง เธอได้ทะเลาะกันใหญ่โต กับป้า ลุงแม่ แลที่สำคัญ ตา



เท้าเคาะไปตาจังหวะเพลง มือดีดนิ้วเป็นจังหวะ  ปากขมุบขมิบ เหมือนจะร้องตามแต่ไม่มีเสียงเล็ดลอด



หัวสั่นเบาๆตามจังหวะเพลง



ฉันรู้ว่าเธอมีคนของเธออยู่

เธอรู้ว่าฉันเป็นคนของใคร

แต่ว่าเราก็มารักกันเรามันน่าไม่อาย

ยิ่งคิดยิ่งเหมือนผู้ร้ายต้องหลบต้องซ่อนทำ



ความหวานที่มันขโมยของเขามา

ไม่ช้าต้องถึงเวลาใช้กรรม

ต่อให้เรารักกันเท่าไร มันก็ไม่ชอบธรรม

เรียกร้องอะไรสักครั้งไม่ได้จริงไหม



เพลงเปลี่ยน จังหวะการเคาะเท้าก็เปลี่ยน



* สมควรหยุดตรงนี้ให้พอกันทีนะ

เรื่องร้ายที่ทำกันมาให้ถือว่าเวรดลใจ

ช่วยกันดับไฟเผาที่ลามใจเรา

ให้ปวดร้าวทุรนทุราย

กรรมที่ทำความเลวลงไป

(คนที่ทำความเลวลงไป)

ชดใช้ด้วยการตรอมใจก็สมควร











ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงใครเล่นเครื่อง i-portของฉัน



\"โธ่เว้ย คนจะฟังเพลง \"ฉันดึงเครื่องมา โดยที่ไม่มองหน้าคนหยิบไป



คงเป็น อ้อน เพราะจี ก็ไม่ฟังเพลง ไม่สนใจอ่านแต่หนังสือเรียน ส่วนนนท์ ก็มีของตัวเองอยู่แล้ว



แล้วอ้อนก็ไม่ถือหรอก ถ้าฉันดึงมาอย่างนั้น เพราะควรจะรู้ว่าตัวผิด



\"แม่ฮะ พี่คีย์ไม่ยอมให้ผมฟังเพลง\"ไม่ใช่อ้อน แต่เป็นไอ้ขลุ่ย แหกปากฟ้องแม่



\"นี่ คีย์ อะไร แค่นี้ให้น้องไม่ได้หรอ\"แม่หันมาทำตาเขียว ถ้าอยู่บ้านคงโดนตบไปแล้ว



\"ของคีย์ คีย์ฟังอยู่\"ฉันตอบ แล้วกด play



\"ให้น้องไปเดี๋ยวนี้\"แม่สั่ง ฉันทำเป็นหูทวนลม



ก็เครื่องนี้ของฉันนี่นา



อ้อนนั่งมองอยู่ ทำหน้าจะร้องไห้ อ้อนเป็นเด็กขี้แย เห็นแม่ฉันขึ้นเสียงคงกลัว



\"ส่งไป\"แม่ขึ้นเสียงมากกว่าเดิม จน นนท์ที่ฟังเพลงของตัวเองอยู่ ถอดหู หันมามองแม่ฉัน ฉัน สุดท้าย ก็ไปมองอ้อน ซึ่งตัวสั่นไปหมด



แล้วดึงงอ้อนเข้ามากอดปลอบ



\"ไม่\"ฉันตอบ



\" ฉันบอกให้แกส่งไป\"แม่ตวาดอย่างไม่ไว้หน้าแล้ว



จีที่นั่งเงียบๆอยู่หันมามอง



คุณป้ายิ้มอย่างสะใจ



\"ไม่ ของหนู แล้วหุก็ฟังอยู่\"ฉันยังเถียง ก้มันจริงนี่นา



\"ต๊ะ จอดรถ\"เสียงคุณตาสั่ง ตอนนี้ขับออกจากกรุงเทพได้มาสองชัวโมงแล้ว



\"ครับ\"คุณลุงหยุดจอดข้างทางที่เป็นปั้มน้ำมัน



----------------

ยังอยากให้ช่วยเม้นต์เหมือนเดิมน่า



ขอบคุณคะ