ก็...ฉันจะรัก

ลำดับตอนที่ #16 : คืนนั้น 2

หลังจากฉันออกมาจากห้องน้ำแล้วก็เดินเข้ามาด้วยชุดนอนกางเกงขาสั้น ทั่วๆไปนั่นแหละ ก็พบกับไอ้หน้าปลาจวด นอนแผ่หลาอยู่บนเตียงให้ตายสิ แม่นายสั่งให้ไปนอนกับเขาไม่ใช่หรอ



“ไอ้หน้าปลาจวด ตื่น”ฉันผลักเขาอย่างแรง ยังไม่ตื่นอีก ฉันเลยดึงหมอนออก ชิชะ ยังหลับอยู่ได้



“ตื่นโว้ย”ฉันตะโกนข้างหูเขา



“อย่า ”อะไรมาอย่า ห๊า นายบลูด๊อก ละเมอหรือฝันหรืออะไรก็ชั่ง ฉันถีบเขาตกเตียง ลงไปกลิ้งขลุกๆอยู่กับพื้นห้อง ดูมันยังไม่ตื่นอีก



“นายนอนตรงนั้นละกันนะ”ฉันพูด เหลือบมองนาฬิกา ตายๆ พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน นี่มันสามทุ่มแล้ว ฉันจะตื่นทันไหมนะเนี่ย แล้วการบ้านอีก ฉันเลยหยิบการบ้านมาจากกระเป๋านอนทำมันบนเตียงนี่แหละ เลขข้อนี้อืม ไม่ยากๆ แต่ว่าไปลอกไอ้ตองเอาดีกว่า ไม่ไม่ไม่ คิดไปคิดมามันไม่ดี เด็กดีไม่ควรทำ ไอ้ตองหนะหรือมีแต่จะลอกฉัน หวังไม่ได้ ทำก็ทำวะ



ฉันทำการบ้านหัวฟู จนถึงห้าทุ่ม แล้วค่อยสวดมนต์ก่อนนอนอย่างที่แม่สอนให้ทำเป็นประจำ

แล้วฉันจะนอนเปิดไฟได้หรือ ก็ต้องไปปิดไฟละสิ พอปิดไฟ ฉันก็เดินกลับมาที่เตียงทั้งมืดๆอย่างนั้นแหละ



โครม



เสียงฉันสะดุดกับอะไรบนพื้น เจ็บๆๆๆๆ



หมับ



มือคนปิดปากฉัน ส่งเสียงยังไงก็ไม่มีเสียงเล็ดลอด ตายแน่ๆฉัน



ตึง



ฉันดิ้นไปโดนขอบเตียง โอ้ย ซี๊ด เจ็บๆๆๆ

“เงียบๆ”เสียงนี่มันนายบลูด๊อกนี่นา อ๋อนายจะทำอะไรฉันละสิ ไม่ได้ ยอมไม่ได้ ลูกผู้หญิงสู้ตาย ไม่ยอมใครง่ายๆอยู่แล้ว



“อือ อ๋อย ”ฉันพูดไม่ได้สรรพ



“เธอ หยุด เดี๋ยวพ่อก็จับปล้ำซะหรอก”อ้าวนายไม่ได้จะปล้ำฉันหรอ



“อ๋อย”ฉันสะบัด



“อยากโดนจริงๆหรือไง”นายนั่นผลักฉันลงบนเตียง อะไรฟะตายแน่ๆ “อ๊ะ..”คือเสียงนี้ฉันจะร้องอ๊าก แต่นายนั่นเอามือมาปิด



“เงียบสิ พ่อฉันกำลังมา ให้พ่อนอนก่อน”นายนี่ท่าจะบ้า พ่อนายมาแล้วทำไมยะ



“แอ๊ว อำไอ”ฉันถาม



“เงียบ”นายร๊อกไวเลอร์สั่ง  ฉันจะโดนอะไรไหมเนี่ย นายอย่าทับสิโว้ย หนักๆๆ แล้วจู่ๆ นายบ้านี่ก็ดึงผ้าห่มเข้ามาคลุมเราสองคน แล้วทับฉันทั้งตัว ตายๆๆ หนักนะเฟ้ย



แอ๊ด

เสียงเปิดประตูห้อง



“หลับแล้วไง ฉันบอกว่าลูกหลับแล้ว”เสียงน้าส้มพูด เอ๊ะ พูดกับใครอะ



“ม่ายยยย มานนต้องงงงมมาคุยยยกาานนก่องงงงง”เสียงคนเมา ถ้าให้เดาเป็นพ่อนานี่แน่ๆ อ้าก ฉันยังหนักอยู่นะ



“คุณ ไปเหอะ”เสียงน้าส้มพูด



“เอ๋”เสียงฝีเท้าเขาเดินเข้ามา หมับ มือพ่อนายนี่จับโดนผ้าห่ม เราสองคนมองหน้ากัน



“ขออนุญาตนะ”นายบ้านั่นกระซิบข้างหูฉัน แล้วก้มลงทำอะไรจั๊กจี้ที่คอฉัน อ๊าก ฉันหลับตาปี๊ ตายแน่ๆเลย

ฟึบ

ผ้าห่มถูกกระชากออก



“อ้าวว อาวสาวมมาหร๋อ โทษ โทษ”พ่อเขาพูดแล้วเดินออกไป ฉันลืมตาดูพอเป็นลางๆว่าเป็นคนสูง ตัวโต ท่าทางน่ากลัว ตาฉันสบกับน้าส้ม ที่มองอย่างอึ้งๆ



ตึง



เสียงประตูห้องปิดไป ฉันผลักนายนั่นออกทันที”นายทำอะไร จั๊กจี้”ฉันถาม



“แสดงละครไง”



“บทอะไร”ฉันถาม



“เลิฟซีน”นายบลูด๊อกพูดพึมพำ



“เฮ้อ ผ่านมาได้เนอะ พ่อนายน่ากลัวนะ”



“เธอไม่ถือหรอ”นายบ้านั่นทำหน้าตะลึงใส่ฉัน คือฉันเดาอะ เพราะเสียงเขาแสดงว่าอึ้งมากๆ



“ถือ ถืออะไรหรอ”ฉันถาม อย่าง งง งง มือฉันก้ไม่ได้ถืออะไรนี่นา



“ก็ฉัน…..”ฉันพอเข้าใจแล้ว นายทำแบบที่ไอ้น้ำแข็งแท่งเท่าตึกนั่นทำกับฉันใช่ไหม



“ไม่หรอก ยังดีนะ ไม่เจ็บเท่าไหร่ ฉนโดนอย่างนี้ครั้งนึง เจ็บ”ฉันพูด แล้วลูบๆ ตรงรอยคล้ำที่โดนนายแปปซี่ไอซ์ทำอะไรไว้ก็ไม่รู้



“เธอเคยหรือ”นายบลูด๊อกถาม



“เคย”ฉันพยักหน้าแล้วล้มตัวลงนอน ง่วงเฟ้ย ไม่ถงไม่ถือแล้ว คนจะนอน



“เธอนี่มันบ้า สงสัยคืนนี้ฉันต้องนอนห้องนี้แล้วสิ นึกว่าพ่อจะไม่กลับมาวันนี้ โทษทีนะ ที่ทำให้เจอเหตุการณ์แบบนี้”เขาพูดแล้วลุกไปนอนที่พื้น



“นาย ”ฉันเรียก



“อะไร”



“นอนบนเตียงก็ได้ ฉันนอนกับต่อง ต๋อง แล้วก็ไอ้ต้องบ่อย”ฉันพูดแล้วตบที่นอนข้างๆ



“ห๊าเธอนอนกับพี่น้องบ้านนั้นทุกคนเลยหรอ”



“แล้วไง ก็นอนเฉยๆ”ฉันตอบ ทำไมคนเราชอบคิดลึก คิดมากกันจังเลยนะ คิดน้อยๆก็เครียดน้อย ฮ้าว   ง่วงเฟ้ย นอนละ กู๊ดไนท์

--------------



อัพๆๆๆๆรักคนอ่านนะ พรุ่งนี้คงอัพไม่ได้ ต่อไปคงช้า จนกว่าจะปิดเทอม แต่เราว่าเรื่องนี้คงจบก่อนปิดเทอม รักคนอ่านนะ โพสๆๆๆๆ โพสเถอะนะคะ เพื่อคนเขียยนตาดำๆ