ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บ้านนายหน้าปลาจวด
\"ทำไมละ น้องเพื่อนที่เลิฟ\"ฉันถามต้อง ทำไมนะทำไม หักหน้าฉํนต่อหน้าไอ้บ้านี่
\"ก็ไม่รู้จะช่วยยังไงจริงๆ\"ต้องพูดอย่างจนปัญญา ดูสิ ไอ้หน้าปลาจวด ขำแล้วขำอีก มันจะขำอะไรฟะ
\"555 เธอ 555เอางี้ไหม คิก คิก ไปอยู่บ้านฉันไหมละ\"นายหน้าปลาจวดพูดไปหัวเราะไป เชอะ ฉันยังไม่จนตรอกจนต้องไปอยู่บ้านนายนะยะ แต่จะว่าไป ถ้าไม่ไป มันก็ยังไงอยู่นะ ฉันจะไปอยู่ไหนดี เอาก็เอาวะ ศักดิ์ศรีมันกินไม่ได้
\"ก็ได้\"ฉันพยักหน้า ทำเอาต้องอึ้งไปชั่วขณะ ก็นายช่วยฉันไม่ได้นี่นา ฉันก็ต้องช่วยตัวเองสิ ถึงแม้ว่ามันจะเหนือความคาดหมาย ที่ฉํนยอมไปกับไอ้บ้า หน้าปลาจวดจริงๆ แต่ว่าจะทำไงได้
\"เฮ้ย ง่ายๆเลยนะ งั้นไปเลย\"นายหน้าปลาจวดฉุดข้อมือฉัน เดินไปหน้าโรงเรียน
\"เดี๋ยว นายกลับบ้านยังไง\"ฉันถาม
\"เดิน บ้านฉันอยู่แค่นี้เอง\"เขาบอกแล้วเดินไปที่ซอยข้างโรงเรียน ฉันที่เดินตามหลังแทบจะวิ่งทีเดียว นายนี่เล่นก้าวแต่ละก้าว เท่ากับฉันเดินสามก้าวเลยนะ
“นายช้าๆหน่อยสิ ขานายยังกะนกกระยาง”ฉันพูดแล้วปาดเหงื่อ ถ้าเดินปกติก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่นี้สิ แทบจะวิ่งเลยนะ
“อยากมีที่นอนก็อย่าบ่น”เป็นทีของนายหน้าปลาจวด เชอะ อย่าให้ถึงทีฉันละกัน แม่จะเล่นให้น่วมเลยทีเดียว ว่าแล้วฉันก็ต้องก้มหน้าก้มตา วิ่งตามไปเรื่อยๆ
“เธอ ยัยตัวซวยจะเดินเลยไปไหน”นายหน้าปลาจวดดึงเป้ฉันจากข้างหลัง อะไรฟะ หยุดเฉยๆไม่บอกไม่กล่าว แล้วยังมาดึงเป้ ทำเอาฉันเกือบล้มตึง ไปนอนอยู่บนพื้น
“นาย เรียกดีๆก็ได้ไม่ต้องดึง”ฉันตะโกนใส่หน้านายนั่น แล้วเงยหน้ามองบ้านหลังไม่ใหญ่ แต่ก็ไม่เล็ก เป็นบ้านแฝด หลังสีขาว สวนบ้านนี้รกยังกะอะไร ดูหญ้ายาวสูงจนจะถึงเข่าอยู่แล้ว มีงูไหมเนี่ย ฉันเป็นโรคไม่ถูกกับสัตว์เลื้อยคลานนะ อย่าหาว่าฉันดัดจริตเลย ผู้หญิงก็เป็นอย่างฉันเกือบทุกคน
“นายหน้าปลาจวดเคยตัดหญ้าบ้างไหม”ฉันหันไปถาม
“เธอเลิกเรียกฉันอย่างนี้ได้แล้วนะ ยัยตัวซวย”นายหน้าปลาจวดเปิดประตูรั่วข้าไป ก็เจอทางเดิน ที่เป็นหญ้าล้มเหมือนโดนเหยียบ นอนระนาว แปลว่านายต้องเดินทางนี้ทุกวัน ถ้าเปลี่ยนอาจจะเจองูได้นะเนี่ย
“นายหน้าปลาจวด ตราบใดที่นายยังเรียกฉันว่า ยัยตัวซวยก็อย่าหวังว่าฉันจะเลิกเรียกนายว่านายหน้าปลาจวด”ฉันพูดแล้วเดินตามนายนั่นไป
“กลับมาแล้วฮะ”นายนั่นเปิดประตูบ้าน แล้วตะโกนลั่น
“อ้าว นั่นพาใครมาหนะลูก”ผู้หญิงวัยกลางคน ท่าทางเหมือนสาวออฟฟิศทั่วไป เดินลงมาทัก
“เพื่อนฮะ เขาจะมาค้างบ้านเรา เอ๊ะ กี่คืน”นายหน้าปลาจวดหันมาถามฉัน
“ไม่รู้”ฉันยักไหล่ แล้วยกมือไหว้แม่ของเขา”สวัสดีคะ”
“หนูชื่ออะไร”ถึงแม้จะเป็นคำพูดห้วนๆไม่มีหางเสียง แต่ก็อบอุ่นยังไงชอบกลแหะ
“ยัยตัวซวย” นายหน้าปลาจวดตอบแทนฉันเสร็จสรรพ
“แม่ไม่เชื่อหรอกว่าเพื่อนลูกชื่ออย่างนั้น หนูชื่ออะไร”คุณน้าเป็นผู้ใหญ่ที่น่ารักมากเลยคะ ไม่น่ามีลูกพรรค์นี้เลย
“ฟลุทคะ”ฉันตอบ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ใกล้ตัว ที่วางพิงอยู่กับกำแพง
โครม!!!
เสียงเก้าอี้พัง ฉันก็ลงไปนั่งจ้ำบ๊ะอยู่กับพื้น เจ็บจะตาย ทำไมแค่นั่งลงเก้าอี้ก็ลงไปกองเป็นเศษไม้ซะแล้ว เป็นไปได้ไงเนี่ย
“555เธอ ยัยตัวซวยไม่ดูตาม้าตาเรือ เก้าอี้อันนั้นมันพังแล้ว 555ฉันตั้งไว้เองแหละ กะว่าจะแกล้งเพื่อน แต่ไม่มีใครหลงกลเลย มีแต่เธอนั่นแหละ 555ยัยตัวซวย ทำไมโง่อย่างนี้นะ555”นายหน้าปลาจวดขำกลิ้ง ถามหน่อย ฉันถ้าฉันโง่แล้วฉันจะเรียนสายวิทย์ได้ไง ถึงเป็นห้องบ๊วยก็เหอะ แต่ก็ยังดีว่าขึ้นชื่อว่าอยู่สายวิทย์ละกัน
“เชอะ แล้วนายจะให้ฉันนอนห้องไหนละ”ฉันถาม
“เออ นั้นสินะ”นี่นายจะบอกว่าไม่ได้คิดไว้หรอ นายชวนฉันทั้งที่ไม่มีที่ทางให้นอนงั้นหรอ โอ้ยจะเป็นลม
“เอางี้ๆ ชัชลูกก็มานอนห้องแม่กับแม่สิ ยกห้องลูกให้หนูฟลุทเขา”
“ขอบคุรคะคุณน้า….”
“น้าส้มจ๊ะ ห้องชัชอยู่ชั้นสองขวามือนะ”
“คะน้าส้ม”ฉันพยักหน้าแล้วกระชับเป้ พร้อมก้าวเดินขึ้นไปบนบันได
“เฮ้ยเดี๋ยว แต่ว่าแม่ฮะ”ไอ้ประโยคหลังไอ้หน้าปลาจวดหันไปพูดกับแม่เขา มือมันฉุดเป้ฉันจนจะขมำอีกแล้ว
“ชัช ไม่มีแต่ลูกพาเขามาเองนะ แม่ไม่ให้นอนด้วยกันแน่ๆ ไปเอาหมอนมานอนกับแม่”
“แต่แม่ฮะ ให้ยัยนี้นอนห้องผมเนี่ยนะ ตัวซวยมันจะจับห้องผมเอา”ไอ้หน้าปลาจวดอ้อนแม่ เหมือนลุกหมาเลย ลูกหมาตัวน้อย คิกคิก
“ลูกเป็นเพื่อนกันภาษาอะไร ไปเรียกเขาว่าตัวซวย”น้าส้มถาม แล้วตีหน้ายักษ์ใส่ไอ้หน้าปลาจวด
“ทีเขายังเรียก ผมว่าไอ้หน้าปลาจวดเลย”นายหน้าปลาจวดฟ้องแม่
“หน้าปลาจวดหรอ เหมาะๆ 5555”น้าส้มหัวเราะ สะใจฉันมาก แม้แต่แม่นายก็ไม่เห็นด้วย อิอิ ฉันสลัดมือนายหน้าปลาจวดออก แล้ววิ่งขึ้นไปข้างบน ห้องขวามือหรือ อื ขวาซ้าย ขวาซ้าย ไหนขวาไหนซ้าย ทางนี้ขวาละกัน
ฉันเดินไปเปิดประตูห้อง อยากจะอุทานเป็นภาษาลิง ให้ตายสิ รกชะมัด นี่คือห้องนอนคนหรือนี่ รกยิ่งกว่าอะไรซะอีก มิน่าละนายนั่นไม่ยอมให้ฉันนอนห้องนี้ คงอายละสิ สงเคราะห์มันหน่อยแล้วกันไอ้ฟลุท จัดๆให้มันไปหน่อย ว่าแล้วฉันก็ล็อกประตูห้องแล้วจัดการเก็บกวาด
-------------
วันนี้มาอยู่ที่ทำงานแม่จ้า อัพๆๆๆ มาหาหมอกับทำฟัน ไม่ใช่หาหมอฟันอย่างเดียวนะ หมอธรรมดา กับหอฟัน ยิ่งพูดยิ่งงงไปอัพตอนต่อไปดีกว่า โพสๆๆๆๆๆๆ
\"ก็ไม่รู้จะช่วยยังไงจริงๆ\"ต้องพูดอย่างจนปัญญา ดูสิ ไอ้หน้าปลาจวด ขำแล้วขำอีก มันจะขำอะไรฟะ
\"555 เธอ 555เอางี้ไหม คิก คิก ไปอยู่บ้านฉันไหมละ\"นายหน้าปลาจวดพูดไปหัวเราะไป เชอะ ฉันยังไม่จนตรอกจนต้องไปอยู่บ้านนายนะยะ แต่จะว่าไป ถ้าไม่ไป มันก็ยังไงอยู่นะ ฉันจะไปอยู่ไหนดี เอาก็เอาวะ ศักดิ์ศรีมันกินไม่ได้
\"ก็ได้\"ฉันพยักหน้า ทำเอาต้องอึ้งไปชั่วขณะ ก็นายช่วยฉันไม่ได้นี่นา ฉันก็ต้องช่วยตัวเองสิ ถึงแม้ว่ามันจะเหนือความคาดหมาย ที่ฉํนยอมไปกับไอ้บ้า หน้าปลาจวดจริงๆ แต่ว่าจะทำไงได้
\"เฮ้ย ง่ายๆเลยนะ งั้นไปเลย\"นายหน้าปลาจวดฉุดข้อมือฉัน เดินไปหน้าโรงเรียน
\"เดี๋ยว นายกลับบ้านยังไง\"ฉันถาม
\"เดิน บ้านฉันอยู่แค่นี้เอง\"เขาบอกแล้วเดินไปที่ซอยข้างโรงเรียน ฉันที่เดินตามหลังแทบจะวิ่งทีเดียว นายนี่เล่นก้าวแต่ละก้าว เท่ากับฉันเดินสามก้าวเลยนะ
“นายช้าๆหน่อยสิ ขานายยังกะนกกระยาง”ฉันพูดแล้วปาดเหงื่อ ถ้าเดินปกติก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่นี้สิ แทบจะวิ่งเลยนะ
“อยากมีที่นอนก็อย่าบ่น”เป็นทีของนายหน้าปลาจวด เชอะ อย่าให้ถึงทีฉันละกัน แม่จะเล่นให้น่วมเลยทีเดียว ว่าแล้วฉันก็ต้องก้มหน้าก้มตา วิ่งตามไปเรื่อยๆ
“เธอ ยัยตัวซวยจะเดินเลยไปไหน”นายหน้าปลาจวดดึงเป้ฉันจากข้างหลัง อะไรฟะ หยุดเฉยๆไม่บอกไม่กล่าว แล้วยังมาดึงเป้ ทำเอาฉันเกือบล้มตึง ไปนอนอยู่บนพื้น
“นาย เรียกดีๆก็ได้ไม่ต้องดึง”ฉันตะโกนใส่หน้านายนั่น แล้วเงยหน้ามองบ้านหลังไม่ใหญ่ แต่ก็ไม่เล็ก เป็นบ้านแฝด หลังสีขาว สวนบ้านนี้รกยังกะอะไร ดูหญ้ายาวสูงจนจะถึงเข่าอยู่แล้ว มีงูไหมเนี่ย ฉันเป็นโรคไม่ถูกกับสัตว์เลื้อยคลานนะ อย่าหาว่าฉันดัดจริตเลย ผู้หญิงก็เป็นอย่างฉันเกือบทุกคน
“นายหน้าปลาจวดเคยตัดหญ้าบ้างไหม”ฉันหันไปถาม
“เธอเลิกเรียกฉันอย่างนี้ได้แล้วนะ ยัยตัวซวย”นายหน้าปลาจวดเปิดประตูรั่วข้าไป ก็เจอทางเดิน ที่เป็นหญ้าล้มเหมือนโดนเหยียบ นอนระนาว แปลว่านายต้องเดินทางนี้ทุกวัน ถ้าเปลี่ยนอาจจะเจองูได้นะเนี่ย
“นายหน้าปลาจวด ตราบใดที่นายยังเรียกฉันว่า ยัยตัวซวยก็อย่าหวังว่าฉันจะเลิกเรียกนายว่านายหน้าปลาจวด”ฉันพูดแล้วเดินตามนายนั่นไป
“กลับมาแล้วฮะ”นายนั่นเปิดประตูบ้าน แล้วตะโกนลั่น
“อ้าว นั่นพาใครมาหนะลูก”ผู้หญิงวัยกลางคน ท่าทางเหมือนสาวออฟฟิศทั่วไป เดินลงมาทัก
“เพื่อนฮะ เขาจะมาค้างบ้านเรา เอ๊ะ กี่คืน”นายหน้าปลาจวดหันมาถามฉัน
“ไม่รู้”ฉันยักไหล่ แล้วยกมือไหว้แม่ของเขา”สวัสดีคะ”
“หนูชื่ออะไร”ถึงแม้จะเป็นคำพูดห้วนๆไม่มีหางเสียง แต่ก็อบอุ่นยังไงชอบกลแหะ
“ยัยตัวซวย” นายหน้าปลาจวดตอบแทนฉันเสร็จสรรพ
“แม่ไม่เชื่อหรอกว่าเพื่อนลูกชื่ออย่างนั้น หนูชื่ออะไร”คุณน้าเป็นผู้ใหญ่ที่น่ารักมากเลยคะ ไม่น่ามีลูกพรรค์นี้เลย
“ฟลุทคะ”ฉันตอบ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ใกล้ตัว ที่วางพิงอยู่กับกำแพง
โครม!!!
เสียงเก้าอี้พัง ฉันก็ลงไปนั่งจ้ำบ๊ะอยู่กับพื้น เจ็บจะตาย ทำไมแค่นั่งลงเก้าอี้ก็ลงไปกองเป็นเศษไม้ซะแล้ว เป็นไปได้ไงเนี่ย
“555เธอ ยัยตัวซวยไม่ดูตาม้าตาเรือ เก้าอี้อันนั้นมันพังแล้ว 555ฉันตั้งไว้เองแหละ กะว่าจะแกล้งเพื่อน แต่ไม่มีใครหลงกลเลย มีแต่เธอนั่นแหละ 555ยัยตัวซวย ทำไมโง่อย่างนี้นะ555”นายหน้าปลาจวดขำกลิ้ง ถามหน่อย ฉันถ้าฉันโง่แล้วฉันจะเรียนสายวิทย์ได้ไง ถึงเป็นห้องบ๊วยก็เหอะ แต่ก็ยังดีว่าขึ้นชื่อว่าอยู่สายวิทย์ละกัน
“เชอะ แล้วนายจะให้ฉันนอนห้องไหนละ”ฉันถาม
“เออ นั้นสินะ”นี่นายจะบอกว่าไม่ได้คิดไว้หรอ นายชวนฉันทั้งที่ไม่มีที่ทางให้นอนงั้นหรอ โอ้ยจะเป็นลม
“เอางี้ๆ ชัชลูกก็มานอนห้องแม่กับแม่สิ ยกห้องลูกให้หนูฟลุทเขา”
“ขอบคุรคะคุณน้า….”
“น้าส้มจ๊ะ ห้องชัชอยู่ชั้นสองขวามือนะ”
“คะน้าส้ม”ฉันพยักหน้าแล้วกระชับเป้ พร้อมก้าวเดินขึ้นไปบนบันได
“เฮ้ยเดี๋ยว แต่ว่าแม่ฮะ”ไอ้ประโยคหลังไอ้หน้าปลาจวดหันไปพูดกับแม่เขา มือมันฉุดเป้ฉันจนจะขมำอีกแล้ว
“ชัช ไม่มีแต่ลูกพาเขามาเองนะ แม่ไม่ให้นอนด้วยกันแน่ๆ ไปเอาหมอนมานอนกับแม่”
“แต่แม่ฮะ ให้ยัยนี้นอนห้องผมเนี่ยนะ ตัวซวยมันจะจับห้องผมเอา”ไอ้หน้าปลาจวดอ้อนแม่ เหมือนลุกหมาเลย ลูกหมาตัวน้อย คิกคิก
“ลูกเป็นเพื่อนกันภาษาอะไร ไปเรียกเขาว่าตัวซวย”น้าส้มถาม แล้วตีหน้ายักษ์ใส่ไอ้หน้าปลาจวด
“ทีเขายังเรียก ผมว่าไอ้หน้าปลาจวดเลย”นายหน้าปลาจวดฟ้องแม่
“หน้าปลาจวดหรอ เหมาะๆ 5555”น้าส้มหัวเราะ สะใจฉันมาก แม้แต่แม่นายก็ไม่เห็นด้วย อิอิ ฉันสลัดมือนายหน้าปลาจวดออก แล้ววิ่งขึ้นไปข้างบน ห้องขวามือหรือ อื ขวาซ้าย ขวาซ้าย ไหนขวาไหนซ้าย ทางนี้ขวาละกัน
ฉันเดินไปเปิดประตูห้อง อยากจะอุทานเป็นภาษาลิง ให้ตายสิ รกชะมัด นี่คือห้องนอนคนหรือนี่ รกยิ่งกว่าอะไรซะอีก มิน่าละนายนั่นไม่ยอมให้ฉันนอนห้องนี้ คงอายละสิ สงเคราะห์มันหน่อยแล้วกันไอ้ฟลุท จัดๆให้มันไปหน่อย ว่าแล้วฉันก็ล็อกประตูห้องแล้วจัดการเก็บกวาด
-------------
วันนี้มาอยู่ที่ทำงานแม่จ้า อัพๆๆๆ มาหาหมอกับทำฟัน ไม่ใช่หาหมอฟันอย่างเดียวนะ หมอธรรมดา กับหอฟัน ยิ่งพูดยิ่งงงไปอัพตอนต่อไปดีกว่า โพสๆๆๆๆๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น