ปฏิบัติการพิชิตใจ หนุ่มวัยใส หัวใจติดเกม

ลำดับตอนที่ #1 : 3...2...1...(บทนำ)

3....







2...







1...







กิลวอร์



\"ลุย โว้ย\"ชายผู้อยู่หน้าคอมพิวเตอร์กลางร้านเกมใจกลางเมืองกรุงเทพ ร้องลั่นอย่างไม่อายใคร



โฉะ ชะ แกร๊ง โผล๊ะ โพล๊ะๆๆ ปั๊กๆๆ



\"ไอ้เร แกเบิ้ลไปสิวะ เบิ้ลๆๆๆ ยืนทำซากอะไรวะ แล้วแก ไอ้ก้องปล่อยไนท์เข้ามาได้ไงวะ เดี๋ยวไล่ออกเมร่งเลย โว้ย ไอ้เขม อาชูร่าดิวะ พระสายบู๊ยืนนิ่งหาพ่อมึงหรอ นิ้ง แกฮิวดีๆดิวะ โคตรช้าเลย จะตาย ห่  อยู่แล้ว เมร่ง เดี๋ยวบ้านก็แตกหรอก\"



ตูมมมมมมมมมมมมมม



พรึบ



ความเงียบคืบคลานเข้ามาแทนที่เสียงอึกกระทึกครึกโครมทันที พร้อมๆกับความมืด



\"ว๊ากกกกกกกกกกก อ๊ากกก ไอ้ร้านบ้าน ไฟดับหน้าตาเฉย กิลวอร์กู หมดกัน อ๊ากกกกก บ้านกู อุตส่าห์ตีมาได้ เป็นแรมเดือน ว้ากเจ้าของร้านอยู่ไหน ปล่อยให้ไฟดับ ร้านเกมเนี่ยนะ\"ชายหนุ่มลุกขึ้นโวยวายท่ามกลางความมืด



\"น้องๆ ใจเย็นๆ\"เสียงจากเจ้าของร้าน ผู้มีอายุมากกว่าเป็นสิบปีดังขึ้น เนื่องจาก เจ้าคนขี้โมโห จะพังร้านเขา



“เฮ้ย ไอ้เอ กิลวอร์คราวหน้าวันไหนวะ”เจ้าตัวไม่สนใจ หันไปถามเพื่อนที่นั่งข้างๆ



“วันอาทิตย์เลยว่ะ”เพื่อนตอบอย่างเซ็งอารมณ์



“เฮ้ย พวกเรา วันนี้ไม่เลี้ยงนะโว้ย ไฟดับ หมดอารมณ์ ไว้ตีบ้านได้ เดี๋ยวกูจะเลี้ยง”เขาพูด แล้วเดินออกไปจากร้านทันทีอย่างหงุดหงิด



“แล้วค่าเน็ต”



“เดี๋ยวหนูจ่ายค่ะ”สาวน้อยหนึ่งเดียวในกิลด์พูดขึ้น แล้วควักเงินจ่ายค่าเล่นเกมของทุกคน ก่อนที่ทั้งหมดจะเดินตามชายคนแรกไป



“ไม่ต้องทอนค่ะ”



~~~~~~~~~~~



“เอ้ย ไอ้กริ่ง แกต้องทำได้โว้ย”เสียงเพื่อนสาวผมแกละเชียร์ให้ฉันวิ่งลงไปเล่นบาสในสนาม



“แกสวย แกดี แกเรียนเก่ง เล่นกีฬาก็เก่ง ถ้าแกไม่ลงห้องเราแย่แน่ๆ นะนะนะ”เพื่อนสาวอีกคนที่หน้าตาเหมือนคนแรกอย่างกับแกะ เขย่าแขนฉันอีกข้าง อืม สวยหรือ เก่งหรือ ฉลาดหรือ



“ได้”ฉันพยักหน้าตกลง แล้วเดินลงไปที่สนามบาส



อ้ายหยา ทำไมไอ้พลอยกับไอ้ทับทิม มันไม่บอกก่อนวะ ว่าต้องมาเจอหญิงถึกแห่งห้องสี่ ตัวค วา ยๆ ทั้งนั้น สาวร่างบอบบางอย่างฉันจะสู้ได้หรือ ไม่ได้ๆ ยังไงก็ต้องสู้ เพื่อนอุตส่าห์ไว้ใจทั้งที



“ทำไมทีมโน้นส่งยัยตัวกระเปี๊ยกมาแข่งวะ”เสียงยัยถึกที่ตัวโตที่สุดหันไปถามเพื่อนพลางหักนิ้วกรอบๆ



“อัดให้เละเลย”เสียงยัยถึกเบอร์สองพูดขึ้น ง่า ฉันคิดถูกไหมเนี่ย



“ไอ้กริ่ง แกเป็นความหวังของห้องสองนะโว้ย แกสวย แกฉลาด แกทำได้”ยัยทับทิมเพื่อนตัวดีตะโกนมาจากขอบสนาม ฉันทำได้ โอเค ฉันต้องชนะ



ตุบ



ปึก



โครม



เย้!!!



555 ในที่สุดด้วยแรงคนสวย ฉันก็ใช้ความตัวเล็ก มุดๆไปชู๊ตได้อย่างสบาย ในขณะที่เพื่อนๆในทีมช่วยกันกั้นพวกถึกทั้งหลายให้พ้นทาง



“ชนะแล้ว”เสียงโห่ร้องยินดีดังขึ้น



“พวกแกจ่ายมา ร้อยนึง”ทับทิมตะโกนบอก เพราะพวกนั้นตั้งท่าจะเดินหนี เราเล่นบาสกินเงินกันคะ (เด็กมิควรเอาเยี่ยงอย่างนะค่ะ) ใครแพ้จ่ายร้อยนึง



“เฮ้ย ไม่จ่าย พวกเรา ไป”ยัยถึกนัมเบอร์ 1 ร้องตะโกนมา



“ก็ตกลงกันแล้วไง ใครได้ลูกก่อนชนะพวกแกก็ต้องจ่ายสิวะ”ยัยพลอยที่สุดแสนจะมั่นใจ เดินตรงไปคุยทันที ถึงแกจะสูงถึง168 เซนติเมตร แต่แกก็เตี้ยมากนัก เมื่อยืนกับพวกนี้ เหมือนคนในเมืองยักษ์เลย



“เฮ้ย แกกล้าหาเรื่องพวกเราหรือวะ”เสียงจากยัยถึก นัมเบอร์ 2พูด พร้อมๆกับเข้ามาผลัดไหล่พลอย



“นั่นมันเป็นข้อตกลง”ยัยพลอยยืนแหงนหน้าเถียง ยัยพวกนั้นสูงซัก175up แน่ๆ



“ไม่มีสัญญา”ดูมันเถียงหน้าด้านๆ



“พวกแกอย่างเบี้ยวสิวะ”พลอยผลักพวกนั้นอย่างแรง แต่ผลคือ ไม่เกิดอะไรขึ้น ไม่เซแม้แต่นิด



“เอ้ย ยัยนี่มันหาเรื่องวะ เอาไงดี”มันหันไปถามเพื่อนๆของมัน



“รุม”คนที่ตัวโตสุดพูด แล้วเดินตรงมาที่พลอย มีหรือ พวกฉันจะทนอยู่เฉยๆได้อีก ด้วยความรักเพื่อนของพวกเรา



วิ่งสิค่ะ วิ่งเลย

แต่ก่อนวิ่ง ต้องไปลากพลอยออกมาก่อน



---------

ชื่อเรื่องใหม่คะ ม่ายต้องตกใจ เนื้อหายังคงเดิม เพียงแต่คิดว่าชื่อเรื่องมันดูม่ายเข้ากันเลยเปลี่ยนนิดนึงคะ รักคนอ่านนะค่ะ โพสๆๆๆๆ