ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รัก...นายนั่นแหละ 1
เช้าวันที่สดใส
ช่างน่าเบื่อ สำหรับใครบางคน
เด็กหญิงชั้นมัธยมปลายคนหนึ่ง ผิวขาว ผมยาวสีดำสนิทยาวถึงกลางหลังที่สไลด์เป็นอย่างดี ถูกหนีบไว้ ด้วยกิ๊บติดผมอันโต
ที่ไม่น่าจะติดมาโรงเรียนได้ ชายเสื้อออกมานอกกระโปรง สีฟ้าอ่อนที่ยาวเลยเข่านิดหน่อย นั่งที่ขอบตึกชั้น7ที่ยื่นออกมา
อย่างไม่กลัวตก เธอทอดสายตาไปเบื้องล่างอย่างเซ็งๆ
ด้านล่างเป็นพวกเด็กนักเรียนชาย หญิง  เดินไปมาทั่วสนามหญ้าภายในโรงเรียน
\"เซ็งอะไร ยัยติ๊งต๊อง\"เสียงเพื่อนสนิทดังข้างหู ทำให้เธอต้องหันไปมองอย่างแปลกใจ ปกติ เพื่อนเธอคนนี้ไม่ยอมปีนมาตรงนี้หรอก
กลัวตกอาคารเรียน คงต้องมีอะไรแน่ๆ
\"เซ็ง โรงเรียนอะดิ น่าเบื่อออก แกดูดิ เดินกันเป็นคู่ๆเลย เซ็งอะ\"คีย์พูดพลางชี้นิ้วไปอย่างเสียไม่ได้ ลงไปข้างล่าง
\"น่ารักออกแก ทำไมมองโลกในแง่ร้ายนักละ\"เจน ยิ้มเล็กๆเมื่อเห็นภาพที่คีย์ชี้ เด็กนักเรียนหญิงชาย ล้วนเดินเป็นคู่ๆ
\"โรงเรียนอะไรฟะ มีแต่เด็ก เดินกันเป็นคู่ๆ น่าเบื่อออก แล้วนี้ยัยเจน แกเดินมาหาเราถึงตรงนี้ นี่ มีอะไรจะใช้เจ้าคะ\"
น้ำเสียงประชดประชัน สีหน้าท่าทางที่กวนโอ้ยสุดๆ ทำให้เพื่อนสาวหมั่นไส้
\'นี่ถ้าทำการบ้านมา ไม่ง้อหรอกยะ\' เจนคิดอย่างเจ็บใจ
\" นี่ถ้าทำการบ้านมาไม่ง้อหรอกยะ นี้เมื่อไหร่จะเลิกกวนซะทีละวะ รำคาญ ขัดลูกตาอะไปกัน\"ปากของเจนไวพอกับความคิด
ก่อนลากคีย์ปีนกลับไปที่ระเบียงด้านในไป
\"คีย์ทำการบ้านมายัง\"เสียงใสๆ ดังมาจากประตู หลังจากที่คีย์ไปนั่งหน้างิก หน้างอ ข้างๆเจน
ที่ตั้งหน้าตั้งตาลอกอย่างเอาเป็นเอาตาย ได้สักพัก
\"เฮ้อ อีกคน ทำมาแล้วจะลอกก็บอกสิ\"ประโยคแรก คีย์พึมพำ โดยไม่มองหน้า ก่อนตะโกนให้ชาได้ยิน
\"แหะๆ เออ นี้ยัยเจนลอกอยู่ใช่มะ มาเลยยะ ลอกด้วย\"ชาหันมายิ้มแห้งๆกับคีย์ก่อนที่จะนั่งลงข้างเจน ดึงการบ้านออกมาลอกด้วย
คีย์ทำอะไรไม่ได้นอกจาก มองดูเพื่อนทั้งสองลอกการบ้านตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตาย
\"เสร็จยัง อีกห้านาทีจะเข้าแถวแล้วนะ\"คีย์เร่ง
\"เสร็จๆ \"เจนปิดสมุดก่อนเก็บอุปกรณ์ลงใต้โต๊ะ
\"ชา เสร็จยังไม่เสร็จ ก็ไม่ต้องลอกแล้ว\"คีย์พูดก่อนดึงสมุดตัวเองมาเก็บ
\"เฮ้อ พอดีเลย เสร็จแล้ว\"ชาพึมพำ
\"ไปได้แล้ว ใครช้า ขอให้ผีหลอก\"คีย์พูดจบแล้ววิ่งออกไป เพราะตอนนี้เหลือนักเรียนในห้องน้อยแล้ว
ทุกๆคนลงไปเข้าแถว บรรยากาศจึงน่ากลัวมาก
\"เฮ้ย รอด้วยดิ\"ชารีบวิ่งไปอีกคน ทิ้งเจนที่ยังเก็บของไม่เสร็จอยู่บนห้อง
\"เฮ้ย เขากลัวนะ\"เจนหันไปไม่เหลือใครเลย ก็วิ่งสุดชีวิต เพื่อตามให้ทันเพื่อนสองคน
\"พวกแสบ\"เจนพึมพำขณะวิ่ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
\"ทั้งหมดตรง เคารพธงชาติ\"เสียงหน้าเสาธงดังขึ้น
\"เดี๋ยววววว\"คีย์ตะโกนลั่นมาจากหน้าตึกเรียน ก่อนวิ่งกระหืดกระหอบ ก็น่าหรอกวิ่งมาจากชั้น7เลย เพื่อเข้าแถว
\"รอด้วย\"ชาวิ่งตามมาอีกคน
ไม่ต้องรอเลย รู้ๆกันทั้งโรงเยนว่าอีกคนที่จะตามมา ต้องเป็น เจน
\"ประจำ\"เสียงผู้ที่อยู่หน้าแถวหลุดปาก เข้าไมโคโฟน ดังไปทั่วโรงเรียน
\"เหนื่อยๆๆๆๆ\"สามสาวบ่นล้มตัวนั่งกับพื้น
มีเงาทอดลงมาตรงที่พวกเธอนั่ง
\"เออ ดี ร้อนๆอยู่ ยืนตรงนั้นนะ อย่าขยับ\"คีย์พูดโดยไม่หันไปมองเจ้าของเงา
\"ใช่ๆ \"เจนกับชาพูด
\"เธอกล้าสั่งฉันหรือ ยัยสามหน่อ ปีย์  สุกสกาว นรพิชญ์\"
\"เฮ้ยเสียงนี้คุ้นจังวะ ใครอะ\"ชาพูดแล้วเงยหน้า
\"ใครอะ ชา\"เจนพูดหันตามเมื่อชาสะกิด
\"เฮ้อ คงไม่ใช่เจ๊วิไลหรอก\"คีย์พูดก่อนหันไป
\"ใช่วะ\"ชากับเจนพูดพร้อมกัน
\"เคารพธงชาติเสร็จ พวกเธอมีเรื่องต้องคุยกับฉัน\"อาจารย์วิไลสั่ง แล้วยืนเฝ้าอยู่ตรงนั้นจนเคารพธงชาติเสร็จ
\'ซวยแล้วไง เจ๊แกว่าเบาเบาเป็นไหมเนี่ย ขายหน้าชะมัด\'คีย์คิด
หลังเลิกแถว
\"เธอสามคนมายืนตรงนี้เลย\"อาจารย์วิไลสั่งก่อนหันไปรอบๆ
\"กลกานท์ เธอช่วยไปเอาแฟ้มที่อยู่บนโต๊ะให้ครูหน่อย\"
\"ครับ\"
เด็กผู้ชาย คงประมาณม.4วิ่งหันหลังไปยังห้องปกครอง ผ่านไป 10นาทีจึงกลับมา
พร้อมยื่นแฟ้มให้อาจารย์วิไล
\"คนแรก เธอเลย นรพิชญ์ พิทยกุล ชื่อเล่นชา ม.5 ห้อง1 อายุ16จะ17ปีนี้
เคยก่อเรื่อง แกล้งอาจารย์ในห้องน้ำของโรงเรียน ป่วนห้องเรียน ขีดเขียนอาคารโรงเรียน วางระเบิดเหม็นทั่วโรงเรียน
แต่งตัวไม่ถูกระเบียบ ไม่ใส่รองเท้านักเรียน ใส่กระโปรงสั้นกว่าเข่า ซอยผม เคยมีเรื่องชกต่อยกับเด็กผู้ชาย\"อาจารย์วิไลเริ่มสาธยาย
\"ก็ ช่วยไม่ได้นะคะอาจารย์ แต่เรื่องที่เคยเทขยะใส่อาจารย์อรพัน เจนทำตะหาก หนูแกล้งจารย์สุขใจ\"ชายิ้มหน้าบาน ภูมิใจสุดๆ
\"แล้วก็เธอ สุกสกาว วรเดชา ม.5ห้อง1 อายุ17 ชื่อเจนใช่ไหม เคยลอกข้อสอบ ในการสอบทุกๆปี มาสายเป็นสถิต
ถ้าไม่สายก็จะต้องขัดจังหวะเคารพธงชาติทุกครั้ง ทะเลาะวิวาท แต่งตัวไม่ถูกระเบียบ หนีเรียน ป่วนห้องเรียนจนอาจารย์ไม่ยอมสอน\"
\"ถ้าเรื่องขีดกระเป๋าหนังใหม่ของอาจารย์สุขใจ นั้นชาคะ แต่เรื่องที่อาจารย์ว่าชา นั้นหนูทำ\"เจนยิ้มทะเล้นสุดๆ
\"แล้วเธอ ยัยสุดแสบ ปีย์ พงษ์พัฒนสกุล ม.5ห้อง1 อายุ16 หัวโจกเลยนะ ยัยคีย์ ไม่ใช่สิ เต็มๆว่าคีย์บอร์ด
เคยสร้างวีรกรรมมากมาย
โดดเรียน หนีเที่ยว ทะเลาะวิวาททั้งใน และนอกโรงเรียน แต่งตัวไม่ถูกระเบียบ แกล้งอาจารย์ ป่วนห้องเรียน \"
\"ถ้าเขาไม่มาหาเรื่องหนูก็ไม่ตีหรอก อ่อนอ่อนทั้งนั้น\"คีย์พุดอย่างไม่แยแส
\"แล้วก็อีกหลายเรื่องที่ฉันไม่ได้พูดถึง 9ใน10ของเรื่องในโรงเรียนที่ส่งมาที่ห้องปกครง เป็นเรื่องพวกเธอทั้งหมด
วันนี้มาสาย พยายามหยุดเข้าแถว เรื่องเมื่อวานโดดเรียน แกล้งครูจนลาออกไปแล้วอีกคน มันน่านัก\" อาจารย์วิไลเงยหน้าจากแฟ้มประวัติ
ก่อนที่จะพูดต่อ
\"มีอะไรจะแก้ตัวไหม\"
\"ไม่มี\"คีย์พูดสีหน้าเรียบๆ ก่อนเดินไป
\"อุตส่าห์เทศน์ซะยาว เรื่องแค่นี้เอง หักไปสิคะคะแนนความประพฤติ\"เจนพูดน้ำเสียงบงบอกถึงความรำคาญก่อนเดินตามคีย์ไป
\"บ๊าย บาย คะ จารย์ เครียดมากตี นกาขึ้นนะคะ\"ชายิ้มทะเล้นแล้ววิ่งไป
\"ฉันจะทำยังไงกับพวกเธอดีนะ\"อาจารย์วิไลพึมพำ แล้วหันไปข้างๆ
\"อ้าว ขอโทษที เธอขึ้นห้องเรียนได้แล้ว\"
\"ครับ\"กลกานท์รับคำยิ้มๆก่อนเดินไป
\'กล้าดีแฮะ\'
คำนี้ผุดขึ้นในความคิดของกานท์
-----------------------------------
จบแล้วตอน1
ถ้าชื่อนามสกุลไปตรงกะของใคร ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ใกล้สอบแล้ว ไว้จาหาเวลามาอัพ
ช่างน่าเบื่อ สำหรับใครบางคน
เด็กหญิงชั้นมัธยมปลายคนหนึ่ง ผิวขาว ผมยาวสีดำสนิทยาวถึงกลางหลังที่สไลด์เป็นอย่างดี ถูกหนีบไว้ ด้วยกิ๊บติดผมอันโต
ที่ไม่น่าจะติดมาโรงเรียนได้ ชายเสื้อออกมานอกกระโปรง สีฟ้าอ่อนที่ยาวเลยเข่านิดหน่อย นั่งที่ขอบตึกชั้น7ที่ยื่นออกมา
อย่างไม่กลัวตก เธอทอดสายตาไปเบื้องล่างอย่างเซ็งๆ
ด้านล่างเป็นพวกเด็กนักเรียนชาย หญิง  เดินไปมาทั่วสนามหญ้าภายในโรงเรียน
\"เซ็งอะไร ยัยติ๊งต๊อง\"เสียงเพื่อนสนิทดังข้างหู ทำให้เธอต้องหันไปมองอย่างแปลกใจ ปกติ เพื่อนเธอคนนี้ไม่ยอมปีนมาตรงนี้หรอก
กลัวตกอาคารเรียน คงต้องมีอะไรแน่ๆ
\"เซ็ง โรงเรียนอะดิ น่าเบื่อออก แกดูดิ เดินกันเป็นคู่ๆเลย เซ็งอะ\"คีย์พูดพลางชี้นิ้วไปอย่างเสียไม่ได้ ลงไปข้างล่าง
\"น่ารักออกแก ทำไมมองโลกในแง่ร้ายนักละ\"เจน ยิ้มเล็กๆเมื่อเห็นภาพที่คีย์ชี้ เด็กนักเรียนหญิงชาย ล้วนเดินเป็นคู่ๆ
\"โรงเรียนอะไรฟะ มีแต่เด็ก เดินกันเป็นคู่ๆ น่าเบื่อออก แล้วนี้ยัยเจน แกเดินมาหาเราถึงตรงนี้ นี่ มีอะไรจะใช้เจ้าคะ\"
น้ำเสียงประชดประชัน สีหน้าท่าทางที่กวนโอ้ยสุดๆ ทำให้เพื่อนสาวหมั่นไส้
\'นี่ถ้าทำการบ้านมา ไม่ง้อหรอกยะ\' เจนคิดอย่างเจ็บใจ
\" นี่ถ้าทำการบ้านมาไม่ง้อหรอกยะ นี้เมื่อไหร่จะเลิกกวนซะทีละวะ รำคาญ ขัดลูกตาอะไปกัน\"ปากของเจนไวพอกับความคิด
ก่อนลากคีย์ปีนกลับไปที่ระเบียงด้านในไป
\"คีย์ทำการบ้านมายัง\"เสียงใสๆ ดังมาจากประตู หลังจากที่คีย์ไปนั่งหน้างิก หน้างอ ข้างๆเจน
ที่ตั้งหน้าตั้งตาลอกอย่างเอาเป็นเอาตาย ได้สักพัก
\"เฮ้อ อีกคน ทำมาแล้วจะลอกก็บอกสิ\"ประโยคแรก คีย์พึมพำ โดยไม่มองหน้า ก่อนตะโกนให้ชาได้ยิน
\"แหะๆ เออ นี้ยัยเจนลอกอยู่ใช่มะ มาเลยยะ ลอกด้วย\"ชาหันมายิ้มแห้งๆกับคีย์ก่อนที่จะนั่งลงข้างเจน ดึงการบ้านออกมาลอกด้วย
คีย์ทำอะไรไม่ได้นอกจาก มองดูเพื่อนทั้งสองลอกการบ้านตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตาย
\"เสร็จยัง อีกห้านาทีจะเข้าแถวแล้วนะ\"คีย์เร่ง
\"เสร็จๆ \"เจนปิดสมุดก่อนเก็บอุปกรณ์ลงใต้โต๊ะ
\"ชา เสร็จยังไม่เสร็จ ก็ไม่ต้องลอกแล้ว\"คีย์พูดก่อนดึงสมุดตัวเองมาเก็บ
\"เฮ้อ พอดีเลย เสร็จแล้ว\"ชาพึมพำ
\"ไปได้แล้ว ใครช้า ขอให้ผีหลอก\"คีย์พูดจบแล้ววิ่งออกไป เพราะตอนนี้เหลือนักเรียนในห้องน้อยแล้ว
ทุกๆคนลงไปเข้าแถว บรรยากาศจึงน่ากลัวมาก
\"เฮ้ย รอด้วยดิ\"ชารีบวิ่งไปอีกคน ทิ้งเจนที่ยังเก็บของไม่เสร็จอยู่บนห้อง
\"เฮ้ย เขากลัวนะ\"เจนหันไปไม่เหลือใครเลย ก็วิ่งสุดชีวิต เพื่อตามให้ทันเพื่อนสองคน
\"พวกแสบ\"เจนพึมพำขณะวิ่ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
\"ทั้งหมดตรง เคารพธงชาติ\"เสียงหน้าเสาธงดังขึ้น
\"เดี๋ยววววว\"คีย์ตะโกนลั่นมาจากหน้าตึกเรียน ก่อนวิ่งกระหืดกระหอบ ก็น่าหรอกวิ่งมาจากชั้น7เลย เพื่อเข้าแถว
\"รอด้วย\"ชาวิ่งตามมาอีกคน
ไม่ต้องรอเลย รู้ๆกันทั้งโรงเยนว่าอีกคนที่จะตามมา ต้องเป็น เจน
\"ประจำ\"เสียงผู้ที่อยู่หน้าแถวหลุดปาก เข้าไมโคโฟน ดังไปทั่วโรงเรียน
\"เหนื่อยๆๆๆๆ\"สามสาวบ่นล้มตัวนั่งกับพื้น
มีเงาทอดลงมาตรงที่พวกเธอนั่ง
\"เออ ดี ร้อนๆอยู่ ยืนตรงนั้นนะ อย่าขยับ\"คีย์พูดโดยไม่หันไปมองเจ้าของเงา
\"ใช่ๆ \"เจนกับชาพูด
\"เธอกล้าสั่งฉันหรือ ยัยสามหน่อ ปีย์  สุกสกาว นรพิชญ์\"
\"เฮ้ยเสียงนี้คุ้นจังวะ ใครอะ\"ชาพูดแล้วเงยหน้า
\"ใครอะ ชา\"เจนพูดหันตามเมื่อชาสะกิด
\"เฮ้อ คงไม่ใช่เจ๊วิไลหรอก\"คีย์พูดก่อนหันไป
\"ใช่วะ\"ชากับเจนพูดพร้อมกัน
\"เคารพธงชาติเสร็จ พวกเธอมีเรื่องต้องคุยกับฉัน\"อาจารย์วิไลสั่ง แล้วยืนเฝ้าอยู่ตรงนั้นจนเคารพธงชาติเสร็จ
\'ซวยแล้วไง เจ๊แกว่าเบาเบาเป็นไหมเนี่ย ขายหน้าชะมัด\'คีย์คิด
หลังเลิกแถว
\"เธอสามคนมายืนตรงนี้เลย\"อาจารย์วิไลสั่งก่อนหันไปรอบๆ
\"กลกานท์ เธอช่วยไปเอาแฟ้มที่อยู่บนโต๊ะให้ครูหน่อย\"
\"ครับ\"
เด็กผู้ชาย คงประมาณม.4วิ่งหันหลังไปยังห้องปกครอง ผ่านไป 10นาทีจึงกลับมา
พร้อมยื่นแฟ้มให้อาจารย์วิไล
\"คนแรก เธอเลย นรพิชญ์ พิทยกุล ชื่อเล่นชา ม.5 ห้อง1 อายุ16จะ17ปีนี้
เคยก่อเรื่อง แกล้งอาจารย์ในห้องน้ำของโรงเรียน ป่วนห้องเรียน ขีดเขียนอาคารโรงเรียน วางระเบิดเหม็นทั่วโรงเรียน
แต่งตัวไม่ถูกระเบียบ ไม่ใส่รองเท้านักเรียน ใส่กระโปรงสั้นกว่าเข่า ซอยผม เคยมีเรื่องชกต่อยกับเด็กผู้ชาย\"อาจารย์วิไลเริ่มสาธยาย
\"ก็ ช่วยไม่ได้นะคะอาจารย์ แต่เรื่องที่เคยเทขยะใส่อาจารย์อรพัน เจนทำตะหาก หนูแกล้งจารย์สุขใจ\"ชายิ้มหน้าบาน ภูมิใจสุดๆ
\"แล้วก็เธอ สุกสกาว วรเดชา ม.5ห้อง1 อายุ17 ชื่อเจนใช่ไหม เคยลอกข้อสอบ ในการสอบทุกๆปี มาสายเป็นสถิต
ถ้าไม่สายก็จะต้องขัดจังหวะเคารพธงชาติทุกครั้ง ทะเลาะวิวาท แต่งตัวไม่ถูกระเบียบ หนีเรียน ป่วนห้องเรียนจนอาจารย์ไม่ยอมสอน\"
\"ถ้าเรื่องขีดกระเป๋าหนังใหม่ของอาจารย์สุขใจ นั้นชาคะ แต่เรื่องที่อาจารย์ว่าชา นั้นหนูทำ\"เจนยิ้มทะเล้นสุดๆ
\"แล้วเธอ ยัยสุดแสบ ปีย์ พงษ์พัฒนสกุล ม.5ห้อง1 อายุ16 หัวโจกเลยนะ ยัยคีย์ ไม่ใช่สิ เต็มๆว่าคีย์บอร์ด
เคยสร้างวีรกรรมมากมาย
โดดเรียน หนีเที่ยว ทะเลาะวิวาททั้งใน และนอกโรงเรียน แต่งตัวไม่ถูกระเบียบ แกล้งอาจารย์ ป่วนห้องเรียน \"
\"ถ้าเขาไม่มาหาเรื่องหนูก็ไม่ตีหรอก อ่อนอ่อนทั้งนั้น\"คีย์พุดอย่างไม่แยแส
\"แล้วก็อีกหลายเรื่องที่ฉันไม่ได้พูดถึง 9ใน10ของเรื่องในโรงเรียนที่ส่งมาที่ห้องปกครง เป็นเรื่องพวกเธอทั้งหมด
วันนี้มาสาย พยายามหยุดเข้าแถว เรื่องเมื่อวานโดดเรียน แกล้งครูจนลาออกไปแล้วอีกคน มันน่านัก\" อาจารย์วิไลเงยหน้าจากแฟ้มประวัติ
ก่อนที่จะพูดต่อ
\"มีอะไรจะแก้ตัวไหม\"
\"ไม่มี\"คีย์พูดสีหน้าเรียบๆ ก่อนเดินไป
\"อุตส่าห์เทศน์ซะยาว เรื่องแค่นี้เอง หักไปสิคะคะแนนความประพฤติ\"เจนพูดน้ำเสียงบงบอกถึงความรำคาญก่อนเดินตามคีย์ไป
\"บ๊าย บาย คะ จารย์ เครียดมากตี นกาขึ้นนะคะ\"ชายิ้มทะเล้นแล้ววิ่งไป
\"ฉันจะทำยังไงกับพวกเธอดีนะ\"อาจารย์วิไลพึมพำ แล้วหันไปข้างๆ
\"อ้าว ขอโทษที เธอขึ้นห้องเรียนได้แล้ว\"
\"ครับ\"กลกานท์รับคำยิ้มๆก่อนเดินไป
\'กล้าดีแฮะ\'
คำนี้ผุดขึ้นในความคิดของกานท์
-----------------------------------
จบแล้วตอน1
ถ้าชื่อนามสกุลไปตรงกะของใคร ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ใกล้สอบแล้ว ไว้จาหาเวลามาอัพ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น