ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The bodyguard (woncin fiction)

    ลำดับตอนที่ #5 : The bodyguard 5 100%

    • อัปเดตล่าสุด 12 เม.ย. 53


    The bodyguard  5

     

            “คุณลุงครับ ผมลีทึกนะครับ” เสียงหวานที่ปนความนอบน้อมของลีทึก ยามเมื่อพูดกับ ท่านประธาน ซึงฮยอน ทำให้ซีวอนที่นั่งอยู่ข้างๆ ระหว่างพักกองละคร ด้องทำตาโต มองอย่างไม่เชื่อ พอๆกับที่ลีทึกเองก็ถลึงตาใส่น้องชาย

     

                    /ลีทึกหรอลูก มีอะไร เจ้าซีวอนมันทำเรื่องอะไรเอาไว้อีกสิเนี่ย/ เสียงนิ่งแต่แฝงด้วยความอบอุ่นเข้มเล็ดลอดมาตามสายที่ซีวอนพยายามเอาหูแนบเพื่อให้ได้ยินด้วย ทำเอาซีวอนนึกหมั่นไส้ท่านใหญ่แห่งตระกูลชเว ทีกับคนอื่นทำเสียงซะอบอุ่นเชียว แล้วยังมองลุกชายในแง่ร้ายอีก

     

                    จะฟ้องแม่ ว่าพ่อมีกิ๊ก........หุหุ.....?!?!?!

     

                    “เปล่าหรอกครับ ซีวอนไม่ได้ทำเรื่องอะไร เพียงแต่ตอนนี้ผมเป็นห่วงซีวอนครับคุณลุง ดูเหมือนว่า มันจะทีบางกลุ่มเพ่งเล่งซีวอนอยู่หน่ะครับ ผมเลยอยากให้คุณลุงลองพิจารณาให้เขามีการ์ดส่วนตัวสักคนเอาไว้หื่นใส่อ่ะครับคุณลุง” ลีทึกกรอกเสียงใส่โทรศัพท์ พยายามทำเสียงให้หน้าเชื่อถือ ดูร้อนรนอย่างถึงที่สุด ห่วงใยในความปลอดภัยทายาทคนเดียวของตระกูลชเว

     

                    /เอ๋ เมื่อกี้ลีทึกพูดอะไรหน่ะลูก ลุงฟังไม่ถนัด/  ไม่ใช่แค่ชเวผู้พ่อ แต่ชเวตัวลูกที่นั่งอยู่ข้างๆก็ทำหน้าแตกตื่นกับสิ่งที่ผู้จัดการจอมโหดหลุดปากออกมา ไปพูดแบบนั้นแล้วจะได้ไหมนั้น

     

    อุเหม่ ! บอกว่าเอาไว้ หื่น ใส่ แล้วใครจะยอมให้โผ้มมมม

     

    “เอ๋ ผมพูดอะไรผิดหรอครับคุณลุง” ลีทึกเองดูเหมือนว่ายังไม่รู้ตัวว่าได้หลุดอะไรออกไป ทำท่าเหมือนเข้าใจที่คุณลุงพูดผ่านมาทางคลื่นสัญญาณมือถือ

     

              /ลุงได้ยินเหมือนลีทึกพูดว่า ให้เจ้าซีวอนมันมีการ์ดส่วนตัวเอาไว้หื่นใส่ ลุงคงฟังผิดไปเอง/

     

                    “ผมพูดว่า มีการ์ดเอาไว้ป้องกันตัวเองครับคุณลุงไม่ได้พูดอะไรแบบนั้นเลย” ร่างบางรีบแก้ไขคำพูดนึกอยากตบปากตัวเองที่หลุดอะไรแบบนั้นออกไป

     

                    /ลุงขอคุยกับเจ้าซีวอนมันหน่อยสิ/  เจ้าของชื่อที่เอาหูแนบโทรศัพท์ไว รีบโบกมือปฏิเสธเป็นพัลวัน ไม่อยากคุยกับพ่อจนพี่ชายต้องขมวดคิ้วให้อย่างไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะถือสายอยู่

     

                    “เอ่อ...ซีวอนถ่ายละครอยู่ครับ” เหงื่อเม็ดโต ซึมออกมาจากหน้าผากที่มีรอยริ้ว  ใบหน้าหวานเริ่มซีดลง ให้โกหกก็ได้ แต่โกหก เชว ซึงฮยอน มันไม่ใช่เรื่องที่ควรทำเลยยยยยยย  ซีวอนเกิดไรขึ้นฉันเอาแกตายแน่ๆ

     

                    /อ้อ งั้นหรอ งั้นก็ให้ตั้งใจทำงานไปแล้วกัน แล้วลีทึกคิดว่าซีวอนดูแลตัวเองไม่ได้หรือลูก ครั้งนี้หน่ะ/ นั่นไง ประเด็นนี้มาอีกแล้ว ซีวอนนั่งคิดอยู่ในใจ ทำไมพ่อช่างเชื่อมั่นฝีมือลูกขนาดนี้ด้วย ชายหนุ่มส่ายหน้าเป็นการบอกบทที่พี่ชายควรพูด

     

                    “ผมว่า...ครั้งนี้มันออกจะแรงอยู่นะครับ” ดวงตารีหรี่มองน้องชายที่ทำท่าชี้นิ้วไปยังหน้าผากกว้าง “อ้อ ใช่ครับ เมื่อวานมีกลุ่มคนแอบดักเอาก้อนหินปาใส่ซีวอนด้วยนะครับ ผมว่าครั้งนี้อาจจะเกินกว่าที่ซีวอนจะดูแลตัวเองได้นะครับ”  

     

                    ชายหนุ่มที่กำลังนั่งเอียงหูฟัง ยิ้มแป้นแล้น คิดไม่ผิดเลยที่ยอมแหกตาตื่นมากองถ่ายทั้งๆที่ไม่มีคิววันนี้ เสียงดังโวกเวกที่ทำให้พ่อเชื่อ ความสามารถของผู้จัดการที่น่าให้มาเล่นละครแทนเพราะเสียงดูจริงจัง คิดไม่ผิดจริงๆ

     

                    งานนี้ การ์ดคนสวยจะหนีไปไหนได้....เสร็จชายชเวสิครับ

     

                    /แล้วซีวอนเป็นยังไงมั่ง/ น้ำเสียงของคนเป็นพ่อฟังดูร้อนรนขึ้นมาทันที ถึงจะรู้ว่าลูกเก่งแค่ไหน แต่ลุก ก็คือลูก ที่เป็นเด็กตัวน้อยของพ่อแม่เสมอ

     

                    “เออ...ไม่เป็นอะไรมากหรอครับ ผมถ่ายรูปเอาไว้ คุณลุงอยากดูไหมครับ” พี่ชายแสนดีรีบทำหน้าที่ของตัวเอง เข้าใจแล้วว่าทำไม เจ้าน้องชายตัวแสบถึงให้ถ่ายรูปเอาไว้ 

     

                    /อือ ถ้ามีก็ดี งั้นส่งให้ลุงหน่อย แล้วเดี๋ยวลุงจะคิดดูอีกที ช่วงนี้ก็ฝากดูแลเจ้านั่นด้วยนะ บางทีก็อารมณ์ ถึงจะเก่ง แต่คนระวังสักพักมันก็ต้องพลาด ไม่เหมือนคนที่จ้องจับผิดหรอก/ ซีวอนนั่งฟังคำของพ่อ พลอยทำให้รู้สึกดี ถึงแม้เขาจะเกิดมาในครอบครัวที่ทุกคนเอาแต่ทำงาน แต่ก็ไม่มีใครลืมคำว่า ครอบครัว เลย

     

                    “ครับคุณลุง แล้วเรื่องการ์ดหล่ะครับ” ถ้าคุณลุงsay yes วันนี้จะได้ไปจ้างให้เรื่องมันจบๆไปสักที ไม่ต้องทนนั่งฟังสิงโตร้องครวญคราญอีก

     

    /เอาไว้ลุงกลับไปค่อยคุยอีกที ตอนนี้กำลังพาป้าเขาเที่ยวอยู่ไม่อยากให้มีเรื่องทุกข์ใจ เอาเป็นว่า ตอนนี้ถ้ายังไม่มีอะไรมาก ก็ดูแลกันเองไปก่อนหล่ะกันนะลูก/  ถึงแม้จะฟังออกว่าพ่อเป็นห่วงแค่ไหน แต่สิ่งที่ชายหนุ่มอยากได้ก็ยังไม่ได้...พ่อนะ....พ่อ

     

                    “คุณลุงวางหูไปแล้ว นาย จะเอาไงต่อ” ลีทึกหันมาคุยกับน้องชายที่กำลังทำหน้าบึ้ง นึกอยากตบกะโหลกสักสองสามที ทำไรไม่ดูบ้างเลยว่าอยู่ที่ไหน

     

                    “พี่ก็ส่งรูปไปให้พ่อเหอะที่เหลือผมจัดการเอง ไปแล้วนะครับพี่” ชายหนุ่มเดินออกจากกองทิ้งให้พี่ชายมองตามหลังไปอย่างงง

     

                    แล้วผมจะทำทุกอย่างให้คุณรปภ.คนสวยมาเป็นคุณนายน้อยชองตระกูลชเวนะครับ

     

              * ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *

                   เกือบเที่ยงคืนกว่า ซีวอนขี่มอเตอร์ไซค์คันใหญ่ รุ่นใหม่มาจอดหลังจากพากันออกไปตะลอนมาทั้งคืน ชายหนุ่มยืนมองเจ้ารถคันงาม อย่างพึงพอใจ มือหนาลูบปลายคางตนเองอย่างใช้ความคิด “มันพึ่งถอยออกมา คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้งเนอะ”  ชายหนุ่มพูดกับมอไซค์คันใหญ่ พลางลูบตัวถังใหญ่เกือบ 1200 cc คล้ายๆว่ากำลังคุยกับหมาตัวใหญ่แสนเชื่องที่ยอมนอนนิ่งให้เจ้าของลูบขนเล่น

     

                    และแล้วในที่สุดเจ้ายักษ์ใหญ่แห่งท้องถนนอย่าง ducati 1198 R Corse ก็ถูกทิ้งไว้ท่ามกลางความมืด แต่ไม่ใช่เพียงลำพัง ไม่ไกลมากนัก ยังมีอีกหนึ่งคนทอดมองสายตาจ้องมองมันด้วยดวงตาเป็นประกาย

     

               * ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *

                     เพราะวันนี้จำเป็นต้องเข้ากองละครทำ ชายหนุ่มยอมแหกขี้ตาตัวเองทั้งๆที่ได้นอนยังไม่ถึงห้าชั่วโมง อาบน้ำล้างหน้าแต่เช้า  

     

                    /คุณชายซีวอนตื่นยัง/เสียงโทรศัพท์ที่ชายหนุ่มรับ และก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ยามเช้าอย่างนี้มีเพียง ลีทึกผู้จัดการที่ต้องโทรมาปลุกน้องชายแต่เช้า ตามหน้าที่ดี และเพราะรู้นิสัยน้องชายดีว่า เป็นมนุษย์ตื่นยากขนาดไหน แต่วันนี้มันกำลังจะเปลี่ยนไป

     

            “ตื่นแล้วครับ อาบน้ำแต่งตัวเกือบเรียบร้อยแล้วด้วย”

     

                    /เฮ้ย !! ทำไมวันนี้ตื่นเช้าได้ หรือว่าสายแล้ว/

     

                    “ยังไม่สายหรอก แต่ว่าผมอยากเจอว่าที่ ที่รัก ของผมอ่า” ซีวอนทำเสียงออดอ้อนพี่ชายสุดฤทธิ์ หวังว่า คุณผู้จัดการคนเก่งจะช่วยได้

     

                    /อยากไปก็ไปสิ ถ่ายละครเสร็จฉันจะไม่รั้งไว้เลย/

     

                    “จริงๆนะพี่ ให้ผมไปจริงๆนะ” ความดีใจที่วันนี้จะไดเจอว่าที่ ที่รัก ทำให้หัวสมองของชายหนุ่มเต็มไปด้วยฉากในละครพิเศษ เรื่อง ฮีชอลที่รัก  

     

                   วันนี้จะเลิฟซีนกี่ฉาก โลเคชั่นตรงไหน โอ้ย  ซีวอนเครียดตื่นเต้น ควบทั้งโปรดิวเซอร์ ผู้กำกับ แล้วยังพระเอก เหนื่อย...แต่คุ้มมากกกกกกกก

     

            /เออ ไม่หลอกหรอก แต่ว่าคิวละครวันนี้ถึงสามทุ่มนะ/

     

                    “......” หมดกัน ฝันของนายชเว  พินาศเพราะนายลี

     

                    /เฮ้ยเป็นไร เงียบไป จะให้พี่ไปรับไหม” เสียงที่ไม่มีความสงสารเจือปนมาเลยของพี่ชายทำให้ชายหนุ่มแอบเคืองนิด

     

                    “ไม่อ่ะ ผมไปเองดีกว่า แค่นี้นะ คุณพี่ใจร้าย”  ซีวานกดตัดสายโทรศัพท์ ก่อนจะหยิบแจ็กเก็ตหนังสีดำมาสวมทับ หิ้วหมดกันน็อคราคาแพงมาถือก่อนออกจากห้องอน ตั้งใจว่าวันนี้จะใช้บิ๊กไบร์ทคันใหม่ที่พึ่งถอยมา

     

                    แต่แล้ว.....

     

                    “ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย” เสียงตะโกนลั่นบ้านของซีวอนเรียกให้ทุกคนในบ้านแตกตื่นออกมาดูว่าคุณชายคนเดียวของตระกูลเป็นอะไรหรือเปล่า

     

                    “คุณหนูเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ลุงคังอินคนขับรถเก่าแก่ของบ้าน เดินเข้ามาใกล้เจ้านายที่ลุงทั้งรักและเอ็นดู ก่อนจะถ่างตากว้าง อ้าปากค้าง เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

     

                    มอเตอร์ไซค์คันใหม่ที่คุณชายกำลังเห่อ เพราะพึ่งได้มา เต็มไปด้วยคราบอุนจิ ส่งกลิ่นโชยเน่าเหม็น เท่านั้นยังไม่พอ สีสวยๆของรถทั้งแดง ขาว ดำ มีแต่รอยโดนกรีด จนแทบจำไม่ได้ว่า เดิมมันเคยสวยแค่ไหน

     

                    “รถผมครับลุงคังอิน ใครมันทำแบบนี้ ใครมันใจร้ายกับผมแบบนี้ได้” เสียงคร่ำครวญปริ่มว่าจะขาดใจของพ่อพระเอกฝีมือเยี่ยม ทำให้ลุงอินได้แต่นึกสงสาร แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกลูบหลังกว้างเป็นการปลอบโยน

     

                    “ไม่เป็นไรนะครับคุณหนู เอาไปล้างทำสีใหม่ มันก็ เหมือนเดิมแล้ว” ชายแก่พยายามปลอบใจหนุ่มรุ่นหลาน หากแต่ในใจของลุงกำลังคิดไปไกลกว่านั้น เจ้าคนที่ทำแบบนี้ได้ ถ้าสักวันหนึ่งมันทำกับคุณหนูของแก จะเป็นอย่างไร

     

                    ไอ้คนที่ทำมันเข้ามาถึงที่จอดรถในบ้านได้...แล้วทำไมจะประชิดตัวคุณชายชเวไม่ได้

     

                    “คุณหนูครับ เดี๋ยวลุงไปส่งที่กองดีกว่านะครับ” ลุงคังอินตัดสินใจไปส่งคุณหนูของแกด้วยตนเอง อย่างน้อยๆถ้าเกิดอะไรขึ้น ลุงจะปกป้องคุณหนูเอง

     

               * ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *

              รถสีดำคันหรูมาจอดหน้ากองที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย และเสียงแหลมเล็กของเหล่าสตรีวัยรุ่น หน้าตาน่ารัก น่าเอ็นดู และทันทีที่ชายหนุ่มลงมาจากรถ เหล่าสาวๆก็เข้ามารุมล้อม จนแม้แต่ลุงคังอินเองก็ไม่มีโอกาสได้ลงไปปกป้องคุณหนูที่รัก

     

                    เหล่าสาวน้อยรุมล้อมชายหนุ่ม ยื่นทั้งดินสอ ปากกา ปกนิตยสาร อัลบั้มภาพ และอีกสารพัดให้ดาราคนโปรดได้เซนต์ลายเซนต์ลงไป ในขณะที่ซีวอนเองก็รับทุกอย่างที่มีคนส่งมาให้ จนรู้สึกแปลกๆที่ปลายนิ้ว

     

                    ปลายนิ้วทั้งห้าของมือขวา มีหยาดน้ำสีเลือดผุดขึ้นมา จากที่รู้สึกแปลกๆกลายเป็นเจ็บ และเริ่มชา  ใบหน้าคมซีดเผือดจน เหล่าแฟนคลับสังเกตได้

     

                       เหล่าสาวๆแตกตื่นทันทีที่เห็นว่าปลายนิ้มของชายหนุ่มมีเลือดออกมาจนมันรวมตัวกัน หยดลงพื้น ต่างพากันเข้าไปแย่งประคองชายหนุ่ม จนลุงคังอินที่ได้แต่ยืนมองเหล่าสาวตาปริบๆ ต้องรีบเข้าไปกันแล้วประคองจนเกือบเป็นอุ้มคุณหนูผู้อ่อนแอเข้าไปด้านในกองถ่าย

     

                “เฮ้ย!!! เสียงตกใจของลีทึกที่เห็นสภาพน้องชายที่ถูกทีมงานหลายคนประคองเข้ามา ก่อนจะรีบจัดการโซฟาให้น้องชายได้นอนสบายๆ “ซีวอนเป็นอะไร  ไปทำอะไรมา”

     

                    “คุณหนูกำลังแจกลายเซ็นอยู่ครับ แล้วอยู่ดีๆก็เป็นแบบนี้ มื่อเช้ามอเตอร์ไซค์ของคุณหนูก็โดนกรีด ผมว่ามันน่ากลัวนะครับคุณลีทึก มันเล่นกันแบบนี้ น่าจะบอกคุณท่านได้แล้ว” คังอินแจกแจง เรื่องที่เกิดขึ้น แทนคุณหนูที่กำลังอ่อนเพลีย เพราะเสียเลือด

     

                    “อย่าพึ่งบอกพ่อเลยครับ เดี๋ยวท่านเป็นห่วงเอาะครับ” วิญญาณลูกกตัญญูบัดดนี้กำลังเข้าสิงร่างชายหนุ่ม ไม่อยากบอกพ่อกลัวว่า พ่อจะเป็นห่วง ได้แต่ทำให้ทุกคนส่ายหน้าแม้จะไม่เห็นด้วย  แต่ก็เข้าใจได้ในเหตุผล

     

                    ....หรือว่าซีวอนกำลังถูกปองร้ายอยู่จริงๆ??...  

    To~be~con

                 * ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *

     

      

    ducati 1198 R Corse 2010
                  
      * ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *


     Talk    

            

    ครบแล้วคะ อย่างรวดเร็ว  หุหุ

                    ใครที่เคยอ่านเรื่องอื่นๆของไอซ์คงพอทราบบ้างว่าไอซ์ ชอบรถ และเรื่องนี้ก็ไม่พลาดคะ ตัวใหม่ของ ดูคาตี้เลยทีเดียว  ตัวค่อนข้างใหญ่ แต่วอนก็ไม่เตี้ยนิหน่า งั้นก็น่าจะเท่แหล่ะคะ แต่แอบเสียใจ ถเยินเลยอ่า  แงงงงง

            อ่านตอนนี้อาจดูน่ากลัว(สำหรับเรื่องต๊องๆเรื่องนี้) แต่อย่าพึ่งกังวลคะ ยังไงวอนก็ต้องปลอดภัยไปครองรักกับคุณยามคนสวย

                   

                 ปล.ขอโทษสำหรับทุกท่านที่หวังรอยบนตัวยามนะคะ เอารอยบนมอไซค์ไปแก้ขัดก่อนนะคะ

                  ปล. น้องซันอย่ากลัวว่าจะดองเอฟแอลนานพรุ่งนี้สัญญาว่าจะไปลงคะ


      ขอบคุณทุกคอมเม้มท์คะ    

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×