คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : The bodyguard 100....%
The bodyguard 3
“พ่อครับ ผมว่าผมต้องมีบอดี้การ์ดแล้วหล่ะพ่อ” ดาราหนุ่มรูปหลออาศัยช่วงเวลาว่างโทรหาพ่อผู้เป็นที่รักผู้กำลังอยู่ในช่วงฮันนีมูนกับภรรยาคนสวยรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ ลูกชายไม่ได้จำ รู้แต่ว่า บ่อยครั้งมากที่พ่อกับแม่แอบหนีไปกันสองคน
“เฮ้ย แกโทรมาเรื่องอะไรเนี้ย ไอ้วอน เดี๋ยวค่อยกลับไปคุยที่บ้าน” เพียงแค่นั้น แล้ว ชเว ซึงฮยอนก็จัดการวางสายลุกชายสุดที่รัก ก่อนกดปิดเครื่องไม่ให้ใครโทรมากวนได้อีก แต่ก็เหมือนพ่อลูกจะรู้ทันกัน เมื่อมือถือเครื่องเรียว ของคุณนายตระกูลชเว ดังขึ้น แบบไม่สนใจความเงียบรอบๆตัว และถูกตัดสายโดยไม่ทันที่ใครจะได้รับ ก่อนปิดเครื่องหนี เป็นเครื่องต่อมา
“อะไรของเขาว่ะ แค่นี้ต้องปิดเครื่องพ่อนะพ่อ” ชายหนุ่มโยนมือถือเครื่องบางลงบนกองเสื้อผ้าที่
วางอยุ่บนเก้าอี้ในห้องแต่งตัวส่วนตัว แบบไม่ต้องสนใจใคร ไม่ต้องเก็บอาการใดๆ
“พูดให้มันดีๆหน่อยเดี๋ยวใครมาได้ภาพนายที่ฉันอุตส่าห์สร้างมามันจะเสีย แล้วก็ทำไมยังไม่แต่งหน้าอีก จะได้เวลาแล้วนะ เดี๋ยวก็ไม่ทันกันพอดี” เสียงบ่นของคนที่พึ่งเข้ามา ไม่ทำให้ชายหนุ่มตกใจ เพราะได้ยินอย่างนี้มาตั้งแต่เริ่มเป็นดารา
“เอาหน่าพี่ อย่างผมไม่ต้องแต่งก็หล่อ เชื่อดิ”
“เออ เชื่อ ไม่งั้นคงไม่มีหรอกไอ้ที่โทรมาหา ซีวอนคะ ซีวอนขาอยู่แบบนี้หรอก” ลีทึกเหนื่อยหน่ายกับพฤติกรรม เจ้าชู้ของน้องชายได้แต่หวังว่าไอ้ที่บอกอยากได้เมียจะทำให้ลดความเจ้าชู้ลงไปได้ “เออ แล้วเมื่อกี้โทรหาคุณลุงมีอะไร”
“ผมจะโทรไปขอจ้างบอดี้การ์ดส่วนตัวอ่ะพี่ ผมอยากมีการ์ด” วิญญาณเด็กน้อยเอาแต่ใจเริ่มเข้าสิงชายหนุ่มอีกครั้ง ทั้งๆที่กำลังทาแป้งให้ตัวเอง
“เอาจริงๆ ซีวอน อยู่กับฉัน ไม่ต้องมาแอ๊ป”
“ก็พี่บอกเองระวังคำพูด แต่ก็นะ ผมอยากได้เมีย จะเอาเมีย” เสียงดังฟังชัด บอกให้รู้ถึงความตั้งใจที่แน่วแน่ พรมหลิขิตมันขีดเส้นมาแล้วว่าดวงชะตาต้องเป็นคนนี้แน่ๆ
“เออ อยากได้ก็ไปหาเขาสิ เสร็จจากงานนี้ไปน่าจะยังทัน มาแหกปากเอาแถวนี้ฉันคงเป็นเมียให้แกได้หรอก” ลีทึกพูดกับน้องชายอย่างเอือมระอา คิดถูกหรือเปล่าที่สร้างภาพให้เป็นเจ้าชาย
“โธ่ ผมก็ไม่เอาพี่หรอก” สายตาชายหนุ่มมองพี่ชายอย่างหวาดเกรง ก่อนเดินเลี่ยงไปเปิดประตู ก้าวเขาสู่สตู “ตั้งใจทำงานดีกว่า จะได้รีบไปเข้าบริษัท”
“เออ ขอให้ตั้งใจจริงๆเหอะ แล้วฉันจะเอาเขามาประเคนให้ถึงที่เลย”
“จริงป่ะ” คำถามขึ้นเสียงสูง ดูดีใจออกนอกหน้า
“เออ ฉันจะเป็นคนจูงมือเขาไปขึ้นเตียงแกเลย” ลีทึกมองหน้าน้องชายอย่างเหนื่อยใจ ให้มันได้อย่างนี้เหอะ ผู้หญิงตั้งมากมายไม่สนใจ มาสนใจยามของบริษัท
“งั้นเดี๋ยวผมแก้ผ้ารอเลยดีกว่า”
“ไอ้นี้ รีบไปทำงานเหอะ ไปไม่ทันเขาออกเวรฉันจะขำให้น่าดู” มือบางดุนหลังน้องชายให้ก้าวเดิน ก่อนที่บทสนทนามันจะดูอนาจารกว่านี้
* ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
ทันทีที่เลิกอัดรายการลีทึกก็ต้องกันชายหนุ่มออกจากเหล่าแฟนคลับที่มายืนรอ ก่อนจะตรงดิ่งมาขึ้นรถคันงามที่ลุงคังอินมาจอดรออยู่แล้ว “ขอบคุณนะครับลุง มาจอดรับผมที่หน้าประตูเลย”
“ลุงไม่อยากให้คุณหนูต้องเดินไกลนี้ครับ แดดก็ร้อน เดี๋ยวเป็นหวัดแดดแล้วจะยุ่งนะครับ” น้ำเสียงเจือความห่วงใยที่กี่ปีก็ไม่เคยจางลง แม้คุณหนูของแกจะโตมากแล้ว แต่ในสายตาของลุงคังอิน คุณหนูก็คือ คุณหนู
“หูยลุง คุณหนูของลุงมันไม่ใช่เด็กสามขวบแล้วนะครับ ตามใจกันแบบนี้อ่ะดิ ถึงได้นิสัยเสีย”
“ทำไม พี่อิจฉาผมอ่ะดิ อย่างว่า ผมมันน่ารักน่าเอ็นดู ไม่ขี้บ่นเป็นผู้หญิงวัยทองแบบพี่หรอก” ซีวอนแลบลิ้นหนาให้พี่ชาย ไม่สนใจภาพลักษณ์ของตัวเอง จนลุงคังอิน หลุดหัวเราะเอ็นดูสองพี่น้อง
“ไอ้วอน คิดว่าตัวเองน่าเอ็นดูตายหรอก ถ้าว่าฉันอีกคำเดียว ฉันจะแย่ง ยามที่หน้าชั้นผู้บริหารมาเอง”
“เฮ้ย พี่เล่นแบบนี้ได้ไง คนนั้นของผม” ซีวอนขึ้นเสียงหลง ตกใจกับความคิดพี่ชาย ได้แต่สงบปาก สงบคำไม่กล้าพูดอะไรอีก
“แกตีตราจองเขาแล้วหรือไง เห็นหน้ากันไม่ถึงวัน ทำเป็นเจ้าของ”
“ตอนนี้ยัง แต่เย็นนี้ผมทำแน่” น้ำเสียงมั่นใจ กะว่าวันนี้ยังไงๆซีวอนก็ต้องรีบทำสัญลักษณ์ไว้ก่อนที่จะมีใครมาแย่งไป
“เออ แล้วฉันจะคอยดู”
* ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
“คุณฮีชอลเดี๋ยวช่วยเข้าไปพบผมในห้องด้วยนะครับ” ระหว่างที่ต้องเดินผ่านฝ่ายรักษาความปลอดภัยของชั้น ซีวอนไม่ลืมที่จะแวะเข้าไปหาร่างบางในเครื่องแบบสีฟ้าที่กำลังนั่งอ่านการ์ตูนอย่างตั้งใจ
“เอ่อ... ครับ” คิม ฮีชอลผู้แอบอู้ในเวลางานรีบจัดการซ่อนหนังสือไว้ด้านหลังก่อนลุกขึ้นยืนทำวัตนาหัตถ์ ยืดตัวตรง พยายามดันหน้าอกไร้กล้ามเนื้อขึ้นสุดชีวิตใบหน้าหวานซีดเผือด นึกไปถึงเงินเดือนอันน้อยนิดที่อาจถูกหัก
“ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเกร็งขนาดนั่น ผมไม่ไปบอกคุณจียงหรอก ไม่ต้องกลัวขนาดนั่น อ่านการ์ตูนจบเมื่อไหร่อย่าลืมไปหาผมที่ห้อง มีงานพิเศษให้ทำ” หนึ่งในบอร์ดบริหารพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนเดินผิวปากเพลงที่กำลังติดท็อปชารต์ของศิลปินหน้าตาดี นาม ชเว ซีวอน
“ครับ” ฮีชอลได้แต่ตอบรับกับอากาศว่างเปล่าเมื่อเจ้านายเดินไปไกล แต่ใบหน้าหวานมีสีสันมากขึ้นเมื่อได้ยินคำสุดท้ายว่า มีงานพิเศษ ให้ทำ และนั่นก็แปลว่า จะมีเงินมาเลี้ยงน้องเหมียว
การ์ตูนหน้าสุดท้ายจบลงด้วยเสียงหัวเราะดังลั่นของพนักงานรักษาความปลอดภัย ก่อนนึกได้ว่าจะต้องไปพบลูกชายเจ้าของห้าง ที่กำลังนั่นรออยู่ในห้อง
ก๊อกๆๆ มือเรียวของร่างเพรียว เคาะประตูห้องหนาหนัก ก่อนจะได้รับเสียงตอบรับจากด้านใน ภายในห้องเย็นฉ่ำ ที่มีคนนั่งหน้าเครียดอยู่หลังตัวใหญ่
“อ้อ คุณฮีชอล รอผมแปปนะครับกำลังเครียด” ชายหนุ่มนั่งก้มหน้าอ่านบางอย่างในมือ อย่างเคร่งเครียด ใบหน้าคมเข้มคิ้วหนาขมวดเขาหากัน
ร่างเพรียวมองชายหนุ่มที่นั่งหน้าเครียด ในใจกำลังนึกเป็นห่วง อยากช่วยแบ่งเบาภาระที่ทำให้ชายหนุ่มเคร่งเครียดแต่ก็รู้ว่าความสามารถของตนเองมีไม่มากพอ
“เฮ้อ” ลมหายใจยาวถูกถอนออกมา บ่งบอกความเครียดของชายหนุ่มที่กำลังพุ่งขึ้นสูง “ผมกำลังนั่งอ่านบทที่กำลังได้มาใหม่คับ มันดูหนักเกินไป ผมไม่ถนัดเรื่องแบบนี้”
“เอ๋ เรื่องใหม่หรอครับ ที่ว่ากำลังจะถ่ายหรือเปล่าครับ” สัญชาตญาณของแฟนคลับพันธ์แท้ กำลังตื่นตัว เรื่องราวของชายหนุ่มไม่เคยมีผ่านหูผ่านตาไปได้ จะมีก็แค่เรื่องการเป็นลูกเจ้าของห้างเท่านั้นที่ไม่รู้
“อ่าใช่เรื่องนั้นแหล่ะ” เสียงเครียดของชายหนุ่มเงียบไปสักพักก่อนจะเริ่มอีกครั้ง “คุณเป็นแฟนคลับผมใช่ไหมครับ” เสียงคำถามเรียบๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหวาน ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความสนใจ
“ใช่ครับ คุณมีอะไรกลุ้มใจหรือเปล่า บทมันลำบากมากเลยหรือครับ หรือว่าเป็นบทของยาม ผมช่วยติวให้ได้นะครับบทนี้” คิม ฮีชอลรปภประจำชั้นผู้บริหารเสนอตัวติวบทรปภให้เจ้าชายแห่งวงการบันเทิง
“ไม่ใช่หรอกครับ คือบทนี้เป็น เพลย์บอยนิดๆ แล้วผมไม่ถนัดบทแบบนี้เท่าไหร่ แล้วยังมีฉากที่เอ่อ...ต้องโดนเนื้อโดนตัว ผมก็เลยค่อนข้างเครียด” ใบหน้าคมเครียด แอบซ่อนความเจ้าเล่ห์ไว้ใต้ความจริงจัง
“เอ่อ... คุณไม่ถนัดบทแบบนี้หรอครับ” ร่างบางถามด้วยเสียงสูง ไม่แน่ใจในสิ่งที่ได้ยิน ก็เห็นแต่ละเรื่องออกจะท่าทางแพรวพราวขนาดนั้น ดูไปยังอดเขินไม่ได้
“ครับ...ก็ที่เห็นคุณทั้งหมด มันเป็นแค่การแสดง ความจริงแล้วบทแบบนี้ผมค่อนข้างเครียดกับมัน คุณไม่รู้หรอกว่า เวลาต้องเข้าฉากแบบนี้ผมจะต้องเทคหลายรอบมาก”
“มันแย่มากขนาดนั้นเลยหรอครับ ผมไม่เคยรู้มาก่อน แต่ว่าคุณก็เป็นนักแสดงที่มืออาชีพมากๆเลยนะครับที่สามารถเล่นได้ทุกบทแบบนี้”
“ครับ ก็เป็นนักแสดงก็ต้องทำได้ทุกอย่าง ที่เขาสั่งแหล่ะครับ เออ จริงสิ ที่ผมเรียกคุณมา เพราะว่าผมอยากให้คุณช่วยเป็นคู่ซ้อมให้ผมหน่อยได้ไหมครับ” สายตาอ้อนวอนของชายหนุ่มส่งมาให้ร่างบาง บ่งบอกว่ากำลังต้องการความช่วยเหลือจริงๆ กับเรื่องแบบนี้
“ได้ครับ ผมยินดีที่สุดถ้าจะช่วยอะไรคุณได้” น้ำเสียงดีใจยินดีถ้าจะได้เป็นหนึ่งในความสำเร็จของศิลปินที่ชื่นชอบ
“ขอบคุณมากครับ งั้นคุณช่วยหลับตาก่อนได้ไหมครับ” คำขอร้องเจือด้วยน้ำเสียงสุภาพและเกรงใจ จนทำให้ร่างบางยินยอมหลับตา ไม่ทันเห็นความเจ้าเล่ห์ของเจ้าชายแห่งวงการ
ร่างบอบบางถูกดันให้แนบชิดกับฝาผนังเย็นซืด โดยไม่ทันรู้สึกตัว คิ้วเรียวได้แต่ขมวดเข้าหากันด้วยความแปลกใจ และยิ่งตกใจเมื่อสัมผัสได้ถึงความนุ่มของริมฝีปากบนแก้มนวลของตนเอง
“อ่ะ” เสียงหวานดังอย่างตกใจในลำคอ แต่ดวงตากลมโตก็ยังไม่กล้าลืมขึ้นมา เมื่อริมฝากบอบบางบางถูกสัมผัสอย่างแผ่วเบา แม้จะไม่เคยถูกจูบ แต่ก็รู้ได้ว่า สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นคืออะไร มันคือจูบแรกของคิม ฮีชอล จูบแรกที่เสียให้กับดาราที่ชื่นชอบ
ความวาบหวามที่ได้รับ แต่ต้องเตือนตัวเองว่าเป็นเพียงแค่การซ้อม เพื่อการแสดงเท่านั้น อย่าได้คิดอะไรไปไกลเลย ฮีชอล นายก็เป็นแค่ ยามที่เป็นแฟนคลับเท่านั้น อย่าคิดอะไรไปไกลเลย
ลิ้นหนาล้วงลึกเข้าไปในโพรงปาก อย่างกระหายในความหวานล้ำลึกที่แอบซ่อนตัวอยู่ มือหนาเอื้อมคลำไปด้านหลังบีบจับเนื้อนุ่มอย่างนุ่มนวล ก่อนที่จะซุกไซ้ที่ซอกคอขาว สูดดมความหอมที่รอคอยให้พิสูจน์ ร่องรอยประทับสีหวานบนคอขาวมันทำให้คนมองรู้สึกพอใจในผลงาน
“ฮีชอลครับ อีกนิดนะครับ” ไม่ใช่แค่เสียงทุ้มที่แตกพร่า แต่ความหวานของสิ่งที่ได้รับมันทำให้ร่างบางเผลอตัวปล่อยให้ความรู้สึกชี้นำ มือบางโอบรอบคอหนา ยินยอมทุกสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
มือหนาปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด เปิดให้เห็นความขาวเนียนอมชมพูที่รอรับสัมผัสจากชายหนุ่ม จากคอขาวสู่แผงอกนุ่ม ร่องรอยที่ประทับตีตราจอง ซีวอนไม่หวังให้ใครเห็น เพราะความรัก ความห่วงแหนที่เกิดขึ้นในช่วงข้ามวัน เพราะพรหมลิขิตใช่ไหมที่ทำให้ทุกอย่างเกิดขึ้นและเป็นไปอย่างที่เขาเองก็ไม่สามารถกำหนด
ชายหนุ่มผละออกจากร่างบาง ก่อนกลัดกระดุมใส่คืนดังเดิมก่อนจุมพิต ที่เปลือกตาบาง ส่งผลให้ดวงตากลมโต ลืมขึ้นมองชายหนุ่ม จนคนมองได้แต่อมยิ้มในประกายใสซื่อ “ขอบคุณนะครับที่อุตส่าห์มาซ้อมให้ผม ถ้าฝีมือการแสดงของผมพัฒนาขึ้นก็ต้องยกให้เป็นความดีให้คุณ” มือหนาลูบแก้มใสด้วยความรักความเอ็นดู ดวงตาคมจ้องมองร่อยรอยที่โผล่พ้นปกเสื้อออกมาอย่างยินดี
“ไม่เป็นไรครับ” แก้มใสขึ้นสีเรื่อ ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง พร้อมความรู้สึกที่มากกว่าแฟนคลับกับศิลปิน และสิ่งที่สูญเสียไปมันก็จะเป็นความทรงจำที่มีค่าของฮีชอล
* ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
“พี่ลีทึกครับ ตอนเดินผ่านที่หน้าโต๊ะรักษาความปลอดภัยที่อย่าลืมมองที่คอว่าที่เมียผมด้วยนะครับ” ชายหนุ่มโทรหาพี่ชายอย่างอารมณ์ดี น้ำเสียงช่างแตกต่างจากเมื่อกี้นี้
/แกทำอะไรว่ะ ไอ้วอน/ เสียงหวานตะโกนออกมาจากโทรศัพท์มือถือ จนซีวอนแทบจะยกห่างจากหูไม่ทัน
“ยังไม่ได้ทำอะไร พี่ไปดูเองดีกว่า แล้วก็อย่าลืมนะครับ ที่บอกจะช่วยผมอ่ะ” น้ำเสียงเจือหัวเราะอย่างมีความสุข แผนการกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
* ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
Talk
มาแล้วคะ กับการถูกบังคับ ขออะไรที่เหนือสะดือ มันเลยดูแปลกๆแบบนี้ วันพรุ่งนี้เจอกันที่เอฟแอลนะคะ
วันนี้ ไอซ์แต่งด้วยไฟรนหู โดนจ้อใส่หูตลอดเวลาถึงเรื่องเหนือสะดือ และมันก็ได้เท่านี้ อ่านแล้วเป็นไงก็ บอกกันนะคะ แต่ตอนนี้ขอไปนอนก่อนนะคะ
ปล. มันเหมือนเรื่อง golden bride ยังไงอ่าคะ ไอซ์ไม่ได้ดูเรื่องนี้อ่าคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้มท์ และทุกกำลังใจคะ
ความคิดเห็น