คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ครั้งแรก...ของชีวิต
ครั้งแรก...ของชีวิต
แฮ่ๆ ชื่อตอนดูแปลกๆ แต่มันเป็นครั้งแรกจริงๆนี้น่า
เรื่องมันเกิดขึ้นประมาณป.5 นับไปแล้วก็นานพอดู แต่ว่าไอซ์จำได้แม่นเลย แม่นกว่าเรื่องที่พึ่งเจอซะอีก ตอนนั้นอยู่ที่ระยอง แล้วก็โรงเรียนมีให้เข้าค่ายลูกเสือเนตรนารี พวกเราก็ไปกัน
ตอนแรกหมู่ของไอซ์เตรียมการแสดงรอบกองไฟที่เกี่ยวกับแม่นาค เพราะเหมือนว่าตอนนั้นเรื่องแม่นาคกำลังฮิต แต่ว่าพอครูรู้ก็บอกว่าให้เปลี่ยนเพราะว่าที่ที่เราจะไปค้าง “เขา” ค่อนข้างแรง ก็เลยเปลี่ยนเป็นการแสดงรอบกองไฟอย่างอื่น ทั้งที่ก็ยังไม่เข้าใจว่า “เขา” คืออะไรและทำไมต้องอะไรกันมากมาย
แล้ววันเข้าค่ายก็มาถึง ก็ทำนู้นนี้นั่นกันสนุก ตอนกลางคืนครูก็ให้เดินไปที่ไร่สำปะหลัง ตอนเดินไปนั้น ต้องผ่านศาลเก่าๆ มีครูประจำอยู่ตรงนั้นหนึ่งคน ครูให้จุดธูปไหว้ขอขมาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก่อนจะปล่อยให้เข้าไปที่ไร่มัน เพื่อไปนอนกลางดินให้มดกัดเล่นๆ
คืนต่อมา คืนสุดท้าย เราก็รอบกองไฟกัน ก็นั่งดูรอบกองไฟกันสนุก พอเสร็จก็สวดมนต์ นั่งสมาธิ เพราะว่าครูบอกว่าที่ตรงนี้เป็นที่ของมูลนิธิไม่แน่ใจว่า พี่ปอ หรือ พี่ร่วม คล้ายๆว่าแถวนั้นจะมีสุสานศพไร้ญาติอยู่ ตอนนั้นไอซ์ก็ว่าครูอำหรือเปล่าก็เลยแอบลืมตาขึ้นมา เพราะว่ามันอึกอัดมากจริงๆ ทั้งเงียบ ทั้งเย็น น่ากลัวจะตาย....
แล้วที่ไอซ์เห็นก็คือ สักอย่าง....ที่ตอนนั้นยังไม่ชื่อเรียกอย่างเป็นทางการ สักอย่างสีขาวๆ จางๆ ตามสไตล์ทั่วไปที่เห็นๆกัน
สักอย่างนั้น นั่งอยู่บนกิ่งที่ยื่นออกมาของต้นไม้ต้นไม้ใหญ่ ตรงข้ามกับฝั่งที่ไอซ์นั่งอยู่ ก็เลยเห็นกันง่ายๆแบบถนัดๆ นั่งอย่างสวยงาม เรียบร้อย และมั่นคง มองมาที่พวกไอซ์อย่างสบายอารมณ์ ในขณะที่ไอซ์เอง ไม่ได้สบายไปด้วยเลย
ตอนนั้นเข้าใจแล้วว่า “เขา” แรงคืออะไร และเขาทำอะไรได้มากมายจริงๆ แค่นั่งเฉยๆ ก็ทำให้ไอซ์กลัวได้แล้ว ช่างเป็นอะไรที่ดีจริงๆ พอเห็นปุบก็รีบหลับตา ก้มหน้า ก่อนอยากรู้อีกรอบ ลืมตาขึ้นมา
โอ๊ะโอ...ตอนที่หลับตา เขาไปพาเพื่อนมาจากไหนเพียบเลย มากันเต็มต้นเลย แบบว่าขาวเต็มต้นเลยทีเดียว
คราวนี้เชื่อแล้ว เชื่อสนิทใจ แบบว่าไร้ข้อกังขา นั่งหลับตา พอปล่อยไปนอนไอซ์รีบวิ่งเข้าห้อง อายน้ำล้างหน้า สวดมนตร์นอน แบบไม่พูดอะไรกับใครทั้งนั้น พูดไม่ออกจริงๆ
พอกลับมาที่โรงเรียนแล้ว ก่อนจะเดินกลับบ้าน(โรงเรียนใกล้บ้านสุดๆ เดินสองนาที) สิ่งแรกที่ถามครูคือ ที่พูดกันจริงหรอ แถวนั้นเป็นสุสานจริงอ่ะ?
“ไม่จริงหรอก แถวนั้นไม่มีสุสานหรอก” คำครูทำเอางง แล้วไอ้ที่หนูเจอหล่ะคะครู แล้วครูก็พูดต่อ “เพราะว่าสุสนเขาถมทำเป็นห้องแถวที่เราไปค้างกันแล้ว”
สาธุ ในใจคิดว่าไม่น่าถามเลยจริงๆ ตอนนั้นรีบวิ่งกลับบ้านเลย ไม่อยากรู้อะไรอีก แต่ก็คิดในใจ โหดไปไหมเนี่ย ให้ไปนอนทับที่เขาเนี่ย ใจร้ายเกินไปแล้ว
ไม่น่ากลัวใช่ไหมคะ ไอซ์เล่า ให้ตายไงก็ไม่น่ากลัว เป็นคนบิวท์อารมณ์น่ากลัวไม่ขึ้นจริงๆ แต่ว่าขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณคะ
JellyFish
ความคิดเห็น