คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : My Angel : ภูติ & ภูต ตอนที่ 9
คำสำคัญที่เหมือนจะเป็นชื่อเล่นของเรื่องนี้เลย มันผิดก็เพราะว่า “ภูติ” นี้ที่ใช้ในเรื่อง มันควรต้องเป็น “ภูต” นี้ สองคำนี้ความหมาย ต่างกันลิบเลยคะ
ตามพจนานุกรมบอกไว้ว่า
ภูต [พูด] น. ผี (ทั้งที่ดีและเลว), อมนุษย์, เทวดา,
ภูติ [พูด] น. ความรุ่งเรือง, ความมั่งคั่ง
จึงเรียนมาเพื่อเข้าใจโดยทั่วกัน ว่าที่จริงแล้วคือ ภูต ตุ่ง ตุง ตุ๊ง.........
เรื่องก็เป็นแบบนี้แหล่ะคะ ว่าไอซ์เขียนผิด เข้าใจผิดมาตลอด
ขอโทษนะคร้า O//\\O
My Angel : 9
“ท่านซีวอนแน่ใจหรือขอรับ ที่จะเอาภูตจิ๋วไปด้วย” ข้าหล่ะเบื่อกับคำถามนี้ของเยซอง มันเล่นถามข้ามาเป็นร้อยรอบนับแต่วันที่ฮีชอลคิดจะไปด้วย จนวันนี้ที่ภูตน้อยของข้าลงมานอนเล่น ยืนเล่นอยู่ในกระเป๋าเสื้อ.....มันก็ยังถาม
แล้วสายตาแบบนั้นอีก เหนื่อยใจนักก็ไม่ต้องไปเซ่!! ไม่มีใครบังคับ ข้าจะได้ไปสวีทกับฮีชอลน้อยสองต่อสอง
“ก็ฮีชอลอยู่ในกระเป๋าเสื้อข้าแล้ว เจ้ายังจะถามอะไรอีก” มันน่ารำคาญนักเฮ้อออออ
“เปล่า แต่ว่า” ไอ้ประโยคสากลบนโลกมันลามมาถึงแดนบาดาลของข้าแล้ว เปล่า แต่....ข้ารู้หรอกว่าไอ้ใจความสำคัญที่อยากจะพูดหน่ะ มันต่อจากนี้แหล่ะ “ภูตน้อยเจ้าแน่ใจหรือว่าอยากจะไปหน่ะ”
“แน่ใจสิท่านเยซอง” ฮึฮึฮึ เยซองมันยังกล้าทำให้ฮีชอลน้อยของข้าไขว้เข้ว แต่เสียใจด้วยภูตน้อยไม่ลังเลหรอก ก็เหมือนข้าที่รักเดียวใจเดียว
“เลิกถามได้แล้วเยซอง แล้วไปกันเสียที วันนี้เราไม่ได้มีแคไปตรวจเยี่ยมแดนใต้ แต่ยังต้องพาฮีชอลน้อยไปดูตลาดแดนใต้อีก ช้าไปตลาดวายไม่ทันการณ์”
“ใช่ๆๆ ช้าไม่ทันการณ์ ข้ายิ่งไม่มีอะไรจดบันทึกส่งท่านผู้ตรวจสวรรค์อยู่ด้วย”
เท่านั้นแหล่ะจึงยอมเงียบได้ นี้ยังดีที่มีแค่เยซองคนขี้บ่น ไม่มีไอ้น้องชายตัวแสบติดตามไปด้วย ไม่เช่นนั้นฮีชอลน้อยของข้าคงไม่มีความสุขเอาแต่ผวาเป็นแน่
นับแต่วันที่ฮีชอลเจอเจ้าเบงชินเล่นงานจนถึงวันนี้ ก็ยังกลัวไอ้เจ้าคยูฮยอนไม่เลิก แล้วยิ่งเจ้าเบงชินด้วยแล้ว ภูตน้อยของข้าถึงกับต้องหลบซ่อนเป็นการใหญ่
“ฮีชอลเจ้าอยู่ในกระเป๋าของข้าดีๆหล่ะ” เพียงแค่กล่าวจบร่างกระจ่อยก็หายลงไปในกระเป๋าเสื้อข้าทันที แต่ไม่ได้นั่งอย่างมั่นคงหรอก เป็นการนอนที่สบายต่างหากเล่า
“เยซองเจ้าเป็นอะไร ทำไมหน้าดูซีดๆ ท่าทางเจ้าเหมือนไม่สบายตอนอยู่ที่ปราสาทก็ไม่เห็นเป็นนี้” ข้ามองท่าทางแปลกๆของคนสนิท เหงื่อไหลจนเปียกชุ่ม หน้าก็ซีดพิกล ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังดูปรกติ
“ข้าเอ่อ...ไม่เป็นอะไร เพียงแต่” ไอ้รูปประโยค แต่....มาอีกแล้ว ใครมันเป็นคนคิดรูปประโยค ข้าจะจับทรมานเสียให้ลืมวันลืมคืน “ข้าเกรงว่ากว่าที่ท่านจะจัดการปัญหาในแดนใต้เสร็จ ตลาดก็คงวายเสียก่อน เลยคิดว่า จะชวนฮีชอลล่วงหน้าไปกันก่อน ดีไหมฮีชอล เจ้าจะได้ไม่เบื่อด้วย”
“ไม่เอา ข้าจะรอไปพร้อมท่านซีวอนเลย” ฮึ คิดแผนจะแยกข้ากับฮีชอล ยังง่ายเกินไป เยซองงงงงง
“เออ เหรอ ถ้างั้นข้า....”
“เจ้าดูไม่ปรกติมากๆนะเยซอง กลับปราสาทไปก่อนเถอะวันนี้ ข้าดูแลเอง รับรองไม่เบี้ยวแน่นอน” ข้าเป็นห่วงจริงๆนะเนี่ย ไม่ได้หวังผลอะไรเลยยยย สักนิดเดียว ฮึฮึฮึ
“เออ จะดีหรือขอรับ”
“ดีสิ ไม่ต้องห่วงหรอก”
“งั้นข้าขอกลับไปพักผ่อนก่อนดีกว่า ขอรับ” บันไซซซซซซซซซซซซซซ
เยซองปีศาจขี้บ่นไปแล้ว ต่อจากนี้ก็เหลือข้าและฮีชอลสองต่อสองเท่านั้น โลกช่างสวยงามสีชมพูระเรื่อเหลือเกิน ขอบใจเยซองมากที่มาป่วยวันนี้ แล้วข้าจะตบรางวัลอย่างงามเชียวหล่ะ
“หว่า....ท่านเซองไปเสียแล้ว”
น้ำเสียงเศร้าเกินไปแล้วนะภูตน้อย มันไม่สมควรเลยยยย “ทำไม หรือเจ้าอยากกลับด้วย ได้นะ ข้าจะส่งกลับไปให้” ฟังเสียงตัวเองแล้วบอกได้คำเดียวว่า งอนสะบัดมากจริงๆ
“ไม่ๆๆ ไม่ใช่แบบนั้นนะท่านซีวอน” ไม่ใช่แค่เสียงหวานๆนะ แต่ตาแป๋วพิฆาตนั่นอีก ยังมีออฟชั่นเสริมมาเตาะแตะต้วมเตี้ยมบนไหล่อีก ข้ากำลังละลายแล้ว ฮีชอล อย่าน่ารักไปกว่านี้เลย
“อือ ข้าก็ไม่ได้ว่าอะไรเจ้าหรอก ไปเถอะ ข้ายังมีงานต้องทำอีกมาก” ข้าต้องรีบตัดบท ก่อนจะแพ้สายตาแป๋วพิฆาต หากเป็นเช่นนั้นคงแย่.....
“อ่ะ นั่นตัวอะไร ท่านซีวอนตัใหญ่จัง น่ากลัว” เสียงฮีชอลสั่นนิดๆ ก่อนรีบทิ้งดิ่งตัวเองในกระเป๋าเสื้อข้า แต่กลับโผล่ขึ้นมานิดหน่อย ให้รู้ว่าแบบ
กลัวจริงๆนะ....แต่ข้าก็อยากรู้
ข้ามองตามที่ภูตน้อยเคยกลัว แล้วก็ต้องยิ้มออกเข้าใจอาการป่วยการเมืองของเยซองแล้ว....ก็ที่เห็นอยู่ไกลๆนะ คือหัวหน้าปีศาจแห่งแดนใต้ ที่พักหลังมีเรื่องวุ่นๆเสียจนข้าไม่ได้เจอเสียนาน
เจ้านั่นรีบเดินมาทางข้า เจ้าตัวน้อยในกระเป๋าเสื้อก็ดูตัวสั่นเทา โธ่.....ช่างน่าสงสารคงกลัวหล่ะสินะ แต่เจ้านี้แค่ตัวใหญ่ไปอย่างนั้นเอง ไม่ได้น่ากลัวอะไรเสียหน่อย
“ท่านซีวอน ท่านมาเยือนถึงที่นี้ ข้าขอโทษที่ไม่ได้เตรียมการต้อนรับ ข้าผิดไปแล้วง....ข้า”
“พอๆๆๆ เถอะคังอิน” นี้ไงข้าว่าแล้ว.....เฮ้ออออ
“ข้าน้อย....”
“ข้าบอกว่าไม่เป็นไรอย่างไรหล่ะ พอเถอะ...พาข้าไปดูไอ้พวกที่คิดก่อกบฏสิ” ข้ารีบตัดบทก่อนที่การรับผิดจะยืดเยื้อ แล้วพอดีข้าไม่ได้พาภูตน้อยไปเที่ยวกันพอดี
ส่วนภูตน้อยข้าหน่ะหรือ......ยังตัวสั่นอยู่ในกระเป๋าเสื้อเช่นเดิม!!
“แล้วท่านมาแดนใต้ครั้งนี้....เยซองไม่มาด้วยหรือขอรับ”.......ข้าว่าแล้วมันต้องมีคำถามนี้ ฮึฮึฮึ... แอบมีซัมติงกันหรือเปล่า....
“เยซองป่วยหน่ะ”
“อย่างนั้นหรือขอรับ” เสียงเศร้าสลดเชียวนะ อย่างนี้ไม่ผิดจากที่ข้าคิดแน่นอน เสร็จข้าหล่ะเยซอง อยากหลบหน้าใช่ไหม “ถ้าเจ้าเป็นห่วง อยากไปเยี่ยมก็ได้นะ ข้าไม่ว่า”
“ขอรับ” แค่นั้นเอง ทำเอาคังอินผู้น่ากลัวของภูตยิ้มแป้นเชียว แต่ตอนนี้....ข้าขอนั่งหลับตามภูตน้อยไปก่อนเสียแล้วกันเฮ้อออ....ว่าความมันช่างบ่าเบื่อ จับไอ้พวกนี้ประหารๆ ไปเสียก็สิ้นเรื่อง
2~B~Con
* ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
Talk
ขอโทษในความป่วงนะคร้า...... กำลังปวดหัว ตื่นมางงๆ ปั่นภูตดีกว่า มันก็เลย มึนๆ เบลอๆแบบนี้หล่ะคะ แล้เจอกันที่ วันส์นะคะ
Jelly fish
ความคิดเห็น