คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : My Angel : 8
My Angel : 8
“ท่านซีวอน พรุ่งนี้ท่านต้องไปที่แดนใต้อีกครั้งนะขอรับ” เฮ้ออออ ข้าเกลียดเสียงเยซองงง ทำไมนะยามเจ้านี้อ้าปากบอกข้าแต่ละสิ่ง ไม่เห็นเป็นเรื่องน่าสนใจเลยสักนิด
“เจ้าไปแทนข้าหล่ะกัน ไปที่นั่นไม่เห็นมีอะไรเจริญหู เจริญตา” ปีศาจแต่ละตนหน้าตาประดุจสัตว์ประหลาด หาที่น่ารักน่าถนอมเช่นฮีชอลไม่เห็นมี
“ไม่ได้ขอรับ ยังไงท่านก็ต้องไป” มันเป็นใคร พ่อข้ายังไม่เคยบังคับข้าขนาดนี้เลยย ให้ตายเถอะ!
“เออ! หมดเรื่องแล้วใช่ไหม พรุ่งนี้เจ้าก็มาเรียกข้าแล้วกัน เพราะข้าคงไม่จำว่าตัวเองต้องไปที่แบบนั้น” เฮ้อออ มันช่างน่าเบื่อนักกับหัวโขนอันหนักอึ้งที่ข้าแบกรับ อยากสบายแบบเจ้าคยูฮยอนมันบ้าง
พูดถึงเจ้าน้องชายตัวร้าย แล้ววันนี้มันหายไปไหนคงไม่ได้แกล้งฮีชอลน้อยขอข้าใช่ไหม คราวที่แล้วเพราะเห็นว่าเห็นว่าเหตุผลมันดี แต่มันกล้าแตะฮีชอลน้อยอีกหล่ะก็.....เห็นดีกันแน่!
“ท่านซีวอน ท่านซีวอนมาแล้ว” มันต้องแบบนี้สิ เสียงใสๆ หวานๆแบบนี้หล่ะ ที่ข้าอยากฟังทั้งวัน ฟังนานเท่าใดก็ไม่มีเบื่อ...
“ว่าอย่างไรฮีชอล รอข้าอยู่หรือ” ดูใบหน้าเล็กนั่นสิยิ้มหวานพาใจข้าลอยเสียจริง แล้วท่าทาดีใจแบบนี้ น่ารักกว่าฮีชอลยามเศร้าเป็นไหนๆ
ข้าจะทำให้ฮีชอลร่าเริงเช่นนี้ไปได้ตลอดไหมนะ?
“ใช่ๆๆ ข้าเห็นท่านดูเหนื่อยจากงาน ข้าก็เลยทำน้ำไว้ให้ท่านด้วย แต่ว่าข้า....” เป็นห่วงข้าด้วยหรือนี้ น่ารักขนาดนี้ เดี๋ยวก็ยัดเยียดตำแหน่งราชินีแดนบาดาลให้เสียเลยนี้ ว่าแต่ที่เงียบไป ทำไมกันนะ
“เจ้าทำไมหรือ คงไม่ได้ทำครัวข้าพังใช่ไหม” ล้อเล่นเพียงนิดหน้าก็แดงก่ำเสียแล้ว น่ารักเสียจริงงงงงงงฮีชอลน้อยของข้า
“ไม่ใช่ๆๆ ขอรับ” มีร้อนตัวอีกแหน่ะ จะหาภูตที่ไหนน่ารักเท่านี้ “เพียงแต่ว่าข้า ทำแก้วใหญ่เกินไป ก็เลย...เลย.เลย”
มัวแต่เลย แล้ววันนี้จะถึงหรือไม่หนอ ฮีชอลของข้า “ก็เลยทำไมหรือ?”
“ก็เลยแบกมาไม่ไหวนะขอรับ” ดูสิ ปรกติหน้าก็เล็กอยู่แล้ว ยังอุตส่าห์ยู่ให้ปากกับจมูกอยู่ใกล้กันจนน่าฟัดเสียจริงๆๆๆๆ
“ฮ่าๆๆๆๆ ไหนพาข้าไปดูหน่อยสิ ว่าเจ้าทำอะไรไว้ แล้วทำแก้วใหญ่เลยหรือ หืมม์”
“ใช่ๆๆ ข้าทำแก้วใหญ่เลย ท่านดื่มจะได้สดชื่น” ริมฝีปากอิ่มยิ้มสดใสเสียยิ่งกว่าดอกไม้ในแดนสวรรค์ที่ข้าเคยพบ แล้วยิ่งท่าทางบ่งบอกความภูมิใจเช่นนี้ เห็นทีข้าคงต้อง
หมดแก้ว!! เท่านั้น ก็ฮีชอลน้อยอุตส่าห์ทำให้ข้าเชียวนี้นา
“นั่นๆ อยู่นั่น” ปีกเล็กๆบินนำข้าเข้าไปในห้องครัว มีแก้วใบใหญ่ตั้งอยู่ สีสันน่าดื่ม “ข้าทำสุดฝีมือเลยนะขอรับ ท่านซีวอน”
“อืออ” ดูร่าเริงกับผลงานของตนเองเสียจริงๆเลย “กว่าจะทำเสร็จเจ้าคงเหนื่อยไม่น้อยสินะ”
“ไม่เท่าไหร่หรอกขอรับ เพื่อท่านซีวอนข้าทนได้” นี้เรียกประจบหรือไม่ ใครก็ได้บอกข้าที........... ข้ากำลังตกหลุมอย่างจังแล้ว แล้วข้าก็ไม่ต้องการให้ใครช่วยข้าจากหลุมด้วย
ก็นี้เป็นหลุมรักที่ฮีชอลน้อยขุดไว้ดักข้าหน่ะสิ
“ท่านต้องดื่มให้หมดนะ” ตาแป๋วๆ สองมือน้อยๆที่ประสานกันอยู่.....แล้วข้าจะไปไหนรอดดดดด
“ได้” ข้าหยิบแก้วใบใหญ่ขึ้นดมกลิ่น
สีสวย.....
กลิ่นหอม.....
แบบนี้อร่อยแน่ๆ ข้ายกขึ้นดื่ม เพียงแต่อึกแรกที่สัมผัส รสชาติมันช่าง.......ไม่ได้เรื่อง!
“อร่อยไหมท่าน”
เป็นคำถามที่ทำร้ายข้าเกินไปแล้ววววว ข้าต้องว่าเช่นไรกัน ไม่มีทางบอกความจริงได้อยู่แล้ว หากไม่ใช่เจ้าทำ คำตอบคงไม่ยากเช่นนี้ เพราะมัน ห่วย! กระเดือกไม่ลง
“ช่างเป็นรสที่หาได้ยากยิ่ง”
“จริงหรือท่าน” ไม่ต้องทำหน้าดีใจขนาดนั้นก็ได้ภูตน้อย ข้ารันทดใจ “งั้นข้าจะทำให้ท่านทุกวันเลย”
ข้าบอกว่า หายาก ไม่ได้บอกว่าชอบเสียหน่อยฮีชอลน้อย เจ้าแปลความผิดแล้ววนะ “ลำบากเจ้าหรือเปล่า”
“ไม่เลย ไม่ลำบากข้าเลย เพื่อท่านข้าทำได้”
อ๊ากกกกกก ไอ้คำนี้แหล่ะ มันทำให้แก้วนี้อร่อยเสียยิ่งกว่าทุกอย่างที่ข้าเคยกิน เคยดื่ม อร่อยเสียยิ่งกว่าอาหารที่ปรุงโดยแม่ครัวของท่านพ่อเสียอีก
นาทีนี้ แม้ว่าเจ้าทำยาพิษมา ข้าก็ว่ามันอร่อย!!
“ขอบใจเจ้ามากนะฮีชอล อือใช่วันพรุ่งนี้ข้าต้องไปแดนใต้ เจ้าอยากได้ดอกไม้ใหม่ๆบ้างไหม”
“พรุ่งนี้ท่านไม่อยู่หรือ” จากที่ร่าเริง กลายเป็นเหงาหงอยในทันที ข้ายังอยู่ตรงนี้นะ
“ทำไมหรือ ไม่อยากให้ข้าไปหรือไร”
หัวเล็กๆพยักขึ้นลงไม่ยอมเงยหน้าสบตา หรือบินมาอยู่ในระดับสายตา ทำแบบนี้เดี๋ยวข้าก็คิดว่าเจ้ามีใจเสียหรอก ฮีชอลน้อยยย
“ให้ใครไปแทนไม่ได้หรือ ท่านไม่อยู่ ข้า.....เหงา”
ป๊าดดดด มันต้องแบบนี้สิ ชัดเจน!! แค่เริ่มเพราะไม่มีข้าก็เป็นสัญญาณเริ่มต้นที่ดีแล้ว “แต่ว่าครั้งนี้ข้าจำเป็นต้องไป ให้ใครไปแทนไม่ได้จริงๆ” ไม่เช่นนั้นข้าก็ให้เจ้าน้องชายตัวแสบไปกับเยซองแล้ว
“ข้าไปกับท่านได้ไหม” โอ้ยมาอีกแล้ว พลังตาแป๋วพิฆาตใจ
“ข้า...”
“ข้าสัญญา จะไม่ดื้อ ไม่ซน จะอยู่ในกระเป๋าท่านเท่านั้น ให้ข้าไปด้วยเถอะนะ นะท่านซีวอน” ยังไม่ทันจะพูดก็รีบอ้อนเสียแล้ว แล้วใครมันจะใจร้ายได้ลงงง
“ก็ได้”
“เย้ๆๆๆ ท่านน่ารักที่สุดเลยยย” ร่างเล็กบินเข้ามาใกล้ แล้วก็ชนกับหน้าของข้าเบาก่อนถอนออกไป
เดี๋ยว! ฮีชอลบินมาชนแก้ม ถ้าฮีชอลตัวใหญ่ ก็จะเป็นปากอิ่มนั่นๆที่มาชน ถ้างั้นเมื่อกี้
ฮีชอลหอมแก้มข้า................................
2~B~Con
* ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
Talk
มาแล้วคร้า แบบสั้นกุด สมกับเป็นฟิคสั้นรายวันตามประเพณีวันหยุดจริงๆ แล้วตอนหน้าเราค่อยตามซาตานกับภูตไปเที่ยวกันนะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้มท์คะ
Jelly fish
ความคิดเห็น