คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : The bodyguard 11 100%
The bodyguard 11
บนห้องทำงานกว้างของชั้นผู้บริหารรองประธานกำลังนั่งทวนเอกสารในมือเพราะผู้เป็นพ่อบังคับให้เข้าบริษัท ขณะที่สองการ์ดก็ยืนอยู่ข้างๆไม่ห่างไปไหน แต่ชายหนุ่มก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไป “ซินดงเป็นอะไรหรือเปล่า วันนี้ดูแปลกๆนะ”
“เปล่าครับ ผมแค่...ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณอย่าสนเลยครับ มันเป็นเรื่องไร้สาระ” แค่คำว่าไร้สาระมันทำให้ชายหนุ่มก้มลงไปอ่านเอกสารต่อ แต่บางคนกลับหูผึ่งเมื่อได้ยินคำนี้
“ซินดงนายมีเรื่องไร้สาระด้วยหรอ” การ์ดผอมหันไปถามการ์ดอ้วนอย่างสนใจ ไม่นึกว่าคนที่ดูคร่ำเคร่งอย่างชายหนุ่มร่างอวบจะมีเรื่องไร้สาระแบบเขาด้วย...แล้วเรื่องไร้สาระของชินดงจะเป็นเรื่องอะไร
ของกิน....
หรือการ์ตูน....การ์ตูนเล่มไหนทำค้างหรือเปล่า เหมือนที่เขาค้างตั้งหลายเรื่อง
“มิซิ ใครๆก็มีกันทุกคนนั่นแหล่ะ อย่าสนใจเลย”
“ไม่สนใจได้ไง นายเป็นเพื่อนร่วมงานฉันนะ มีเรื่องอะไรหรอ เล่าหน่อยซิ” จากที่ยืนคนละด้านของเจ้านาย ตอนนี้ร่างบางค่อยๆกระดึ๊บๆไปทีละนิดผ่านด้านหลังชายหนุ่ม
“มาทำไมเนี้ย” การ์ดอ้วนถามเพื่อนที่เดินมาหา สายตาก็มองท่านรองประธานที่จ้องมองจนแอบเย็นสันหลัง ในขณะที่อีกคนกลับไม่รู้เรื่อง
“ก็เป็นห่วงไง นายดูเงียบๆไป มีเรื่องไรบอกได้นะ” ฮีชอลกระซิบถาม เพราะความเป็นห่วงปนความอยากรู้ ถึงจะร่วมงานกันได้ไม่นาน แต่ว่าก็สนิทกันระดับหนึ่งแล้ว บอกให้รู้นิดๆหน่อยๆจะเป็นอะไรไป แค่เรื่องของกิน เรื่องการ์ตูน....เผื่อจะช่วยได้
“ฮีชอล” เสียงเรียกเย็นๆ ทุ่มต่ำในแบบนี้เจ้าของชื่อไม่เคยได้ยินจากปากชายหนุ่มในดวงใจทำให้ร่างบางต้องกระดึ๊บๆกลับไปยืนที่เดิม ทั้งที่แอบขัดใจนิดๆ “อยากคุยไปคุยนอกเวลางาน นายก็เหมือนกันชินดง ถ้าเรื่องมันไร้สาระก็ไม่ต้องไปพูดถึง”
“ครับ” เสียงสองเสียงที่ประสานกัน มันยิ่งทำให้ชายหนุ่มโมโห ตั้งแต่ที่ ท่านประธานชเวได้อนุญาติให้ร่างบางมาเป็นการ์ดดูเหมือนว่าต่อมหึงห่วงมันเริ่มทำงาน บางทีก็อยากไล่ออกแบบไม่มีเหตุผล เอาตัวไปเก็บไว้ที่บ้าน ทำหน้าที่เป็นคุณภรรยาที่ดี
เดี๋ยวก็หาเรื่องให้ตกงานซะเลยนิ.....
ชายหนุ่มนั่งทำงานต่อไปโดยสมาธิอยู่เพียงน้อยนิด และความอดทนที่น้อยยิ่งกว่า จนสุดท้ายความสมาธิก็ลอยจากไป ยิ่งไม่ต้องพูดถึงความอดทน มันหายไปตั้งแต่ เห็นสายตาหวานๆจ้องไปทางการ์ดร่างอวบ แบบสนใจสุดๆๆ
ที่รักคร้าบบบบ...แบบนั้นไว้มองผมคนเดียวไม่ได้หรือไง
“ชินดงไหนลองว่าเรื่องไร้สาระของนายมาทีซิ มายืนทำหน้าหมูหงอยแบบนี้แล้วฉันไม่มีสมาธิ” ไม่ใช่แค่หน้าหมูหงอย แต่หน้าแมวอยากรู้เรื่องชาวบ้านก็ทำให้หมดกำลังใจไปอีกเยอะเลย อะไรมันจะยากรู้ขนาดนั้นนนน ตากลมโตใส มองแล้วมองอีก แบ๋วขนาดนี้ได้อย่างไร????
“ผม...อยากแต่งงานครับ” หนุ่มร่างท้วมยอมบอกเล่าเรื่องในใจให้เจ้านายหนุ่มได้ฟัง น้ำเสียงและสีหน้าดูไม่ร่าเริงเหมือนเรื่องที่พูดเลยสักนิด ผิดกับคนฟัง
คิม ฮีชอลแค่ยินว่าแต่งงานใบหน้าหวานก็ยิ่งหวาน แดงเรื่อเหมือนคนจะเป็นเจ้าสาว ดวงตากลมโตเปล่งประกายซะจนหนุ่มร่างสูงชักอยากขอแต่งงานบ้าง
“ก็แต่งสิ ฉันไม่ว่าอะไรหรอก” ซีวอนออกจะยินดี ที่ได้เห็นคนรักกันแต่งงานกัน เขาจะช่วยทุกอย่าง ขอแค่ผลบุญจะส่งให้ได้ครองรักกับคนสวยน่ารัก น่ากอดไวๆด้วยทีเถิด
“แต่ท่านดงเฮบอกว่า ต้องให้คุณอนุญาตหรือไม่ก็ต้องรอให้หมดสัญญาเลิกจ้างเสียก่อน” ชายหนุ่มร่างท้วมยังคงกังวลต่อไป บางทีงานแต่งงานอาจต้องเลื่อนออกไปก่อนกว่าจะหมดสัญญาก็อีกเกือบครึ่งปี เฮ้อ.
นารี...คุณรอผมได้ใช่ไหม
ชเว ซีวอนมองหน้าร่างบางที่เริ่มทำหน้าเศร้าตามเพื่อน แล้วนึกขำก่อนนิ่งคิดเพียงครู่ “ผมให้คุณลาหยุดได้ เพราะว่าตอนนี้มันก็ไม่มีเหตุการณ์ร้ายแรงอะไรแล้ว ผมไม่อยากเป็นอุปสรรคความรักของคุณกับแฟนหรอก คราวหลังก็บอกกันดีๆ”
ใช่สิ จะให้มันมีเหตุการณ์อะไรได้อีก ก็คนทำเรื่องทุกอย่างมันนิ่งอยู่ตรงนี้ ครึ ครึ ครึ
“ขอบคุณครับ คุณซีวอน” ชายหนุ่มร่างท้วมดีใจเป็นอย่างมาก ในที่สุดก็ไม่ต้อรอไปอีกครึ่งปีแล้ว
ถึงแม้คนได้รับคำอนุญาตให้ลาหยุดจะดีใจ แต่ก็มีคนที่ดีใจกว่านั้น ดีใจจนออกนอกหน้า ดีใจจนกระทั่งกระเด้งตัวไปกอดร่างท้วมหนานุ่มไว้ อย่างแรง ขนอีกหนุ่มในห้องที่ปรกติจะอารมณ์ดีเริ่มอารมณ์เสีย
“ฮีชอล” ครั้งที่สองของวันแล้วที่ซีวอนต้องเรียกชื่อการ์ดหน้าหวาน ด้วยเสียงเย็นต่ำแบบนี้ แต่จะให้ทนเห็น ฮีชอลกระเด้งตัวไปกอดคนอื่นได้ยังไงกันเล่า....วอนไม่ยอมมมมม
ขอบคุณนะครับคุณซีวอนที่ยอมให้ผมลาหยุด ขอให้คุณจับหัวใจการ์ดหน้าหวานมาเติมความรักให้ได้ไวๆนะครับ
นารี.....เราแต่งงานกันเถอะครับ
* ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
วันนี้เป็นวันที่สองแล้วที่ข้างกายของดาราหนุ่มรูปหล่อไร้เงาการ์ดอ้วนที่ขอลางานไปแต่งงาน ปล่อยให้การ์ดหน้าหวานต้องปฏิบัติหน้าที่เพียงลำพัง ซึ่งมัน.....เป็นที่ถูกใจหนุ่มหล่อคนนี้เหลือเกิน
ไปไหนมาไหน ซีวอนแทบจะจูงมือฮีชอลเอาไว้ตลอดเวลา ไม่สนสายตาผู้คนที่มองดาราหนุ่มจูงมือหนุ่มในชุดดำ ปล่อยให้คุณผู้จัดการเดินตามหลัง จนลีทึกเริ่มสับสนว่าใครเป็นการ์ดกันแน่
“เฮ้ย ซีวอน” ผู้จัดการผู้เก่งรอบด้าน เรียกน้องชายที่เดินจูงมือการ์ดอยู่ข้างหน้าให้หยุดชะงัก หันมามองคนข้างหลังที่เดินตามตั้งแต่เข้ามาในสตูจนกระทั่ง เดินเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
“มีอะไรหรอพี่ หรือว่าจะขออู้งานไปจีบสาว” น้องชายก็แสนดีถามพี่ชาย แบบเปิดโอกาสสุด ยิ่งไม่มีพี่ชาย โลกนี้จะยิ่งสุขอุรา
“ไอ้บ้า ฉันแค่จะเตือนว่าเก็บอาการบ้าง ฉันรู้หรอกว่าแกรักฮีชอล แต่ฮีชอลไม่รู้ คนอื่นก็ไม่รู้ เข้าใจไหม แล้วถ้าแกอยากลวมลามการ์ดอ่ะ ให้ไปทำที่บริษัท ไม่ใช่ที่นี้ที่ทุกคนมองว่าแกเป็นเจ้าชาย”
“ก็เข้าใจอ่ะหน่ะ แต่ว่าพี่จะให้ผมเข้าบริษัทหรือเปล่าหล่ะ” ซีวอนหันไปถามพี่ชายอย่างอนนิดๆ ก็ดูงานที่ยัดมาให้ แทบจะไม่มีเวลากระดิกตัวไปไหนแล้ว มีแต่อยู่ในที่สาธารณะ
ผมอยากอยู่ในที่ลับตา...เข้าใจกันบ้างได้ไหมมมม
“ก็ถ้าวันนี้ ถ่ายรายการนี้เสร็จ สี่โมงกว่าๆ แล้วนายยังไหว ฉันจะปล่อยให้เข้าบริษัท เอาไหม” ในที่สุดพี่ชายก็ต้องยอมปล่อยสิงโตกลับเข้าป่าพร้อมคาบลูกแมวน้อยไปด้วย
“พี่ให้ผมเข้าบริษัทจริงๆนะ” ใครมาได้ยินประโยคนี้คงปลื้มใจแทนพ่อแม่ของชายหนุ่ม มองเห็นอนาคตผู้บริหารชั้นเยี่ยม ของประเทศ แต่จะมีใครรู้นัยแฝงของเรื่องนี้บ้าง....
“เออ แต่ว่าฉันขอนะ เวลาอยู่ข้างนอกช่วยทำตัวให้สมกับเป็นคนที่ต้องถูกปกป้องหน่อย ไม่ใช่ทำตัวเป็นคนปกป้อง ฉันหล่ะเสียดายตังค์ที่จ้างฮีชอลจริงๆ แต่อย่างน้อย ฮีชอลก็ยังเอาเงินไปซื้อผลงานดาราหื่นๆแบบนี้ ก็โอเค” ลีทึกแอบบ่นเล็กน้อย พอให้ดาราหื่นๆได้ยิน
“เสียดายทำไมพี่ นั่นอ่ะว่าที่คุณนายชเวเลยนะ อีกอย่างพวกของอ่ะ ผมกะจะให้ของพรีเมี่ยมยกชุดอยู่นี้ พี่ว่าดีไหม”
“ตามใจแกเหอะ ไปนั่งเฝ้าว่าที่คุณนายชเวก่อนนะครับคุณชาย” สุดท้ายก็ไม่พ้นที่จะแขวะน้องชายตามประสา ก่อนจะไปนั่งที่หน้าเวทีตรงที่ที่ถูกจัดไว้ให้เขาและการ์ดหน้าหวาน ที่กำลังตกเป็นเป้าสายตาของเหล่าทีมงานทั้งหลาย
เมื่อไหร่การ์ดมันจะปกป้องตัวเองได้สักที...เลิกส่งยิ้มให้ชาวโลกได้แล้วววววว
* ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
เกือบหกแล้วที่ชายหนุ่มลูกชายเจ้าของห้างฝ่าการจราจรบนถนนมาถึงบริษัท บนชั้นผู้บริหารก็ปิดไฟเงียบ ไร้สิ่งมีชีวิต ถึงข้างนอกพระอาทิตย์จะยังไม่ตก แต่มันก็โพล้เพล้มากแล้ว
การ์ดในชุดดำเดินไปตามทางที่เคยคุ้นอย่างกล้าๆกลัว นำหน้าชายหนุ่มผู้เดินหลังตรงอย่างมาดมั่น แถมรอยยิ้มบนหน้าคม แต่เพราะความเป็นการ์ด อย่างน้อยถ้าปกป้องเจ้านายจากผีก็ยังดี....มั้ง!
“คุณซีวอนไม่ต้องกลัวนะครับ ผมจะคุ้มครองคุณเองครับ” เสียงหวานปนสั่นบอกมาแผ่วเบาท่าทางระแวดระวังแทบทำให้ชายหนุ่มหัวเราะ แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้
บอกตัวเองว่าไม่ต้องกลัวดีกว่าไหมครับ คนสวย
“ครับ มีคุณฮีชอลอยู่ข้างๆก็ทำให้ผมอุ่นใจแล้วหล่ะ” ชเว ซีวอนใส่ความหมายของหัวใจลงไปในประโยค แต่ก็ไม่รู้ว่าคนฟังจะตีความหมายนี้ออกหรือเปล่าแค่ปรกติก็......
เสียงทุ้มๆของชายหนุ่มทำให้คนที่เดินนำหน้าอยู่ ออกอาการหน้าแดง แค่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง...คงไม่เป็นอะไร “ผมจะอยู่ข้างคุณให้นานที่สุดครับ”
ไม่ใช่คำสัญญาปากเปล่า แต่ฮีชอลคนนี้จะทำให้นานที่สุด
“คุณจะอยู่กับผมนานตราบเท่าที่เราทั้งสองอยู่บนโลกใบนี้” ชายหนุ่มเอ่ยแผ่วเบา บอกสายลมให้รับรู้และเก็บไว้เป็นความลับ....จนกว่าจะถึงวันที่ทุกอย่างพร้อมสำหรับคนสองคน
“คุณว่าอะไรหน่ะครับ” ถึงจะได้ยินไม่ชัดจนต้องถามซ้ำแต่ข้อความที่ลอยมาเข้าหูมันก็ทำให้ อยากเป็นเจ้าของประโยคนั่น
“เปล่าครับ แค่ซ้อมบทเฉยๆ” เรื่องอะไรจะบอกตอนนี้กันหล่ะครับ...ว่าที่คุณนายชเว
“ครับ” การ์ดก็ยังคงเป็นแค่การ์ด ฮีชอลคิดแบบนั้นก่อนจะเดินต่อไป นำหน้าไปอย่างกล้าหาญ อย่าให้เสียชื่อที่สามารถเอาชนะ เทควันโดสายดำมาได้....แบบงงง
ปังงงงง!!!
ท่ามกลางความมืด เสียงดัง ก่อนจะปรากฏเงาบางคนขึ้นในความมืด ร่างบางที่เดินนำอยู่ข้างหน้า หันตัวกลับ กระโดดเข้าหาชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหลังอ้าแขนพร้อมรับร่างบางทันทีแบบไม่ต้องร้องบอก
“ผะ...ผะ....ผี” เสียงหวานร้องบอกมือชี้ไปที่เงาคล้ำ ใบหน้าซุกอยู่กับอกชายหนุ่ม มืออีกข้างโอบรอบคอหนาชนิดเอาอะไรมาแงะก็ไม่ปล่อย ห้อยกระเตงเป็นลูกลิงเกาะแม่
ซีวอนเพ่งมองในเงามืด ก่อนจะเผลอขำออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นใคร “คุณแดซองหน่ะฮีชอล ไม่ใช่ผี ดูดีๆสิครับ” ชายหนุ่มก้มลงบอกกับการ์ดผู้(เคย)กล้าหาญ พร้อมกับปลอบประโลมลูบหลังบางไปมา
ได้กำไรอีกหนึ่งดอก แบบไม่ต้องลงแรงทำอะไร หุหุ
“คุณผู้ช่วยจริงๆหรอครับ” เสียงหวานถามย้ำ ไม่ยอมหันหน้ากลับไปดู กล้วจะเจอผีแหกพุ้งปริ้นตาอยู่
“จริงๆครับ ผมไม่หลอกคุณหรอก”
ในที่สุดการ์ดผู้อุทิศตนเพื่อป้องกันผีให้เจ้านายหนุ่มก็ยอมคลายอ้อมแขน หันกลับไปดู ก่อนจะเห็นชายวัยกลางคน รูปร่างเตี้ยล่ำ ในชุดสูทยืนอยู่ท่ามกลางความมืด “คุณผู้ช่วยจริงๆด้วย”
“ก็จริงสิครับ คุณแดซองยังไม่กลับบ้านหรือครับ” ประโยคแรกชายหนุ่มบอกกับการ์ดหน้าหวาน อย่างรักใคร่ ก่อนจะตะโกนถามคุณผู้ช่วยที่เดินออกมาจากห้องทำงานในเวลาที่คนอื่นกลับไปหมดแล้ว
“กำลังจะกลับครับ แล้วคุณซีวอนมาทำไมครับเนี่ย” ชายหนุ่มวยกลางคนเดินเข้ามาหา พร้อมกักระเป๋าเอกสารในมือ อย่างที่บอกว่ากำลังจะกลับจริงๆ
“อ้อ ผมก็เข้ามาดูเอกสารเฉยๆครับ ขอตัวก่อนนะครับ” ซีวอนโค้งให้ผู้สูงวัย ก่อนจะพาการ์ดผู้ขวัญเสียเดินไปเข้าห้องทำงานส่วนตัว ที่มีกองเอกสารวางเป็นภูเขาลูกย่อมๆ
ชายหนุ่มลงนั่งอ่านเอกสารบนโต๊ะ ก่อนที่จะพบกับความผิดปรกติของตัวเลขในรายงานของฝ่ายบัญชี คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เปิดดูเอกสารฉบับอื่นๆให้วุ่นจนร่างบางที่นั่งมองจากโซฟามองอย่างไม่เข้าใจ แต่สุดท้ายทุกความสงสัยก็แก้ไขได้ด้วยคำพูดเพียงประโยคเดียว
“คุณแดซองโกงบริษัท”
แค่หนึ่งประโยคก็ทำให้คนอย่างฮีชอลเข้าใจเรื่องทั้งหมด ร่างบางรีบวิ่งตามชายหนุ่มออกไปจากห้อง หวังจะตามจับตัวคนโกงที่เพิ่มเจอกันเมื่อกี้ แต่มันก็ไม่ทันเสียแล้ว
แดซองไปไกลเกินกว่าจะตามจับกลับมา ปฏิบัติการล่าจึงเริ่มขึ้น...
* ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
Talk
คุณผู้ช่วยกลับมาแล้ววววว คาดไม่ถึงกันใช่ไหมคะ ว่าจะเป็นแบบนี้ 555 ก็เรื่องบอดี้การ์ด มันก็ต้องมีให้การ์ดได้บู้กันบ้าง แม้การ์ดของเราจะสวยระดับนางเอกก็ตาม อิอิ
ความจริงมันควรจะลงได้เร็วกว่านี้คะ ถ้าไอซ์ไม่โดนหลอก ช่องทีวีไทยหลอกไอซ์ บอกว่าวันนี้จะมีสารคดีสปาร์ต้าตอนห้าทุ่ม อุตส่าห์ หยุดทุกสิ่งอย่าง กะจะนั่งรอดูพร้อมข้าวและยำปลากระป๋องที่ไหนได้ มีฝ่าวิกฤตอ่ะ ใจร้ายที่สุดดดดดด ก็รู้ว่าบ้านเมืองกำลังแย่ แต่ก็อย่าทำแบบนี้สิ ทำไมไม่เขียนว่างด ไทยทีวีหลอกเด็กอ่า กระซิกๆ
ขอบคุณทุกคอมเม้มท์คะ
ความคิดเห็น