คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : My Angel : 5
My Angel : 5
“หืมม์ ข้าตาฝาดไปหรือเปล่าเนี่ย ท่านพี่ของข้าจับเข็มเย็บผ้า หรือว่าวันนี้จะมีพายุฝนเข้าแดนบาดาลของเรา” เอาอีกแล้ว เสียงไอ้น้องชายตัวแสบของข้ามาอีกแล้ว
“..........”
“ท่านกำลังทำอะไรหรือ บอกข้าหน่อยสิท่านพี่” น้ำเสียงใคร่รู้เต็มที่ แต่สีหน้าและแววตาช่างร้ายกาจนัก
“เรื่องของข้า เจ้าไม่ต้องยุ่ง”
“ขับไล่น้องอีกแล้ว มีครั้งไหนบ้างไหมนะ ที่ท่านจะไม่ขับไล่ข้านะท่านพี่”
“ก็แล้วมีครั้งไหนที่เจ้าไม่กวนประสาทข้างบ้างเล่า คยูฮยอน” แม้จะพูดไป แต่ความสนใจของข้ายังแน่วแน่จดจ่ออยู่ที่เข็มเย็บผ้าเล่มเล็ก
“อืออออ ข้ามาคิดดูแล้วก็.....น้อยมากหล่ะท่านพี่ ฮ่าๆๆๆๆ” ข้าเกลียดเสียงหัวเราะของมัน ทำไมท่านพ่อให้ข้าเกิดมา ส่งข้ามาแดนซาตาน แล้วทำไมต้องส่งไอ้น้องคนนี้ลงมาด้วย
“เอ๋....แล้วฮีชอลน้อยของข้าไปไหนเสียหล่ะ ข้าไม่เห็นเลย”
“ของข้า!!” มันช่างขี้ตู่ กล้าพูดว่าฮีชอลน้อยเป็นของมันเชียวรึ?
“แหม ของท่านก็เหมือนของข้านั่นแหล่ะ”
“ท่านซีวอนนนนน ข้าได้ดอกทานตะวันแล้ว แต่ว่าเอาไปไว้บนที่นอนท่านได้จริงๆหรือ” เสียงใสมาก่อนตัวอีกนะ ฮีชอลน้อยขอข้าน่ารักเสียจริง แล้วดูสิยังอุตส่าห์เป็นกังวลอีก เฮ้อ.....
“ได้สิจะเป็นอะไรไป เหนื่อยหรือไม่หืมม์ ดอกทานตะวันที่นี้ดอกใหญ่แล้วก็หนักมาก” ดูสิหน้าเล็กๆนั่นแดงกล่ำไปหมดเลย แล้วคงล้าที่จะกระพือปีกจึงร่อนลงมายังไหล่ของข้า
“เจ้าไปที่ทุ่งทานตะวันมาหรือฮีชอลน้อย”
“อ่ะ..” ดูซิคงไม่ทันเห็นเจ้าน้องชายตัวดีของข้า ตกใจเสียจนเกือบตกไหล่เชียวนะ “ขอรับท่านคยูฮยอน ข้าไปที่ทุ่งทานตะวัน แล้วให้ท่านเยซองช่วยถือกลับมาให้”
“อ่า....ดอกทานตะวันทั้งหมดนั่นเป็นของข้า แต่ทำไมข้าไม่เห็นรู้เลยนะว่าจะมีคนไปเด็ดมัน” ฮึเจ้ากล้ามากคยูฮยอนที่ใช้น้ำเสียงและสายตาข่มขวัญฮีชอลน้อยต่อหน้าข้า
“ข้า... ข้า...”
“ข้าเป็นคนให้ฮีชอลไปเลือก เจ้ามีปัญหาหรือคยูฮยอน”
“แหมใครจะกล้ามีปัญหากับท่านพี่ได้เล่า ถ้าเจ้าอยากได้อีกก็ไปเลือกได้ตามสบายเลยนะ ข้าไม่ว่าเจ้าหรอก เมื่อกี้ข้าแค่แกล้งเจ้าเล่นเท่านั้น”
เจ้าแค่แกล้งเล่น แต่ฮีชอลของข้าใจเสียจริงนะ คยูฮยอนนนนนนนน
“ขอบคุณขอรับ” ภูตน้อยกลับมาร่าเริงอีกครั้ง ดูแล้วช่างน่ารักเสียกระไร แล้วหน้าเล็กๆนั่นก็เอียงข้าง ดวงตากลมโตจ้องมองผ้าและเข็มในมือข้า “ท่านกำลังทำอะไรหรือท่านซีวอน”
“เรื่องของท่านพี่ เจ้าอย่าไปยุ่งเลย เกะกะพี่ชายข้า”
“..?...” มันพูดอะไรของมัน ฮีชอลถามข้า แล้วทำไมมันตอบเช่นนั้น
“ท่านซีวอน ท่าน..ข้าเกะกะท่านหรือ” โอ้ยไอ้น้องบ้า ข้าจะฆ่ามันนนน ทำไมนะตอนมันเด็กข้าไม่เอาปุยเมฆยัดปากมันไปซะ ทำมายยยยยยยย
“ไม่จริงเลยฮีชอลน้อย เจ้าอยู่หน่ะดีแล้ว ที่น้อยชายข้ามันพูดก็เพราะอยากแกล้งเจ้าเล่นเท่านั้น ใช่ไหมคยูฮยอน”
“.........” เพราะข้ามัวแต่มองใบหน้าเล็กๆที่ดูจ๋อยสนิทจึงไม่ได้ใส่ใจเจ้าน้องชายตัวแสบ แต่ทำไมมันเงียบไปหล่ะ
“อ้าว! ไปไหนเสียแล้ว?”
“ข้า....ก็ไม่รู้ แต่ท่านไมได้รำคาญข้าจริงๆนะ ข้าไม่ได้เกะกะท่านใช่ไหม” จะน่ารักไปไหนกันนน
“ไม่หรอก เจ้าอยู่กับข้าหน่ะดีแล้ว” ข้าส่งรอยยิ้มปลอบใจไปให้ภูตน้อยห้คลายกังวล เฮ้อ....ถ้าเจอไอ้น้องตัวแสบข้าจะไม่เอามันไว้เลย หรือถ้าเจอกระต่ายน้อยของมันเมื่อไหร่หล่ะก็....ฮึฮึฮึ
ข้านี้แหล่ะจะได้รางวัล พี่ชายโหดเหี้ยมแห่งปี
“อ่า มีรอยบุ๋มด้วย อิอิอิอิ ข้าเชื่อท่านแล้ว ท่านแก้มบุ๋ม”
สงสัยจะติดใจรอยบุ๋มของข้าจริงจังนะนี้ แต่เปลี่ยนมาเป็นรักและหลงข้าจะดีกว่าไหม ฮีชอลน้อยยย
“แต่ท่านยังไม่ตอบข้าเลยว่าท่านเย็บเสื้อกับผ้าพวกนี้ไปทำไม หรือเสื้อท่านขาดกัน” ดวงตาโตเบิ่งกว้างพร้อมกับหน้าใสๆที่เอียงคอ เจ้าน่ารักขึ้นทุกลมหายใจเลยรู้ตัวบ้างไหมเนี่ย
“เสื้อผ้าพวกนี้ไม่ได้ขาดหรอก แต่ข้ากำลังเย็บกระเป๋าเสื้อ”
“หืมม์? เย็บกระเป๋าเสื้อ? อย่างท่านต้องเย็บทำไมกัน” ดูทำหน้าตื่นตูมเสียจริง
“อยากรู้หรือ” แกล้งเสียหน่อยคงไม่เป็นไร ก็ทำหน้าได้น่าแกล้งขนาดนี้ ภูตน้อยของข้าก็ซื่อเสียจริง พยักหน้าใหญ่เลย เฮ้อ....ข้าเริ่มเข้าใจแล้วทำไมคยูฮยอนมันถึงชอบแกล้งข้า
“บินมาตรงปากข้าสิ ข้าจะบอกให้ แต่มันเป็นความลับพูดเสียงดังไม่ได้ อีกอย่างเจ้าต้องเก็บไว้เป็นความลับระหว่างเราด้วย”
“ได้ๆๆๆๆ ข้าสัญญาจะไม่บอกใครทั้งนั้น”
ร่างจ้อยกะร่อยบินถลาขึ้นมาอยู่ตรงปากข้า แค่ยื่นปากออกไปหน่อยก็ได้สัมผัสกับหน้าเล็กๆแล้ว แต่ข้าไม่ได้ตั้งใจจะหอมแก้มหอมๆ เนียนๆนั่นนะ ข้าแค่อยากกระซิบเท่านั้นเอง จริง.....เชื่อข้ากันไหม
“อ่า..ท่านซีวอน” แหน่ะ ตัวแค่นี้มีประท้วงด้วยนะ แล้วดูซิแก้มแดงเชียว
“ข้าขอโทษ ข้าจะกระซิบ แต่ว่าหูเจ้าตัวเล็กไป ก็เลยไปโดนหน้า เข้ามาใกล้ๆอีกซิ ข้าจะได้บอกเจ้า” ถึงจะรู้จักประท้วง แต่ก็ยังซื่อและน่ารักอยู่ดี เมื่อบินเข้ามาใกล้อีก จนได้กลิ่นหอมสดชื่น แต่ข้าก็ต้องหยุดสูดลมหายใจไว้ก่อน ไม่อย่างนั้น มีหวังว่าร่างน้อยๆนี้ได้ตามแรงหายใจผลุบเข้าไปในจมูกข้าเป็นแน่....
“ข้าเย็บกระเป๋าเสื้อให้เจ้าลงไปนอนยามออกไปข้างนอก แต่เจ้าห้ามบอกใครนะ”
“จริงหรอท่าน ท่านทำให้ข้าหรือ เย้ๆๆๆ แต่...ทำไมห้ามบอกใครหล่ะ”
“ก็เพราะไม่ควรมีใครรู้หน่ะสิ เป็นความลับของเราทั้งสองนะ อ่ะ.....ขอโทษข้าไม่ทันระวัง” ฮึฮึฮึ ข้านี้ไม่ระวังจริงๆ ดูสิ แก้มนุ่มๆเลยต้องให้ปากข้าไปสัมผัสโดนเป็นครั้งที่สอง ข้าช่าง....โชคดี
ไม่ใช่สิ .....ข้าช่างแย่จริง อือ ข้าแย่มากๆๆ
“ท่านซีวอน ข้าอยากลองทำดูบ้าง ให้ข้าทำนะ” ตากลมๆมีประกายความซนที่ข้าไม่อาจขวางได้ แต่ก็หนักใจนิดหล่ะ ตัวเล็กนิดเดียวเท่านี้ เข็มจะใหญ่กว่าหรือเปล่านะ
“จะดีหรือ” เอาจริงๆก็ใจอ่อนหน่อยๆแล้วหล่ะนะ
“ดี ให้ข้าทำเถอะนะ” อ๊ากกกก สายตาพิฆาตกันขนาดนี้อยากได้อะไรข้าก็จัดให้ทั้งนั้นแล้วหล่ะ เอาไปเลย เข็มด้าย ผ้า (ที่ทั้งหมดใหญ่กว่าตัวเจ้า”
ภูตตัวน้อยของข้า ถือ(ไม่สิเรียกว่าแบกจะดีกว่า) ....แบกเข็มเล่มใหญ่ไว้เหนือหัวแล้วแทงลงไปบนผืนผ้าที่เป็นเสื้อข้า อย่างสุดแรง ใบหน้าเล็กๆดูเหยเกกับการออกแรง
เย็บผ้ามันลำบากขนาดนั้นเลยหรือนี้
“อ๋อย กว่าจะทะลุ ผ้าท่านหนาจริง” แหน่ะมีบ่นด้วยนะ
“ฮ่าๆๆ มันก็ไม่ได้หนาอะไรหรอก แต่เจ้าตัวเล็กไปเอง เอามาให้ทำต่อเถอะ ขืนให้เจ้าทำ ก็ไม่แน่ว่าปีหน้าจะเสร็จครบทุกตัวหรือเปล่า”
“.....” ไม่ตอบแต่ทำหน้ามุ่ย แถมยังคืนข้าเข็มกับผ้ามาให้แบบงอนๆอีก ได้ดูอาการแบบนี้แล้วช่างมีความสุขเสียจริง
โอ้ย!!! ข้ายอมรับเลยว่ามองดูหน้าเล็กๆนั่นเพลิน จนลืมมองผ้า มองงานของตัวเอง สุดท้ายก็เข็มทิ่มนิ้ว ร้องเสียงหลงขายหน้าต่อภูตน้อยจนได้
“อ่ะ ท่านเป็นอะไร หงายมือสิ หงายมือ ให้ข้าดูแผลหน่อย ท่านซีวอน หงายมือ”
ข้ารีบหงายมือเอาใจภูตขี้งอน ที่คงหายงอนไปทันทีที่ได้ยินเสียงข้าร้อง พอหงายมาก็เห็นเป็นเลือดสีแดงขึ้นเป็นหยดอยู่ที่ปลายนิ้ว แผลเล็กนิดเดียวข้าร้องเสียงลั่นแบบที่มนุษย์เรียกว่าอะไรนะ.....สาวแตก
น่าอับอาย
“โอ้ย เป็นเยอะเลย เลือดออกมาเยอะจัง ไม่เป็นไรนะท่านซีวอน ข้าจะทำแผลให้เอง” แล้วตัวจ้อยๆก็เสกผงประกายทองละเอียดลงเหนือแผล แปปเดียวเท่านั้น ทั้งเลือดและแผลก็หายไปจนหมด แต่มันไม่เท่านั้นหน่ะสิ
“จุ๊บ....ไม่เจ็บแล้วนะ” กลีบปากอิ่มๆจุ๊บลงมาที่แผลแบบนี้ ไม่อยากจะบอกว่า มันไม่เจ็บก็เพราะเจ้ามาจุ๊บนี้แหล่ะ โอ้ยยยยย อยากจะวิ่งไปหาเข็มสักพันเล่มมาทิ่มตัว เจ้าจะได้
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
พอรักษาเสร็จภูตน้อยของข้าก็กลับมานั่งยิ้ม นอนอารมณ์ดีถึงขนาดร้องเพลงด้วยเสียงหวานอันไพเราะอยู่บนไหล่ข้า บ้างก็บินเหนือผ้าดูว่าข้าทำไปถึง โชคดีเหลือเกินที่ข้าไม่เสกทั้งหมดด้วยเวทมนต์ ไม่เช่นนั้นคงไม่ใกล้ชิดกันขนาดนี้
แต่จะว่าไป ทำไมเสียงเงียบลง?
อ่า...หลับไปแล้วนี้เอง ช่างเป็นใบหน้าที่ดูซื่อใสบริสุทธิ์ เจ้าจะรู้ไหมหน่ะว่ากว่าจะได้เจ้ามาอยู่ในแดนบาดาลข้าต้องทำผิดไปกี่กฎ
* ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
ความผิดข้อที่1 ใช้อำนาจในทางไม่ชอบ ข้าใช้อำนาจของการเป็นประมุขแดนซาตาน บุตรมหาเทพ จัดประชุมด่วนเรื่อง ความประพฤติของภูตน้อย(ทุกตนบนสวรรค์) ข้าแจงในสภาเทพว่า ภูตน้อยเหล่านี้ชักกำเริบเอาแต่ใจ สมควรต้องได้รับการอบรม แถมเทวดาบางตน(โดยเฉพาะไอ้หน้ายาวกับอีกตนที่ข้ายังไม่เจอ) ก็ยังให้ท้ายกันอยู่เสมอๆ
ความผิดข้อที่2 เพ็ดทูลเบื้องสูง ข้าแต่งเรื่องหลอกท่านพ่อว่า ข้าทนไม่ได้กับนิสัยเสียๆที่ควรต้องลงโทษของเหล่าภูตน้อย (ข้าโมเมชื่อมาชื่อนึง ไม่รู้ว่ามีจริงหรือเปล่า เรื่องอะไรจะใส่ความฮีชอลน้อยของข้า)
ความผิดข้อที่3 ติดสินบนเจ้าพนักงาน ข้าลงทุนไปซื้อไก่ต้มน้ำปลาอันเป็นอาหารโปรดมามอบให้เทวดาฮยอคแจ เพื่อการจัดภูตน้อยมาให้ข้าได้ดูแล
ความผิดข้อที่4 ลักพาตัว เพราะยังไม่มีคำสั่งจากสภาเทพ แต่ข้าก็ชิงไปรับตัวภูตน้อยมาแล้วโดยไม่แจ้งให้ท่านลีทึกทราบ ทิ้งไว้แค่จดหมายลายมือของข้า แต่น่าจะอีกไม่เกินสามวัน จดหมายคำสั่งก็น่าจะออกมา
และข้อที่5 แปลงรูปลักษณ์ของสมาชิกแดนสวรรค์ (ความจริงก็ยังไม่ทำหรอก แต่น่าจะทำเร็วๆนี้ รอแค่ภูตน้อยมีใจให้ข้าเท่านั้น) ข้าจะทำให้ฮีชอลน้อยของข้า เป็นฮีชอลบอบบาง ที่ข้าสารถกอดรัดแสดงความรักได้เต็มที่ อีกไม่นานแน่ๆ ฮึฮึฮึ
รีบรักข้าไวๆนะ ข้าอยากทำผิดกฎข้อสุดท้ายไวๆ
2~B~Con
* ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
Talk
สวัสดีคะ ตอนนี้ยาวขึ้นจริงๆด้วย อิอิ แต่ไร้สาระเหมือนเดิมเด๊ะเลยคะ 5555 มาบอกให้รู้ไปแล้วว่า ทำไมท่านวอนถึงไปล่อลวงภูตน้อยมาได้
แต่อีกปัญหาที่ว่าภูตน้อยจะโตให้ฟัดไหม....โตคะ แต่ของแบบนี้มันต้องมี Item ลับ กันนิดนึง อุอิอุอิ
ว่าแล้วก็แอบโฆษณาอีกรอบ กับเรื่อTimeless ที่ไอซ์กับโฮมร่วมสร้างขึ้นมา ใครสนใจก็คลิกเข้าไปอ่านเลยคะ http://writer.dek-d.com/peeriya/story/view.php?id=798641 (โฆษณาขายตรงอีกรอบ555)
ขอบคุณทุกคอมเม้มท์คะ
ปล. การอัพเต่าอืดขนาดนี้ ยังมีคนอ่านใช่ไหมคะ แล้วเจอกันที่วันส์นะคะ
ปลล ดูคอนกันสนุกไหมคร้า........
Jelly fish
ความคิดเห็น