คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : My Angel 1
My Angel : 1
อ๊ากกกกกกกก ตลาดประตูพิภพช่างพลุกพล่านไม่ต่างจากหนอนเสียนี้กระไร มองไปทางใดก็ล้วนแต่มากมายหลายสายพันธ์ปะปนกัน ทั้งเทพ ซาตาน ปีศาจ แต่ไหนเล่าภูตน้อยของข้า หรือแม้แต่ท่านลีทึกข้าก็ยังไม่เห็น
“ท่านซีวอน!!! ท่านมาเยี่ยมเยียนซาตานถึงตลาดแห่งนี้”
“ท่านซีวอน ท่านมารับเรื่องร้องทุกข์ด้วยตัวเอง ช่าง......”
เฮ้ยยยยยยยยย มันจะอะไรกันนัก แค่เห็นข้าถึงกับถลาตัวลงนั่ง ข้าไม่ได้มาเยี่ยมหรือมาดูแลรับเรื่อง โธ่.....จะสนใจอะไรข้านักหนา ข้าแค่มาตามหาภูตน้อยน่ารักเท่านั้น
หากจะใช้เวทในที่แห่งนี้คงวุ่นวายกันพิลึกหล่ะ แค่ข้ามาที่แห่งนี้ก็เล่นเอาเหล่าซาตานไม่เป็นอันทำอะไรกันแล้ว ทำไมช่างมองว่าเป็นซาตานแสนดีกันเช่นนั้น มันไม่ใช่เลย ไม่ใกล้เคียงสักนิด
“ท่านพี่ข้าซื้อดอกทานตะวันให้ข้าหน่อยสิ ดอกเก่ามันเล็กแล้ว ข้านอนไม่ได้” เสียงหวานแว่วลอยมาตามลม จนข้าต้องหนไปตามทิศทางเสียงแล้วก็...ใช่
ภูตน้อยของข้า......ในที่สุดข้าก็เจอเจ้าเสียที
ภูตน้อยบินอยู่ตรงหน้าท่านลีทึกด้วยปีกเล็กบางใสน่าเอ็นดู กล่าววาจาน้ำเสียงช่างออดอ้อน เนตรทิพย์ทำให้ข้าได้เห็นใบหน้าเล็กจิ๋วแต่หวานหยด ดวงตากลมดุจดั่งแมวน้อยแสนน่ารัก ......ข้าอยากได้
“ไม่.....ก็เจ้าหน่ะกินเก่งเกินไปแล้ว ข้าพึ่งซื้อให้ไปเมื่อไม่เท่าไหร่”
“ท่านพี่ข้ากินเก่งที่ไหนกัน”
“ไม่เก่งอะไร นางกำนัลในวิมานแทบจะหาน้ำหวานจากดอกไม้สดไม่ทัน”
“แต่ข้า.. ข้า..ข้าฮึกอยากได้ ฮึก ฮึก”
ดวงตากลมใสนั่นมีหยดน้ำเสียแล้ว ท่านลีทึกช่างไม่ได้เรื่องใจร้ายแม้แต่กับภูตน้อยน่ารักได้อย่างไรกัน ลองให้ภูตน้อยมาขอข้าสิ เพียงแค่เปิดปากเท่านั้น อยากได้อะไรข้าก็จะให้....ทำไมนะ ทำไม ภูตน้อยน่ารักนั่นไม่เป็นของข้า
ทำมายยยยยยยยยยยยยยย
ข้ายอมไม่ได้ที่จะให้ภูตน้อยต้องเสียใจเพราะคนใจร้ายอย่างท่านลีทึกเป็นแน่
“เจ้าปีศาจ ข้าซื้อดอกทานตะวันดอกนั่น ดอกที่ใหญ่ที่สุด” เพียงไม่นานดอกทานตะวันที่ใหญ่ที่สุด และสวยที่สุดก็มาอยู่ในมือข้า
ข้าเดินตามท่านลีทึกไป ได้เห็นและได้ยินเสียงภูตน้อยร้องไห้อย่างเศร้าสร้อยอยู่บนไหล่เตี้ยๆ ไม่คิดเลยว่าเทพจะโหดร้ายทารุณได้ถึงเพียงนี้ ภูตน้อยที่น่าสงสาร ข้าจะทำให้เจ้าสมหวังเองนะ......เด็กดี
“เจ้าอยากได้ทานตะวันหรือภูตน้อย”
“ท่านซีวอน!?” เห็นสีหน้าท่านลีทึกแล้วก็รู้ว่าคงแปลกใจ และตกใจมาก แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าสนใจ ที่ข้าสนใจคือใบหน้ายิ้มหวาน ดวงตาเป็นประกายของภูตน้อยต่างหากเล่า
“ข้าอยากได้ ...ท่านพี่ข้าอยากได้ดอกทานตะวัน”
โธ่ภูตน้อย แล้วเจ้าไปขอเทพใจร้ายทำไมเล่า มาขอข้าสิ
“พี่บอกว่าไม่ อย่างไรหล่ะฮีชอล”
“ขอรับ...” ภูตน้อยน่ารัก พยักหน้าอย่างจำยอม น้ำใสไหลอาบแก้มนวล
“ข้าให้เจ้า”
“ท่านซีวอน!” เอาอีกแล้ว ท่านลีทึกนี้อย่างไร ทำเสียงดุเสียจนประกายความดีใจหายไปจากภูตน้อยแสนน่ารัก
“ข้า...ฮึก ข้าขอบคุณ แต่..แต่...ท่านพี่” โธ่.....ภูตน้อยของข้า อยากจะเข้าไปเช็ดน้ำตานั่นเสียเหลือเกิน อยากจะถนอม กล่อมเกลี้ยให้มีเพียงแค่รอยยิ้ม ไร้ความทุกข์ใดๆ
“เฮ้อ... มีแต่คนตามใจ คงมีแต่ตามใจกันสินะ ไม่ว่าจะเป็นฮัน หรือ เจย์ ท่านก็คงด้วยอีกคนสินะ ท่านซีวอน” ก็ใช่หน่ะสิ ใครจะใจร้ายขัดใจภูตน้อยได้เหมือนท่านเล่า ลีทึก
“ตามใจเจ้าเถอะฮีชอล”
ร่างกระจ้อยร่อยยิ่งบินเข้ามาใกล้เท่าไหร่ ก็เหมือนหัวใจข้าจะเต้นถี่รั่วมากเท่านั้น ข้าไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน แล้วภูตน้อยจะรู้ถึงจังหวะที่ถี่รัวนี้บ้างหรือไหมกัน จะหวาดกลัวข้าไปหรือเปล่า
ข้าไม่อาจละสายตาจากร่างเล็กได้เลยสักนิด ยามนี้ร่างน้อยนั่นบินลงมาที่ฝ่ามือ มีรอยยิ้มสดใสส่งมาให้ ช่างป็นรอยยิ้มที่ทำโลกอันมืดมนของข้าสว่างสดใส
ร่างน้อยๆบินลงมาบนฝ่ามือ หากข้าจะกำไว้แล้วลักพาตัวไปอยู่เสียด้วยกันจะเป็นอะไรไหมนี้ ช่างน่ารักเสียจริงๆ
“ขอบคุณนะขอรับ” ตัวเล็กๆนั่นพยายามจะแบกดอกทานตะวันดอกใหญ่ขึ้นบิน แต่คงหนักเกินไป ร่างเล็กจึงตกลงมาก้นจ้ำเบ้าอยู่บนมือ “โอ้ย ข้าหิ้วไม่ไหว”
ถึงจะไม่ใช่เสียงออดอ้อนเหมือนที่ใช้กับลีทึก แต่แค่นี้ก็น่ารักเสียจนข้าอดใจไม่ไหว ต้องใช้มือ....ไม่สิ นิ้วลูบหัวเล็กนั่น ก่อนส่งมอบดอกไม้ให้แก่ท่านลีทึกที่ยืนทำหน้าแก่อยู่
“ขอบคุณนะขอรับ ท่านซีวอนใจดีที่สุดเลย”
“จะไปได้หรือยัง?”
ข้าเกลียดท่านลีทึกกกกกกกกกกกก เขาจะส่งยิ้มให้กัน จะสร้างmoment กันแล้วเป็นใคร มาขัดทำไม เดี๋ยวก็ซัดพลังเวทใส่เสียเลยนิ
“ข้าไปก่อนนะขอรับ” ร่างเล็กๆนั่นบินขึ้นอยู่ในระดับใบหน้าแล้วเข้ามาใกล้ ลมอ่อนๆพัดผ่าน สัมผัสอ่อนนุ่มแบบรวดเร็วแล้วจากไป
เมื่อกี้นี้มัน....มัน......
มัน.....
มัน..............
ภูตน้อยหอมแก้มข้า!!!!!!!!!!!!!
หอมแก้มกัน แล้วจากไป เสียอย่างนั้น กว่าข้าจะหลุดออกจากภวังค์ร่างน้อยๆก็ไปไหนเสียแล้ว เฮ้อออ......ภูตน้อยคงชื่อ ฮีชอลสินะ
ต่อไปข้าจะเรียกเจ้าว่าฮีชอลน้อย
ว่าแต่ ฮันและเจย์ ที่ท่านลีทึกกล่าวถึงคือใครกัน ไม่ได้การ ข้าต้องรู้ให้ได้ คอยดู!!!
2~B~Con
* ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
Talk
มาแล้วคะ มีใครรออยู่หรือเปล่า กับเรื่องสั้นขยัน(?)อัพ เรื่องนี้
อย่าพึ่งเบื่อวอนเพ้อนะคะ เอาจริงๆเรื่องนี้แอบแต่งยากหล่ะคะ เพราะไอซ์ไม่เคยปั่น ในมุมมองของใครแบบนี้เลย(วอนเลยกลายเป็นเพ้อแบบนี้แหล่ะคะ)
ขอบคุณทุกคอมเม้มท์คะ
Jelly fish
ความคิดเห็น