"GHOST" in my life

ลำดับตอนที่ #3 : ปลาบปลื้ม ได้เจอ “เขา” ที่มีชื่อเสียง

ปลาบปลื้ม ได้เจอ “เขา” ที่มีชื่อเสียง

 

                เรื่องที่จะเล่านี้เป็น เพียงแค่เรื่องเดียวที่ไอซ์รู้สึกว่าโชคดีที่ได้เจอ และคิดว่าถ้าใครที่ได้เจอจะรู้สึกเดียวกันกับไอซ์ เพราะ “เขา” ของเรื่องนี้เป็นพระชั้นผู้ใหญ่ที่ชาวพุทธในประเทศไทยต้องรู้จักและเคารพ

 

                คือว่าเมื่อประมาณม.สี่ได้มั้งคะ ตอนนั้นไอซ์กำลังหัดเล่นสกา (หมากกระดานชนิดหนึ่งที่พญาครุฑเล่นชิงตัวนางกากี) แล้วก็เล่นเพลินๆกับน้องอีกสองสามคน จนลืมดูเวลา มองนาฬิกาอีกที มันทุ่มกว่าแล้ว ก็เลยรีบเก็บกระดาน หมาก แล้วจัดการล็อคห้องที่นั่งเล่น เดินออกจากโรงเรียน

 

                ด้วยความที่น่าโรงเรียนไอซ์ค่อนข้างน่ากลัว อยู่ในซอยที่บางทีก็เกิดเรื่องไม่ดีๆขึ้นทั้งๆที่ก็อยู่ในที่ของวัด พวกเราก็เลยเดินเกาะกลุ่มกันไป ทั้งๆที่เคยแยกกันกลับคนละทาง คือเดินไปทางปากซอยวัด

 

                ริมรั้วของวัดนั่น มีกุฏิทรงไทยเก่าแก่อยู่หนึ่งหลัง เวลาเย็นๆที่เดินกลับบ้านไอซ์ชอบมองเพราะว่าสวยมาก เป็นบ้านทรงไทยยกพื้นสูงทำจากไม้ทาสีแดง ให้บรรยากาศสงบๆ แต่วันนี้...ตอนนี้..มันดูสงบจนเกินไปหรือเปล่า?

 

                สามสี่คนที่เดินไปด้วยกัน พยายามทำเสียงดังเพื่อไม่ให้วังเวง ทั้งที่ก็รู้ว่า “เขา” ในโรงเรียนไม่ชอบให้ทำเสียงดังตอนกลางคืน แต่นาทีไม่ไหวแล้วคะ ทั้งกลัวคน..กลัวเขา

 

                แต่ในที่สุดทั้งหมดก็สงบลงแบบไม่ต้องนัดหมาย เพราะว่าทั้งสี่คนเห็นในสิ่งเดียวกัน....สิ่งที่น่ากลัว แต่ก็น่าตื้นตัน ทั้งสี่คนเห็น....หลวงปู่โต สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) พรหมรังสี

 

                ท่านกำลังนั่งในท่าสมาธิ หันหน้ามาทางพวกเราทั้งหมด รอบๆมีรัศมีสว่างจ้า ทั้งสี่คนสงบปาก ค่อยๆเดินจากมา รู้สึกปลอดภัย และรับรู้ได้ถึงความเป็นห่วง

 

                ไอซ์คิดว่าที่ท่านปรากฏร่างให้เห็น เนื่องมาจากว่า ท่านคงเป็นห่วงพวกเราจึงมาส่ง และคงเตือนว่า ไม่ให้กลับบ้านในตอนค่ำแบบนี้อีก เพราะที่ทางแถวนี้อันตราย อีกทั้งโรงเรียนของไอซ์ยังผูกพันกับหลวงปู่ ฝากตนเป็นลูกศิษย์ของท่านทุกคน

 

                นี้เป็นครั้งแรก และอาจเป็นครั้งสุดท้ายที่รู้สึกว่าโชคดีที่ได้เจอ ไม่มีทางลืมเลย จนถึงทุกวันนี้ทุกครั้งที่ผ่านไปแถวกุฏินั้นอีก ไอซ์ก็จะมองหาเพื่อบางที อาจได้เจออีกครั้ง

 

                เรื่องนี้ยังคงไม่น่ากลัวใช่ไหมคะ 555   แต่ว่าเรื่องหน้าที่ไอซ์จะเล่านั้น ก็อาจไม่น่ากลัวอีก แต่ว่าทุกครั้งที่นึกถึง ก็ทำให้ผวาได้เหมือนกันนะคะ แต่ว่าก็ยังคงวนเวียนกับ “เขา” ผู้มีชื่อเสียง 

                ปล. ใครมีเรื่อง "เขา" อยากแบ่งปัน ส่งมาได้เลยนะคะ ที่อีเมล์ ของไอซ์ immice@hotmail.com  เอาเรื่องเล่ามาแบ่งปันความน่ากลัว     กันนะคะ   

 

ขอบคุณค่ะ

 

Jelly Fish