คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : The bodyguard 10 100%
The bodyguard 10
โรงยิมหลังบ้านอันเป็นที่ซ้อมสำหรับชายหนุ่มที่ท่านชเว ซึงฮยอนไม่ค่อยได้เข้ามาบ่อยนัก แต่วันนี้ประธานบริษัทที่ยังคงความหล่อ ได้ก้าวเข้ามาก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้พลาสติก เก้าอี้เพียงตัวเดียวที่หลงเหลืออยู่ข้างขอบเบาะ สำหรับฝึกซ้อม
“ลีทึก แล้วเจ้าวอนกับการ์ดของมันยังเปลี่ยนชุดไม่เสร็จอีกหรอ” คุณพ่อสุดโหดหันมาถามหลานชายที่นั่งอยู่บนพื้น โดยมีการ์ดหุ่นอ้วนกลมนั่งอยู่ข้างๆ
“เดี๋ยวผมไปตามให้นะครับ คุณลุง” ไม่เพียงแค่พูด แต่คนรับอาสายังวิ่งปรู๊ดไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ทำไว้สำหรับลูกชายคนเดียวของบ้าน
“เฮ้ย ซีวอน เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จยัง แล้วฮีชอลอยู่ไหน ป่านนี้ทำไมยังไม่ออกไป” ทันทีที่ผู้จัดการสุดโหด เดินเข้ามาในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เห็นชายหนุ่มรูปร่างกำยำ ท่าทางแข็งแรงกำลังกำลังมัดสายผ่าสีดำเข้ากับเอว แต่ไร้เงาของอีกคนที่ต้องสู้วันนี้
“ฮีชอลเปลี่ยนชุดอยู่ข้าง” ชายหนุ่มชี้มือไปที่ห้องเล็กๆ ที่ปิดสนิท ก่อนมองซ้าย มองขวา ลากพี่ชายตัวเล็กเข้ามุม กระซิบกับใบหูเล็ก “พี่ทึก ช่วยพุกับพ่อหน่อยไม่ได้หรอ ถ้าเกิดผมพลาด ฮีชอลต้องเจ็บหนักแน่เลย”
“คุณชายซีวนไม่ต้องมาอ้อนวอนกระผมเลย ไอ้ที่โบ้ยว่าการืดฝีมือห่วยๆแบบนี้ได้มาจากผม แล้วผมโดนคุณท่านเรียกไปด่าก็จะแย่แล้วเว้ย ฉันไม่ช่วยอะไรแกทั้งนั้นแล้ว อยากได้เมียก็ต้องช่วยตัวเอง” พี่ชายแสนดีปฏิเสธการขอความช่วยเหลือจากน้องชายอย่างไม่คิด แค่เมื่อวานโดนเรียกไปด่า เกือบครึ่งชั่วโมงก็แทบฆ่าตัวตายแล้ว
“โหพี่ อย่าทิ้งผมกลางทางแบบนี้ดิ ไม่เอาหน่า ผมรู้อย่างพี่มีทางออกเสมอแหล่ะ เมื่อวานถ้าพ่อเรียกพี่ไปด่าแล้วพี่เอาตัวรอดไม่ได้ ป่านนี้ไม่ด่ายืนหัวโด่แบบนี้หรอก” เป็นพี่น้องกันมาตั้งแต่เกิด ทำไมจะไม่รู้ถึงศักยภาพเอาตัวรอดของพี่ น้องมีแค่ไหน พี่มีมากกว่าสิบเท่า
“เออ ไอ้รู้ดี ฉันบอกกับพ่อแกว่า การ์ดหน้าหวานเนี้ยมีไว้กันแกออกจากแฟนคลับสาวๆเว้ย” พี่ชายยอมบอกน้องชายตามความจริง ก่อนจะเหลือบไปเห็น ดวงตากลมโตที่เบิกกว้างกว่าปรกติ แต่มันดูเศร้าๆแปลกๆ แล้วยังหน้าซีดๆอีก คงไม่ได้คิดว่าเขากับน้องชายบังเกิดเกล้าทำอะไรกันหรอกนะ “ฮีชอลพร้อมแล้วใช่ไหม”
“ครับ” เสียงแผ่วเบา นัยน์ตาช่างแสนเศร้า แต่แล้วก็กลับมีประกายขึ้นมาอีก พร้อมกับส่งรอยยิ้มเจิดจ้าให้ทุกคน
ลีทึกลากร่างบางเดินออกมาแต่แล้วก็ต้องหยุดนิ่งเมื่อเห็นว่าน้องชายตัวป่วนไม่ยอมเดินตาม “แกค้างทำไม เดี๋ยวคุณลุงก็โมโหหรอก งานนี้อะไรที่หวังไว้อดทั้งหมดนะเว้ย”
“คร้าบบบบบ” หากไม่มีเสียงของพี่ชายเขาก็คงค้างอยู่เช่นนั้น เล่นเทควันโดมานานปี มีบ้างที่พบเจนักยูโดแต่ไม่ยังไม่เคยเจอใครใส่ชุดยูโดได้น่ารัก น่ากอดได้มากขนาดนี้ แล้วชายชเวจะเอาอะไรไปสู้หล่ะครับบบบ “พี่ลีทึก พี่พาฮีชอลไปเสื้อยืดหน่อยดิ” ชายหนุ่มรีบเดินมากระซิบกับพี่ชาย ของใคร ใครก็หวง
“จะบ้าหรอ ผู้ชายใครเข้าใส่เสื้อข้างใน ไอ้วอน แกเตรียมไปขึ้นเบาะเลยไป แล้วอย่าเผลอทำแรงนะเว้ย ว่าที่เมียแกจะตายเอา” พี่ชายที่แสนดี หันมาด่าน้องชาย ก่อนจะพาการ์ดหน้าหวาน มาหยุดหน้าเบาะปล่อยให้ทำความเคารพเบาะตามประเพณี และมองน้องชายเดินตามขึ้นไป
มันช่างคล้ายส่งตัวเจ้าสาวจริงๆเลย ~ ~ ลีทึกปลื้ม
* ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
บนเบาะกว้างที่มีชายสองคนยืนอยู่รูปร่างของคนทั้งคู่ช่างแตกต่าง หนึ่งคนล่ำถึก สูงโปร่างในชุดเทควันโดสีขาวสะอาด ตัดกันด้วยสายผ้าดีดำเข้ม อีกหนึ่งคนช่างผอมบาง ความสูงมีไม่มากนักอยู่ในชุดยูโดที่ดูขมุกขมัวเล็กน้อยคาดด้วยสายผ้ามีเดียวกับชุด
ศึกระหว่างศิลปะป้องกันที่แตกต่าง และฝีมือของนักสู้ที่ห่างชั้น
เทควันโดเป็นศิลปะป้องกันตัวแบบระยะไกล ใช้ช่วงความยาวของขาและแขนให้เป็นประโยชน์
ยูโด ศิลปะการต่อสู้แบบประชิดตัว เหลือช่องว่างให้น้อยที่สุดแล้วใช้น้ำหนักของคู่ต่อสู้ให้เป็นประโยชน์
นี้คือแนวทางที่แตกต่างของสองศาสตร์ที่ต้องมาต่อสู้กันเพื่อแย่งชิงชัยชนะ
สีขาวระดับขั้นแรกสุดการฝึกหัด...
สีดำลำดับขั้นสุดท้ายของการฝึกฝน...
นี้คือความต่างของชั้นเชิงและความสามารถที่ทุกคนเห็นได้ชัดเจน
แต่วันนี้ผลที่ออกมาจะต้องเป็นหนึ่งเดียว...ดำต้องแพ้ให้กับขาว....ศิลปะประจำชาติต้องยอมให้กับการป้องกันตัวจากชนชาติคู่แค้นในอดีต เทควันโดจำต้องยอมแพ้ให้กับยูโดเท่านั้น
เพื่อ....ซีวอนจะได้มีเมีย เอ้ย!การ์ดหน้าหวานไว้เคียงข้าง
“วันนี้การต่อสู้ระหว่างซีวอนผู้ใช้ทักษะในด้านเทควันโดสายดำดั้งหก และฮีชอลผู้ใช้ทักษะของยูโดระดับสายขาว ต่อสู้เพื่อรู้ผลแพ้ชนะ โดยจะไม่มีกฎกติกาใดๆทั้งสิ้น จะสิ้นสุดเมื่อฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดยอมแพ้โดนการอนุญาตของ กรรมการพิเศษ ชเว ซึงฮยอนเท่านั้น ตกลงไหม” วันนี้นอกจากได้ ท่านชเว มาเป็นกรรรการพิเศษแล้ว ลีทึกยังต้องควบตำแหน่งนักพากย์พิเศษอีกด้วย ประกาศกฎกติกาแล้วจึงวิ่งกลับไปนั่งที่พื้นข้างสนามดังเดิม
“ครับ”สองนักสู้ตอบอย่างหนักแน่น เท้าตรงชิด มือแนบข้างลำตัว ก่อนจะโค้งให้แก่กันตามมารยาทที่ดีของนักกีฬา เพื่อเป็นการให้เกียรติคู่ต่อสู้ ก่อนจะเข้าสู้ท่าเตรียมพร้อม ขาซ้ายก้าวออกมาข้างหน้า สองมือยกขึ้น เพื่อหาโอกาสเข้าหาคู่ต่อสู้
ขายาวๆของซีวอนยื่นออกไปหมายจะเตะฝ่ายตรงข้ามด้วยความรวดเร็วแต่มันก็พลาด! พลาดอย่างไม่น่าเชื่อในสายตาคนดูทั้งหมด ไม่มีทางที่จะพลาดได้เลยกับความว่องไวที่แตกต่างกันขนาดนั้น
ชายหนุ่มยิ้มอยู่ในใจ ถึงแม้จะมองว่าพลาด แต่มันเป็นผลงานที่น่าชื่มชมสำหรับเขาจริงๆ แล้วเพราะความได้ใจ ทำให้ชายหนุ่มเตะอีกครั้งแต่คราวนี้ เป็นเขาเองที่พลาดเมื่อโดนคนที่เขารักอย่างจัง
เรือนร่างบอบบางของฮีชอลถูกเตะเข้าที่เอวอย่างแรงและเร็ว จนร่างบางลงไปทรุดที่พื้น ใบหน้าหวานเบะออก ดวงตากลมโตมีน้ำตาไหลริน เจ็บจนจุก จนอยากยอมแพ้ แต่เมื่อนึกถึงเสียงร้องเมี้ยวๆ และผู้ชายหน้าตาดีบนปกอัลบั้ม ก็ทำให้ฮีชอลต้องลุกขึ้นอีกครั้งแบบตัวงอเล็กน้อย
ฮีชอลคร้าบบ ผมขอโทษ ชายหนุ่มได้แต่นึกขอโทษอยู่ในใจ ยิ่งหน้าหวานๆจะร้องไห้ยิ่งสะเทือนใจ จะขอยอมแพ้ ท่านกรรมการสุดพิเศษไม่ยอมแน่ๆ หันไปมองหน้าพี่ชายที่รักยิ่ง ก็ยิ้มอะไรไม่รู้ เฮ้อ! ไม่มีใครสงสารผมเลยใช่ไหมมมม
เพราะแรงเตะเมื่อกี้ทำให้สาบเสื้อยูโดที่ทับกันอยู่คลายออก ความขาวเริ่มส่องแสง เข้าตาชายหนุ่ม และยิ่งเรือนร่างแสนสวยงามหมายจะรั้งคอเสื้อของเขาเพื่อจับทุ่มก็ยิ่งเลื่อนออกทีละนิด ทีละนิด
อ๊ากกกก ความขาวละลายใจ
ในที่สุด ฮีชอลก็สามารถเข้าประชิดตัวชายหนุ่มร่างสูงได้ รั้งชายหนุ่มเข้าหาตัวพร้อมกับที่บิดให้ชายหนุ่มมายืนหน้าหลัง ดูแล้วต้องใช้แรงมหาศาล ฮีชอลพยายาม ทุ่มชายหนุ่มให้ลอยผ่านไหล่ไป อันเป็นท่าพื้นฐานสำหรับการทุ่ม
ความจริงร่างบางควรทำได้ เพราะหลักของยูโดคือใช้แรงของคู่ต่อสู้ส่งต่อให้ลอยผ่านไปได้ แต่ฮีชอลทำ.....ไม่ได้
ซีวอนปล่อยตัวเต็มที ไม่รั้งไม่ ขืนแรง เฝ้าภาวนาให้ร่างบางทุ่มเขาสักที แต่ดูจากท่าทางแล้ว คงมารอด หันไปมองหน้าชเวคนพ่อแล้ว ชเวคนลูกได้แต่กลัวอดการ์ด หันไปมองพี่ชายก็ ดูเหี่ยวแห้งไร้อารมณ์
แต่สุดท้าย...ปัง!!!!
เสียงตบเบาะดังสนั่นลั่นอาคารสร้างความตกตะลึงให้แก่ผู้ชมที่ต่างตีตั๋วอยู่ดานหน้า ในที่สุดฮีชอลก็สามารถทุ่ม คนได้แล้วเป็นครั้งแรก แถมยังรู้สึกวูบที่แก้ม เหมือนมีลมพัดผ่านอย่างไว แต่ฮีชอลคงไม่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น ทำได้อย่างไร ทั้งๆที่ก็แทบจะยกชายหนุ่มให้ลอยไม่ได้
เราจึงมาต้องมาดูภาพช้ากันอีกครั้ง......
ซีวอนหันมองซ้ายมองขวา เมื่อไม่มีใครสังเกตเห็น จึงกระโดดตัวลอยข้ามไหลบาง อาศัยจังหวะนิดๆฝังจมูกลงบนแก้มเนียน ขอเป็นรางวัลนิดหน่อย
ปัง.....
ในที่สุดซีวอนก็ลงมานอนที่พื้นเบาะ มุมมองจากด้านล่างขึ้นไป มันช่างสวยแปลกตาเมื่อแผงอกบาง ขาว ใส อยู่ตรงหน้า และด้วยสัญชาตญาณคนมือถึง ปากถึง ชายหนุ่มกระตุกแขนที่รั้งเขาไว้อีกหนึ่งข้างให้คนที่ยืนอยู่ล้มลงมาข้าง
ซีวอนเตรียมปากไว้รอรับสัมผัสที่ร่วงลงมา เรียวปากอิ่มแนบชิดโดยไม่รู้ตัว สัมผัสแผ่วเบาแต่ช่างฝังลึกในความทรงจำ
ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงซ่าน อับอายทั้งท่านประธาน คุณลีทึก และชินดงที่นั่งดูอยู่ แล้วไหนยังชายหนุ่มที่หลงรักมานานอีก แต่ทันทีที่ตั้งตัวได้ ฮีชอลก็ขึ้นล็อคชายหนุ่ม แขนข้างขวาลอดใต้คอ แขนซ้ายลอดใต้แขนของชายหนุ่ม ใช้ลำตัวพาดทับอกอุ่นแบบเฉียงๆคุดคู้อยู่อย่างนั้น กดแรงทั้งหมดหวังล็อคไม่ให้ชายหนุ่มดิ้นได้
ซีวอนนอนนิ่งปล่อยให้แผ่นอกบางที่เสื้อคลุมมันหลุดลุ่ยบดเบียดกับแผ่อกหนาไปมา แรงแค่นี้หากคิดจะดิ้นหลุดก็ทำได้ แต่อยู่แบบนี้ได้กำไรกว่าตั้งเยอะ แถมแก้มยังแนบแก้มแบบนี้ แล้วซีวอนก็ยกมือข้างซ้ายที่ไม่ถูกล็อคขึ้นจับสายคาดเอวร่างบาง คล้ายว่าพยายามจะดิ้น แต่เปล่าเลย ความจริงคือ....โอบกอด
เอาหล่ะ มันถึงเวลายอมแพ้แล้ว.....
ซีวอนหันหน้าไปทางแก้มเนียมจุมพิตแผ่วเบาอีกครั้ง เหมือนว่าไม่ได้ตั้งใจ เป่าลมเข้าหูเล็ก ก่อนยอมคลายมือที่โอบกอด ตีเบาะ สองสามครั้ง เป็นสัญญาณว่ายอมแพ้
ผู้ชมนั่งพื้นทั้งสองหันไปมองหน้าของกรรมการพิเศษแบบ อยากขอความคิดเห็น จนสุดท้าย ท่านประธารผู้ยิ่งใหญ่ก็พยักหน้า แบบเนือยๆ
“ผลการแข่งขัน ชเว ซีวอนยอมแพ้ คิม ฮีชอลเป็นฝ่ายชนะและได้เป็นการ์ดต่อไป” ผู้พากย์พิเศษประกาศผลอย่างเริงร่า เห็นเกือบทุกจังหวะที่เกิดขึ้น น้องชายได้ไปกี่ดอกๆ มีหรือจะพลาดดวงตารีๆไปได้
ชเว ซึงฮยอนมองความพ่ายแพ้ของลูกชายแล้วได้แต่ส่ายหน้า มองใบหน้าหวานของผู้ชนะอย่างไม่ค่อยเชื่อถือ ก่อนจะเบนมองลูกชายด้วยสายตาคมกล้า ประดุจจะให้ทะลุเข้าไปถึงข้างใน ก่อนจะเดินออกไปอย่างเงียบๆ พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ฮีชอลชนะแล้ว เย้ๆๆๆ”เสียตะโกนก้องของการ์ดอ้วนทำให้ร่างบางหายมึนงง คำประกาศของลีทึกลอยเข้ามาในการรับรู้ และก่อนที่จะมีสติครบถ้วน ร่างบอบบางก็กระโดดเข้าหาชายหนุ่ม
โดยไม่ทันตั้งตัว แต่ด้วยสัญชาตญาณ ชเว ซีวอนเปิดรับร่างบางเข้าสู่อ้อมกอด กอดไว้แน่น กะว่าจะฝังจมูกลงบนแก้มเนียนๆอีกสักครั้ง แต่ดันมีมารผจญ
“ไอ้วอน มากไปแล้วเว้ย เดี๋ยวคุณลุงเดินมาหรอก” ไม่แค่บอก แต่พี่ชายดีเด่นยังซัดโบกเข้าที่หัวน้องชายอย่างแรง จนผู้ชนะได้สติจากการกระเทือนไปด้วย รีบเด้งออกจากวงแขนใหญ่ทันที
ใบหน้าหวานแดงซ่านคิดถึงสิ่งที่ตนทำ แล้วยิ่งบิดอายเขินม้วนไปกันใหญ่ นึกออกเหมือนว่าก่อนที่ซีวอนจะยอมแพ้ จะได้ยินบางอย่างๆ แต่สิ่งที่ได้ยินมันคงเป็นการคิดไปเอง ก็ที่ได้ยินนั้น ซีวอนบอกมาว่า “รักนะ”
To.B.Con
* ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
Talk
เป่ากบภาคพิสดารมาแล้วคะ มันดูงงอ่า ไม่เหมือนที่พูดเลย ขอโทษนะคะ ไอซ์คงร้างราจากยูโดไปนาน มากจริงๆ มันถึงป่วงๆแบบนี้ ขออภัยนะคะ แล้วถ้างง ถามไอซ์ได้นะคะ มันค่อนข้างอึนจริงๆนั่นแหล่ะคะ
คราวนี้อุปสรรคสำหรับการ์ดก็หมดไป แล้ววอนจะเลื่อนขั้นให้เป็นคุณภรรยายังไง ต้องคอยดูนะคะ กับอีก5ตอนที่เหลือ หุหุ
บอกใบ้ว่าใครบางคนที่หายไป ใครบางคนที่เหมือนไม่มีบทบาทHeจะกลับมาคะ อิอิ
ขอบคุณทุกคอมเม้มท์นะคะ
ความคิดเห็น