ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    No Lovely รักครั้งนี้ไม่มีคำว่าน่ารัก

    ลำดับตอนที่ #6 : ความจริง 2

    • อัปเดตล่าสุด 6 ก.พ. 58


    บทที่ 6

    ความจริง 2

    ณ ร้านอาหาร K

    [Plan Talk]

    “นี่นาย! ปล่อยฉันได้แล้ว” ฉันพูดพร้อมสะบัดแขนตัวเองออกจากนายวิน ที่จู่ๆก็ลากฉันออกมาก

    “ปล่อยก็ปล่อย เหอะ! คิดว่าอยากจับนักรึไง ยัยแว่น หน้าบาน” หมอนี่พูดมาได้ไง หน้าบาน! หน้าบาน! หน้าบาน!  ฉันนี่น่ะหน้าบาน ฉันออกจะน่ารัก บ๊องแบ๊ว 

    “เหอะตัวเองหล่อตายแหละ ไอ้ชั่ว ไอ้เลว” ฉันเอามือชี้หน้าด่าวินไป หมอนั่นมองฉันด้วยสายตาที่สมเพชยังยังงั้น

    “ฉันไปฆ่าแม่เธอหรือไง ถึงด่าฉันว่าชั่ว” นายวินพูดพร้อมทำสายตายียวนกวนประสาทยังไงไม่รู้ แต่ช่างเหอะ ไปหาที่นั่งดีกว่า อ่ะ!ตรงนั้นไง เห็นวิวข้างนอกด้วย ฉันพูดพร้อมลากนายวินที่ยืนจ้องหน้าฉัน ไปนั่งที่ตรงนั้น แล้วเรียกพนักงานมาสั่งออเดอร์

    “นี่ เธอกินหรืออะไร สั่งเยอะชะมัด”นายวินพูดพร้อมหน้าฉันแบบ นี่ผู้หญิงเหรอ? ทำไมตะกละจัง แน่ๆเลย

    “เออ ช่างฉันเหอะน่า” ฉันพูดพร้อมสะบัดหน้าไปมองวิวถนนที่มีผู้คนจอแจ เดินไปมาขวักไขว่

    “นี่ เธอ” นายวินสะกิดฉันให้หันไปมองหน้าตัวเอง

    “หื้มม?” ฉันถามพร้อมจ้องหน้าหมอนั่นกลับ

    “คือ....ฉันชอบ...” มีเสียงของใครคนหนึ่งขัดเสียงของวินจนหมด พอฉันกกับวินหันไปก็เจอยัยนาวกับเปรมเดินมาด้วยกันแล้วทั้งคู่ก้อต่างทักทายกัน

    “แกมากับวินได้ไงเพลิน หรือว่าแก....” ยัยนาวพูดเหมือนจะล้อเลียนฉัน

    “บ้า ไม่ใช่ๆ ก็จู่ๆหมอนี่ก้ลากฉันมาอ่ะดิ” ฉันพูดพร้อมกันมองหน้าเพลิน

    “อ่ออ แล้วไป” ยัยนี่พูดแล้วหัวเราะ มองฉันแบบแปลกๆชอบกล

    “เออ แล้วนายจะพูดอะไรน่ะวิน ตะกี้อ่ะ” ฉันหันไปถามวิน ที่ตะกี้พูดค้างเอาไว้

    “อ่อ เปล่าไม่มีอะไรจะบอกว่าเห็นนาวไหมน่ะ” วินพร้อมกับทำตาหง่อยๆยังไงไม่รู้

    “เออ เปรมมึงไปน่ะป่ะเดี๋ยว”วินหันไปถามเปรมที่นั่งกินน้ำโค้กอยู่อย่างเอร็ดอร่อย

    “กะจะไปเล่นบอล จะไปไหมมึง” เปรมบอกแล้วหันมาถามวิน

    “เออ ดีเหมือนกัน” วินพูดเสร็จก็หันไปทานอาหารที่พนักงานเอามาเสริฟ

                    หลังจากทานอาหาร ทั้งสองหนุ่มก็แยกจากพวกเราเพื่อที่จะไปเล่นบอล

    “เออ แกฉันมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง ถ้าแกฟังแล้วอย่าไปบอกใครนะ” ยัยนาวพูดกับฉันอย่างซีเรียสเหมือนกับเรื่องสำคัญสุดๆ แต่ก็น่าจะสำคัญแหละ

    “เออๆได้” ฉันพยักหน้าแบบส่งๆไป

    “คือ ที่ฉันคบกับเปรม ไม่ใช่พวกเรารักกัน แต่พวกเราต้องการจะเข้าหาเพื่อนของอีกฝ่าย ที่ฉันเข้าหาเปรมเพราะฉันวิน ส่วนเปรมเข้าหาฉันเพราะเปรมชอบแก ส่วนเปรมเล่าให้ฉันฟังว่าบอลมาบ่นกับเปรมอยู่บ่อยๆว่าชอบแกแค่ไหน ด้วยที่บอลไม่รู้ว่าเปรมก็ชอบแก แล้วแกคิดว่าแกชอบใครอ่ะ?” ยัยนาวถามฉัน แต่แนนี่อึ้งแบบไปไม่กลับเลย เปรม กับ บอล ชอบฉัน ! เวรแล้วไง แต่ฉันดันไปชอบวิน จะเล่าให้ฟัง ฉันชอบวินมาตั้งแต่ เพิ่งเข้า ม.4 ใหม่ๆ ตอนที่มีมีคนเตะบอลมาโดนฉัน ตอนนั้นวินวิ่งเข้ามาช่วยแบบร้อนร้นมาก แต่ไม่เป็นไรมากแค่หัวนูนนิดๆ แต่วินก็ขอโทษเป็นยกใหญ่เลย ทั้งที่ฉันบอกว่าไม่เป็นไร ฉันตกหลุมรักวินตั่งแต่วันนั้น จนกระทั่งตอนนี้ และทุกครั้งที่คุยกับเขาฉันต้องทำเป็นไม่สนใจเดี๋ยวเขาจะรู้ตัว

    “แก ตกลงแกว่าไงเนี่ย” ยัยนาวเร่งคำตอบ จนฉันรู้สึกไปไม่ถูก

    “ฉันก็ยังไม่รู้ เหมือนกัน” ฉันตอบแบบเหม่อๆ แล้วขอตัวยัยนาวกลับบ้าน ฉันควรทำยังไงดีเนี่ย ความรู้สึกตอนนี้ฉันรู้สึกดีกับเปรม เพราะระยะเวลาที่ผ่านมาฉันคุยกับเขาผ่านทางเฟสบุ๊คตลอด ส่วนวินคือรักแรกของฉัน บอลน่ะฉันยังไม่รู้จักดีเลยยังไม่รู้

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×