คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : แปลงโฉม
บทที่ 4
แปลงโฉม
2 วันต่อมา
หลังจากที่ฉันบอกยัยเพลินไป ให้เปลี่ยนลุคฉันใหม่ ให้ สวย เริ่ด เชิด ให้มากกว่ายัยนาว พูดถึงยังแค้นใจไม่หาย หลังจากที่ฉันรู้ว่านาวคบกับเปรม ฉันก็ยังไม่เจอหน้านาวเลย หึ!ดีแล้ว ถ้าเจอมันล่ะก็คงทะเลาะกันใหญ่แน่นอน ยัยนาวยังไม่รู้เรื่องที่ฉันรู้ว่ามันคบกับเปรมอยู่ เพราะมันรู้ว่าฉันรู้จักกับเปรมตั้งแต่ประถม ตอนขึ้นมัธยมใหม่ๆ ฉันเล่าเรื่องเกี่ยวกับหมอนี่ให้นาวฟังตลอด แต่ก็ไม่ได้บอกว่าฉันนั้นรู้สึกกับเปรมยังไง
“เก้า เก้า ยัยเก้า ! แกจะให้ฉันช่วยไหมเนี่ย ยืนเหม่ออยู่ได้ มาเข้ามาได้แล้ว” ฉันตกใจกับเสียงของเพลินที่เรียกให้ฉันเข้าไปในบ้านของมัน เพื่อเปลี่ยนลุคใหม่ให้กับฉัน
“จ่ะๆแม่ช่างเสริมสวย” ฉันขานรับเพลินไปแล้วทำท่าล้อเลียนมัน ฮ่าๆๆๆ ขำเพลินจัง หันขวับมาทำตาเขียวใส่ แล้วรีบไปจัดการเรื่องฉันต่อ
ไม่นานนักฉันก็เข้าไปนั่งทำผม เปลี่ยนสีผม (ลืมบอกโรงเรียนฉันอนุญาตให้นักเรียนทำผมได้) เปลี่ยนทุกอย่างที่เคยเป็นมา เป็นสาวสุดเซ็กซี่ สวยกระชากใจ ปกติก็ไม่ได้ขี้เหร่น่ะแค่ไม่ค่อยแต่งหน้าแต่งตา (นางเอกหลงตัวเองนิดหน่อยน่ะค่ะ 55) เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงกับการทำผมและแต่งหน้า หลังจากนั้นเพลินก็ให้ฉันไปดูกระจก เพื่อตรวจความเรียบร้อยว่าโอเคไหม ผมสีน้ำตาลประกายทอง ดัดเป็นลอนตรงปลายผมเล็กๆ ขับกับผิวสีขาวอมชมพู ดางตาที่กลมโต ปากสีชมพูที่ดูอวบอิ่มน่าลิ้มลอง ยัยเพลินไม่ธรรมดาเลย แต่งซะเกือบจำไม่ได้
“เก่งว่ะเพลิน แต่งซะสวยเชียว” ยัยเพลินฟังคำชมของฉันแล้วหน้าแดงเลย สงสัยไม่ค่อยโดนชมมาก เพราะยัยนี่ไม่ค่อยแสดงฝีมือแต่งหน้าบ่อยนัก
“เพราะแกสวยอยู่แล้วแหละ ฉันทำนิดๆหน่อยๆเอง” โดนชมกลับ เขิลจนทำตัวไม่ถูกเลย ก็เพลินชมฉันซะที่ไหนล่ะ หลังจากนั้นฉันกับเพลินเลยไปช้อปปิ้งเพื่อหาเสื้อผ้าที่ฉันจะใส่ให้เข้ากับผมและหน้าตาอันงดงามของฉัน
ณ สยามดราก้อนบอล
“เพลินชุดนี้ว่าไง? ” ฉันเปิดประตูห้องลองเสื้อ เพื่อให้เพลินดูว่าชุดที่ฉันใส่โอเคไหม
“อืมมมม ฉันว่าชุดนี้ดีกว่า” เพลินยืนชุดคอบัว แขนกุด สีชมพูยาวถึงหัวเข่า มีลายลูกไม้เล็กๆตรงชายกระโปรง ดูเป็นสาวหวานไปเลยแหะ จะเหมาะจริงเหรอเนี่ย -..- ฉันหยิบชุดที่เพลินให้มาเข้าไปใส่ในห้องลองเสื้อ แล้วออกมาเพื่อให้เพลินดู
“อื้มมมม ไม่โออ้ะ หวานไป นี่ชุดนี้เลย โอชัวร์” ชุดที่เพลินยืนมาให้ฉันใหม่เป็นชุดเดรสสีดำ แบบใส่กวมคอ เลยหัวเข่านิดนึง ฉันลองเข้าไปใส่ใหม่อีกรอบ แล้วออกมาให้เพลินดู
“ชุดนี่แหละ โอเคเลย ไม่ดูโป๊เกินไป แต่มีความเซ็กซี่ไปในตัว” ยัยนี่ชมแล้วไปหยิบชุดที่มีลักษณะคล้ายๆกันอีก 4-5 ชุด ซึ่งเป็นสีดำทั้งหมด ฉันลองหันไปหากระจกแล้วมองดูรูปตัวเอง ทำไมฉันต้องทำถึงขนาดนี้น่ะ มันคุ้มหรือเปล่าที่ฉันทำ ฉันคิดทบทวนใจตัวเองว่าจะทำต่อไปไหม แต่มาถึงขนาดนี้แล้วฉันต้องเปลี่ยนตัวเองให้ได้!! แต่ดูๆไปฉันก็สวยน่ะ ยัยเพลินโคตรเก่งเลย ฉันอมยิ้มกับตัวเองที่มีเพื่อนดีดีแบบยัยเพลิน เมื่อคิดเงินเสร็จเรียบร้อย ยัยเพลินพาฉันเข้าร้านนู้น ออกร้านนี้ มั่วไปหมด ทั้งร้านเสื้อผ้า รองเท้า เครื่องสำอางค์
แม้กระทั่งยกทรง หลังจากนั้นเพลินให้ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำแล้วแต่งหน้าเพิ่มบางจุด ซึ่งมันสอนฉันไว้แล้ว
“เป็นไงมั้งแก” ฉันเดินออกจากห้องน้ำด้วยความไม่มั่นใจนัก
“โอเคเลยแก เซ็กซี่สุดๆ” ยัยเพลินพูดแบบนั้นฉันก็มีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น ต่อไปก็คือโปรยเสน่ห์ เพื่อทดสอบความสวย
“สวัสดีครับคนสวย ชื่ออะไรเหรอครับ?” พอฉันเดินออกจากห้องน้ำ ก็มีผู้ชายมาขายขนมจีบหลายคนเชียว หุหุ แผนได้ผล
“ชื่อเก้าค่ะ” ฉันตอบด้วยท่าท่างที่คิดว่าดูสวยๆปนเซ็กซี่ๆหน่อยๆ
“จีบได้ไหมครับ” มาคำถามเดิมอีกแล้ว ตะกี้ก็มีหลายคนมาถามแบบนี้ แต่ก็แห้วไปทุกราย
“โทษค่ะ มีสามีแล้ว” เจอคำตอบนี้ไปหายไปหมด ก็ฉันไม่ได้มาเพราะต้องการใครสักคนมาดามใจ แต่ฉันทำเพื่อให้เปรมรู้ว่าฉันก็สวยได้ ไม่ได้หน้าลิงอย่างที่นายพูดไว้ หึ ค่อยดูเถอะเปรม!! ว่าฉันมีค่ามากกว่าที่นายคิด!
ความคิดเห็น