คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ใบสมัคร fic.reborn .'KODERIA
Application Form
ไฟธาตุ : เกลียวคลื่น
รูป :
ชื่อ : อัลมาริน่า [Almarina : จิตวิญญาณแห่งท้องทะเล ] (แถมๆ ชื่อเล่น มารีน)
รูปร่างหน้าตา : อัลมาริน่าเป็นสาวน้อยตัวเล็ก รูปร่างบอบบางเหมือนตุ๊กตา ผิวขาวราวกับน้ำนม ผมสีดำขลับตรงยาวจรดสะโพก ใบหน้ากลมมนได้รูป รับกับตากลมโตสีฟ้าคราม ปากเล็กจิ้มลิ้มสีชมพูน่ารัก กับจมูกโด่งเชิดรั้นบ่งบอกนิสัยดื้อดึง เอาแต่ใจได้เป็นอย่างดี แต่ด้วยส่วนสูงเพียงน้อยนิด บวกกับหน้าอกแบนราบ ทำให้บางครั้งเธอถูกเข้าใจว่าเป็นเพียงเด็กหญิงอายุ 13-14 ปี
อายุ : 17 ปี
ลักษณะนิสัย : อัลมาริน่าเป็นสาวน้อยขี้โวยวาย ที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง ชอบเอาชนะ เอาแต่ใจตัวแม่ อยากได้อะไรก็ต้องได้ มีความมุ่งมั่นสูงมากถึงมากที่สุด เมื่อต้องการทำอะไรแล้วก็ไม่มีใครหรืออะไรมาขวางเธอได้ เกลียดการบังคับที่สุด ไม่ชอบให้ใครมาออกคำสั่ง คนที่สั่งเธอได้มีเพียงนายหญิงและพวกพี่ๆเท่านั้น ด้วยความที่เป็นน้องเล็กของทุกคน อัลมาริน่าจึงได้รับความรักมากมาย เธอจึงกลายเป็นเด็กร่าเริง สดใส แต่ก็ไม่ค่อยยอมรับความผิดของตัวเอง ถึงแม้เธอจะรู้ว่าตัวเองผิดเต็มๆก็เถอะ แถมยังเป็นคนปากร้ายช่างจิกกัด แต่ใครจะรู้ว่าในใจของเธอนั้นว้าเหว่แค่ไหน จริงๆแล้วเธอก็แค่เด็กขี้เหงา ปากไม่ตรงกับใจที่ชอบเรียกร้องความสนใจจากคนอื่นก็เท่านั้น แต่เมื่อสาวน้อยเหม่อลอย หรือคิดถึงเรื่องราวในอดีตก่อนที่จะเจอกับนายหญิงขึ้นมา แววตาของเธอก็จะว่างเปล่าจนน่ากลัวเกินกว่าจะเป็นสายตาของเด็กอายุสิบเจ็ดปี
อาวุธ : ดาบเรเปียร์(rapier) ชื่อ แคลไลนาร์ (Callainar) ที่ใบดาบผสมแร่ชนิดพิเศษที่มีความทนทานสูง ทำให้ใบดาบกลายเป็นสีฟ้า และก็มีมีดสั้นพกติดตัวไว้เสมอด้วย แต่จะใช้เมื่อจวนตัวเท่านั้น โดยจะเก็บไว้ในฝักแล้วรัดไว้ที่ต้นขา วิธีใช้แคลไลนาร์ก็เหมือนกับเรเปียร์ทั่วไป
ต่อไปนี้จะเป็นการอินเทอร์วิวขอให้ตอบในแบบของออริของคุณแล้วเน้นสีให้เด่นชัดในจุดที่ตอบมาค่ะ
เสียงคลื่นกระทบฝั่งแว่วเข้ามาในหูชวนให้รู้สึกผ่อนคลาย สาวน้อยผู้มีเส้นผมดำขลับนั่นกอดเข่าทอดมองทะเลด้วยสายตาเหม่อลอย ดวงตาสีฟ้าครามที่เคยสดใส บัดนี้มีน้ำตาคลอหน่วยฉายแววโศกเศร้าตลอดเวลา ในหัวของเธอตอนนี้กำลังคิดถึงเรื่องที่ได้ฟังมาจากบอสของแฟมิลี่ตนเอง
...คำสั่งเสียสุดท้ายของนายหญิง...
เพื่อที่จะทำตามคำสั่งนั้นทำให้เธอต้องออกไปจากบ้านอันเป็นที่รักซึ่งมีพร้อมไปด้วยความทรงจำที่แสนอบอุ่น ไปอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย
"นายหญิงค่ะ...มารีนคิดถึงนายหญิงจังเลย ฮึก " สาวน้อยพึมพำออกมา แววตาแดงก่ำที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก เหม่อมองไปยังที่ไกลแสนไกล ไกลจนเธอไม่สามารถไปได้ หวังเพียงให้สายลม เกลียวคลื่น ท้องทะเล ช่วยนำพาข้อความนี้ส่งไปถึง 'นายหญิง' คนที่เธอรักและรักเธอ ผู้ที่ฉุดเธอขึ้นมาจากอดีตอันเลวร้าย อุ้มชูเลี้ยงดู มอบความรัก จนเธอกลายเป็นอัลมาริน่าในทุกวันนี้ บางครั้งสาวน้อยอยากจะเรียกนายหญิงว่า 'แม่' ด้วยซ้ำไป คิดไปถึงตรงนี้น้ำตาก็ไหลอาบแก้ม ต่อไปนี้คงไม่มีแล้วสินะ วันเวลาที่มีนายหญิงอยู่ด้วยในบ้านอันแสนอบอุ่นของเธอ
“มารีน มานั่งทำตัวเป็นนางเอกอะไรตรงนี้น่ะ!”
น้ำเสียงเชิงหยอกล้อที่แสนคุ้นเคยเรียกให้ต้องหันกลับไปมอง และก็ได้พบกับ เฮียวกะ ธารน้ำแข็งแห่งคอร์ดีเรียแฟมิลี่ที่กำลังเดินตรงเข้ามา ก่อนจะย่อตัวนั่งลงข้างๆ
"ถ้ามารีนเป็นนางเอก พี่เฮียวกะก็ต้องเป็นนางร้ายน่ะสิ" อัลมาริน่าตอบพร้อมกับใช้หลังมือปาดน้ำตาที่แก้มอย่างรวดเร็ว ซึ่งเฮียวกะก็แสร้งไม่เห็นอาการนั้นพร้อมทั้งทรุดตัวลงนั่งเคียงข้างคนที่เปรียบเสมือนน้องสาวของเธอ
“งั้นเหรอ งั้นเหรอ” เฮียวกะส่งเสียงออกมาพลางหัวเราะคิกคัก “เฮียวกะว่า มารีนไม่ต้องไปกังวลหรอกนะ!”
"มารีนไม่ได้กังวลซะหน่อย ก็แค่ไม่อยากไปจากบ้านของพวกเราก็แค่นั้นเอง" ถึงแม้อัลมาริน่าจะพูดกับเฮียวกะ แต่สายตาของเธอก็ยังคงจดจ้องไปยังเบื้องหน้าที่ไกลแสนไกล
เด็กสาวกอดตุ๊กตากระต่ายในมือแน่น “ยังไงซะ ก็ไม่ได้หมายความว่าเราไปแล้วจะไม่ได้กลับมาที่นี่นี่นา...”
"นั่นสินะ...ลืมคิดไปเลย"
เฮียวกะคลี่ยิ้มให้กับคนที่เปรียบเหมือนน้องเล็กของทุกคน ก่อนจะลุกขึ้นปัดฝุ่นทรายออกจากกระโปรง "พี่เฮียวกะ! ปัดเบาๆหน่อยสิ มันตกใส่ผมมารีนหมดแล้ว เพิ่งจะสระผมมาเมื่อเช้าเองนะ" สาวน้อยโวยวายขึ้นมา รู้ทั้งรู้ว่าเฮียวกะแกล้ง แต่ก็ยังโวยวายขึ้นมาเสียงดัง
เด็กสาวหัวเราะอยากไม่คิดอะไรมากมาย ก่อนจะโบกมือลาแล้วเดินจากไป ทิ้งอัลมาริน่าให้นั่งอยู่ลำพังพร้อมกับปล่อยความคิดให้ล่องลอยไป
"นายหญิงค่ะ พวกเราจะได้กลับมาที่นี่อีกครั้งจริงๆใช่มั้ยค่ะ "
จบเรื่องลูกๆแล้วผู้ปกครองมาคุยกันหน่อยมามะ XD
แนะนำตัวหน่อยสิคะ! : สวัสดีจ้า เราชื่อภีมนะ ^^
ถ้าไม่ติด จะรับกลับหรือให้หาที่ยัดบทให้คะ? : ขอรับกลับดีว่าเนอะ 555555
ถ้าหากมีการเปลี่ยนแปลงอะไรได้รึเปล่าเอ่ย? : ตามสบายเลย แต่อย่าเปลี่ยนจนไม่เหลือเค้าเดิมนะ
ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ! : ขอบคุณที่เปิดรับสมัครเช่นกันค่ะ
ความคิดเห็น