ตอนที่ 5 : Pls!★ Mr.mafia [5] : STATUS: ฟุบุ๊ ฟุบุ๊
Pls!★ Mr.mafia [5] : STATUS:ฟุบุ๊ ฟุบุ๊
หลังจากลับถึงบ้าน ฉันต้องมาเจอกับพี่ๆทั้งสองคนที่ยืนจังก้าหน้าประตูเปรียบดังยักษ์วัดแจ้งก็ไม่ผิด
“ทำไมถึงกลับมาเอาป่านี้=O=”พี่ฟอร์มิคยืนกอดอกถาม
“=_=”พี่ควอนตัมก็ยืนกอดอกจ้องคาดคำตอบจากฉันเช่นกัน
“(. .)”
“ฉันนึกว่าเธอจะลืมบ้านไปแล้ว=_=”พี่ฟอร์มิคดุ
“หลงทางรึไง=_=”พี่ควอนตัมเสริม
“กลับบ้านไม่เป็นเรอะ!!”
“คราวหลังก็หัดดมกลิ่นหาทางกลับสิ=_=”
“พี่นึกว่าเธอโดนข่มขืนแล้ว!!”
“เรียนก็ออกจะเก่งนะ ไม่น่าโง่เรื่องแบบนี้เลย=_=”
“โอ๊ยยยยยยยยยยยย!! ปวดแก่นกะโหลกคะ จะมาด่าให้ตับ ไต ไส้ติ่ง ด้วยเหตุอันใดคะ ก็กลับมาแล้วนี่ไง!!!! ด่าเอาด่าเอา แบบนี้ ทำไมไม่เอาเสาหินอ่อนหน้าบ้านฟาดกลางซีรีบรัมหนูเลยละ!!!!!!>O<”
“ก็คนเป็นห่วงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!>O</ก็คนเป็นห่วงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!>O<”ทั้งสองคนพูดขึ้นพร้อมกัน
ภายในห้องทรงสี่เหลี่ยมสีขาวสะอาดตา ฉันกำลังนั่งเช็ดผมที่เปียกจากการสระผม แว่นตากรอบใหญ่ถูกน้ำจากเส้นผมกระเด็นเต็มเลนส์ ทำให้วิสัยทัศน์ในการมองของฉันตอนนี้แย่เอามากๆT^T
ก๊อกๆ
“คะ”ฉันค่อยคืบคลานไปเปิดประตูอย่างใจเย็น งืมๆมองไม่ชัด#O#
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังและเร็วๆขึ้นกว่าเดิม
“คะ กำลังจะเดินไปถึงคะ!!>O<”ก่อนเปิดประตูฉันถอดแว่นตาวางไว้ก่อน ไม่งั้นฉันจะมองเห็นทั้งโลกนี้เต็มไปด้วยหยดน้ำแน่ๆ
แอ๊ดดดดดดดดดดด
“โอ๊ะ พี่ควอนตัมมาทำไมO.O”ฉันเปิดประตูมาเจอพี่ควอนตัมกำลังทำหน้ามุ่ย
“ใช้เท้าเดินหรือใช้ครีบค่อยๆเกยน้ำกันแน่!=_=”คนนะคะ มิใช่ปลาพะยูนT^T ใจร้าย!!
“T^T”
“หลีก!!!”พี่ควอนตัมเดินชนไหล่ฉันเข้ามายังห้องนอน ในมือถือชุดนักเรียนและเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้า
“ขอบคุณมากคะ(_ _)”ฉันโค้งขอบคุณพี่ควอนตัมที่กำลังแขวนชุดนักเรียนให้
“=_=+++”ทำไมทำหน้าโกรธอย่างนั้นละ หนูไปทำอะไรผิดอีกแล้วรึ T^T
“ฮือๆๆ หนูทำอะไรผิดเหรอ ถ้าเป็นเรื่องที่ไม่กดชักโครก นั่นมันเป็นฝีมือพี่ฟอร์มิคนะ ไม่ใช่หนูTOT”
“-*-”เอาเข้าไป ยิ่งขมวดคิ้วทำหน้ายุ่ง ตกลงไม่พอใจฉันเรื่องอาร้ายยยยยยยยย!!!
“T^T”
“…”พี่ควอนตัมก้าวมาทางฉัน ฉันถอยหลังไปหนึ่งก้าว
พี่ควอนตัมก็ยังคืบหน้ามาทางฉัน พร้อมกับใบหน้าที่เหมือนพร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อ T^Tแม่จ๋าช่วยหนูด้วย!!
“อ๊ะ!!”ฉันถอยหลังโดยที่ลืมไปว่า ตัวเองทิ้งผ้าขนหนูไว้ที่ผืน หนูยูนิคเลยลื่นไถลหน้าหงายอยู่บนเตียงนอน
“-^-”พี่ควอนตัมชะโงกหน้ามาดูฉัน
“หนูขอโทษ-/\-”ฉันยกมือขึ้นไหว้ขอโทษทั้งๆที่ตัวยังนอนอยู่อย่างนั้น
“…”พี่ควอนตัมค่อยๆเลื่อนหน้าลงมา ลงมา ต่ำลง ต่ำลง เข้าใกล้ใบหน้าของฉันขึ้นเรื่อยๆ
“O[]O”ตกใจ ไม่รู้จะทำอะไร
“บอกมาวันนี้ไปแรดที่ไหนมา!!=_=”โฮกกกกกกกกกกกก!! ปากหรือนั่น ใครก็ได้บอกฉันที ผู้ชายโลกนี้ปากจัดกันทุกคนเลยรึยังไงT^T
“หนูไปทำรายงานบ้านไอออนมาY_Y”
“โกหก=_=”
“เชื่อหนูสิTT_TT”
“ตอแหล!=_=”แม่จ๋า!!!!
“จริงๆTOT”
“ไม่เชื่อ”
“ก็มันเรื่องจริ๊ง!”
“=_=”ว่าแล้วพี่ควอนตัมก็ลดระดับหน้าต่ำลงอีก
“สาบานได้!!!”
“โกหก!”พี่ควอนตัมยิ่งกดหน้าตัวเองลง ตอนนี้ลมหายใจพี่ควอนตัมรดต้นคอฉันอยู่ ลูกตาห่างกันไม่ถึง 10 เซนติเมตรด้วยซ้ำ
“ถ้าหน้าพี่ใกล้กับหน้าหนูอีกนิด เหล็กดัดฟันหนูจะเฉาะหน้าพี่เป็นรอยเปล่าๆนะ^_^”ฉันฝืนยิ้มตั้งใจให้เห็นเล็กดัดฟันสีโอรสเต็มปาก
“=_=”
เวลาผ่านไป 1 วินาที
ก้าวสู้นาทีที่ 1
…
….
…..
“เออ… พี่ควอนตัม เดี๋ยวอีกหนึ่งวิ พี่ก็จะมองหน้าหนูครอบ 5 นาทีแล้วนะT^T”
“ถ้าคราวหลังจับได้ว่าโกหกละก็…”
“T^T”
“…ฉันจะเอากระเทียมยัดปากเธอแน่!”
“พี่ก็รู้ว่าหนูแพ้กระเทียมนิ!!T[]T”
“ฮ่าๆๆๆ^O^”พี่ควอนตัมหัวเราะชอบใจพร้อมกับเดินออกจากห้องไป ดูหน้าตาเหมือนพอใจเป็นอย่างมาก
“ฮือๆๆ ไม่เอากระเทียมนะT^T”
“นี่!!!!!”ยังไม่ถึงเสี้ยวนาทีควอนตัมกลับมายังหน้าห้องนอนของยูนิคอีกครั้ง
“หนูไม่เอากระเทียมนะ พี่คอวนตัม ได้โปรดดดดด!!T/\T”ฉันคุกเข่าคร่ำครวญบนเตียง อ้อนวอนชายร่างสูงที่กลับมายืนอยู่ตรงประตูห้อง
“แค่รู้ว่าเธอไม่เป็นไร พี่ก็ดีใจจะแย่แล้ว^^”
“-O-”
“-////-”
“-O-”
“ถ้าคราวหลังกลับดึกก็โทรหาก็ได้นะ เดี๋ยวจะไปรับ ไปละ^^”อ้าว!!... แล้วจะรีบเดินหนีไปไหน=_= จะไปแล้วจริงเรอะ
“-O-”ปล่อยให้ฉันนั่งหน้าเออ เรียบเรียงคำพูดไม่ถูกเลย
“TAKE CAREนะ ฝันดี^^”ควอนตัมที่เดินย้อนกลับมายืนอยู่หน้าประตูที่เดิม ยืนเกาหัวแก้เก้อ แล้วเดินจากไปเข้าห้องนอนของตนเอง คราวหลังนะพี่ควอนตัม พูดให้หมดก่อนก็ได้ จะได้ไม่ต้องเข้าๆออกๆห้องหนูบ่อยT^T
“-O-”แล้วยังไงต่อไปดีฉัน
เช้านี้ฉันถูกพี่ทั้งสองขนาบข้างตั้งแต่พ้นจากประตูบ้านจนเดินทางมายังโรงเรียน ไม่ว่าฉันจะเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา หรือเดินถอยหลัง ทั้งสองคนยังเดินติดฉันไม่ไปไหนเลยT^T นี่ถ้าฉันเหาะลอยไปคงเหาะตามมาติดๆแน่!
“ถ้าจะเดินกันขนาดนี้ เอาปลอกคอใส่ให้หนูแล้วจูงหนูไปโรงเรียนยังจะดีกว่า-*-”
( - -) > > > -*- < < < (- - )
“ไม่ต้องมาพูดดีเลย วันนี้ห้ามไปเหลวไหลที่ไหนเด็ดขาด-^-”พี่ฟอร์มิคลองมาเป็นหนูไหมละ หนูถูกมาเฟียจ้างงาน T_T
“ถึงโรงเรียนแล้ว หนูไปหาไอออนนะ^^”
“อืม เดี๋ยวพี่จะต้องไปประชุมเรื่องงานโรงเรียนสัปดาห์หน้าเหมือนกัน บายๆ”แล้วพี่ฟอร์มิคก็มุ่งหน้าไปยังตึกเรียน
“อย่าให้รู้นะ ว่าไปโชว์นองามๆอีกละก็...”
“หนูไม่ได้เป็นแรดนะT^T ถ้าป็นอย่างที่ว่าจริงมันก็แค่พฤติกรรมทั่วไปของสาววัยรุ่น-*-”
“ว่าแล้วยังไม่เก็บนออีก ยาวจนจะขวิดคนอื่นตายอยู่ละ=_=”
“ทำไม! ทำไม! ถ้าหนูจะแรดซะอย่าง พี่จะห้ามหนูได้รึ!!!>O<”
“=_=”
“ฮ่าๆๆๆๆ ^O^”
“เดี๋ยวจับกด!!!”
“T^T”
“ยูนิคคคคคคค!! ยูฮู้ๆๆๆ ^O^”แหกปากมาแต่ไกลเชียวยัยไอออน
“ฉันไปก่อนละ”พี่ควอนตัมเดินตามพี่ฟอร์มิคไปยังห้องประชุมเช่นกัน
“ยูนิคๆ จ๋า!^O^”
“เป็นบ้าอะไรของแกยะ-*-”
“รู้ไหมๆ^O^”
“ฉันจะไปรู้บ้าอะไรของแกยะ-*-”
“ฉันจะเที่ยวเกาหลีใต้!!!^O^/”
“ไปเมื่อไหร่!!!!!O_O”
“วันนี้เย็น^O^”
“เธอจะทิ้งฉันใช่ไหมมมมT^T”
“พอดีแม่ฉันส่งชิงโชคมาม่ารสต้มยำหมาสับ ได้รางวัลไปทัวร์เกาหลีใต้ 5 วัน ไปทั้งครอบครัวเลย เย้!!!!\^O^/”
“ยัยเพื่อนเลว T_To”
“โธ่... เดี๋ยวอีก 5 วัน ค่อยเจอกันใหม่นะ^^”
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!
“ไปเข้าแถวเถอะยูนิค^^”
“ไม่ไปT^T”
“เป็นอะไรของแกยะ-*-”
“เธอจะไม่อยู่ช่วยฉันทำงานชิมิ!T^T”
“เธอได้งานทำแล้วเหรอO_O”
“อืมT^T”
“ใครให้งานเธอทำ ผู้ชายรึเปล่า!!O_O”
“อืม T^T”
“หล่อไหม?O[]O”
“ลากดินมาเลยละT^T”
“จริงอะO[]O”
“สองคนนั่นจะไม่ไปเข้าแถวกันใช่ไหมมมมมมมมมม!>O<”เฮือกกกก... เสียงสารวัตรนักเรียน
“ไปแล้วจ้า\T^T/”
ฉันและยัยไอออนหลบมาคุยอยู่หลังแถว หัวข้อในการสนทนาคือ หน้าตาและความหล่อของนายจ้างของฉัน ถ้าเพื่อนหนูจะเป็นห่วงเป็นใยผู้ชายขนาดนี้ ฉันให้แกไปทำงานแทนฉันเลย=_=
“สรุปว่านายจ้างแกหล่อนจริงปะ เท่าที่ฉันฟังจากแก ดูเหมือนนายจ้างแกจะหน้าคล้ายๆอะมีบานะ-O-”
“ทำนองนั้นแหละ คงไม่หล่อจนเกินมนุษย์หรอก=_=”
“แต่แกกำลังบรรยายหน้าคนเป็นอะมีบาอยู่นะ-O-”
“น่ารักใช่ไหมละ^^”
“(_ _)”
“นี่ๆ ไอออน เธอว่า หัวครูใหญ่สะท้อนแสงมากไปไหม ฉันแสบตามากมาย=O=”
“เรอะ! ฉันนึกว่าดาวฤกษ์ดวงใหม่^O^”
“ฮ่าๆๆๆๆ^O^”ฉันและไอออนกำลังเมาท์กันอย่างสนุกสนาน
ทันใดนั้นเอง!
ตุบ!
“เย้ยยยยยย!! มาได้ไงฟะO_O”ฉันร้องเสียงหลงด้วยความงง พรมกำมะหยี่สีแดงสดถูกกลิ้งมาหยุดอยู่ที่ปลายเท้าของฉัน อะไรกันยะ=_= ใครจะเสด็จมาเรอะ! ฉันค่อยๆปรับสายตา เพ่งไปยังจุดเกิดเหตุ
ชายหนุ่มผมสีทองที่พลิ้วไสวไปตามแรงลม กำลังเดินบนพรมแดงสุดหรู พร้อมกับบอดี้การ์ดนับไม่ถ้วนที่ยืนรักษาความปลอดภัย มือที่อยู่ภายใต้กระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง มาพร้อมกับหูฟังสีแดงขนาดใหญ่ ใช่เลย(_ _) ชัดเลยตู
“=_=”ใบหน้าเดียวอันไร้อารมณ์ลอยเด่นมาแต่ไกล แม่นเลย... นาฟต้าหน้าเดียว!!!!!
“ไอออนT^T”
“อะไรยะ
“นั่นไง นายจ้างU_U”
“หาาาาาาาาาาาาาาาา!!!O[]O”
ทั้งโรงเรียนหันมาสนใจกับสิ่งที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่หลังแถว แม้แต่ครูใหญ่หัวใสยังงงเลย=_=
“O[]O”หน้ายัยไอออนยังค้างอยู่ซึ่งอารมณ์ตกใจสุดขีด
นายหน้าเดียวกำลังเดินอย่างสบายใจ นี่คงไม่รู้เลยใช่ไหม ว่าการกระทำเยี่ยงนี้มันเสียมารยาทมาก=_=
“กรี๊ดดดๆๆ อ๊ายยยยยยยยยย หล่อมากกกก หล่อคะ อ๊ายยยยยย เทพบุตร!!>O<”เสียงกรีดร้องจากสาวๆทั้งโรงเรียนดังสนั่น ขอโทษนะคะ=_= มีใครไปสาดน้ำมนต์ใส่พวกเธอกันรึยังไง>O<
“=_=”หน้าเดียวไม่เคยเปลี่ยนจริง-O- ตอนนี้ชายผู้ชื่อนาฟต้ากำลังยืนจ้องหน้าฉันด้วยใบหน้าไร้อารมณ์เช่นเคย
“หล่อกว่าอะมีบาร้อยตัวมากองรวมกันสะอีก*3*”ไอออนทำหน้าเพ้อ
“Hi!T^T”
“นี่มันมาเฟียหนุ่มรูปหล่อ ที่กำลังมีอิทธิพลล้นฟ้า ดังมากเลยนะ ฉันจำได้!!!!!*0*”แหม... เนื้อหาทางวิชาการ ทำไมเธอไม่จำแบบนี้บ้างยะยัยไอออน>O<
“ยัยสมเสร็จไปทำงานกัน=_=”ว่าไงนะ
“ตอนนี้เนี่ยนะO_O จะบ้าเหรอ ฉันจะเรียนหนังสือ”
“ฉันเคยบอกเธอว่าไง จำได้ไหม=_=”ขอระลึกชาติ แป๊ป!
‘เอาเป็นว่า ถ้าฉันต้องการตัวเธอเมื่อไหร่ เธอต้องไป ทำตามคำสั่งทุกอย่าง ไม่ยกเว้นกรณีใดๆทั้งสิ้น’
“ให้ช่วยระลึกไหม=_=”
“จำได้คะT^T”
“ไปทำงานได้ละ=_=”
“ไม่นะ ฉันจะเรียน!!!!!”
“เคยตายไหม=_=”มาอีกแล้วประโยคนี้T^T
“ก็นายทำหน้าแบบ เวลาเห็นหน้าแล้วโลกฉันดูมืดมน”
“=_=”
“แลดูแล้วง่วงนอน=_=”มันไม่เกี่ยวอะไรเลย แค่อยากพูดT^T
“แล้วไง=_=”
“ไม่ไปได้ไหมมมม!”นาฟต้ายื่นมือมาจับคอเสื้อฉัน จะทำอ่าร้ายยยยยยย!!!หนูยูนิคคนนี้ แค่นี้ยังน่วมไม่พอรึ -..-
“O_O”แล้วยกตัวฉันขึ้นพาดไหล่ เฉยเลย!!!T^T เห็นฉันเป็นตัวอะไรยะ จะมาหิ้วกันง่ายๆแบบนี้
“ปะ ไปกัน=_=”จะไปไหนไม่ทราบยะ หือ... บอกกันหน่อย ขอบอกไว้ก่อนนะ ฉันไม่รับงานว่ายน้ำกับตัวกรุ๊งกริ๊งหรอกนะYOY
“เธอสองคนเป็นอะไรกัน!!!!!”ยัยไอออนถามเสียงดัง นาฟต้าหยุดเดินแล้วหันหลังมองยัยไอออน ส่วนฉันนั่นเรอะพาดไหล่อยู่ไงT^T
“เอ่อ… แบบว่ามันอธิบายยากนะ-..-”ฉันห้อยหัวส่งเสียงบอก หัวหนูเลือดคงเลี้ยงพอไปถึงชาติหน้าแล้วมั่ง!!
“อะไรที่เธออธิบายไม่ได้ยะ แล้วไปพาดไหล่มาเฟียเล่นทำไมมมมมมมมมมม!>O<”ฮือๆๆT^T ฉันไม่รู้เหมือนกันยัยไอออน ว่าตอนนี้ฉันอยู่ในสถานะอะไร
“นายจ้างฉันไงT^T”
“ให้เชื่อก็ควายเผือกสิยะ!!! บอกฉันมายูนิค!!!>O<”เอาไงดีตู งานเข้าแล้วไง=O=
“ฟุบุ๊ ฟุบุ๊=_=”นาฟต้ากระซิบบอกฉัน
“อ้อ… ไอออนแบบว่าเราเป็นฟุบุ๊ ฟุบุ๊กัน-O-”
“หึ!”O.Oอีตานี่ จู่ๆก็หัวเราะในลำคอดังหึออกมา สาบานกับฉันสิว่ามันคือการแสดงออกว่านายกำลังขำเรื่องสถานะฟุบุ๊ ฟุบุ๊ T^T
“ฟุบุ๊ ฟุบุ๊!!!O[]O”ยัยไอออนร้องเสียงแหลม แล้วนาฟต้าก็เริ่มสาวเท้าต่อ
“ยูนิคคคคคคค!!!”เธอเป็นห่วงฉันใช่ไหม เพื่อนรัก*O*
“ไอออนนนนนนน !!!!!!O[]O”
“ฉันแชร์รูปเธอลงFace Book นะ!!!!!>O<”
“เต็มเหนี่ยวเลย!!!!”เสียงนาฟต้าตะโกนบอก
“เย้!!^O^”ยัยไอออนกำลังใช้ipadถ่ายรูปฉันที่พาดไหล่นาฟต้าอยู่
“ยัยเพื่อนเลวT_T”
“=_=”
“นี่ปล่อยฉันลงไปนะ!!>O<”
ตุบบบบ!!
“อ๊ากกกก!! มันเจ็บนะเฟ้ยยยย-..-”นาฟต้าปล่อยฉันให้ลงตามแรงโน้มถ่วงโลก เจ็บมากเจ้าคะ
“ก็บอกให้ปล่อย=_=”
“ไม่ไปแล้วววว! TOT”
“=_=++++”สายตาที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นไอแห่งหายนะ
“ไม่นะT_T”
“=_=”
“อ๊ากกกกกกก แว๊กกกกกกก!!! ทำอะไรของนายเนี่ย”ของเปลี่ยนสรรพนามเป็น ไอ้หน้าเดียว!!!
“=[]=”<<< หน้าไอออน
ฮือๆๆ เจ็บแค้นเขืองโกรธโทษหนูใยT_T
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ มันเจ็บนะเฟ้ยยยยย!!”ฉันกำลังถูกไอ้หน้าเดียวจับข้อเท้าแล้วลากไปตามทางพรมแดง และที่เจ็บใจไปกว่านั้น ดูเหมือนหน้าตามันจะชอบใจอย่างมาก ยังไม่พอมืออีกข้างยังลวงกระเป๋ากางเกงอย่างสบายใจอีกT^T ไปตายสะ!!!!
“ฉันจะไปฟ้องปวีณาTOT”
“ระวังก้อนหินละ=_=”
พลั่ก!!!
“เอี๊ออกกก!! _ _”ฉันถูกก้อนหินขนาดใหญ่ครูดตั้งแต่ท้องน้อยยันใบหน้า แว่นตาฉันจะแตกไหมเนี่ยT.T
“ก็บอกว่าก้อนหินไง ยัยซื่อบื้อ=_=”
“มันหลบได้ซะที่ไหนเล่า!!TT[]TT”
“ระวังหลุม=_=”
โป้กกกกก!
หัวฉันกระแทกกับพื้นสนามหญ้าอย่างแรง เจ็บมากมาก ไม่รู้จะเจ็บไปถึงเมื่อไหร่ ปวดร้าวมันเป็นยังไงซึ้งแล้วซึ้งใจจริงๆT^T
“เธอเป็นคูโบต้ารึไง=_=”
“ฮือๆๆ อะไรนะ TOT”
“ฉันด่าเธอว่าควายเหล็ก=_=”
“แม่จ๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!TTOTT”
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แก โหด มาก-0-
ยูนิคน่าสงสารไปแล้ววว
โอ้ยๆๆ หัวเราะไม่หยุดอะ ฮามากทั้งคู่เลย ก๊ากๆๆ ><
รออ่านอยู่เสมอ
เอ๊ะ!! พี่ฟอร์มิคเป็นห่วงพอเข้าใจน่ะ ว่าเป็นพี่น้องกัน
แต่พี่ควอนตัมนี่ดิ เป็นห่วงด้วย เขาเป็นอะไรกันล่ะ ^O^
LoVe yOU น่ะ ไรเตอร์
อัพเถอะน้าเมล่อนคนนี้อยากตายถ้าไม่ได้อ่านนนน