Pls!★ Mr.mafia [5] : STATUS:ฟุบุ๊ ฟุบุ๊

หลังจากลับถึงบ้าน ฉันต้องมาเจอกับพี่ๆทั้งสองคนที่ยืนจังก้าหน้าประตูเปรียบดังยักษ์วัดแจ้งก็ไม่ผิด

“ทำไมถึงกลับมาเอาป่านี้=O=”พี่ฟอร์มิคยืนกอดอกถาม

“=_=”พี่ควอนตัมก็ยืนกอดอกจ้องคาดคำตอบจากฉันเช่นกัน

 “(. .)”

“ฉันนึกว่าเธอจะลืมบ้านไปแล้ว=_=”พี่ฟอร์มิคดุ

“หลงทางรึไง=_=”พี่ควอนตัมเสริม

“กลับบ้านไม่เป็นเรอะ!!”

“คราวหลังก็หัดดมกลิ่นหาทางกลับสิ=_=”

“พี่นึกว่าเธอโดนข่มขืนแล้ว!!”

“เรียนก็ออกจะเก่งนะ ไม่น่าโง่เรื่องแบบนี้เลย=_=”

“โอ๊ยยยยยยยยยยยย!! ปวดแก่นกะโหลกคะ จะมาด่าให้ตับ ไต ไส้ติ่ง ด้วยเหตุอันใดคะ ก็กลับมาแล้วนี่ไง!!!! ด่าเอาด่าเอา แบบนี้ ทำไมไม่เอาเสาหินอ่อนหน้าบ้านฟาดกลางซีรีบรัมหนูเลยละ!!!!!!>O<”

“ก็คนเป็นห่วงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!>O</ก็คนเป็นห่วงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!>O<”ทั้งสองคนพูดขึ้นพร้อมกัน

ภายในห้องทรงสี่เหลี่ยมสีขาวสะอาดตา ฉันกำลังนั่งเช็ดผมที่เปียกจากการสระผม แว่นตากรอบใหญ่ถูกน้ำจากเส้นผมกระเด็นเต็มเลนส์ ทำให้วิสัยทัศน์ในการมองของฉันตอนนี้แย่เอามากๆT^T

ก๊อกๆ

“คะ”ฉันค่อยคืบคลานไปเปิดประตูอย่างใจเย็น งืมๆมองไม่ชัด#O#

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูดังและเร็วๆขึ้นกว่าเดิม

“คะ กำลังจะเดินไปถึงคะ!!>O<”ก่อนเปิดประตูฉันถอดแว่นตาวางไว้ก่อน ไม่งั้นฉันจะมองเห็นทั้งโลกนี้เต็มไปด้วยหยดน้ำแน่ๆ

แอ๊ดดดดดดดดดดด

“โอ๊ะ พี่ควอนตัมมาทำไมO.O”ฉันเปิดประตูมาเจอพี่ควอนตัมกำลังทำหน้ามุ่ย

“ใช้เท้าเดินหรือใช้ครีบค่อยๆเกยน้ำกันแน่!=_=”คนนะคะ มิใช่ปลาพะยูนT^T ใจร้าย!!

“T^T”

“หลีก!!!”พี่ควอนตัมเดินชนไหล่ฉันเข้ามายังห้องนอน ในมือถือชุดนักเรียนและเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้า

“ขอบคุณมากคะ(_ _)”ฉันโค้งขอบคุณพี่ควอนตัมที่กำลังแขวนชุดนักเรียนให้

“=_=+++”ทำไมทำหน้าโกรธอย่างนั้นละ หนูไปทำอะไรผิดอีกแล้วรึ T^T

“ฮือๆๆ หนูทำอะไรผิดเหรอ ถ้าเป็นเรื่องที่ไม่กดชักโครก นั่นมันเป็นฝีมือพี่ฟอร์มิคนะ ไม่ใช่หนูTOT”

“-*-”เอาเข้าไป ยิ่งขมวดคิ้วทำหน้ายุ่ง ตกลงไม่พอใจฉันเรื่องอาร้ายยยยยยยยย!!!

“T^T”

“…”พี่ควอนตัมก้าวมาทางฉัน ฉันถอยหลังไปหนึ่งก้าว

พี่ควอนตัมก็ยังคืบหน้ามาทางฉัน พร้อมกับใบหน้าที่เหมือนพร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อ T^Tแม่จ๋าช่วยหนูด้วย!!

“อ๊ะ!!”ฉันถอยหลังโดยที่ลืมไปว่า ตัวเองทิ้งผ้าขนหนูไว้ที่ผืน หนูยูนิคเลยลื่นไถลหน้าหงายอยู่บนเตียงนอน

“-^-”พี่ควอนตัมชะโงกหน้ามาดูฉัน

“หนูขอโทษ-/\-”ฉันยกมือขึ้นไหว้ขอโทษทั้งๆที่ตัวยังนอนอยู่อย่างนั้น

“…”พี่ควอนตัมค่อยๆเลื่อนหน้าลงมา ลงมา ต่ำลง ต่ำลง เข้าใกล้ใบหน้าของฉันขึ้นเรื่อยๆ

“O[]O”ตกใจ ไม่รู้จะทำอะไร

“บอกมาวันนี้ไปแรดที่ไหนมา!!=_=”โฮกกกกกกกกกกกก!! ปากหรือนั่น ใครก็ได้บอกฉันที ผู้ชายโลกนี้ปากจัดกันทุกคนเลยรึยังไงT^T

“หนูไปทำรายงานบ้านไอออนมาY_Y”

“โกหก=_=”

“เชื่อหนูสิTT_TT”

“ตอแหล!=_=”แม่จ๋า!!!!

“จริงๆTOT”

“ไม่เชื่อ”

“ก็มันเรื่องจริ๊ง!”

“=_=”ว่าแล้วพี่ควอนตัมก็ลดระดับหน้าต่ำลงอีก

“สาบานได้!!!”

“โกหก!”พี่ควอนตัมยิ่งกดหน้าตัวเองลง ตอนนี้ลมหายใจพี่ควอนตัมรดต้นคอฉันอยู่ ลูกตาห่างกันไม่ถึง 10 เซนติเมตรด้วยซ้ำ

“ถ้าหน้าพี่ใกล้กับหน้าหนูอีกนิด เหล็กดัดฟันหนูจะเฉาะหน้าพี่เป็นรอยเปล่าๆนะ^_^”ฉันฝืนยิ้มตั้งใจให้เห็นเล็กดัดฟันสีโอรสเต็มปาก

“=_=”

เวลาผ่านไป 1 วินาที

ก้าวสู้นาทีที่ 1

….

…..

“เออ… พี่ควอนตัม เดี๋ยวอีกหนึ่งวิ พี่ก็จะมองหน้าหนูครอบ 5 นาทีแล้วนะT^T”

“ถ้าคราวหลังจับได้ว่าโกหกละก็…”

“T^T”

“…ฉันจะเอากระเทียมยัดปากเธอแน่!”

“พี่ก็รู้ว่าหนูแพ้กระเทียมนิ!!T[]T”

“ฮ่าๆๆๆ^O^”พี่ควอนตัมหัวเราะชอบใจพร้อมกับเดินออกจากห้องไป ดูหน้าตาเหมือนพอใจเป็นอย่างมาก

“ฮือๆๆ ไม่เอากระเทียมนะT^T”

“นี่!!!!!”ยังไม่ถึงเสี้ยวนาทีควอนตัมกลับมายังหน้าห้องนอนของยูนิคอีกครั้ง

“หนูไม่เอากระเทียมนะ พี่คอวนตัม ได้โปรดดดดด!!T/\T”ฉันคุกเข่าคร่ำครวญบนเตียง อ้อนวอนชายร่างสูงที่กลับมายืนอยู่ตรงประตูห้อง

“แค่รู้ว่าเธอไม่เป็นไร พี่ก็ดีใจจะแย่แล้ว^^”

“-O-”

“-////-”

“-O-”

“ถ้าคราวหลังกลับดึกก็โทรหาก็ได้นะ เดี๋ยวจะไปรับ ไปละ^^”อ้าว!!... แล้วจะรีบเดินหนีไปไหน=_= จะไปแล้วจริงเรอะ

“-O-”ปล่อยให้ฉันนั่งหน้าเออ เรียบเรียงคำพูดไม่ถูกเลย

“TAKE CAREนะ ฝันดี^^”ควอนตัมที่เดินย้อนกลับมายืนอยู่หน้าประตูที่เดิม ยืนเกาหัวแก้เก้อ แล้วเดินจากไปเข้าห้องนอนของตนเอง คราวหลังนะพี่ควอนตัม พูดให้หมดก่อนก็ได้ จะได้ไม่ต้องเข้าๆออกๆห้องหนูบ่อยT^T

“-O-”แล้วยังไงต่อไปดีฉัน

            เช้านี้ฉันถูกพี่ทั้งสองขนาบข้างตั้งแต่พ้นจากประตูบ้านจนเดินทางมายังโรงเรียน ไม่ว่าฉันจะเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา หรือเดินถอยหลัง ทั้งสองคนยังเดินติดฉันไม่ไปไหนเลยT^T  นี่ถ้าฉันเหาะลอยไปคงเหาะตามมาติดๆแน่!

“ถ้าจะเดินกันขนาดนี้ เอาปลอกคอใส่ให้หนูแล้วจูงหนูไปโรงเรียนยังจะดีกว่า-*-”

(  - -)  > > >   -*-   < < < (- - )

“ไม่ต้องมาพูดดีเลย วันนี้ห้ามไปเหลวไหลที่ไหนเด็ดขาด-^-”พี่ฟอร์มิคลองมาเป็นหนูไหมละ หนูถูกมาเฟียจ้างงาน T_T

“ถึงโรงเรียนแล้ว หนูไปหาไอออนนะ^^”

“อืม เดี๋ยวพี่จะต้องไปประชุมเรื่องงานโรงเรียนสัปดาห์หน้าเหมือนกัน บายๆ”แล้วพี่ฟอร์มิคก็มุ่งหน้าไปยังตึกเรียน

“อย่าให้รู้นะ ว่าไปโชว์นองามๆอีกละก็...”

“หนูไม่ได้เป็นแรดนะT^T ถ้าป็นอย่างที่ว่าจริงมันก็แค่พฤติกรรมทั่วไปของสาววัยรุ่น-*-”

“ว่าแล้วยังไม่เก็บนออีก ยาวจนจะขวิดคนอื่นตายอยู่ละ=_=”

“ทำไม! ทำไม! ถ้าหนูจะแรดซะอย่าง พี่จะห้ามหนูได้รึ!!!>O<”

“=_=”

“ฮ่าๆๆๆๆ ^O^”

“เดี๋ยวจับกด!!!”

“T^T”

“ยูนิคคคคคคค!! ยูฮู้ๆๆๆ ^O^”แหกปากมาแต่ไกลเชียวยัยไอออน

“ฉันไปก่อนละ”พี่ควอนตัมเดินตามพี่ฟอร์มิคไปยังห้องประชุมเช่นกัน

“ยูนิคๆ จ๋า!^O^”

“เป็นบ้าอะไรของแกยะ-*-”

“รู้ไหมๆ^O^”

“ฉันจะไปรู้บ้าอะไรของแกยะ-*-”

“ฉันจะเที่ยวเกาหลีใต้!!!^O^/”

“ไปเมื่อไหร่!!!!!O_O”

“วันนี้เย็น^O^”

“เธอจะทิ้งฉันใช่ไหมมมมT^T”

“พอดีแม่ฉันส่งชิงโชคมาม่ารสต้มยำหมาสับ ได้รางวัลไปทัวร์เกาหลีใต้ 5 วัน ไปทั้งครอบครัวเลย เย้!!!!\^O^/”

“ยัยเพื่อนเลว T_To”

“โธ่... เดี๋ยวอีก 5 วัน ค่อยเจอกันใหม่นะ^^”

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!

“ไปเข้าแถวเถอะยูนิค^^”

“ไม่ไปT^T”

“เป็นอะไรของแกยะ-*-”

“เธอจะไม่อยู่ช่วยฉันทำงานชิมิ!T^T”

“เธอได้งานทำแล้วเหรอO_O”

“อืมT^T”

“ใครให้งานเธอทำ ผู้ชายรึเปล่า!!O_O”

“อืม T^T”

“หล่อไหม?O[]O”

“ลากดินมาเลยละT^T”

“จริงอะO[]O”

“สองคนนั่นจะไม่ไปเข้าแถวกันใช่ไหมมมมมมมมมม!>O<”เฮือกกกก... เสียงสารวัตรนักเรียน

“ไปแล้วจ้า\T^T/”

            ฉันและยัยไอออนหลบมาคุยอยู่หลังแถว หัวข้อในการสนทนาคือ หน้าตาและความหล่อของนายจ้างของฉัน ถ้าเพื่อนหนูจะเป็นห่วงเป็นใยผู้ชายขนาดนี้ ฉันให้แกไปทำงานแทนฉันเลย=_=

“สรุปว่านายจ้างแกหล่อนจริงปะ เท่าที่ฉันฟังจากแก ดูเหมือนนายจ้างแกจะหน้าคล้ายๆอะมีบานะ-O-”

“ทำนองนั้นแหละ คงไม่หล่อจนเกินมนุษย์หรอก=_=”

“แต่แกกำลังบรรยายหน้าคนเป็นอะมีบาอยู่นะ-O-”

“น่ารักใช่ไหมละ^^”

“(_ _)”

“นี่ๆ ไอออน เธอว่า หัวครูใหญ่สะท้อนแสงมากไปไหม ฉันแสบตามากมาย=O=”

“เรอะ! ฉันนึกว่าดาวฤกษ์ดวงใหม่^O^”

“ฮ่าๆๆๆๆ^O^”ฉันและไอออนกำลังเมาท์กันอย่างสนุกสนาน

ทันใดนั้นเอง!

ตุบ!

“เย้ยยยยยย!! มาได้ไงฟะO_O”ฉันร้องเสียงหลงด้วยความงง พรมกำมะหยี่สีแดงสดถูกกลิ้งมาหยุดอยู่ที่ปลายเท้าของฉัน อะไรกันยะ=_= ใครจะเสด็จมาเรอะ! ฉันค่อยๆปรับสายตา เพ่งไปยังจุดเกิดเหตุ

            ชายหนุ่มผมสีทองที่พลิ้วไสวไปตามแรงลม กำลังเดินบนพรมแดงสุดหรู พร้อมกับบอดี้การ์ดนับไม่ถ้วนที่ยืนรักษาความปลอดภัย มือที่อยู่ภายใต้กระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง มาพร้อมกับหูฟังสีแดงขนาดใหญ่ ใช่เลย(_ _) ชัดเลยตู

 
“=_=”ใบหน้าเดียวอันไร้อารมณ์ลอยเด่นมาแต่ไกล แม่นเลย... นาฟต้าหน้าเดียว!!!!!

            “ไอออนT^T”

“อะไรยะ

“นั่นไง นายจ้างU_U”

“หาาาาาาาาาาาาาาาา!!!O[]O”

            ทั้งโรงเรียนหันมาสนใจกับสิ่งที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่หลังแถว แม้แต่ครูใหญ่หัวใสยังงงเลย=_=

“O[]O”หน้ายัยไอออนยังค้างอยู่ซึ่งอารมณ์ตกใจสุดขีด

            นายหน้าเดียวกำลังเดินอย่างสบายใจ นี่คงไม่รู้เลยใช่ไหม ว่าการกระทำเยี่ยงนี้มันเสียมารยาทมาก=_=

“กรี๊ดดดๆๆ อ๊ายยยยยยยยยย หล่อมากกกก หล่อคะ อ๊ายยยยยย เทพบุตร!!>O<”เสียงกรีดร้องจากสาวๆทั้งโรงเรียนดังสนั่น ขอโทษนะคะ=_= มีใครไปสาดน้ำมนต์ใส่พวกเธอกันรึยังไง>O<

“=_=”หน้าเดียวไม่เคยเปลี่ยนจริง-O- ตอนนี้ชายผู้ชื่อนาฟต้ากำลังยืนจ้องหน้าฉันด้วยใบหน้าไร้อารมณ์เช่นเคย

“หล่อกว่าอะมีบาร้อยตัวมากองรวมกันสะอีก*3*”ไอออนทำหน้าเพ้อ

“Hi!T^T”

“นี่มันมาเฟียหนุ่มรูปหล่อ ที่กำลังมีอิทธิพลล้นฟ้า ดังมากเลยนะ ฉันจำได้!!!!!*0*”แหม... เนื้อหาทางวิชาการ ทำไมเธอไม่จำแบบนี้บ้างยะยัยไอออน>O<

“ยัยสมเสร็จไปทำงานกัน=_=”ว่าไงนะ

“ตอนนี้เนี่ยนะO_O จะบ้าเหรอ ฉันจะเรียนหนังสือ”

“ฉันเคยบอกเธอว่าไง จำได้ไหม=_=”ขอระลึกชาติ แป๊ป! 

‘เอาเป็นว่า ถ้าฉันต้องการตัวเธอเมื่อไหร่ เธอต้องไป ทำตามคำสั่งทุกอย่าง ไม่ยกเว้นกรณีใดๆทั้งสิ้น’

“ให้ช่วยระลึกไหม=_=”

“จำได้คะT^T”

“ไปทำงานได้ละ=_=”

“ไม่นะ ฉันจะเรียน!!!!!”

“เคยตายไหม=_=”มาอีกแล้วประโยคนี้T^T

“ก็นายทำหน้าแบบ เวลาเห็นหน้าแล้วโลกฉันดูมืดมน”

 “=_=”

“แลดูแล้วง่วงนอน=_=”มันไม่เกี่ยวอะไรเลย แค่อยากพูดT^T

“แล้วไง=_=”

“ไม่ไปได้ไหมมมม!”นาฟต้ายื่นมือมาจับคอเสื้อฉัน จะทำอ่าร้ายยยยยยย!!!หนูยูนิคคนนี้ แค่นี้ยังน่วมไม่พอรึ -..-

“O_O”แล้วยกตัวฉันขึ้นพาดไหล่ เฉยเลย!!!T^T เห็นฉันเป็นตัวอะไรยะ จะมาหิ้วกันง่ายๆแบบนี้

“ปะ ไปกัน=_=”จะไปไหนไม่ทราบยะ หือ... บอกกันหน่อย ขอบอกไว้ก่อนนะ ฉันไม่รับงานว่ายน้ำกับตัวกรุ๊งกริ๊งหรอกนะYOY

“เธอสองคนเป็นอะไรกัน!!!!!”ยัยไอออนถามเสียงดัง นาฟต้าหยุดเดินแล้วหันหลังมองยัยไอออน ส่วนฉันนั่นเรอะพาดไหล่อยู่ไงT^T

“เอ่อ… แบบว่ามันอธิบายยากนะ-..-”ฉันห้อยหัวส่งเสียงบอก หัวหนูเลือดคงเลี้ยงพอไปถึงชาติหน้าแล้วมั่ง!!

“อะไรที่เธออธิบายไม่ได้ยะ แล้วไปพาดไหล่มาเฟียเล่นทำไมมมมมมมมมมม!>O<”ฮือๆๆT^T ฉันไม่รู้เหมือนกันยัยไอออน ว่าตอนนี้ฉันอยู่ในสถานะอะไร

“นายจ้างฉันไงT^T”

“ให้เชื่อก็ควายเผือกสิยะ!!! บอกฉันมายูนิค!!!>O<”เอาไงดีตู งานเข้าแล้วไง=O=

“ฟุบุ๊ ฟุบุ๊=_=”นาฟต้ากระซิบบอกฉัน

“อ้อ… ไอออนแบบว่าเราเป็นฟุบุ๊ ฟุบุ๊กัน-O-”

“หึ!”O.Oอีตานี่ จู่ๆก็หัวเราะในลำคอดังหึออกมา สาบานกับฉันสิว่ามันคือการแสดงออกว่านายกำลังขำเรื่องสถานะฟุบุ๊ ฟุบุ๊ T^T

“ฟุบุ๊ ฟุบุ๊!!!O[]O”ยัยไอออนร้องเสียงแหลม แล้วนาฟต้าก็เริ่มสาวเท้าต่อ

“ยูนิคคคคคคค!!!”เธอเป็นห่วงฉันใช่ไหม เพื่อนรัก*O*

“ไอออนนนนนนน !!!!!!O[]O”

“ฉันแชร์รูปเธอลงFace Book นะ!!!!!>O<”

“เต็มเหนี่ยวเลย!!!!”เสียงนาฟต้าตะโกนบอก

“เย้!!^O^”ยัยไอออนกำลังใช้ipadถ่ายรูปฉันที่พาดไหล่นาฟต้าอยู่

“ยัยเพื่อนเลวT_T”

“=_=”

“นี่ปล่อยฉันลงไปนะ!!>O<”

ตุบบบบ!!

 “อ๊ากกกก!! มันเจ็บนะเฟ้ยยยย-..-”นาฟต้าปล่อยฉันให้ลงตามแรงโน้มถ่วงโลก เจ็บมากเจ้าคะ

“ก็บอกให้ปล่อย=_=”

“ไม่ไปแล้วววว! TOT”

“=_=++++”สายตาที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นไอแห่งหายนะ

“ไม่นะT_T”

“=_=”

“อ๊ากกกกกกก แว๊กกกกกกก!!! ทำอะไรของนายเนี่ย”ของเปลี่ยนสรรพนามเป็น ไอ้หน้าเดียว!!!

“=[]=”<<< หน้าไอออน

ฮือๆๆ เจ็บแค้นเขืองโกรธโทษหนูใยT_T

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ มันเจ็บนะเฟ้ยยยยย!!”ฉันกำลังถูกไอ้หน้าเดียวจับข้อเท้าแล้วลากไปตามทางพรมแดง และที่เจ็บใจไปกว่านั้น ดูเหมือนหน้าตามันจะชอบใจอย่างมาก ยังไม่พอมืออีกข้างยังลวงกระเป๋ากางเกงอย่างสบายใจอีกT^T ไปตายสะ!!!!

“ฉันจะไปฟ้องปวีณาTOT”

“ระวังก้อนหินละ=_=”

พลั่ก!!!

“เอี๊ออกกก!! _ _”ฉันถูกก้อนหินขนาดใหญ่ครูดตั้งแต่ท้องน้อยยันใบหน้า แว่นตาฉันจะแตกไหมเนี่ยT.T

“ก็บอกว่าก้อนหินไง ยัยซื่อบื้อ=_=”

“มันหลบได้ซะที่ไหนเล่า!!TT[]TT”

“ระวังหลุม=_=”

โป้กกกกก!

หัวฉันกระแทกกับพื้นสนามหญ้าอย่างแรง เจ็บมากมาก ไม่รู้จะเจ็บไปถึงเมื่อไหร่ ปวดร้าวมันเป็นยังไงซึ้งแล้วซึ้งใจจริงๆT^T

“เธอเป็นคูโบต้ารึไง=_=”

“ฮือๆๆ อะไรนะ TOT”

“ฉันด่าเธอว่าควายเหล็ก=_=”
“แม่จ๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!TTOTT”