กริ๊งงงงง!!

สัญญาณที่ดังขึ้นทั่วโรงเรียน กำลังบอกให้นักเรียนทุกคนทราบว่า ตอนนี้ถึงเวลาเลิกเรียน

“ยูนิค ดูเหมือนวันนี้สมองแกจะเจ๊งๆนะ=O=”นี่คือ ไอออน เพื่อนสนิทที่สุดเท่าที่ฉันมี=_=

“ไอออน ฉันมีเรื่องอยากถาม*O*หน่อย”

“หน้าตาแกแปลกๆนะเนี่ย”

“ทำไม วันนี้หน้าฉันเป็นยังไง*O*”

“ก็หน้าแกเป็นแบบนี้*O*”

“แล้วปกติ หน้าฉันมันเป็นอย่างไง*O*”

“มันเป็นแบบนี้ ^O^”

“เอาเหอะ=_= จะถามว่า ถ้าเกิดมีผู้ชายมา มา…”

“มาม่าเหรอ”

“ไม่ใช่ มาแบบว่าเห็น…”ผีอาม่าคะ หนูจะปรึกษาเพื่อนยังไงดีT^T

“มาเห็นแบบสัดส่วนเธอแบบ 9 มิติ=_= เธอจะทำยังไง”ฉันอธิบายได้แค่นี้แหละนะ หวังว่ายัยไอออนเพื่อนรักจะเข้าใจฉัน-_-

“ยูนิค!!!! นี่เธอกำลังจะบอกฉันว่า… O.O”เย้^^ แสดงว่าแกคงเข้าใจแล้วใช่ไหม

“เธอทำวิจัย ฉายหนัง 9 มิติได้สำเร็จ นี่มันงานระดับโลกเลยนะ*O* เพื่อนฉันมีอัจฉริยะเกินคนไปแล้ว!!!”สรุปง่ายๆว่า หล่อนยังไม่เข้าใจถึงความหมายเป็นนัยของฉัน-O-

“เธอเคยดูหนังโป๊ไหม ยัยไอออนนนนน!!!!!! >O<”

“เคยดูสิ จะทำไม ยัยยูนิคคคคค!!!!!!>O<”

(o.O) >>>> ( >O<)(>O< )

“ดูอะไรกัน (*O*)”

“อ๊ากกกก!!/อ๊ากกกก!!” ฉันกับไอออนร้องขึ้นมาพร้อมกันเพราะตกใจที่จู่ๆพี่ฟอร์มิคก็เอาหน้ามาแทรกระหว่างกลาง สร้างความสยองให้แก่ฉันและไอออนได้ไม่น้อย

“ปะ ปะ เปล่า แบบว่าเราสองคนจะไปดูหนังที่เข้าใหม่ เรื่อง มนต์รักดอกดาวเรือง ^O^”

“ยูนิค นั่นมันเรื่องตั้ง 12 ปีก่อนนะ -_- ”ไอออนพูดขึ้น

“เธอไม่รู้ รึไง เข้าจะสร้างใหม่เป็น 3 มิติ มี ‘ไปริโอ้ เมาเหรอ’ เป็นเพราะเอกด้วยนะ”เอาเข้าไปฉัน=_=

“จริงเหรอ!!!^O^ ฉันเป็นแฟนตัวยงของพี่ไปริโอ้เลยนะ”

“แล้วไป”พี่ฟอร์มิคว่า เฮ้อ… เกือบไปแล้วฉัน

“ยูนิค รีบกลับบ้านเถอะ วันนี้ตรุษจีน เราต้องไปซื้อเป็ดปักราก!!!”มันมาแล้ว ฉันมองหน้ากับยัยไอออนเป็นอันรู้กันว่าจะต้องทำอะไรT^T

“เฮ้ยยยย!! \(-O-)/\(-O-)/”

“เป็ดปักใบ^O^”

“เฮ้ยยยย!!  \(-O-)/\(-O-)/”

“เป็ดปักต้น^^”

“เฮ้ยยยย!!  \(-O-)/\(-O-)/”

“เป็ดปักกิ่ง”

“เฮ้ยยยย!!  \(-O-)/\(-O-)/”

“ถูกแล้ว^O^”

(^O^) >>>>   (  - -)(- -  )

ฉันกับไอออนมองหน้ากันแบบเอือมๆ ที่ต้องทนทุกข์รับมุขของพี่ฟอร์มิคไป

“เธอเคยถามพี่ชายของเธอไหม ว่าเขาต้องการอะไรจากสังคม=_=”

เธอไม่ได้เป็นคนเดียวหรอกนะ ที่อนาถกับมุขพี่ฟอร์มิค เพราะอยู่ที่บ้านฉันเคยพยายามเอาหัวมุดถังข้าวสาร เพื่อเหลี่ยงเล่นมุขกับพี่ฟอร์มิคมาแล้ว แต่คุณพี่ชายกับกระชากหัวฉันออกจากถังข้าวสารแล้ว บังคับให้ฉันเล่นมุขด้วย มิเช่นนั้น ฉันจะถูกข้าวสารยัดปากT^T มีพี่ชายทั้งทีทำไมต้องมีแบบสายัณห์ด้วยฟะ - - “

"ฉันเคยพยายามพาพี่ไปตรวจสมองที่โรงพยาบาลมาแล้วT^T แต่พี่ฉันกลับบอกว่า... " ฉันหันไปมองพี่ฟอร์มิค ที่ตอนนี้กำลังแปลงร่าง โธ่… พี่ตูT T

"ฉันคือ นักรบสาวสวยเซเลอร์มูน กลับชาติมาเกิด^O^ นักสู้สาวน้อยน่ารักในชุดกะลาสีผู้พิทักษ์ความรักและยุติธรรม เซเลอร์มูน...”

“ยังไม่จบ=_=”เดี๋ยวคอยดูนะ ยัยไอออน นี่คือพี่ชายฉันเอง สลดT^T

“ฉันตัวแทนแห่งดวงจันทร์ จะลงทัณฑ์แกเอง^O^/"

“=O=”ยัยไอออน เธอทำหน้าแบบนั้นถูกต้องแล้วละ-_-

และกว่าฉันจะเอาตัวพี่ชายฉันคืนร่างเดิม เล่นเอาเหนื่อยเลยT^T ดีนะที่วันนี้มาแค่เซเลอร์มูน

“ป้า!!!!>O<  เป็ดปักกิ่ง 3 ตัว ไก่ 4 ตัว แล้วก็… เอาอันนู้นด้วย^O^ อะๆ อันนี้ด้วยครับ ไม่ๆ แล้วผมจะเอาผักกาดดองไปทำไม-O-  ครับๆ ลดหน่อยนะ$\+=#2@#%9(*&%…”พี่ฟอร์มิคกำลังจ่ายตลาดอย่างคล่องแคล่ว

“กลับบ้านกันยูนิค พี่ได้ของครบแล้ว^^”

“^^”

            ฉันเดินเท้ากลับบ้านพร้อมพี่ฟอร์มิคเดินไปคุยไป เพราะระยะทางระหว่างตลาดถึงบ้านก็ไม่ห่างไกลมากนัก ฉันและพี่ต่างหอบหิ้วข้าวของเต็มมือไปหมด ตอนนี้เราเดินมาถึงสะพานข้ามเข้าหมู่บ้าน

“เดี๋ยวๆ!!!!!!!!!!!!!>O<”

“อะไรๆ เป็นอะไรพี่O_O แหกปากเสียงดังเชียว”

“แฮ่ก แฮ่กๆ พี่ว่าสะพานหมู่บ้านเราแปลกๆนะ รู้สึกว่าเวลาพี่เดินข้ามสะพานแล้ว มันเหนื่อยขึ้นทุกทีเนี่ย=O=”คิดมาได้ - -“

“หนูว่าพี่ชราภาพมากกว่านะ ไม่มีใครโรคจิต มานั่งทำสะพานให้มันชันขึ้นหรอก-O-”

“ว่าพี่แก่เรอะ-O-”

“ก็มันจริงนิ!!>O<”

“เธอว่าพี่!!!!T^T”

“ผู้สูงอายุ ฮ่าๆๆๆ ^O^”

“หยุดล้อพี่นะ ไม่งั้น พี่จะแปลงร่าง!!!!>O<”

“ไม่จริงนะT_T”

“ฮ่าๆๆๆ”

            ในขณะที่เรา สองพี่น้องกำลังเถียงกันอย่างเมามัน ในใจของฉันภาวนาอยู่ลึกๆ ว่า พี่ชายฉันคงไม่แปลงร่างเป็นตัวประหลาดอะไรออกมาโลดโผนอีก ไม่งั้น… ฉันจะขอกัดลิ้นตัวเองตายเลย คอยดูT^To

ฟิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววว!!!+ (เอาให้มันอลังการหน่อย-O-)

<<<<<(O.O ) (O.O )

(o.O)>>>><<<<(O.o)

(  -[]-)(  -[]-)

“พี่กำลังคิดอย่างที่ฉันคิดอยู่หรือเปล่า ฟอร์มิค*[]*”

“ฉันกำลังคิดอยู่ล่ะ ยูนิค*[]*”

“จรวดดดดดดด!!!O[]O/จรวดดดดดดด!!! O[]O”ฉันกับพี่ฟอร์มิคอุทานขึ้นมาพร้อมกัน ต่างคนต่างตะลึง มึน งง กับวิถีจรวดที่ดูเหมือนกำลังพุ่งตรงไปยัง…

“นั่น มันจะไปไหน!!?? O_O”พี่ฟอร์มิคพูดขึ้น

“พี่คิดเหมือนหนูไหมว่าวิถีจรวด มันมุ่งไปทิศทางที่ดูคุ้นเคยมากๆ=[]=”ฉันพูดออกไป เพราะจากการการคำนวณทิศทางวิถีของจรวดในหัวสมองของฉัน ตามหลักการแล้วมันกำลังพุ่งตรงไปยัง...

“บ้านนนนนนนนน!!!!!!!! O[]O/บ้านนนนนนนนน!!!!!!!! O[]O”

BOOMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM!!!!

ทันทีที่เริ่มตั้งสติที่แทบจะหลุดออกไปพร้อมๆกับจรวด ฉันและพี่รีบวิ่งไปยังบ้าน แล้วเราก็มาเจอกับสภาพบ้านที่…

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!!T[]T/อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!!T[]T”ฉันและพี่แผดเสียงออกมาพร้อมกัน

ยายแก่ข้างบ้านเดินออกมาดูเหตุการณ์ พร้อมกับพูดว่า

“ไอ้หนูเอ๊ย! โชคดีจริงๆนะ โดนอยู่หลังเดียวเลยลูก=O=”

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!!T[]T/อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!!T[]T”

หลวงพ่อห่มผ้าเหลืองรูปหนึ่งที่กำลังเดินผ่าน กำลังให้ความสนใจแก่บ้านที่พังทลาย พูดขึ้นมาว่า"อมิตา ทาทายัง ปกรณ์ ลัม พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ สาธุ ตอนนี้คงทำได้อย่างเดียวนะโยม=_="

"ทำอะไรเหรอครับ หลวงพ่อT/\T"
"ทำใจไงโยม=_="แล้วหลวงพ่อก็จากไป เยี่ยมไปเลยคะ T^T หลวงพ่อ

"ยูนิค ตอนนี้พวกเราคงพูดได้คำเดียวเท่านั้น T^T"
"T^T"
“ซวยยยยยยยยยย!!!!!T[]T/ซวยยยยยยยยยย!!!!!T[]T”

“=_=”

“(T_T) (T_T)”

“=_=”

“(T_T) (T_T)”

“แล้วจะเอาไงต่อ=_=”

“ฮือๆๆๆๆๆๆ \(TOT)/ \(TOT)/”

            พี่ฟอร์มิคกับฉันยืนร้องไห้ส่งเสียงดังอยู่หน้าบ้านพี่ควอนตัม ที่พึ่งที่เราพอจะมีอยู่บนโลกใบนี้

“ฮือๆๆๆๆๆๆ \(TOT)/ \(TOT)/”

“เอาเป็นว่ามาพักที่บ้านฉันก่อนก็ได้ จนกว่าพวกนายจะหาที่อยู่ใหม่ได้ก็แล้วกัน=O=”พี่ควอนตัมเอ่ย

 “ซึ้ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!*O*/ซึ้ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!*O*”

            พี่ควอนตัมเปิดประตูพาเรา สองพี่น้องเข้ามายังบ้านหลังใหญ่ ใหญ่ ใหญ่มากจริงๆ=_= พี่ฟอร์มิคเคยบอกฉันว่า พี่ควอนตัมเป็นลูกมหาเศรษฐีคนเดียวของบริษัทค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ในเกาหลีใต้ สาเหตุที่พี่ควอนตัมมาอยู่ที่เมืองไทยก็เพราะว่า

‘ที่เกาหลี มันหนาว=_=’

พ่อและแม่พี่ควอนตัมเลยตัดสินใจ ส่งลูกชายคนเดียวมาศึกษาที่ประเทศไทย โดยมีเครื่องอำนวยความสะดวกพร้อม แถมยังมีบัตรเครดิตที่มีวงเงินไม่อั้น!!!! โอ้ว... แม่เจ้าถ้าจะรวยกันขนาดนี้-O-

ฉันเข้ามายืนยังห้องโถงขนาดใหญ่ ตรงหน้าฉันมีบันไดขนาดยักษ์ ซึ่งแยกชั้น 2 แบ่งออกเป็น 2 ฝั่ง ส่วนด้านล่างที่ฉันกำลังยืนอยู่นี้ ทางซ้ายมือเป็นห้องรับแขก พร้อมกับสิ่งบันเทิง ไม่ว่าจะเป็นทีวีจอใหญ่ เครื่องเสียง ที่ทำให้ห้องรับแขกกลายเป็นโรงหนังขนาดย่อมไปเลย ส่วนทางด้านขวามือ เป็นห้องสมุด หา!!!... ห้องสมุดO.O ที่มีหนังสือเรียงรายมากมายจนสุดสายตา ฉันขอนอนห้องนี้ละ*O*

“จะไปไหน=_=”

“อ๊ากกกกก เจ็บนะพี่ฟอร์มิคTOT”พี่ฟอร์มิคคว้าคอเสื้อฉัน ที่ตอนนี้จิตล่องลอยไปยังห้องสมุด

“อะ อะ อ่านหนังสือไงT^T”

“ครับๆ คุณแม่ ผมจะดูแลพวกเขาเป็นอย่างดี ไม่ต้องห่วงครับ จะจัดการทุกอย่างเองครับ ครับ สวัสดีครับ”

ติ๊ด!!

พี่ควอนตัมที่กำลังโทรศัพท์เสร็จ ดูเหมือนว่าปลายสายจะเป็นแม่ของพี่ควอนตัมนะ

“แม่ฉันบอกว่า ให้ฉันดูแลแกกับน้องสาวแกอย่างดี อย่าให้ขาดตกบกพร่อง มิฉะนั้น แม่ฉันจะบินมาทุบหัวฉัน=_= นี่...ตกลงใครเป็นเจ้าของบ้านกันแน่ฟะ=O=”

“เพื่อนรัก!!!T^T”

“แกไม่ต้องมองหน้าฉันอย่างนั้น เห็นแล้วมันเสียวนะเฟ้ยยยย!!”

“จุ๊บๆๆ -3-”

เวลา 19.00 น.

            หลังจากที่เรากินเป็ด ไก่ (ที่จะเอาไปไหว้บรรพบุรุษวันพรุ่งนี้=O= ถ้าบ้านฉันไม่โดนขีปนาวุธมาซักก่อน) ฉันก็มานอนเล่นอยู่ในห้องนอนที่พี่ควอนตัมเตรียมไว้ให้ ในหัวสมองฉันกำลังคิดวกไปวกมาเกี่ยวกับเรื่องบ้าน ฉันจะเอาเงินที่ไหนมาสร้างบ้านใหม่เนี่ยT^T

ก๊อกๆๆ

“คะ”ฉันขานรับ แล้วตรงดิ่งไปยังประตูห้องนอน

“=_=”พี่ควอนตัมนี่เอง

“มีอะไรรึเปล่าคะ^^”

“ฉันเอาชุดนักเรียน กับ กระเป๋า อุปกรณ์เรียนทุกอย่างมาให้ แล้วก็ นี่...”สิ่งสุดท้ายที่พี่ควอนตัมยื่นมาให้คือ ชุดคลุมอาบน้ำ เอามันมาให้ทำไม=_=

“จะได้ ไม่ต้องยืนโป๊เหมือนวันนั้นไง -/////-”

“อ๊ากกก!! หนูคิดว่าพี่จะลืมเรื่องวันนั้นไปแล้ว TOT”

“ใครใช้ให้เธอเดินแก้ผ้าในบ้านกันเล่า!!! -O-”

“ก็เค้า ไม่ได้ตั้งใจนิ พี่นั่นแหละ... บอกให้หนูยกมือขึ้นทำไมมมม!!!!!”

“ก็ไม่คิดว่าเธอจะบ้าจี้ ยกมือขึ้น -*-”

“หยุดพูดเถอะ หนูอายยยยยย!!”

ปังงงงงง!!

ฉันปิดประตูแล้วเดินเข้ามาในห้อง ยืนหน้าแดงไปจนถึงหู จะมีผู้หญิงกี่คนบนโลกนี้ที่ยืนแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายเพราะมีคนสั่งให้ยกมือขึ้นเนี่ย!!!!! -////////////- ฉันโกรธตัวเองจัง โกรธที่สบู่หมด โกรธที่ถือผ้าขนหนูไว้ไม่ยอมใส่เสื้อคลุม ยัยยูนิคเธอนี่มันฉลาดทุกเรื่องในตำรา ยกเว้นเรื่องนอกตำราแบบนี้เหรอ โง่จังงงงงงงงงง!!>O<

หลังประตูอีกด้าน

“^^ น่ารัก...”






Pls!★FOLLOW ME Mr.mafia {Next CHAPTER[4]}
โปรดติดตามตอนต่อไป

เม้นให้สัญญาจะไม่ดองT^T