Are you remember me.

ลำดับตอนที่ #1 : 1. บังเอิญ

คุณยังจำฉันในความทรงจำได้ไหม??

 By AR.(ArrowJang) and Pam.

.....................................................................................................

ติ้วต๊องๆ ขอให้ขอเรียนทุกคนเข้าห้องได้แล้วคะ.....

ตึกๆ “อาๆ” เสียงฝี่เท้าของหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังรีบร้อน.....

“อ๊ายยยยยยย.............!!!!!!!!!!!!!” เสียวหลงของเทอคนนั้นดังขึ้น ขณะที่ร่างของเทอกำลังล้ม

ตุ๊บ!!! “ อาไรกันเนียวันนี้” เสียงของหญิงสาวคนนั้นดังขึ้น

เสียวอันไพรเราะนั้นคือหญิงสาวที่มีนานว่า เอลซิส  ผู่ที่มีเส้นผมสีส้มทอง ดวงตา สีน้ำเงินสด

“รีบไปดีกว่าสายแล้วๆ……”  

พิ้ว.....รูปของเอลซิสได้หล่นลงสู้พื้น ทั้งที่เจ้าตัวไม่รู้

 

 

ตึกๆเสียงของฝีเท้าผู้มาใหม่ดังขึ้น.....

“หือ....” เสียงของผู้มาใหม่ดังขึ้น    ตรงหน้าผู้มาใหม่นั้นคือรูปภาพของเอลซิส

“อะไรน่ะ??“เทอนำรูปนั้นขึ้นมาดู

“หึหึ มีเรื่องสนุกเกิดขึ้นแล้วสินะคะ...” เสียงอันเจ้าเลห์ของเทอดังขึ้น

 

.........................................................................................................................

 

“อา....นักเรียนทุกคนคะมาแนะนำตัวกันคะ” เสียงของคุณครูสาวคนหนึ่งดังขึ้นในห้อง

‘เพื่อให้มีความกล้า....ขอดูหน้าคนหล่อของเค้าหน่อยซี้!!!’ เมื่อเอลซิสกำลังล่วงกระเป๋าของเทอ...

“เอ๋!!” เทอร้องเสียวหลง ‘กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ม่ายยยยยยน้าหายไปไหน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’

 

หลังเลิกเรียน

 

“หายไปไหนน่ะ??” เอลซิสกำลังเดินหา....

“เออคือว่า....” เสียงของผู้มาใหม่ดังขึ้น....

“สวัสดีคะชั้น แพนนิต้านะคะอยุ่ห้องเดียวกันคุณ” ผู้มาใหม่นั้นคือหญิงสาวผู้ทักเปียยาวถึงพื้นผิวขาวผมสีทัยทิมดวงตาสีมรกต  

“มีอะไรห....” เอลซิสยังพูดไม่จบ แพนนิต้าก็แทรกขึ้นมาว่า....

“อยากได้รู้คนสำคัญคืนไหมละคะ??”เสียงเจ้าเหล์ของเทอดังขึ้นอีกครั้ง.....

“ !!!!!!” เอลซิสถึงกันตกใจ

“ เอาคืนมาเทอะนะคะ....”เอลซิสขอร้อง

“แหม...จะให้ง่ายๆเลยหรอคะ???”แพนนิต้าพูหลอกล่อ

“ต้องการอะ...ไรคะ??” เอลซิสพูดเสียงสั่นๆ

“หือ....เอาไงดีละคะ” แพนนิต้ากล่าวขึ้น

“งั้น.....ไปกอดกับคนในรูปให้ดูหน่อยสิคะ??” แพนนิต้าพูดขึ้น

เอลซิสตะลึง ไปแปปนึงแล้วกล่าวกับแพนนิต้าว่า” ฉ...ฉันทำไม่ได้หรอคะ...”

เมื่อกล่าวเสร็จเอลซิสก็วิ่งหายไป...

“อ่าว.....นึกว่าจะจำกันได้ง่าเซ็งเลยคะ” แพนนนิต้าพูดแบบเซ็งๆแต่ก็ทำให้เทอรู้อะไรบางอย่างแล้ว....

 

.......................................................................................

ณ ตอนดึก บ้านของเอลซิส

“ทำไม..แพนนิต้าต้องทำอย่างงั้นด้วย...”คำๆนี้วนเวียนอยุ่ในหัวของเอลซิสจนทำให้เทอหลับไป....

...............................................................................................

“เลียกฉันมาทำไมแพพนิต้า?” เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดีงขึ้น

“ก็น้า.....วันนี้ฉันไปแกล้งเอลจังมาเชยๆเอลจังนะยังจำชั้นไม่ได้เลยละ”แพนนิต้าพูด

“อย่าไปแกล้งเอลซิสสิ..” เสียงของชายหนุ่มคนนั้นพูดกับเพนนิต้า

นิ้วมือของแพนนิต้าประทับกันริมฝีปากของหนุ่มคนนั้นแล้วพูดว่า”รู้แล้ว”

ชายหนุ่มคนนั้นจับมือของแพนนิต้าออกแล้วพูดว่า”เทอน่าจะจำความรู้สึกของดากิได้นิ แล้วก็คำนึงถึงดากิด้วยละว่าดากิจะรู้สึกยังไง”

“หือ”

ฉันรู้แล้วความรู้สึกของดากินะ...”

“แล้วฉันก็ไม่ทำให้ทันสูนปล่าวด้วย” แพนนิต้าดูด้วยความจิงจัง

 

“งั้นชั้นไปก่อนละ” ชายหนุ่มคนนั้นกล่าวละ

“อืม” แพนนิต้าตอบ

เมื่อชายหนุ่มคนนั้นไปแล้วแพนนิต้าคิด

แต่ก็น่ะสมแล้วที่เอลจังชอบ....(แล้วชอบไปได้ไงนี้เนอะ...??) นิสัยเหมือนกันเดี๊ยเลย หุหุ คงจะไปได้สวย

แต่..........ชั้นนอยากให้นายมาเห็นจังเลยนะ ดากิ

เออ......

พระจันทร์สวยวันนี้เหมือน....กันวันนั้นเลย ......

วันที่ทำให้ทุกอย่างหายไป......

..........................................................................................

สวัสดีค่า!!!!;w; มาเจอกัน AR.นะค่านิยายเป็นไงบ้างเอ๋ย=w=”(เน่า.....) ก็ขอให้คอมเม้นกันหน่อยนะคะ;w;พอดีว่าช่วงนี้เหงาๆอยากให้ทุกคนเป็นกำลังใจให้หน่อยอาคะ >w< แต่ยังไงขึ้นม.1แล้วงานมันก็เยอะงิๆTT ก็จะพยามอัพเร็วๆนะคะ

(นี้เป็นนิยายที่มากจากการ์ตูนที่AR.แต่งน่ะคะแต่ลองเอามาแต่งเปนนิยายดูอิอิ จิงๆตัวละครเป็นเกี่ยวกัน เกมส์12หาง อาคะ แต่เอามาแต่งเป็นคนก็ไม่เลวนะคะ’w’) By AR.(ArrowJang) and Pam.<<<นี้ชื่อจิงๆของAR.เอง;w;