Are you remember me.

ลำดับตอนที่ #2 : 2. ความคุ้นเคย

��คุณยังจำฉันในความทรงจำได้ไหม??

�By AR.(ArrowJang) and�Pam.
..................................................................

ณ. ตอนเช้า

"เมื่อคืนนอนไม่หลับเลย...." เอลซิสพึมพำอยู่คนเดียว

"ดีจ้าเอลจัง!!!"เสียงของผู้คุ้นเคยดังขึ้น

"!!!!" เอลซิสสะดุ้งขึ้นพร้อมกับหันไปด้านหลังของตนเอง

"มีอะไรหรอคะ..."เอลซิสพูดขึ้นด้วยเสียงเย็นชา

"เเหม...ขอโทษเรื่องเมื่อวาน นะจ๊ะ พอดีเล่นไปนิส์นึงง่า....อานี้รูปจ้าเเพน

นิต้าไม่ได้ตั้งใจน้ายกโทษให้ด้วยน้าเอลจัง" เเพนนิต้าพูดด้วยเสียง

หวาน(ต่อเเหล//อย่าว่าเเพนนิต้าน้าค่าพอดีมันไปตามบทอิอิ)

'จะเอาไงดี.....อา' เอลซิสคิดอยุ่เเปปนึง

"อาจ๊ะ ก็ได้ๆ อย่าทำอีกนะคะ" เอลซิสก็ต้องใจอ่อนให้กับเเพนนิต้า

ติ้งต๊องๆๆๆ

"อา ขึ้นห้องเรียนกันเทอะจ๊ะ"เอลซิสเเละเเพนนิต้าก็เดินขึ้นห้องเรียน

............................................................................


"ทุกคนจ้าเข้าที่ได้เเล้ว"เสียงของคุณครูสาวดังขึ้น

"วันนี้จะมีนักเรียนใหม่มานะจ๊ะต้อนรับเค้าดีๆละ"

"ค่า คับ"เสียงของนักเรียนทุกคนประสานกัน

"เอาละเข้ามาได้เลยจ๊ะ"เมื่อครูสาวพูดจบ

ผู้มาใหม่ก็เดินเข้ามา....

เป็นหญิงสาวที่ดูเหมือนเจ้าหญิงหิมะจริงๆ ผิวขาวนวล ตาสีเเดงอย่างทับทิม

ผมสีขาวเทาที่ยาวจนถึงขา

สายตาของทุกคนจับจ้องอยุ่ที่เธอคนนั้น

"เอาละเเนะนำตัวสิจ๊ะ"�

ก๊กๆ�

เเต่เเล้วเธอคนนั้นกับไม่พูดจาใดๆทั้งสิ้น เธอกลับหยิบช็อกเเล้วเขียวบน

กระดานว่า เเอลโลว ใช่เเล้วชื่อของเธอคนนั้นคือ เเอลโลว

'เอ๋ คุ้นๆอา !!' จู่ๆเอลซิสก็ปวดหัวขึ้น

เเอลโลวเดินไปนั้งที่ของตนซึ่งตรงนั้นว่างอยู่ตั้งนานเเล้ว

'มาเร็วกว่าที่คิดนะเเอลโลว' เเพนนิต้าคิดขึ้น

'ในสมองของเเพนนิต้านั้นมีหลายอย่าง ทั้งใบหน้าที่เเสนจะปกปิดความรู้สึก�

เเละความลับบางอย่าง เเพนนิต้าคือ คนที่มีหลายใบหน้าจริงๆ' เเอลโลวคิด

(เเต่ก็ไม่ต่างกัยตัวเองมากหร๊อกเเอลโลวหน้านิ้งกว่าเเพนนิต้าอีก=w=)

...................................................................

ตอนเลิกเรียน


"เอลจังกลับไปก่อนเลยน่ะเดียวเเพนนิต้าของทำเวรต่อจ้า"เเพนนิต้ายิ้มให้เอลซิส

"อางั้นเค้าก็ขอกลับก่อนน้า" เอลซิสตอบกลับเเล้วเดินจากไป....


หลังจากที่เอลซิสจากไป ผู้มาใหม่ก็เข้ามา�


"นั้นนะหรอพี่เอลซิส...."ในที่สุดเสียงอันเบาเเละเย็นของหญิงสาวผู้มาใหม่ก็

ดังขึ้น

"ใช่เเล้วละ เเต่...เอลจังจำใครไม่ได้หรอก"เเพนนิต้าตอบ

"งั้นก็คนลืมเรื่องในวันนั้นด้วยสิคะ??"เเอลโลวพูกกลับ

"ใช่เเล้วละ" เเพนนิต้าตอบขณะที่ตนกำลังอ่านหนังสือ

"ถ้าเป็นไปได้หนุก็อยากจะความจำเสื่อมบ้าง"คำพูดนั้นทำให้เเพนนิต้าปิด

หนังสือเเล้วพูดว่า"ทำไมละ"

เเอลโลวมองหน้าเเพนนิต้าก่อนะเเล้วพูดว่า"เเล้วพี่อย่าจะรับรู้เรื่องราวในวัน

นั้นไหมละคะ....."คำพูดนั้นทำให้เเพนนิต้าตะลึง....

...........................................................................
สวัสดีอีกครั้งนะค่า ตอนนี้อาจสั้นไปนิสนึงเเต่วันเสาร์เเบบนี้ก็อัพฟิกส์บ้าง (วันธรรมดาไม่มีสิทธ์เปิดคอมT3T)เดียวอีกซักพักจะเอารู้ของทุกคนมาลงน้าค่า><วาดไว้เเล้วขอบคุณที่มารับชมนะคะ