ตกหลุมปิ๊งกิ๊งรักนายกระล่อน

ลำดับตอนที่ #8 : วันหยุดสุดปวดหัว

7

ในห้องเย็นๆที่ทำให้ใจสงบ  เข้ากับบรรยากาศข้างนอกที่ฝนกำลังโปรยปรายลงมา ชวนให้หน้านอน  ฉันนั่งอยู่ตรงนี้เพื่อรอเพื่อนรักที่กำลังสอบชิงทุนไปต่างประเทศ  เฮ้อไอเราก็คิดจะสอบอยู่หรอกนะถ้าไม่เสียค่าสมัครอ่านะ  เสียแล้วยังมีสิทธิ์ไม่ได้ไปอีก  ตอนนี้ฝนเริ่มหยุดตกแล้ว จะชวนตาลไปกินไอติมดีไหมน้า  ฮ่าๆยังไม่อยากกลับเลย วันหยุดทั้งทีอยู่บ้านว่างๆก็หน้าเบื่อ(การบ้านกองเท่าดาวอังคาร) ไปกับตาลจะได้กินฟรี ก๊ากๆ ขณะที่ฉันกำลังคิดเรื่องกินๆ  ตาลก็เดินออกมาจากห้องสอบด้วยสีหน้าแบบว่า “ฉันทำได้”

“เป็นไงมั่งยิ้มหน้าบานมาเชียว”  ฉันทัก

“เว่อไปแล้ว จะบอกว่าทำได้สบายมากเลย”  นั้นไงเพื่อนฉัน ฮ่าๆ

“นี่ๆไหนๆก็อารมณ์ดีไปกินไอติมกันนะ”  ลูกอ้อนเต็มที่เลย

“ไม่ได้หรอกจ๊ะวันนี้มีธุระไว้วันหลังนะ”

“ง่าTOT”

                ฉันกับตาลเดินลงบันไดมา  ตาลบอกว่าเดี๋ยววันนี้แม่ตาลมารับแล้วจะไปส่งฉันด้วย  แต่ฉันยังไม่อยากกลับเลยนี่นา อยากกินไอติม  วู้ๆแย่จังเลยตาลไม่ว่าง และขณะที่จะก้าวขึ้นรถ  ฉันก็ตัดสินใจจะไปคนเดียว  หุหุ  ไปดูซีดีกอล์ฟไมค์ด้วยเลย

“ตาล..ฉันว่าฉันจะไปซื้อของสักหน่อย”

“อ้าวเหรอ  งั้นระวังตัวด้วยนะ”

“สวัสดีค่ะคุณแม่(แม่ตาล)  หนูไปก่อนนะค่ะ”

“จ๊ะระวังตัวนะลูก”

“ค่ะ”

                พอรถวิ่งไปลับตาแล้ว ฉันก็เดินเตร่ๆไปเรื่อยๆ เป่าหมายคือซีดีเพลงกับกินไอติม  ระหว่างที่ฉันกำลังเดินอย่างคล่องแคล่ว  สายตาอันว่องไวปรานสายฟ้าผ่า  แว๊บๆก็เห็นนายนิคเตี้ยกำลังเดินไปทางเดียวกันกับฉันเลย  ฮ่าๆตัวเล็กเหมือนเด็กเลย  ว่าแล้วฉันก็วิ่งไปจี้เอวทางด้านหลังของนายเตี้ย  ก๊ากๆๆนายนั้นสะดุ้งโหยงเลย  รีบหันกลับมามองผู้ต้องคดี  ที่กำลังยืนยิ้มแฉ่ง 

“ -  - “

“โย่วๆนายเตี้ย มาทำอะไรอ่า”

“เออ  EP สอนคำทักทายแค่โย่วๆเหรอ”  แล้วเสียงหนึ่งซึ่งไม่ต้องประสงค์ก็ดังขึ้น นี่ไม่ใช่เสียงนายเตี้ยแต่เป็นเสียงของ นายลูกข่างสุดกะล่อน!!

“เกี่ยวอะไรกับนายด้วยมิทราบ - -+”

“ตอบไม่ได้ล่ะสิ”  ท่านผู้อ่านค่ะสาบานทีว่าฉันคุยกับคนปกติ นายนี่กวนฉันไม่เลิกตั้งแต่เริ่มเรื่องมาเนี่ย

“ชิ! ฉันพอใจมีอะไรมะ”  ฉันพูดกวนๆ กวนมากวนกลับน้ำข้าวซะอย่าง

“ =O= จะกัดกันอีกนานปะ” แล้วเสียงผู้ที่ถูกลืมก็ดังขึ้น

“ฮ่าๆ บ้าจี้เหรอเนี่ย ฮ่าๆ”  ฉันแกล้งแหย่นายเตี้ย ซึ่งตอนนี้หน้าเหวอ

“เงียบไปเลย  แล้วเธอมาทำอะไรล่ะ” นายเตี้ยถาม

“มากินไอติมกับซื้อซีดี>O< พวกนายสองคนล่ะ” ฉันตอบพร้อมกับความสุข

“มาเดินแก้เซ็ง แต่ฉันว่าไปกินไอติมก็ดีเหมือนกันนะ”  นายเตี้ยหันไปถามนายลูกข่าง ทางสายตาว่า ‘ไปมะ’  ส่วนนายลูกข่างก็ส่งกลับมาว่า ‘แล้วแต่’ แล้วนายเตี้ยก็ส่งกับไปว่า ‘งั้นไปนะ’ นายลูกข่างก็ส่งกลับมาว่า ‘ เออ’  - -^จะส่งอีกนานเปล่าฟะ เดี๋ยวก็ท้องหรอกมองกันนานๆ  กว่าจะตกลงกันได้ก็ปาเข้าไป10นาที อยากจะบ้าตาย

                ฉันเดินนำฉับๆมาถึงร้านซีดี  ร้านนี้ขาย 120 ถูกที่สุดแล้วในระแวกนี้ฉันเลยจำใจเดินมาซื้อจากที่ไกล ขณะที่ฉันกำลังตรงดิ่งไปยังซีดี  2คนนั้นก็ยืนฮัมเพลง แหมพวกนี้อารมณืดีกันจังเลยนะ ฉันเดินไปจ่ายเงินเจ้าของร้าน

“120บาทจ๊ะ^^”  คนขายบอกราคา

                ฉันรีบยื่นเงินให้แล้วไปลากนาย2คนนี้ออกมาก่อนที่จะกินซีดีเขาทั้งแผง  นายคงหิวกันมากสินะถึงน้ำลายหกกันใหญ่เลยเนี่ย  พวกเราเดินผ่านร้านไอติมร้านหนึ่ง หือ? ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลยว่ามีร้านไอติมทางนี้ นายลูกข่างสะกิดแขนฉันก่อนที่ จะชี้ไปยังร้านไอติมซึ่งดูดีๆเหมือนเพิ่งจะเปิดใหม่

“กินร้านนี้เถอะ” นายลูกข่างเสนอ

“ไม่เอาๆ คนน้อยแสดงว่าแพง” ฉันพูดปัดๆ

“เธอพูดโดยที่ไม่มองป้ายราคาเลยเหรอ มันถูกกว่าตั้งเยอะ งั้นถ้าเธอจะกินของแพงเธอกล้าเลี้ยงฉันไหมล่ะ”นายลูกข่างถามพลางยักคิ้ว  ไรฟะเล่นเอาเงินมาขู่ใครจะยอม อ๊ากกโดนแกล้งอีกแล้ว ฮือๆ

“ก็ได้ๆ “ฉันเออๆออๆไป

“ยัยน้องน้ำข้าว ไม่กินของแพงเหรอ?”นายเตี้ยโผลงขึ้นมา  ดูเยาะเย้ยฉันอีก ให้ตายสินี่ มออะไรกันแล้วเนี่ย

“กินแล้วๆยอมแพ้” ฉันพูดอย่างจนใจ เฮ้อ~

                ภายในร้านแอร์เย็นเฉียบ บรรยากาศในร้านชวนให้น่านั่งมากเลย ทนสีของร้านออกแนวดีส้มๆร้านกุ๊กกิ๊กน่ารักมากเลย รอบๆร้านมีตุ๊กตาหมีถูกนำมาตั้งโชว์อยู่ถายในตู้  สักพักก็เริ่มมีคนทะยอยกันเข้ามา พวกเราเลือกที่นั่งตรงหลืบๆ มีที่ตั้งเยอะแยะมานั่งหลบแอร์ แล้วพี่พนักงานสาวก็เดินเข้ามายื่นเมนูให้ดูก่อนถามว่า

“รับอะไรดีค่ะ^^” 

“เอาไอติมรสมะนาวค่ะ>O<” ฉันสั่งโดยไม่ดูเมนู  หุหุ ก็คนมันชินนี่นา

                ฉันมองนายทั้งสองคน ที่กำลังดูเมนูอย่างเอาเป็นเอาตาย  นี่พวกนายจะมากินไอติมหรือจะมานั่งทำข้อสอบเนี่ย  แล้วนายนิกก็เลือกได้  ตามด้วยนายลูกข่าง กว่าพวกนายจะเลือกได้พี่พนักงานเขายืนยิ้มจนกามแข็งหมดแล้ว  ที่นายสองคนนั้นสั่งคือสตอร์เบอร์รี่ซันเดย์  แงๆแล้วทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลยอ่าว่ามันมี ( ก็แล้วเจ๊ไม่ดูเมนูล่ะ-“- )  เฮ้อ~  แลแปลกๆแฮะฉันว่าฉันชวนนายสองคนคุยดีกว่า

“นี่ๆทำมาพวกนายมาเดินกันสองคนล่ะ”  ฉันถาม หรือว่าสองคนนี้ เป็น......

“ เลิกทำหน้าเหมือนพวกฉันเป็นเกย์สักทีเหอะ ขนลุก “ นายลูกข่างพูดขึ้น

“ฉันทำหน้ายังไงฮะๆ ก็ปกติเห็นเดินกันเป็นกลุ่มใหญ่”

“ ใจคอเธอจะให้พวกเราเดินติดกันเป็นปาท่องโก๋เหรอ”  นายนิคถามขึ้นสีหน้าจริงใจ

“ก็เห็นชอบทำอะไรด้วยกัน”

“ทำอะไร?” นายลูกข่างถามขึ้น

                ฉันยักคิ้วบ่งบอกถึงชั่งมันเหอะ  สักพักไอติมสุดโปรดก็ถูกเสิร์ฟลงบนโต๊ะ  ว้าวๆน่ากินจังเลย เขาจัดถ้วยใส่ไอติมได้น่ากินสุดๆ โอ๊ยน้ำลายไหล  ส่วนคนที่ดีใจกว่าฉันคงเป็นนายสองคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันไม่เข้าใจเลยทำไมของนายสองคนมันน่ากินกว่าของฉันอีก  และแล้วความคิดอันสุดฉลาดของฉันก็วิ่งเข้าหัว ฉันเอื้อมช้อนไอตักไอติมในถ้วยของสองคนนั้นกิน ฮ่าๆ

“ว๊ากก เธอขี้โกงนี่นาของใครของมันดิ” นายเตี้ยโวยวาย

“ก็ของนายมันน่ากินอะ”  ว่าแล้วนายเตี้ยก็แก้แค้นโดยการตักน้องมะนาวที่รักไอกิน แงๆร้ายกาจที่สุดเลย ไม่พอนายลูกข่างก็แก้แค้นเช่นเดียวกัน 

“อ๊ากกก พวกนาย”

                กว่าจะจบศึก คนเขาก็มองมาทางพวกเราจนจำหน้าได้แล้ว  กว่าจะกินเสร็จ ก็ปาไปกี่โมงกี่ยามแล้วไม่รู้  พวกเราสามคนตกลงกันว่าจะมาร้องเพลง โดยมีเจ้าภาพคือนายลูกข่าง โฮะๆถึงเวลาฉันแสดงความเด่นออกมาซะที คนแรกที่ได้จับไมค์ คือนายเตี้ย  อ่า คือ ว่า....

=___= หน้าฉัน

=O=หน้าฉัน

>O< หน้าฉัน  เสียงของนายเตี้ยทำฉันจะบ้าตาย เสียงห่วยจริงๆเลย  เมื่อนายนิคร้องจบแล้ว ฉันก็คว้าไมค์ทันทีได้เวลาแสดงความเป็นนักร้องออกมาแล้ว

“ฮ่าๆฉันร้องเองๆเสียงฉันดีกว่านายเยอะเลย” ฉันพูด

“ชิ ! เอาไมค์ไปเลย แล้วฉันจะรอฟังว่ามันดีกว่าหรือแย่กว่า”  นายนิคประชด

“ ยัยบื้อจะร้องเพลง โหฉันเตรียมอุดหูดีกว่า”  ไม่ต้องบอกเลยค่ะ!!ว่าไอคำพูดกวนๆแบบนี้ของใคร

“เออน้า คอยฟังแล้วกัน” ฉันพูดพร้อมกับเลือกเพลง   ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงเลือกร้องเพลงนี้  เป็นเพลงที่ร้องกัน3คนแต่ฉันร้องคนเดียว  เสียงดนตรีดังขึ้น.......

                ได้เจอเหมือนเดิมทุกวัน ทำไมนะตัวฉันรู้สึกจะห่างเหิน สายตาเย็นชาเหลือเกินไม่เป็นเหมือนก่อนนี้ที่เคยดีกับฉัน เห็นน้ำใสๆไหมที่ตาขอถามให้รู้เพราะมันคาที่ใจ * ยังเป็นดอกไม้ของเธออยู่หรือเปล่า บอกกันสักหน่อย รักแล้วทำไมปล่อยเอาไว้ให้น้อยใจ ยังเป็นคนรักของเธออยู่หรือเปล่า เริ่มไม่มั่นใจ รักแล้วดูแลหน่อยได้ไหม ช้ำจะตายอยู่แล้วเธอ~

            ไม่เจอแต่มีข้อความ ส่งมาให้กับฉันแค่วันล่ะหนึ่งครั้ง เหมือนมันจะดีกว่า มาเจอแล้วทำเหมือนยังกับไม่มีฉัน เห็นน้ำใสๆไหมที่ตาขอถามให้รู้เพราะมันคาที่ใจ * ยังเป็นดอกไม้ของเธออยู่หรือเปล่า บอกกันสักหน่อย รักแล้วทำไมปล่อยเอาไว้ให้น้อยใจ ยังเป็นคนรักของเธออยู่หรือเปล่า เริ่มไม่มั่นใจ รักแล้วดูแลหน่อยได้ไหม ช้ำจะตายอยู่แล้วเธอ~ (*).......

                เมื่อเพลงจบพร้อมกับเสียงสุดไพเราะของฉัน(หลงตัวเองพอๆกับกล้วยกวนเลยอะ : ผู้อ่าน) บรรยากาศเงียบเชียบ  ให้ตายเหอะทำไมพวกนี้ไม่ปรบมือให้กำลังฉันกันบ้างนะ  ฉันโวยวายในใจก่อนที่จะหันไปเห็นภาพที่หน้าหดหู่ นายลูกข่างกับนายนิคนั่งหลับ  พระเจ้าทำไมลูกอยากฆ่าคนได้ทุกวันเนี่ย ตั้งแต่รู้จักกับพวกนี้มา  ฉันเดินเข้าไปใกล้นายลูกข่างก่อนที่จะจัดการเอาไมค์เคาะหัวเบาๆ นายลูกข่างสะดุ้งก่อนจะโวยวาย

“นี่ยัยบ้าเธอเอาไมค์เคาะหัวฉันทำไม” นายลูกข่างเริ่มโวย

“ก็นายหลับขณะฉันร้องเพลงได้ไงกัน” ฉันโวยตอบ

“เหอะ นั้นเหรอร้องเพลง กล่อมเด็กมากกว่ามั่ง” นายลูกข่างว่า

                อ๊ากกกกกล่อมเด็กเหรอไอ....  นายลูกข่างว่าก่อนที่จะแย่งไมค์ไปถือเฉยเลย แล้วเราก็เกิดศึกชิงไมค์กันใหญ่ 

“นี่ฉันจะร้องเสียมารยาท ฉันผู้หญิงน้า” ฉันว่า

“ใครผู้หญิง เธอนะยัยทอม อีกอย่างฉันจ่ายก็ต้องได้ร้องดิ “ นายลูกข่างพูด พร้อมกับบ่งบอกว่าฉันใหญ่

“เฮอะ ตามใจจะทำอะไรก็ทำไปเลยชิ!”

“พอเถอะทั้งสองคน ฉันจะได้ร้องบ้างเลิกทะเลาะกันเถอะ” นายเตี้ยพูดขึ้น สีหน้าตอนนี้น่าสงสารสุดๆ

“เธอไปนั่งเลยแล้วรอฟังนักร้องตัวจริง ฮ่าๆ”

                นายจะร้องก็ร้องไปสิจะหัวเราะทำเพื่ออะไร =____= ขณะเดี๋ยวกันขณะที่นายลูกข่างร้องเพลงไปฉันก็เกิดอาการเหมือนโดนสะกด เป็นความรู้สึกที่ทรมานมากๆ ตาฉันเริ่มปิด .....และหลับไป

***************

“ยัยบื้อ ๆ นี่!”

                เสียงหนึ่งดังขึ้น ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรมาดีดหน้าด้วย มันอะไรกันเนี่ย เจ็บนะโว้ยยยย>O< ฉันเปิดเปลือกตาขึ้นมามอง ก็เห็นไอบ้าลูกข่างยืนเท้าเอว ส่วนนายนิคก็จ้องอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

“ยัยบ้า!เธอจะนอนไปถึงเมื่อไร ปลุกยากชะมัดเลย นี่!ฉันปลุกเธอมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ-__-++” นายลูกข่างตะโกนด้วยความโกรธ

“ใช่!พวกเราปลุกเธอนานมาก นี่กะว่าถ้าเธอไม่ลุกนะฉันจะยกเธอไปทิ้งไว้ข้างถังขยะ”นายเตี้ยโวยวาย

                ฉันผิดซินะ T^T ใจร้ายชิบเลยพวกเนี่ย ฉันเป็นพวกนอนเอาเป็นเอาตายมาก มันจะไม่เป็นบ่อยนักหรอกนะ อาการแปลกๆแบบนี้อะจะมาเป็นคลื่นๆ แต่ที่นายเตี้ยใจยักษ์จะยกฉันคนสวยไปนอนข้างถังขยะเนี่ยใจร้ายมากเลย ฉันนายนิคกับคนบ้าที่สุดในโลกมารอรถอยู่TOT  ทำไมรถมาช้าจังเลยอะ....................... เฮ้อวันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่มีความสนุกปนความเศร้าบ้างก็เหอะ   แต่ฝากไว้ก่อนนะพ่อตัวดีทั้งสอง ฮืมๆ