ตกหลุมปิ๊งกิ๊งรักนายกระล่อน

ลำดับตอนที่ #6 : สัญญาบ้าๆกับวง Octave

5

            เมื่อวานฉันอึ้งกินกี่จนมึนไปหมดเลย  แต่ฉันไม่หน้ารีบวิ่งขึ้นห้องไปเลยอ่ะ   อดฟังต่อเลยว่ามันเรื่องอะไรกันแน่  ก็ฉันเขินนี่นา  เหมือนกับว่าพี่นัทยกฉันให้นายข่างเพื่อให้ช่วยอะไรสักอย่าง  จะยังไงก็ช่างตอนนี้ฉันง่วงจนไม่ไหวแล้ว  ก็เมื่อวานอีกนั้นแหละฉันลืมชาร์ตแบตมือถือ ตาลโทรมาเลยไม่ติดนะสิ  โทรเข้าบ้านก็ไม่มีคนรับดันโทรมาตอนที่ฉันหลับและพี่นัทไม่อยู่   ทำให้ฉันโดนตาลสวดอยู่อย่างนี้ไง  นอนไม่หลับง่ะ  ชีวิตสาวน้อย ฮือๆๆ ในขณะที่กำลังนั่งปลง ยัยตาลกำลังนั่งบ่น โทรศัพท์เจ้ากรรมก็สั่นอย่างรุ่นแรง ใครโทรมาฟะเนี่ย

“คร้าบ”

-ค่ะสิคร้าบอีกแล้ว

ไม่ต้องบอกแล้วว่าพี่นัทแน่นอน

“ค่ะ!มีอะไรอีกล่ะ”

-พี่มีธุระนะ

“กรรมแล้วพี่โทมรมาบอกหนูทำไม มันเกี่ยวกับหนูตรงไหน”

-เกี่ยวเต็มๆเลยถ้าเธอรักพี่นะ  ต้องช่วยพี่ด้วย  อ่อ! แค่นี้ก่อนนะเจอกันตอนเย็นที่โรงเรียนพี่

“อือ..เอ้ย!อะไรนะ”

ตึ๊ดๆๆ

            วางไปแล้ว ฮือๆทำไมฉันต้องไปโรงเรียนพี่ด้วยเล่า  ชิ!รู้งี้ไม่รักหรอกพี่บ้า เอะ!เดี๋ยวนะถ้าฉันไปอาจจะรู้เรื่องเมื่อคืนก็ได้ หึๆๆฮ่าๆๆก๊ากๆๆ ฉันหัวเราะในใจแต่แสดงท่าทางออกมาด้วย  ตาลมองฉันอย่างงๆ รวมไปถึงเพื่อนๆในห้องเช่นเดียวกัน  ฉันคงกลายเป็นคนบ้าแน่เลย อ๊ากยัยส้วมมีสิทธิ์อะไรมาหัวเราะฉัน

“น้ำข้าวเพื่อนรักเป็นอะไรรึเปล่า  ไข้ยังไม่หายอีกเหรอ”

ตาลถามด้วยสายตาที่เป็นห่วง

“หายแล้วไอไข้มหาภัยอะ  แต่วันนี้ฉันจะไปโรงเรียนชายล้วน”

“จริงอะ แกจะไปหาไอพี่บาสนั้นเหรอ”

“เปล่าๆ ฉันไปหาพี่หนะ แต่ไปแล้วฉันกลัวเจอพี่บาสอ่ะ>O<”  ฉันทำน้ำเสียงตื่นเต้น วู้ๆๆ

“แกบ้าไปแล้วแน่เลย”

“ฮ่าๆแกอะดิบ้าแบร่ๆ”

“เออ  ถ้ามีเรื่องอะไรก็บอกมาแล้วกัน  ฉันไปนั่งที่ก่อนเข้าเรียนแล้วเดี๋ยวเจ๊เบียบมาแล้วจะยุ่ง”

“โอเคเพื่อนเดี๋ยวของีบนิดนึง”

            พอคุยเสร็จฉันก็ผลอยหลับไป  เวลานอนแล้วมันรู้สึกสบ๊ายสบาย อย่างงี้นี่เอง ครอกฟี้ๆ

            ตกเย็นวันนี้ฉันก็รีบออกจากโรงเรียนมุ่งหน้าไปหาพี่ทันที  จนไม่ได้ล่ำไม่ได้ลาตาลเลย  ฉันจำใจเสียเงิน(ไม่อยากจ่ายเลย) ขึ้นรถสองแถว  เพื่อนประหยัดเวลา  แต่เสียเงิน  รถตอนเย็นคนจะแน่นมากเพราะเป็นเวลาเลิกเรียนพอดี  ฉันจะโดนทับเป็นข้าวปั้นอยู่แล้วนะ  ไอพวกผู้ชายที่นั่งก็ไม่มีน้ำลาย เอ่ย! น้ำใจลุกให้ฉันนั่งเลย  คอยดูนะจะฟ้องปวีณา  ฮือๆๆ ลำบากจังวุ้ย(นั่งทุกวันเพิ่งจะมาบ่น)  คอยดูนะจะไปเก็บเงินกับพี่

            เมื่อมาถึงโรงเรียนชายล้วนฉันก็เดินจ้ำๆตรงไปหาพี่ทันที  บรรยากาศที่นี่เหมือนมี 2 ซีก ด้านหลังโรงเรียนร้อนเหมือนทะเลทราย  ด้านหลังดันร่มเย็นสบาย แล้วไหนพี่บอกจะมารอไง

“ไงน้องรักคอยนานไหม”

สักพักก็มีเสียงๆหนึ่งมาทักฉันด้านหลัง แน่นอนว่าพี่นัทอยู่แล้ว

“มาช้านะพี่บ้า  ให้น้องผู้น่ารักมายืนรอท่ามกลางฝูงผู้ชายได้ไง  มันอันตรายรู้ไหม”

“เหอะๆๆ ยังไงก็คงไม่มีใครโชคร้ายมาจีบแกหรอก”

“เงียบไปเลยแล้วทำไมมาช้า”

“ขอโทษๆพอดีไอบาสมันเพิ่งเลิกเรียน”

“ห๊าพี่บาสทำไมเหรอ”

พอได้ยินชื่อพี่บาสทำให้ฉันแทบจะกระโจนไปถามผู้เป็นพี่

“อือ  เกี่ยวกันทั้งหมดอะ  แล้วเธอช่วยพี่หน่อยนะถ้าเสร็จกำหนดตามสัญญาแล้ว พี่จะเลี้ยงไอติมเลย สุกี้ด้วยนะ”

พี่นัทกล่าวพร้อมกับสายตาอ้อนวอนมาทางฉัน เฮ่ๆนี่มันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย

“ห๊า!!”

“ชู่ๆ เงียบๆสิน้องบ้าเอ้ย น้องรัก”

พี่นัทอ้อนพร้อมกับสีหน้า หน้าสงสารสุดๆ  แต่ฉันไม่สงสารอะนะ ฮ่าๆ

“ช่วยอะไรล่ะได้เงินไหม”

“งกจริงๆเลยได้ดียิ่งกว่าเงินอีกน้าๆ”

“แล้วเรื่องอะไรล่ะ”

            พอพูดจบตรงนี้พี่นัทก็ชะงักนิดๆ  พร้อมกับส่งยิ้มหวานโชว์ฟังขาวที่เพิ่งไปเคลือบมา แล้วเล่าเรื่องที่สัญญาเมื่อวานให้ฟัง แล้วสิ่งที่ฉันได้ยินก็ทำให้ฉันอึ้งกับอึ้งสิครับท่านผู้อ่าน

“ห๊าพี่เอาหนูไปแลกกับพี่สาวที่เป็นยาตินายข่างเหรอเนี่ย”

            ใช่เลยค่ะคือเรื่องเป็นแบบนี้  วันที่พี่นัทไปบ้านนายข่างก็เผอิญไปพบรักกับพี่สาวนายข่าง พี่เลยขอให้นายข่างช่วยดังนั้นนายข่างเลยตกลงโดยมีฉันกับพี่สาวคนนั้นเป็นเดิมพันสัญญา   พี่นัทบอกว่าพี่ชอบสาวคนนั้นจริงๆ แล้วถ้าพี่สาวคนนั้นมาเป็นพี่สะใภ้ล่ะก็  จะได้กินแต่ของอร่อยไม่ต้องเกี่ยงกันทำ  แล้วฉันก้ต้องกลายเป็นผู้จัดการของวงoctave ซึ่งเรียกง่ายๆว่าคนรับใช้ แล้วก็ตั้ง3เดือนแหนะ

            บรรยากาศตอนนี้เงียบมากเลยแบบว่ามาคุอ่า  เพราะว่าฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่สาวคนนั้น  คุยก็ไม่เคย อีกอย่างชื่ออะไรก็ไม่รู้

“นะน้ำข้าวน้องรัก  3เดือนเองพี่จะได้เลิกควงน้องสักที”

“ฮือๆๆ อย่าทำสายตาอย่างงั้นนะไอพี่บ้า  คิดยังไงถึงไปตกลงกับเค้าแล้วค่อยมาบอกอะ”

            ฉันทำหน้าบูดเป็นก้นเด็ก(มันดูดีกว่าอื่นๆอะ)ใส่พี่นัท  ซึ่งตอนนี้กำลังทำหน้าตาออดอ้อนสุดๆ  ให้ตายดิคนเค้ามองกันหมดแล้ว   ถ้าพี่ไม่อายก็เห็นแก่ฉันบ้างเหอะ หน้าฉันทำมาจากแป้งห่อเกี๊ยวนะมันบางมากเลย  อยู่ๆพี่นัทก็เชิดหน้าขึ้น(เป็นตุ๊ดเปล่าฟะเนี่ย) แล้วก็ยิ้มอย่างผู้มีชัย  จะมาไม้ไหนอีกเนี่ย

“แกลืมไปแล้วเหรอน้องรัก ถ้าไปเป็นผู้จัดการจะได้เจอไอบาสด้วยนะ”

            พอได้ยินชื่อนี้ปั๊บ! ฉันก็เหมือนถูกสะกดจิตให้ตอบคำว่า ‘ ตกลง’ ฉันหลวมตัวก้าวเข้ามาในแผนบ้าๆนี่แล้วเหรอเนี่ย ฮือๆๆ

            ระหว่างที่ฉันกับพี่นัทกำลังจะเดินไปห้องซ้อมดนตรีของโรงเรียนนี้(ครั้งแรกของฉัน) พี่แกก็เล่าเรื่องพี่สาวคนนั้นให้ฟัง  ทำให้ฉันรู้ว่าพี่สาวมีชื่อว่า ขิม แหมเพราะจริงๆเลย และแล้วก็มาถึงห้องซ้อม - -++ทำไมโรงเรียนฉันมันไม่มีบ้างนะ

“ถึงแล้วล่ะ” พี่นัทพูดพลางเปิดประตูออก

            ในห้องซ้อมมีดนตรีและอุปกรณ์ครบคัน  ห้องนี้ติดแอร์ด้วยอะ พวกพี่ๆทั้ง 6 หันมามองพร้อมๆกัน (เด่นอีกแล้วฉัน) ก่อนที่ใครจะพูดอะไร ฉันเห็นพี่บาสยิ้มแฉ่งมาทางฉันด้วยล่ะ  อยากจะละลายจังเลย  เงียบกันอีกแล้วฉันเลยพูดทักทายพวกพี่ๆก่อน

“เอ่อ...สวัสดีค่ะ หนูชื่อน้ำข้าวยินดีที่ได้รู้จักค่ะ  ฝากตัวด้วยนะคร้าบ ^^” ประโยคลงท้ายนั้นฉันเผลอหลุดออกมา ฉันยิ้มกว้างมันเป็นยิ้มที่กลั่นออกมาจากก้นบึ้งหัวใจ  ทนฝืนพูดค่ะอยู่ตั้งนาน  อึย~

“ดีครับน้องน้ำข้าว  พี่ต่างหากที่ต้องฝากตัวด้วยนะครับ” พี่บาสพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มหวาน

“เอ๋?”  เหอะฉันยิ้มพร้อมทำใบหน้าไรเดียงสา

“น้องแกจะไหวเหรอว่ะไอนัท” นายเตี้ยนิกมือกลองพูดขึ้น สีหน้าดูถูกกันสุดๆ - -^ โหยหมั่นไส้

“เออ น้องฉันซะอย่างยังไงก็ฝากไว้ด้วยนะ  อย่าแกล้งน้องฉันหนักนะเฟ้ย  ฮ่าๆ”  พี่ฉันพูดประโยคหลังด้วยเสียงที่เบาๆ แหนะๆแต่ฉันได้ยินนะ

“อ๋อเหรอ น้องนายจะไหวแน่เหรอว่ะ ฮ่าๆดูท่าเบลอๆ” นายมิคพูดขึ้น ปากนะปาก

            บรรยากาศตอนนี้กดดันฉันสุดๆ ฉันชักจะทนไม่ไหแล้วนะคำพูที่ดูถูกของนายเตี้ยกับนายมิคเนี่ย โว้ย ‘ ฆ่าได้หยามไม่ได้ ‘

“หนูมั่นใจว่าทำได้ค่ะ  ได้เป็นถึงผู้จัดการวง(คนรับใช้) หนูดีใจจริงๆเลย” ฉันพูดแล้วทำสีหน้ามั่นใจเต็มร้อย

“อือ จะเชื่อนะยัยเบ๊อะ ฮ่าๆมันต้องสนุกแน่เลยเตรียมใจไว้เหอะ” นายข่างพูดขึ้น ว่าแต่ว่าฉันสงสัยมานานแล้วนะเนี่ย ว่านายนี้ทำไมชื่อข่าง ฉันเก็บความสงสัยไม่อยู่เลยถาม

“ นี่!ฉันทำได้ก็แล้วกัน ว่าแต่นายอะชื่อจริงๆชื่ออะไรเหรอ”

“ ถามไปทำไม จะเอาไปเล่นของเหรอ”

“จะบ้ารึไงฮะ! ตกลงชื่ออะไรอ่า” ฉันถาม นายนี้กวนชะมัดเลย

“ลูกข่างอะแหละ ฮ่าๆๆๆ ^O^” เหอะๆ ชื่อเล่นกับชื่อจริงมันถอดกันมาเลยอะ

“ฮ่าๆๆ นายลูกข่างชื่อนายแปลกแต่เท่ดี ก๊ากๆๆ”

“- -“

            และแล้ววง Octave ก็เริ่มซ้อมซักที  แต่ล่ะคนเริ่มแยกย้ายกันไปประจำตำแหน่ง  ตอนนี้ฉันกำลังนั่งดุพี่ๆทั้งหลายเตรียมความพร้อม และเมื่อกลองนำก็ตามด้วยดนตรีชนิดอื่น พี่บาสเท่มากเลยเจ้าค่ะ โว้วๆ(กรี๊ดไม่เป็น)

 นายลูกข่าง(ชื่อใหม่ ฮ่าๆเท่ดี) เล่นเบสอย่างเมามัน ชิ!ทำเป็นเท่นะ แต่ว่าใจฉันมันเต้นแรงอ่า สงสัยพี่บาสเท่เกินไป โฮะๆ เพลงที่พี่เข้าร้องคือเพลงฟ้า งืมๆใครร้องหว่า ชั่งเหอะ

            เมื่อเพลงจบลงไปพวกพี่ๆก็แยกย้ายกันมานั่งตรงเกาอี้ที่ตั้งอยู่  ฉันดีใจมากเลยล่ะเคยฝันว่าอยากเห็นเค้าซ้อมกันในที่สุดก็เห็นจนได้ พอดูๆแล้วฉันก็มีกำลังใจที่จะไปหาที่เรียนคีบอร์ด ซึ่งมันไม่มีที่จะเรียนอะ พอมีแล้วก็แพง  ในขณะที่ทุกคนกำลังคุยกันโดยเฉพาะพี่มิค แหมพี่เค้ากำลังคุยอย่างเมามัน พูดมากจริงๆเลย ส่วนนายบิวยังนั่งเงียบเป็นเป่าสาก เหอะๆเข้ากันได้จริงๆ ส่วนพี่นัทกรรมหลับเหรอเนี่ย ว่างจังเลย...

            ว่าแล้วสายตาอันรวดเร็วของฉันก็ไปสบตากับไมค์ ฮ่าๆๆ อยากร้องเพลงอ่า วู้ๆขอร้องสักเพลงจะได้ไหมน้า ฉันเคยบอกรึยังว่าฉันชอบร้องเพลงมากๆเลย ท่าจะขอร้องสักเพลงคงไม่เป็นอะไรมั่ง(นะ)

“นี่!นายลูกข่าง” ฉันเรียกนายนั้นจนคนอื่นๆก็หันมาด้วย

“อะไรยัยเบ๊อะ”

“ขอฉันร้องเพลงนึงได้ปะ” พอฉันพูดจบปุ๊บ ทุกคนในหองรวมถึงพี่บาสด้วยก็พากันหัวเราะ ออกมา T^T ให้ตายเหอะฉันพูดผิดตรงไหนเนี่ยแค่ขอร้องเพลง

“ฮ่าๆๆๆ” อ่าวๆจะตายไหมนะ นายมิคขำจนน้ำตาไหล

“ก๊ากๆๆ เธอจะร้องเหรอเนี่ย หูฉันพังพอดี” ง่าเสียงฉันออกจะเพราะ นี่ฉันกับพี่บาสสติดีอยู่2คนเหรอเนี่ย

            วันนี้ฉันได้หลายๆสิ่งที่อยากเห็น แล้วก็ยังรู้สึกว่าเริ่มสนิทกับพวกวง Octave มากขึ้นด้วย โดยเฉพาะนิสัย นายมิค พูดมากแต่มีเหตุผล แล้วก็ใจดีด้วยแต่พูดแล้วพูดไม่หยุด   นายเตี้ยนิก ชอบทำตัวเหมือนเด็ก ดื้อแล้วก็พูดยากเอาแต่ใจ ฮ่าๆๆ ชอบแขวะฉันด้วย นายบิว ขี้เก็ก แต่ว่ารับฟังเหตุได้ดีเลยล่ะเป็นผู้นำได้สบาย แต่ว่าจะพูดน้อยถ้าไม่ใช่คนในวง  ต้น อวดเก่งขี้โม้เป็นที่1 ส่วนพี่บาส หล่อเท่ เรียนดีมีวินัยใส่ใจคนรอบข้างน่ารักเป็นที่1 (มันตั้งเป็นคำขวัญเลยอะ) สุดท้ายนายลูกข่าง ไม่ชอบจุกจิก ชอบแกล้งคน อารมณ์ดี (เอออันนี้เท่าที่เห็นอะ ) สงสัยไม่ยากหรอกมั่งงานนี้อะ