ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Online love you บังเอิญรักเธอซะแล้ว

    ลำดับตอนที่ #3 : ฉันเกลียดคนชื่อ ออนไลน์ {Onlline}[100%]

    • อัปเดตล่าสุด 7 ก.ค. 52


    3

    ปึก!! ปัก!

    โครม!

    เฟี้ยว~

                    “โอ๊ย!ยัยมีนบ้าแกตาย!!

                    O[]oเหวอ”

                    ฉันสะดุ้งโหยงเมื่อจู่ๆพิ้งค์เอาหมอนมาตีฉันอย่างไม่ยั้งขณะที่ฉันกำลังนอนอย่างสบายใจ

                    หรือว่ายัยนี้เป็นลมบ้าหมูไม่นะ T^T

                    “แกจะบ้าเหรอพิ้งค์อยู่ๆเอาหมอนมาฟาดกันอ่า  เจ็บนะT^T” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงงัวๆปนงงๆ

                    “หน๊อยยังมาทำเนียน แกอะถีบฉันตกเตียงแล้วยังโยนหมอนข้างมาใส่หัวฉันอีก - -^ ไปอาบน้ำได้แล้วก่อนที่ฉันจะฆ่าแกแล้วเอาผ้าห่มห่อศพแกไปโยนทิ้ง” พิ้งค์พูดด้วยสีหน้าหงุดหงิด

                    -.,-รู้นะแกแอบขู่ฉันล่ะสิ

                    ถึงฉันจะคิดแบบนั้นก็เถอะแต่ก็ต้องยอมอย่างโดยดีเพราะรู้สึกว่าถ้านอนต่อจะมีการฆ่ากันตายฮ่าๆ ฉันเลยรีบลุกจากที่นอนแล้วไปห้องน้ำทันที  ภายในห้องน้ำของบ้านพิ้งค์มันหรูเว่อร์พอๆกับห้องผ่านๆมา มีอ่างอาบน้ำใหญ่มากแล้วแถมยังมีโทรทัศน์ แล้วเก้าอี้ไว้นั่งแต่งหน้าอีก  แล้วก็ห้องแต่งตัวให้ห้องน้ำ -0-

                    ฉันอาบน้ำขัดสีฉวีวรรณเสร็จก็ค่อยๆแอบย่องเดินออกมาจากห้องน้ำ>_< กลัวว่ายัยพิ้งค์ยังไม่หายเคืองเรื่องที่ฉันถีบตกเตียง  แต่ก็พบว่าพิ้งค์กำลังนั่งเล่นโน้ตบุ๊กอยู่สีหน้าดูสดใสขึ้นแล้ว  ฉันเลยเดินออกไปอย่างภาคภูมิ

                    “แกอาบน้ำนานนะมีน >_<” พิ้งค์หันมาคุยกับฉันที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ

                    “ก็มัวแต่แช่น้ำนมไง ว่าแต่ทำไมถึงอารมณ์แปรปรวนจังเลยแกอ่ะ” ฉันถาม

                    “ก็พอดีมีโปรแกรมช่วงปิดเทอมทำแล้วไง หึๆ” พิ้งค์หัวเราะแบบมีเลศนัย

                    เอ่อ…….ฉันเคยบอกหรือยังว่ายัยนี่ยิ้มแบบนี้แล้วมันจะมีเรื่องที่ไม่น่าพิสมัยเสมอ

                    “ทำอะไร - -“ อย่าบอกนะว่าจะเล่นอะไรแผลงๆ”

                    “ไม่หรอกรับลองมันจะสนุกมากๆ โฮะๆ”

                    “ทำอะไร ถ้ามันทำให้ช่วงปิดเทอมของฉันเสียหายนะ - -^

                    ^^ ฉันไปอ่านข่าวในเว็บบอร์ดมา  แล้วรู้ว่าออนไลน์ย้ายไปอยู่ข้างนอกคนเดียว…..ฉันเลยคิดว่า”

                    “ว่า……

                    T^Tลางสังหรณ์ ไม่ดีเลยแฮะ

                    “ตามติดชีวิตออนไลน์!!

                    \TOT/ ว่าแล้วววว

                    หลังจากที่ฉันได้ยินโปรแกรมสุดหลอนของยัยพิ้งค์เป็นที่เรียบร้อย พิ้งค์ก็เล่าให้ฟังว่าที่อยู่ของออนไลน์แห่งใหม่นั้นน่าจะเป็นดอนโดฯเดียวกับฉัน  ซึ่งเป็นที่ๆแฟนคลับหาตัวยากที่สุดเพราะมันดูกันดารและรากหญ้า (T^Tที่อยู่ฉันนะยัยเพื่อนบ้า) 

                    ฟึบ! ฟับ!

                    ตอนนี้ฉันกำลังดักซุ่มอยู่ตรงหน้าคอนโดฯตัวเอง ขอย้ำหน้าคอนโดฯตัวเองค่ะ!! แล้วฉันมาทำอะไรลับๆล่อๆกันเนี่ยเหมือนพวกโจรแอบจิตเลยอ่ะT^T ส่วนพิ้งค์กำลังแว๊บไปแว๊บมากับเสาสองต้น U_Uจะเป็นลม

                    พิ้งค์กับฉันกำลังจะเดินเข้าไปในคอนโดฯที่มีคุณป้าหญิงนั่งเฝ้าอยู่ทางร๊อบบี้เป็นประจำ  แกยิ้มทักทายฉันกับ    พิ้งค์อย่างใจดี>_<  ป้าหญิงคือเจ้าของคอนโดฯที่ฉันพักอยู่ แกใจดีมากๆๆเลยแล้วเฟรนลี่สุดๆ  จากนั้นพวกเราสองคนก็เดินดุ่มๆเข้าไปหาแก  โดยที่ฉันเป็นคนถาม

                    ทำไมพิ้งค์ไม่ถามเองอ่ะ- -“

                    “ป้าหญิงค่ะ^^” ฉันทักทายป้าหญิงอย่างสนิทสนม

                    “อ่าวหนูมีนมีอะไรให้ป้าช่วยเหรอ  ส้วมที่ห้องน้ำตันอีกหรือเปล่าเดี๋ยวจะตามไอ้บากมาให้”

                    “โอ้ววว ไม่ใช่นะค่ะห้องน้ำมันไม่มีปัญหาหรอกค่ะ  เพียงแต่ว่าอยากจะรู้เรื่องของคนที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ใหม่นะค่ะว่ามีใครบ้าง” ฉันถามแบบซุบซิบ

                    “อ๋อ มีคนที่เพิ่งเข้ามาอยู่ใหม่ล่าสุดก็สองคนนะจ๊ะ  หนูมีนจะรู้ไปทำไมเหรอ”

                    “อ๋อ พอดีเพื่อนมีนเป็นดาราชื่อออนไลน์น่ะค่ะ  เขาโทรมาบอกว่าย้ายเข้ามาแล้วแต่มีนแบตหมดเลยไม่รู้อยู่ห้องไหน >_<

                    ฉันเล่นละครเป็นเพื่อนดารา  แล้วมันก็ได้ผลซะด้วยป้าแกรีบหันมาสนใจอย่างจริงจังหลังจากที่กำลังก้มขึ้นก้มลงระหว่างฉันกับหนังสือพิมพ์

                    ฉันลงหน้าหนึ่งหรือไงกันเทียบหน้ากันอยู่ได้ ฮ่วย!

                    “อุ๊ยรู้แล้วอย่าไปบอกใครนะหนูมีน มีดารามาอยู่ที่คอนโดฯเราด้วยล่ะ >_< เขาไม่ให้ป้าบอกใครแต่หนูมีนกับป้าก็รู้จักกันมานาน  พ่อหนูมีนฝากหนูไว้กับป้ามีอะไรก็ต้องบอกกันเนอะ”

                    =___=^อ๋อค่ะ”

                    “เขาอยู่ห้อง123จ๊ะ อย่าลืมพาเขามาแนะนำให้ป้ารู้จักมักคุ้นหน่อยนะ  ป้าอยากรู้จักดาราหน้าใหม่แบบแนบเนื้อ”

                    กรี๊ดๆ ป้าแกคิดอะไรหรือเปล่าเนี่ย อายุไหนแล้วนะป้า>.<

                    “ได้ค่ะฮ่าๆๆ เดี๋ยวหนูขอตัวไปหาเพื่อนก่อนนะค่ะ ขอบคุณมากเลยค่ะป้า”

                    “จ้า ^^/

                    พิ้งค์ที่นั่งเป่าแอร์สบายใจอยู่  พอฉันเดินไปบอกหมายเลขห้องเท่านั้นแหละพี่แกก็หายจ๋อยไปเลยอะ ทิ้งฉันไว้ให้เดินตามไปอย่างช้าๆ

                    ทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย T^T

                    ฉันกับพิ้งค์มาหยุดอยู่หน้าห้อง123 แล้วฉันก็เพิ่งจะนึกได้ว่าห้องนี้อยู่ตรงข้ามกับห้องของฉันนั่นเองทำให้ง่ายต่อการหาและการติดตาม สุดท้ายพวกเราสองคนเลยมาถ้ำมองห้องฝั่งตรงข้ามโดยการมองผ่านตาแมวที่ประตูห้องของฉัน   ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าในชีวิตฉันจะได้มีบุญอยู่ห้องตรงข้ามกับดาราน้องใหม่มาแรงแซงโค้ง   แถมยังต้องมายืนเฝ้ามองห้องคนอื่นอย่างกับคนโรคจิตแน่ะ 

    แกร๊กๆ!

                    อุ๊ย! ประตูห้องมีความเคลื่อนไหวแล้ว ทราบแล้วเปลี่ยน

                    แป่ว -*-

                    “เห้ยๆพิ้งค์มีคนเปิดประตูแล้วล่ะ” ฉันเดินไปสะกิดไหล่ของพิ้งค์ที่กำลังนั่งจ้องอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ตัวโปรดของฉัน พอฉันบอกไปว่ามีคนเปิดประตูแล้วเท่านั้นก็เลิกเล่นเลย

                    ฉันกับพิ้งค์ต่างพากันแอบดูโดยเปิดประตูแง้มๆ ไม่ให้เปิดกว้างมาก  เพราะกลัวออนไลน์จะเห็นว่าพวกเราสองคนกำลังแอบดูเขาอยู่ 

                    ออนไลน์เดินออกมาจากห้องอย่างลังเลและระมัดระวังเหมือนกับพวกระหวาดระแวง =___= และทันใดนั้นเอง

    พลั๊กๆ!

                    อ๊ายยยT^T

                    อยู่ๆพิ้งค์เพื่อนรักก็มาหักเหลี่ยมกันซะงั้น  ผลักฉันออกจากห้องทั้งๆที่เมื่อกี้เรายังแอบดูด้วยกันสองคนแต่ตอนนี้ฉันกลายเป็นกระเด็นด๊อกแด๊กมาอยู่ข้างนอกห้องคนเดียว  ยิ่งแย่กว่านั้นคือตอนนี้ฉันตั้งหลักไม่อยู่แล้วด้วยทำให้เซถลาเป็นนกนางแอ่นถลาเล่นลม   แล้วชนเข้ากับนายออนไลน์อย่างแรง

    โครม! ปึก!!

    “ โอ๊ย ยัยบ้าทำอะไรของเธอเนี่ย ” ออนไลน์ที่รับไว้ทันโวยวายขึ้น

    T_Tโอ๊ยเจ็บจังเลย

    ฉันกับออนไลน์นอนกลิ้งเป็นลูกขนุนกันอยู่หน้าห้องของกันและกัน  ขณะที่ฉันกำลังมึนๆก็สัมผัสได้ว่าตัวเองนอนหงายหน้าอยู่บนแผงอกของออนไลน์  ส่วนออนไลน์ก็เป็นโล่กำบังไม่ให้ฉันกระแทกกับพื้น  แต่ว่ามันแปลกๆแฮะ ฉันเลยค่อยๆลุกขึ้นถึงรู้ว่าแขนเขากำลังโอบอยู่ที่...

    “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด อีตาบ้าโรคจิต วิปริต ผิดเพศ อ๊ายยย”

    ฉันร้องกรี๊ดหวีดลั่นขึ้นมาทันทีเมื่อมองไปยังแขนที่เขาโอบเอวฉันไว้ กลายเป็นว่ามันโอบหน้าอกฉันนน>[]<

    “เห้ย!! ขอโทษๆฉันไม่ได้ตั้งใจ” ออนไลน์บอกพร้อมกับเอามือปัดป้องฝ่ามืออรหันต์ของฉัน

    “กรี๊ดดดTOTฉันโดนจับ อุ๊บส์!

    ฉันที่กำลังสติแตกร้องวี๊ดว๊ายอยู่ จู่ๆออนไลน์ก็เอามือมาปิดปากของฉันไว้แล้วรีบคว้ากุญแจห้องของตัวเองแล้วผลักฉันเข้าไปในห้องโดยที่มือยังปิดปากฉันอยู่เลย

    แอร๊กT^Tเค็มอะไม่ได้ล้างมือแน่เลย  ทำไมวันนี้มีแต่คนผลักฉันเนี่ย

    “โอ๊ย! อีตาบ้า ผลักมาได้ไงฮะฉันเป็นผู้หญิงนะ แล้วนี่คิดจะทำอะไรฉันฮะ>[]<กรี๊ดด!!

    กรี๊ด100เดซิเบล - -

    “ยัยบ้าจะแหกปากให้ชาวบ้านเขามามุงเหรอ ก็เธอไม่หุบปากเลยต้องลากเข้ามาในนี้ไง”

    “ก็นายมาจับหน้าอกฉานนน>[]<

    “ก็บอกว่าไม่ได้ตั้งใจไงเล่ายัยบ้า -*-ฉันไม่คิดอะไรแย่ๆแบบนั้นหรอก เธอมันคิดไปเองคนอุตส่าห์ช่วยเอาไว้ ไม่งั้นเธอหัวแตกเลือดนองอยู่หน้าห้องฉันทำไง เฝ้าคอนโดฯแบบบุบผาราตรีก็แย่สิ“

    นายออนไลน์พูดยาวเป็นหางว่าวไม่เว้นช่องหายใจ ก่อนจะก้มลงมองนาฬิกาแล้วหันมาพูดกับฉันที่กำลังอึ้งกับการพูดแบบมีหลักการของเขา

    “ฉันไปทำงานสายเพราะเธอแล้วล่ะ - - รีบกลับห้องของเธอไปซะแล้วอย่าไปบอกใครว่าฉันอยู่ที่นี่ ออกไปได้แล้วคนอื่นมาเห็นมันจะไม่ดี”

    ออนไลน์ผลักไสไล่ส่งฉันออกมาจากห้องของเขาแล้วหยิบกุญแจมาไขล็อกห้องแล้วทำท่าจะเดินผ่านไปหน้าตาเฉย ท่ามกลางความมึนงงและอึ้งๆ

    “นี่! นายจะเดินไปแบบหน้าตาเฉยเหรอฮะ” ฉันตะโกนไล่หลังออนไลน์แล้วมันก็ได้ผลแฮะ อีตาบ้านั้นเดินหันหลังกลับมา

    “ถ้ายังไม่เงียบล่ะก็” นายออนไลน์พูดค้างไว้แล้วเดินเข้ามาใกล้ๆตัวฉันก่อนจะเอาใบหน้ามาไว้ข้างหูของฉัน เล่นเอาใบหน้าของฉันร้อนผ่าว แล้วกระซิบอย่างแผ่วเบาว่า “ฉันจะจูบเธอซะตรงนี้ คราวนี้ทุเรศจริงๆเลยนะเธอจะได้หาเรื่องมาคุยกับฉันได้อีกไง^^

    จากนั้นเขาก็เดินลงลิฟต์ไป ทิ้งให้สาวน้อยอย่างฉันยืนอึ้งกับสิ่งที่เขาพูดออกมาเมื่อกี้ มันช่างเป็นคำพูดที่ไร้มารยาท

    “หน๊อย!ไอ้ดาราบ้า อย่าได้เจอกันอีกเลยอ๊ากกกกฉันจะชกนายกระเด็นไปเลย!!” ฉันยืนโวยวายอยู่ตรงทางเดินจนพิ้งค์ที่เฝ้ามองเหตุการณ์ด้วยความมึนงงก็รีบออกมาลากฉันเข้าไปข้างในห้อง ก่อนที่ฉันจะระเบิดออกมาลูกโต

    ฉันจะไม่มีวันคิดว่านายเป็นสุภาพบุรุษอีกแล้ว!

    หลังจากที่เข้ามาสงบสติอารมณ์ในห้องแล้วฉันก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้พิ้งค์ฟังพร้อมกับแยกเขี้ยวใส่ยัยพิ้งค์ตัวแสบด้วย ที่อ้างเหตุผลว่า ก็ฉันเผลอผลักไปนิดเดียวเองนะพอเล่าถึงตรงที่เขากำลังจะพูดจาหยาบคายออกมาฉันก็หยุดเล่าพร้อมเบือนหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความแค้น

    พิ้งค์ที่เห็นอย่างนั้นจึงไม่ได้ซักไซ้อะไรมากนอกจากเดินไปหยิบน้ำเย็นมาให้ฉันกินอีกแก้ว ยัยนี่รู้ดีว่าเวลาฉันโกรธแล้วจะร้อนจัด ถ้าจะทำให้จิตใจฉันเย็นขึ้นก็คือน้ำเย็นๆ พวกเราเป็นเพื่อนที่รู้เรื่องของกันและกันเสมอ บางทีฉันยังสงสัยเลยว่า พระเจ้าได้มอบเพื่อนที่ดีแบบนี้มาให้ฉันได้ยังไง ถึงแม้บางทีพิ้งค์จะทำตัวน่าโมโหก็เถอะ  พอจิตใจของฉันนิ่งแล้วก็หันไประบายความในใจกับพิ้งค์ต่อ

    “คิดดูนะตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยเห็นผู้ชายที่ไหนนิสัยแย่สุดแย่เท่าอีตาบ้านี่มาก่อนเลย ไอ้คนฉวยโอกาส!” ฉันเปิดประเด็นร้อนอีกครั้ง

    “เอ๊ะ แต่ฉันว่านะเขาก็ดูน่ารักแล้วก็ขี้เล่นดีออก>//<

    “ตรงไหนย่ะ - -+ อย่ามาชมนายออนไลน์โรคจิตนั้นให้ฉันได้ยินอีกเชียวนะ ฮึย!

    “แต่ที่ฉันฟังๆมามันก็แค่เรื่องบังเอิญนะ เขาอุตส่าห์ช่วยไม่ให้แกเจ็บตัว แกไม่ขอบคุณเขาแถมยังไปว่าเขาอีก แบบนี้มันเหมือน ทำคุณบูชาโทษนะ”

    ฉันขอถอนคำพูดที่ว่ายัยนี่เป็นเพื่อนที่พระเจ้าประทานมา

    “ฉันว่าแกกลับบ้านแกไปเลยดีไหม” ฉันพูดอย่างน้อยใจ

    “แกน่าจะดีใจนะที่ได้ใกล้ชิดออนไลน์อ่ะ อ๊ายคิดแล้วเสียดายฉันน่าจะโดนผลักแทนแก ผู้หญิงหลายคนต่างเฝ้ามองเขาหวังเพื่อได้ใกล้ชิด >< โอ๊ย วันหลังแกผลักฉันบ้างนะ”

    “ขอบอกครั้งสุดท้ายนะว่า….ฉันเกลียดคนที่ชื่อออนไลน์!!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×