ตกหลุมปิ๊งกิ๊งรักนายกระล่อน

ลำดับตอนที่ #3 : วันที่น่าสยดสยอง ซวย!!>>แก้ไข

3

            ช่วงนี้ไม่ค่อยรู้สึกง่วงนอนในคาบเจ็เบียบเลย  สงสัยเพราะเจ๊เอาเรื่องตอนเด็กๆมาเล่าแทรกแซงในการสอนมั่ง  ฟังแล้วขำเป็นบ้าเลยก็ทำให้ตาสว่างอะนะ  เจ๊เขาฉลาดรอบคอบดีมากเลยถึงขั้นหาวิธีสอนที่ไม่น่าเบื่อ  ฮ่าๆๆน่าจะทำแบบนี้ตั้งนานแล้วนะปล่อยให้ฉันล้างห้องน้ำ ถอนหญ้ามาเดือนนึงแล้ว

            พักเที่ยงฉันกับตาลถือจานข้าวแล้วเดินหาที่นั่ง  วันนี้คนเยอะมากเลย หิวๆจนไส้กริ่วแล้ว  แต่แล้วขณะที่กำลังยืนมองซ้ายมองขวาพลางบ่นไปด้วยอยู่นั้นเอง  ก็มีมือมาแตะตรงไหล่  ทำให้ฉันหยุดบ่นแล้วหันหน้ามาก่อนที่ตาลจะหันตามมา  คนที่แตะฉันก็คือฟ้า  ม.4/2ห้องเก่งนั้นเอง  คนที่ฉันเคยช่วยจากพวกนักเลงหน้าลิง

“น้ำข้าวไปนั่งทานโต๊ะเดียวกับเราไหมจ๊ะ”   ฟ้าพูดเชิญชวน ให้ตายเหอะเวลายิ้มน่ารักเป็นบ้าเลย

“อืม  เอางั้นก็ได้เนอะตาล ไปนั่งกับพวกฟ้าเถอะ”  ฉันตอบตกลงแล้วหันไปถามมองตาล

“เออ  ยังไงก็ได้  แต่ว่านี้ฟ้าเหรอ?” อาการหิวของฉันทำให้ตาลาย  เลยลืมนึกว่าจะต้องแนะนำให้รู้จักกันก่อน

“เราฟ้านะยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ”  ฟ้าแนะนำตัวแล้วส่งยิ้มหวาน

“อ๋อ ฟ้าห้อง2 ที่ว่าน่ารักๆเปล่า”

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกจ๊ะ”  ฟ้าพูดแบบถ่อมตัว

“เราตาลนะฟ้ายินดีที่ได้รู้จัก”  ยัยตาลพูดยิ้มๆ  ฉันเห็นนะว่าเธออิจฉา แต่กำลังปั้นหน้าอะ -O-

            พอทำความรู้จักกันเสร็จแล้วฟ้าก็พาเรา2คนมานั่งทานข้าวที่โต๊ะของฟ้าร่วมกับเพื่อนๆของเธอด้วย  ฉันเลยกินไปทำความรู้จักไป  พวกเราคุยกันจนฉันกินไอติมหมดไป 2 โคนแล้ว

“น้ำข้าวจ๊ะ  เย็นนี้ว่างรึเปล่า”  ฟ้าที่นั่งข้างฉันถามขึ้น

“)-O-(อืมว่างทำไมเหรอ”

“คือว่า...เอ่อ..ฟ้าอยากตอบแทนน้ำข้าวนะจ๊ะที่ช่วยฟ้าไว้วันนั้น”

“อ๋อ!ไม่เป็นไรหรอกเรื่องเล็กนิดเดียวเอง  ฉันแค่อยากใช้วิชาที่เรียนมาให้คุ้มค่า”  ฉันพูดแล้วก้ยืดอกอย่างภูมิใจ

“ฟ้าก็อยากตอบแทนอยู่ดีแหละจ๊ะ  งั้นเอาเป็นว่าเดี๋ยวน้ำข้าวไปทานขนมบ้านฟ้าไหม”

“ขนม! มันก็ดีนะ”   ฉันเปล่งเสียงคำว่าขนมออกมาแบบเน้นๆ  ขนมฮ่าๆๆไปหน่อยก็ดีเดี๋ยวคนชวนจะเสียน้ำใจ   นี่ฉันไปตามมารยาทนะเนี่ย  หุหุ (เห็นแก่กินล่ะสิ อย่าลืมมาแบ่งกันด้วยนะ : นักเขียน)

“ฟ้าดีใจมากเลยที่น้ำข้าวไป  งั้นเย็นนี้เจอกันนะฟ้ารอตรงหน้าโรงเรียนนะจ๊ะ” 

“ได้ๆงั้นเจอกันนะ”  ฉันว่าแล้วก็ลุกขึ้นลาเพื่อนๆฟ้าแล้วเดินไปห้องเรียนพร้อมกับตาล  เพราะถ้านั่งอยู่ต่อไปน้องฟ้าอาจจะโดน สายตาทิ่มแทงจนรับไม่ไหว คนมันดังอะนะ  ขณะที่เดินกลับห้องตาลก็พูดขึ้นว่า

“ฟ้าเนี่ยน่ารักจังเลยนะ  ว่าแต่แกไปรู้จักมักจี่อะไรกับเขาล่ะ” 

“ก็ไปช่วยอะไรนิดๆหน่อยๆอะ”

“อ๋อเหรอ แล้วไอนิดหน่อยที่แกว่ามันอะไร”  ตาลถามด้วยความสงสัย  จนฉันต้องเล่าให้ฟัง พอเล่าเสร็จยัยนี้ก็ทำตาโต 

“น้ำข้าว แกไปทำตัวเป็นฮี่โร่   อย่างนั้นมันเหมือนผู้ชายเลยนะ  เท่มากเลยอะ >V<”

“จะบ้าเหรอ   บอกไปแล้วไงว่าอยากลองฝีมือตัวเอง”  ฉันพูดแล้วโบกมือปัดๆ ไปมา

“เออจะเชื่อ”   ไอเพื่อนรักทำไมคำว่าเชื่อต้องกระแทกเหมือนประชดเลยว่ะ  ฮี่โร่สาวมีถ่มไปทำไมต้องผู้ชายฟะ!

“มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง เพิ่งนึกออก เมื่อวานฉันเจอมือเบสที่อยู่วงเดียวกับพี่เบสล่ะ >O<” เออลืมไปฉันไม่ดีใจเลย

“จริงอ่าO_o   ฉันชอบมือเบสนะเท่ดี   เท่กว่าไอพี่บาสอะไรนั้นอีก” โหยยพี่บาสดีกว่าร้อยเลย

* * * * * * * * * * * *

            ตกเย็นฉันก็ไปตามนัด ฉันเลยไม่ได้กลับพร้อมตาลอีกแล้ว   ฉันเดินไปถึงหน้าโรงเรียนก็เห็นฟ้ายืนยิ้มแป้นอยู่ก่อนแล้วตามด้วยสายตาอำมหิตอีกหลายคู่  ไม่คิดเลยว่าฉันจะแฟนคลับเยอะขนาดนี้   เฮอะๆ(หลงตัวเองมาก)  เรานั่งรถสองแถวไปลงหน้าคอนโดที่หนึ่ง

“ฟ้าอยู่คอนโดกับคุณแม่นะ   แต่ว่าคุณแม่ไม่อยู่สองสามวันนะจ๊ะ”  ฟ้าอธิบายหลังจากนั้น  ฉันก็เดินเข้าไปในคอนโด  โอ้โห้!!ให้ตาบเถอะหรูมากเลย  นี้เป็นบริเวณชั้นล่าง  ทางซ้ายเป็นห้องอาหารถูกจัดอย่างเป็นระเบียบ โต๊ะหรูเก้าอี้หรู   เห็นแล้วอยากลองนั่ง  ทางขวาเป็นห้องฟรีสไตล์  มีฟิตเน็ต  สปา  และอื่นๆอีก   ตรงเค้าเตอร์มีพนักงานต้อนรับยืนยิ้มอยู่  สรุปคือมันเพอร์เฟ็กมากเลย  ฉันกับฟ้ามาอยู่ในลิฟต์   ฟ้าบอกว่าห้องเธออยู่ชั้น3 ฉันมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้อง 135 แล้วก็ต้องตาค้างในห้องถูกจัดไว้ในสไตล์ ญี่ปุ่นอย่างลงตัว  โทนสีส้มๆออกน้ำตาลๆ

ห้องรับแขกถูกจัดเป็นแบบนั่งพื้นกลางห้องเดินมานั่งตรงโต๊ะรับแขก  บรรยากาศในห้องชวนให้ง่วงนอนอีแล้ว  แอร์ที่เปิดพอดีๆให้เข้ากับความอุ่นใต้โต๊ะญี่ปุ่น

“เชิญตามสบายนะจ๊ะ  นี่ชาจากญี่ปุ่นของแท้เลยนะ  แล้วนี่ขนมโมจิ”   ฟ้าพูดแล้วก็น้ำชากับขนมว่างไว้บนโต๊ะ

โว้วๆขนม

“ชอบใจนะ”  ฉันพูดแล้วนำน้ำชามาจิบแบบผู้ดี  โฮะๆให้เข้ากับสภาพ

“งั้นฟ้าไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะจ๊ะ”

“อือ”

            ขนมโมจิอร่อยจริงๆเลยนะเนี่ย  ชารสชาติสุดยอดให้อยู่ก้อยู่ได้ทั้งวันเลย  จะนอนให้สบายใจไปเลย  แต่แล้ว!ก็มีอะไรมาสะกิดตรงใจนิดๆ ฟ้าเดินออกมาจากห้องแล้วก็มานั่งข้างๆฉัน จู่ๆฉันก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง

ฟ้าสงยิ้มให้ฉันแล้วก็เพิ่งสังเกตเห็นเสื้อผ้าที่ฟ้าใส เสื้อผ้าที่แถบชวนน้ำลายหก  ถ้าเป็นผู้ชายนะ  จากนั้นฟ้าก็เขยิบมาใกล้ๆฉัน  แล้วพูดกับฉันว่า

“น้ำข้าวตั้งแต่เจอกันครั้งแรก  ฉันก็ชอบเธอมากเลยนะ”  อ๊ากกก ให้ตายเหอะฉันอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก  สาวน่ารักอย่างฟ้าเป็นดี้เหรอเนี่ย  เฮ่ย!ไม่ใช่ๆฉันไม่ใช่ทอมโว้ย!!

“เออ.. เอ้ย!ฟ้าคือว่านะ...”  ฮือๆๆฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ  ฟ้าก็มาประชิดตัวฉันแล้ว

เฮือก!!!

“น้ำข้าว...” เสียงที่อ่อนเบามากระซิบข้างหูฉัน 

“ฟ้าหยุดนะ เอ่อ!!ฉันผู้หญิงนะฟ้าTOT”  ฉันพูดอะไรไม่ออกแต่ว่า ฮือๆๆ  เรื่องบ้าไรฟะเนี่ย ฉันพยายามตั้งสติ แล้วลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วก็วิ่งไปหยิบกระเป๋าก่อนที่จะวิ่งออกจากห้อง  ฉันวิ่งออกมาโดยที่ไม่คิดมาแม้แต่จะหันไปมองคนที่กำลังเรียกฉันอยู่  อ๊ากกกกฉันจะโดนผู้หญิงด้วยกันทำมิดีมิร้าย TTOTT ขยะแขยงที่สุดเลย  ขาฉันมันสั่นๆอะ   พี่จ๋าT^T

            ฉันยืนรอรถอยู่ตรงหน้าคอนโด  ซวยอีกแล้วกระเป๋าตังหาย  เฮ่ย!ฉันโง่ถึงขนาดทำหล่นเลยเหรอเนี่ย  แล้วก็ยังซวยอีกรอบค่ะท่านผู้อ่าน  ก็ตรงนี้มันไม่รถที่ฉันนั่งกลับบ้านนี่นา ถ้าจะนั่งก็ตั้ง 2 ต่อ แต่ว่าตอนนี้ไม่มีเงินติดตัวเลยสักบาท  อะไรมันจะซวยซ้ำซากอย่างงี้เนี่ย  โทรศัพท์แบตดันหมดอีก  ฮือๆๆอยากร้องไห้มันตรงนี้แหละ !!!

            แต่จู่ๆก็มีเสียงดนตรีมาจากทางตึกตึกหนึ่ง  อ่อเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองมายืนอยู่ตรงหน้าสถานที่ที่มีที่เรียนพิเศษเยอะแยะ (ฉันไม่เคยมาเรียนหรอกนะ) =O=  เสียงดนตรีผสมผสานกันไม่อย่าลงตัว เสียงเบสเล่นได้เข้ากับจังหวะกลอง กีร์ต้าเล่นได้เนี๊ยบเลย  หน้าร้านมีป้ายติดไว้ว่า

“โลกใหม่สำหรับนักดนตรี   มีห้องซ้อมเปิดให้เช่า....”

            ที่แท้ก็เป็นห้องซ้อมนั้นเอง  ฉันล่ะอยากเล่นดนตรีเก่งๆมั่งจังเลย  เฮ้อ..นี่ก็โมง6เย็นแล้ว แล้วฉันจะกลับบ้านยังไงดีเนี่ย  ฟ้าก็มืดทำท่าเหมือนฝนจะตกด้วย เหอะๆๆ มันคงไม่ยาขนาดนั้นหรอกนะ และแล้วฝนก็เป็นใจพากันเทลงมาอย่างมาเกรงใจคนซวยๆอย่างฉัน ฉันนั่งกอดเข่าอยู่ตรงหน้าร้าน มันเมื่อยนี่นา แถมตอนน้ารมณ์ฉันกำลังย้ำแย่สุดๆ

แอ๊ด!!!

            และแล้วประตูหน้าร้านก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นผู้ที่กำลังเดินออกมา O_O

“พี่บาส!”

            ฉันเผลอลืมตัวตะโกนดังลั่นออกมา  ทำให้เพื่อนๆพี่เขาอีก5คนหันมามองพร้อมกัน  แล้วก็ทำให้ฉันจำได้ว่ากำลังยืนอยู่ตรงชายในฝัน  แล้วคนที่ยืนอยู่ข้างๆพี่บาสคือ - -+ +  นายข่างนั้นเอง

“ครับ?” นี่คือคำขานรับของพี่บาสสุดหล่อ คำขานที่แฝงไปด้วยความงง    ใจฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะแล้ว >O<

“คือว่า..” แต่ก่อนที่ฉันจะพูดอะไรขึ้นมา  นายข่างก็ตะดกนออกมาซะดังลั่น

“ยัยเซ่อนิ ! มาทำอะไรที่นี่”  นายข่างถาม พี่ๆที่เหลือทั้งหลายมองฉันกันใหญ่แล้ว

แล้วไอคำถามที่นายถามหนะ ถ้าเป็นไปได้ฉันก็ไม่อยากมานักหรอกที่นี่อะ   ฉันพูดอะไรไม่ออกแล้วมองให้ทั่วๆ โอ้โห้! เพิ่งเคยยืนใกล้ๆวง Octave ใกล้ๆขนาดนี้นะเนี่ย  คนแรกคือพี่บาสสุดหล่อนั้นเอง เป็นนักร้องนำที่หล่อที่สุด  ถัดมาคือนายข่าง(เพื่อนพี่) เล่นเบสฮ่าๆยอมรับว่าหล่อ>O<  เอ๋เมื่อกี้ก็เสียงนายเล่นเบสอะดิ -_- อีกคนที่ยืนข้างๆนายข่างคือ ต้น มือกีร์ต้า เหอะๆหัวออกน้ำตาลๆชิ!เลย (ม่อนักนะน้ำข้าว- -)  แล้วมือกีร์ต้าอีกคนชื่อมิคโว้วๆนายหล่อน้อยที่สุด แต่ก็หล่อฮ่าๆๆ ส่วนคนที่ยืนอยู่ข้างหลังอะนะ อืมรู้สึกว่าชื่อนิก มือกลองที่ตีได้จ๊าบมากๆแถมตัวเล็กน่ารักดีๆ  คนสุดท้ายและท้ายสุดๆมือคีย์บอร์ด ดีแล้วที่แนะนำคนสุดท้ายเพราะมีรอยยิ้มน้อยที่สุดในวงเลยนี่นา ฮ่าๆชื่อบิว แต่ฉันเรียกกับเพื่อนว่านายขี้เก๊ก >O< แล้วก็มีหน้าที่คือร้องคู่กับพี่บาสอะ ร้องว๊ากๆ –O-

บรรยากาศตอนนี้มาคุมากเลย  ทำไงดีอ่า ฝนก็ตกหนักแถมตาทั้งหมดอีก6คู่ก็ยังมาจองฉันอีก TOT

“เธอมาทำอะไรที่นี่”  นายข่างถามขึ้น หน้าตาสงสัยเป้นอย่างมาก แต่พอฉันจะตอบพี่บาสก้พูดแทรกขึ้นมา

“รู้จักกันเหรอ ?”  พี่บาสหันไปถามนายข่าง  ให้ตายเถอะนายอย่ามองด้วยสายตาแบบนั้นนะก็ฉันไม่รู้จะตอบอะไรนี่นา

“เออรู้จักน้องไอนัทอะ”

“อ๋อ สวัสดีครับ” พี่บาสทักทายแล้วยิ้มให้ฉัน

“ดี..เออ..ค่ะ  น้ำข้าวยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”  ฉันรีบชิ้งแนะนำตัวก่อน เสียงฉันออกจะสั่นๆจนพี่เขาขำT^Tน่าอาย

“แล้วน้องรู้จักพี่ด้วยเหรอครับ”

“ค่ะพี่บาสดังมากๆเลย”

“ไม่หรอกนะ ^^”

ก่อนที่ฉันจะเอ่ยอะไรอีกนายข่างก็ขัดขึ้นมา โหย นายจะมาขัดความสุขอะไรตอนนี้เนี่ย(ลืมว่ากำลังเศร้า)

“เธอมาทำอะไรที่นี้  ถามรอบที่ 3 แล้วนะยัยเซ่อ” เออเรียกเซ่ออยู่ได้ ถึงมันจะจริงก็เลิกเรียกสักทีได้ไหม

“ฉันจะมาทำอะไรก็เรื่องของฉัน  แบร่ๆ” ฉันทำหน้าตากวนๆ

“- - เอาดีๆฉันไม่ว่างมาทะเลาะด้วยนะ” ข่างว่าแล้วก็สงสายตาดุมาให้ แงๆ จะขอยืมโทรศัพท์ดีรึเปล่าน้า แต่ว่าถ้าขอก็เอาเหอะ

“ก็ได้ๆไม่เล่นแล้ว ขอยืมโทรศัพท์หน่อยจะได้ไหม”

“แล้วของเธอล่ะ ?”

“ถ้าของฉันมันใช้ได้แล้วจะขอเหรอ ถ้าไม่ให้..”

“เอาไปๆ”

            แล้วนายข่างก็ยื่นโทรศัพท์ให้ฉัน อืมไว้จะขอบคุณวันหลังแล้วกัน ชิ!จะยิ้มหาอะไรย่ะ  ฉันรับโทรศัพท์มาแล้วรีบกดเบอร์พี่ทันที  สักพี่ก็รับ

-ว่าไงไอข่าง

“พี่นัทนี่หนูเองนะ”

-น้ำข้าว!!!!นี่อยู่ที่ไหนเนี่ย โทรไปก็ปิดเครื่องรู้ไหมว่าเป็นห่วง!!!

“หยุดก่อนได้ไหมแล้วก็มารับหนูหน่อยที่ตึกน้ำอ่าเร็วๆนะ”

“เออจะไปรับเดี๋ยวนี้แหละ”

            ทุกคนยืนอึ้งกันอยู่โดยเฉพาะนายเตี้ยบิว ที่ยืนขมวดคิ้วอยู่  ฉันเอาโทรศัพท์คืนให้นายข่างไป

“ขอบคุณนะ”

“ไม่เป็นไร เออนี่พวกนายไปรอที่บ้านฉันก่อนเดี๋ยวตามไป” พอพูดเสร็จนายนั้นก็หันไปคุยกับเพื่อน พี่บาสส่งยิ้มให้ฉันแล้วก็เดินกลับไปพร้อมเพื่อนๆของพี่เขาทั้งหลายที่ยืนหน้าเอ๋ออยู่ แล้วนายข่างก็มานั่งข่างก็มายืนข้างๆฉัน

“ฮ่าๆๆ น้ำข้าวผู้เก่งกาจ” 

“-_- ” ขำอะไรเนี่ย

“ฮ่าๆๆ  กลับบ้านไม่ได้ ก๊ากกๆ” เออขำเข้าไป

“แล้วทำไม”

“ก็เห็นว่าเก่งนักหนา”

“นี่!นายกำลังล้อเลียนฉันเหรอ”

            จากนั้นฉันก็ทะเลาะกับนายข่าง จนได้สินะไหนว่าไม่ว่างไง  อยากฆ่านักเชียว สักพักพี่ฉันก็มาแล้วก็ยื่นร่มให้ฉัน ฮือๆๆสวรรค์แท้ๆ พี่ลำลานายข่างแล้วก็พาฉันกลับบ้าน(นั่งรถสองแถวนะ) แล้วฉันก็โดนสวดตลอดทาง

วันนี้มันวันซวยของฉันจริงๆเลย สยองด้วยฮือๆๆ