ตกหลุมปิ๊งกิ๊งรักนายกระล่อน

ลำดับตอนที่ #13 : 13สุดตัว

            บางครั้งการที่เราตั้งใจทำอะไรอย่างจริงจังก็จะได้ผลตอบรับกลับมาดี  ดังเช่นตอนนี้ฉันกำลังได้ผลตอบแทนอย่างมาก ฮ่าๆเพราะอะไรนะเหรอก็ฉลองที่ฉันเป็นผู้จัดการที่ดีนะสิ แหมถึงแม้บางทีฉันจะทำอะไรที่ดูไม่จริงจังก็เหอะ ฮ่าๆ ก๊ากๆ เปล่าค่ะเปล่าที่พวกเรามาฉลองกันวันนี้เนื่องจากว่าพวกเราเข้ารอบ10วงสุดท้ายเย้ๆๆๆ

“นี่ยัยเซ่อสาบานสิว่าเธอกิน-O-” นายลูกข่างถาม

“เห็นฉันดมอยู่รึไง ถามบ้าๆ” ฉันตอบกลับ

“เปล่าฉันเห็นหมูเขมือบมากกว่ากินเลยตกใจ”

“- -++ นี่นายแนะนำนะถ้าปากว่างมากก็ไปหาอะไรอุดซะบ้างล่ะ”

“ยัยบ้าเธอว่าฉันเหรอ” นายลูกข่างพูดด้วยสีหน้าดูก็รู้ว่าโกรธ

ฉันเมินหน้าหนีก่อนที่จะกินของที่ตั้งอยู่ตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย  โหยของฟรีเนี่ยมันโดนใจปากจริงๆเลย เหนื่อยแสนเหนื่อยมานาน สุกี้ของโปรดวันนี้ฉันจะกินแกให้เรียบฮ่าๆ และแน่นอนว่าอาหารมื้อนี้ใครจะเป็นคนอุปถัมภ์ไปไม่ได้นอกจากนายเตี้ย   นายเตี้ยเจ้าของงานเดินมาทักฉัน พร้อมทั้งสีหน้าหวั่นๆ

“ดียัยผู้จัดการ  กินจนคนจ่ายแทบสะอึก” คำแซวของนายเตี้ยทำให้ฉันชะงัก

“สวัสดีเจ้าค่ะ -____- มีอะไรไหมถ้าไม่มีฉันจะกินต่อ” ฉันพูด

“=____= ไม่มีอะไรหรอก แค่มาทักทาย”

“.............”

“ยัยปอบ” เสียงที่พึมพำเบาๆแต่ฉันก็ได้ยินนะ

            เฮ้อ~ ทำไมนะทำไมช่วงนี้ฉันถึงทำไรอะไรก็จะมีคนมาขัดอยู่เรื่อย ขณะที่กินเชียวนะ  นายลูกข่างก็ยังไม่วายที่จะแหย่ฉัน ง่า ฉันคงไม่เคยบอกสินะว่าเวลาฉันกินโปรดอย่าขัด

“หมูกำลังเขมือบๆฮ่าๆ” ไม่เลิกๆนายลูกข่างพูดเสร็จก็หันมามองทางฉัน

“ว๊ากกกกกกก นายจะช่วยไปนั่งที่นายสักทีได้ไหมย่ะ”

“ฮ่าๆยัยทอมจะกินฉัน”

“อย่าให้ฉันหมดความอดทน!”

“จะทำไมเหรอ~”

“ต๊ายยยยปากเนี่ยแปรงหน่อยนะหรือว่างๆก็เอา......ออกมาจากปากก็ดี!”

“แน่จริงก็อย่าเว้นดิ!!”

            ตอนนี้นายลูกข่างสติแตก แต่ฉัน –O-++ฟิวขาดแล้วเฟ้ยยยย

“ไอโรคจิต!วิปริต!ผิดเพศ”  ฉันว่าเขา

“อะไรนะ นี่เธอยัยหมูบ้า “

“ว๊ากกกกกกกกแบร่ๆๆสู้ไม่ได้แล้วล่ะสิ”

“เธอตาย!!” แล้วนายลูกข่างก็วิ่งไล่สาวน้อยน่ารักT^T หน้าฉันเริ่มหนาขึ้นตั้งแต่รู้จักกับพวกเนี่ย พี่เสือก็พี่เสือเหอะสู้หน้าฉันไม่ได้

            งานเลี้ยงฉลองผ่านไปอย่างรวดเร็วจนเวลาสองทุ่ม  พวกเราก็แยกย้ายกันกลับ วันนี้ฉันกินอิ่มมากๆเลยล่ะ  ไหนๆบ้านนายเตี้ยก็รวยแล้ว

            ฉันกลับมาถึงบ้านสองทุ่มกว่าๆ ให้ตายสิบ้านเงียบชะมัด  ฉันเลยอาบน้ำแล้วรีบเข้านอน TOTพุ่งแน่นชะมัดเลยยยย

“อรุณสวัสดิ์น้ำข้าว”  ตาลเอ่ยทักด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“มอนิ่งเด้อ” ฉันตอบกลับด้วยสีหน้างัวเงีย

“เป็นอะไรเพื่อน หน้าแกตอนนี้เหมือนผีซอมบี้อะ ก๊ากๆๆ”

“เงียบเลยนะเฟ้ยย!!ของีบสักพัก ZzzZ”

            ฉันนั่งหลับจนถึงคาบเรียนแรก เข้าถงเข้าแถวอะไรก็ไม่สน นี่ถ้าไม่ได้ไม้เรียวเจ๊เบียบมาตีโต๊ะฉันดังปักๆ ก็คงไม่ตื่นหรอก  และแล้วพักเที่ยงที่รอคอยก็มาถึง ฉันรีบตรงดิ่งไปซื้อข้าวหมูแดงทันที โฮะๆดีนะวันนี้คนน้อย ฉันกับตาลนั่งกินข้าวอยู่สักพักฉันก็เกิดคิดบ้าอะไรติ๊งต๊องออกมา

“ตาล!!”  ฉันตะโกนแบบลืมตัวสุดๆ

“O_Oอะไรของแกจะตะโกนเสียงดังทำไมนั่งห่างกันแค่เนี่ย” ตาลเตือน

มันก็จริงแฮะ ฉันจะตะโกนเพื่อ

“คือว่าเวลาที่ฉันกินข้าวมันน่ากลัวมากปะ”

“แกเพิ่งรู้ตัวหรือไง”

“ T^T แสดงว่าฉันเหมือนหมูเขมือบจริงๆอะดิ”

“ไม่หรอกน้า แกกินออกจะธรรมชาติ  รีบๆกินเหอะฉันต้องไปชมรม”

“เฮอะ!  ก็ฉันจะเป็นตัวของฉันใครจะทำไม”

            หลังพักเที่ยงเสร็จฉันก็ไม่เจอยัยตาลอีกเลย  เฮ้อ~ช่วงนี้ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย  ตกเย็นฉันก็รีบวิ่งออกจากห้องไม่ได้ล่ำไม่ได้ลาอะไรทั้งนั้น  รถมันยิ่งแน่นๆอยู่โว้ยยย!!  เบียดอยู่ได้ ว๊ากกกกกขับดีๆหน่อยสิป้าT^T  ฉันยืนอยู่ข้างนอกนะ เกิดตกลงไปฉันจะเหลือเหรอเนี่ย ว๊ากกกกกกกกก>O<

            และแล้วฉันก็มาถึงโรงเรียนชายล้วนโดยปลอดภัยไร้กังวล ฉันเดินเข้าไปในโรงเรียน  ขณะเดียวกับที่คนอื่นๆเดินออกมาจากโรงเรียน  ใต้ต้นไม้ที่ร่มเย็นมีแสงแดดสะท้อนอ่อนๆ มีผู้ชายคนหนึ่งกำลังนั่งเล่นกีตาร์อยู่  ทันทีที่เขาหันมา

“ดียัยบ้า-O-เหม่ออยู่ได้”  นายลูกข่างทัก ใช่ค่ะคนที่ฉันพูดถึงเมื่อกี้ก็คือนายลูกข่างนั้นเอง

“ไม่ได้เหม่อสักหน่อย” ฉันพูด อันที่จริงฉันมองเขาตาไม่กระพริบเลยนะ

“อ่อเหรอ.....ปะวันนี้มีเพลงใหม่มาให้ฟัง”  นายลูกข่างพูดแล้วเดินตรงไปยังห้องซ้อม  แล้วจะมานั่งเก๊กดีดกีต้าร์ทำไมกันย่ะ  ทำเป็นเท่

            ในที่สุดมันก็มาถึงวันนี้สักที การประกวดวันนี้ดูครึกครื้นรื่นเริงมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา อาจเป็นเพราะนี้เป็นการแข่งขัน 10 วงที่เหลือ และไม่แน่ว่าอาจจะออกโทรทัศน์อีกก็เป็นได้  แต่ล่ะวงสีหน้าเคร่งเครียด สงสัยจะตื่นเต้น  ขณะที่ทุกคนกำลังตรียมตัวเตรียมใจ เสียงMCก็เริ่มกล่าวเปิดงาน  เพื่อให้คนดูเพลิดเพลินระหว่างที่แต่ล่ะวงเตรียมตัวอยู่หลังเวที

“นี่ๆพวกนายต้องใจเย็นๆนะตั้งสมาธิไว้ อย่าตื่นเต้นล่ะ .....” ฉันพูดปลอบขวัญ จะว่าไปทุกคนก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรหรอก ฉันว่าฉันต่างหากที่ตื่นเต้น จนมือไม้สั่นไปหมดแล้ว

“พวกฉันไม่ตื่นเต้นหรอก  ก็เธอเล่นตื่นเต้นแทนแล้วนิ” นายลูกข่างแขวะ  อะไรกันย่ะชิแค่ฉันตื่นเต้นผิดด้วยหรือไง

“น้องน้ำข้าว^^ พี่ขอกำลังใจหน่อยสิ”  แล้วจู่ๆเจ้าชายของฉันก็มาขอกำลังใจ อ๊ากกพี่บาสมาขอกำลังใจฉัน  >//<

“ เหอะๆ น้ำข้าวไม่รู้จะให้อะไรดี เอาเป็นว่าสู้ๆนะค่ะ^//^” 

“^^ขอบใจนะ”  พี่บาสพูด ก่อนที่จะเดินไปคุยกับนายบิว ที่เงียบเป็นเป่าสาก

            เมื่อพิธีกรกล่าวเรียกวงต่อไปทุกอย่างก็เงียบลง.......

“อพิญญา - -^!! เธอจะหลับทุกคาบที่ฉันสอนหรือไงฮะ!!”  เจ๊เบียบโวยวายเสียงดัง ทำไมนะทีคนอื่นหลับเจ๊ไม่เห็นจะโวยวายขนาดนี้  จะไม่ให้ฮันหลับได้ไงก็เมื่อคืนกลับบ้านเที่ยงคืน TOT ตาฉันยังบวมอยู่เลย

            และแล้วชีวิตฉันก็จบอยู่ที่ห้องน้ำที่ที่ฉันมาบ่อยที่สุด และมันก็เปรียบเสมือนที่ที่ฉันมาระบายความทุกข์ และขณะที่ฉันกำลังขัดๆถูๆโถส้วมในห้องน้ำหญิงอยู่นั้นก็มียัยผีจูออนเดินเข้ามาพูคุยเรื่องโน่นเรื่องนี้  ไอตัวฉันเองก็ไม่ได้อยากรู้เรื่องชาวบ้านเขาหรอกนะ เฮ้อ~ปิดหูปิดตาดีกว่า

“นี่นมเมื่อคืนได้ดูช่อง 10 ปะ” ยัยจูออนหน้าขาวพูด

“ดูสิย่ะ>O<พี่บาสเขาเท่มากๆเลย” อีกเสียงที่ถูกเรียกว่านมตอบกลับ

            อะนะพี่บาสเขาหล่ออยู่แล้วแหละโฮะๆๆ แต่ว่าพวกนั้นได้ออกทีวีช่อง10ด้วยเหรอ O_O>>TOT แงๆฉันก็อดอะดิ อยู่แต่หลังเวที โหยอิจฉาพวกหน้าเวที (นี่ขนาดไม่ยุ่งเรื่องชาวบ้านนะเนี่ย)

“แต่ว่านะมือเบสก็น่ารักดีเนอะ>_<” ยัยจูออนพูด

“ฉันชอบมือกีต้านะเธอ” ยัยนมพูด

“ฉันชอบหมดทั้งวงเลยอ่า กรี๊ดๆๆ>O<”

“แกทาแป้งเสร็จยังล่ะ รีบๆไปกันเถอะเหม็นส้วม” 

            แล้วยัย2คนนั้นก็เดินออกไป หน๊อยส้วมฉันขัดอยู่ทุกวันมาบอกว่าเหม็น สะอาดกว่าที่บ้านพวกเธออีกนะเฟ้ย แต่ว่าไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกนั้นจะมาถึงขนาดนี้ หุหุ ถ้าชนะล่ะก็ฉันจะดังกระจาย คราวนี้ฉันก็จะรวยฮ่าๆๆ(ฝันไปไกลมาก)