ตกหลุมปิ๊งกิ๊งรักนายกระล่อน

ลำดับตอนที่ #12 : ปาฏิหาริย์ยังมี

                อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันที่พวก Octave ได้ไปออดิชั้นกันแล้ว   หวังว่าทุกอย่างมันจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนะ   ฉันนั่งสะลึมสะลือไปเรื่อยๆอยู่ในห้องเรียน โดยไม่รู้ตัวเลยว่า มีสายตาคู่หนึ่งมองมาอย่างกับจะฉีกเนื้อกินเป็นชิ้นๆ ซึ่งนั้นก็คือเจ๊เบียบ  ฉันมองไปข้างนอกหน้าต่างตาจะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่ ภัยกำลังเคลื่อนย้ายมาหาฉัน ภัยที่กำลังจะเกิดขึ้น

“เฮ้อ~”  เสียงถอนหายใจของตาลดังขึ้นมันคือสัญญาณบ่งบอกว่าภัยมาถึงแล้ว

“กรรมแล้วไง” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆT^T พอหันมาก็เห็นอาจารย์ยืนหน้ามุ่ย มือเท้าเอวอยู่ อ๊ากกก ตั้งแต่ต้นยันกลางเรื่องฉันโดนอยู่คนเดียว

                หลังเลิกเรียน

                แล้วมันก็ทำให้ฉันย้ายก้นมาล้างห้องน้ำจนได้  ดวงฉันมันสมพงศ์กับห้องน้ำจริงๆเลยไม่ห้องน้ำก็ถอนหญ้า ขณะที่ฉันกำลังก้มหน้าก้มตาล้างห้องน้ำห้องสุดท้ายอยู่นั้น โทรศัพท์ก็สั่น ครืดๆ ใครฟะเนี่ย ฉันหยิบขึ้นมาดูเห็นชื่อผู้ส่งข้อความก็อยากจะโยนทิ้งแล้ว ยัยส้วมนั้นเอง ในข้อความเขียนไว้ว่า ‘ สมน้ำหน้า ยัยน้ำเน่าล้างส้วมให้สนุกล่ะ -_-^^ใครคือน้ำเน่าเนี่ย  สงสัยยัยส้วมเน่าส่งผิดคน(ไม่ค่อยคิดอะไรเลยสมอง) ฉันรู้อยู่หรอกน้า  แต่ยังอุตส่าห์ส่งข้อความมาให้กำลังใจ แหมซาบซึ้ง(หนักกว่าเดิมอีก)

                เมื่อธุระเพื่อส่วนรวมเสร็จแล้ว ฉันก็รีบมาโรงเรียนชายล้วนแล้วตรงไปที่ห้องซ้อมทันที  พวกนี้ก็รอฉันอยู่เหมือนกันดูแต่ล่ะคนมุ่งมั่นมากเลย

“นี่ๆซ้อมเลยๆ^O^” ฉันพูดด้วยสีหน้าสดใส

“คร้าบ” ทุกคนตอบรับ

                เมื่อเสียงดนตรีขึ้นตามด้วยพี่บาสคนหล่อ เพลงก็ดำเนินไปได้ด้วยดีไม่มีอะไรขัดข้อง แต่ฉันรู้สึกว่ามันขาดอะไรไปสักอย่าง  อะไรบางอย่างที่ว่านั้นก็คือความรู้สึกที่ออกมาทางสีหน้า เอ่อ..ตอนนี้สีหน้าแต่ล่ะคนยังกับจะไปรบที่ไหนอย่างนั้นแหละ  พวกนี้คงรู้สึกเกรงเกินไปความมุ่งมั่นมันเกินไปหน่อย ขาดความสนุกกับรอยยิ้ม  

-O-

“หยุดๆหยุดก่อน!” ฉันตะโกนขึ้นเสียงดนตรีเงียบสงบพร้อมๆกัน เจ็บคอแฮะเมื่อครั้งที่แล้วยังไม่หายดีเลย

“อะไรอีกล่ะยัยบ็อง” นายลูกข่างถาม นี่นายจะพูดกับฉันดีๆสักวันจะตายไหมฮะ

“ก็มันยังขาดอะไรบางอย่าง ซึ่งนั้นก็คือความสนุกสนาน รอยยิ้มด้วย เล่นเพราะความสุขดิคนฟังจะได้รู้สึกดีไม่ใช่เล่นเพราะจะไปแข่งอย่างเดียว ไหนยิ้มดิ ^^” ฉันพูดแล้วยิ้มแบบมีความสุขให้ดู โอ๊ยนับวันฉันจะเหมือนคนบ้าเข้าทุกวัน

“^^” ทุกคนยิ้มแป้นให้ฉันดู โฮะๆพี่บาสน่ารักมากเลย ถ่ายรูปเก็บไว้ๆ -.,-

“อย่าลืมนะพวกเรา เพราะความสุขไม่ใช่เพราะแข่งสู้ๆ” ฉันชูสองนิ้วท่าเด็ดของฉันให้พวกนั้นดู เหอะๆขำอะไรกันฟะ นี่ท่าเด็ดเลยนะเฟ้ย

“ยัยบ้าเธอบ้ามากเลย>_<” นายลูกข่างพูดแล้วเดินไปประจำตำแหน่ง ไอบ้านายอะแหละบ้า ชิ!แม่สาวญี่ปุ่นไม่มาดูนายซ้อมหรือไงย่ะ กลับไปชมแม่สาวญี่ปุ่นนายเลยไป๊ อะโด่!

                แล้วทุกคนก็เริ่มซ้อมกัน คราวนี้มาแนวใหม่ซ้อมไปด้วยยิ้มไปด้วย ผิดจากเมื่อกี้ลิบลับ  ฉันเห็นนายเตี้ยกับนายต้นหยอกกันด้วยแหละ หุหุ แต่ว่ามันเป็นเกย์หรือเปล่าเนี่ย อ๊ายย>_<เราคิดอะไรอยู่เนี่ย เสียงเพลงดังก้องไปทั่วห้องซ้อม พวกนายทำได้แน่สู้ๆ

                และแล้วเวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง ฉันตื่นเต้นมากเลยล่ะวันที่พวกเราจะได้รู้ว่าผ่านหรือเปล่า มีวงดนตรีที่มาออดิชั่นวันนี้ทั้ง30เขาคัดเลือกเหลือแค่ 10 ถ้าเข้ารอบก็จะไปรวมกับพวกวงอื่นๆที่ไปรอชิงกันอยู่แล้ว วู้ๆตื่นเต้นจังเลยและพวก Octaveก็ไม่ได้ตื่นเต้นไปน้อยกว่าฉันเลย ฉันเลยเดินไปบอกพวกนั้นให้ยิ้มเพื่อเรียกขวัญกำลังใจกลับมา แต่แป่ว - -“ แต่ล่ะคนยิ้มเหมือนท้องเสีย ตายแล้วไงเป็นอะไรกันอ่า

“เห้ยเป็นอะไรกันอ่า หน้าตาอย่างกับคนท้องเสีย”  ฉันถามเพราะดูจากหน้าตาแล้ว โคตรเลยอะ

“ไม่ไหวแล้วว่ะ...” นายมิคพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาสุดๆ

“ทำไมแต่ล่ะคนเหมือนไม่มีแรงขนาดนั้นอ่า” ฉันถาม T^Tลางอีกแล้ว

“ท้องเสียอะดิ TOT”นายนิคพูดขึ้น 

แล้วนายบิวคนที่ดูขี้เก๊กที่สุดก็วิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที อ้าวอะไรกันเนี่ยเมื่อวานยังดีๆอยู่เลยน้า แล้วดันมาเป็นพร้อมกันอีก พี่บาสก็เป็น ไปทำอะไรกันมาTTOTT

“พวกนายไปทำอะไรกันมา!” ฉันถามเพราะทำอะไรไม่ถูกจริงๆ

“เมื่อวาน....” พูดไม่ทันจบนายลูกข่างก็วิ่งตามนายบิวไป เจริญแล้วไง

“อ๊ากกกTOT จะถึงตาพวกนายแล้วนะ” ฉันพูดพร้อมกับน้ำเสียงหวั่นๆ อะไรมันจะโชคดีขนาดนี้เนี่ย แล้วความคิดฉันก็ปิ๊งไอเดียอีกแล้วค่ะท่าน ไม่รู้จะได้ผลหรือเปล่านะ แต่พวกนายรอฉันก่อนนะTOTอย่าเพิ่งตาย

10 นาทีต่อมาฉันมาพร้อมกับน้ำเกลือแร่แล้วก็น้ำสูตรตามทีวี เป็นน้ำที่ดูมาจากในหนัง เวลาปวดท้องก็ให้เอาน้ำอุ่นๆผสมกับน้ำมะนาวตามด้วยน้ำผึ้งกับอะไรนิดอะไรหน่อยมั่วๆกันไป แต่ฉันลองกินดูแล้วนะไม่ทำให้หนักกว่าเดิมหรอกน้า  ฉันยื่นให้กินคนล่ะแก้วดีนะที่นี่มีห้องครัว T^T พอกินเสร็จก็ให้กินเกลือแร่ตามไปเลย ตอนนี้สีหน้าของแต่คนค่อยยังชั่วขึ้นมาหน่อย ปาฏิหาริย์มากๆเลยอ่า>O<ยาที่มั่วๆ(โปรดอย่าลอกเลียนแบบนะค่ะ)ของฉันทำให้พวกนี้ดูดีขึ้น เหลืออีก2วงก็ถึงตาพวกเราแล้ว  ฉันเลยต้องเรียกขวัญกำลังใจกันหน่อย เพราะดูแล้วพวกนี้เกรงๆยังไงไม่รู้

“นี่ดูนี่นะ “ ฉันลุกขึ้นยืนแล้วก็...

“กล้วยๆๆ แอปเปิ้ล มะละกอ กล้วย ส้ม”  ฉันร้องเพลงพร้อมกับเต้นไปมา TOTพวกนายหัวเราะก็ดีแล้วล่ะแต่ฉันอยากเอาปีบคุมหัวชิบเลย

“ฮ่าๆยัยเซ่อ ทำฮ่าๆบ้าอะไรอะก๊ากๆ” นายลูกข่างพูด

“ฮ่าๆใช่ๆ”นายมิคก็เสริม

“เลิกหัวเราะได้แล้ว”  ฉันพูดขึ้น ถือเป็นคำสั่งเด็ดขาด ดูพี่บาสยังขำอยู่เลยอ่า

“ต่อไปวง Octaveค่ะ” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น

“สู้ๆนะ ฉันจะไปรอดูพวกนายตรงเวที”  ฉันพูดพร้อมกับเดินไปดูตรงหน้าเวที สักพักวงOctaveก็โผล่ออกมาจากหลังม่าน ฉันเลยส่งสัญญาณว่าให้ยิ้มหน่อย พร้อมกับชูสองนิ้วท่าเด็ด  พวกนายทำได้อยู่แล้วล่ะเชื่อฉันดิ

                แสงไฟค่อยๆหรี่ลงให้มองเห็นเฉพาะบนเวทีเท่านั้น พี่บาสร้องได้ดีมากเลยคนอื่นๆก็เล่นได้สุดยอดมากเลย เพลงนี้เป็นเพลงที่ฉันเพิ่งเคยฟังครั้งแรก แต่ฉันว่ามันเพราะมากเลย และทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี ถึงตอนแรกๆจะเหนื่อยกันหน่อย

“พวกนายทำได้ดีมากเลย” ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้

“คงต้องขอบใจน้องน้ำข้าวเรื่องยานั้นแหละครับ” พี่บาสพูดขึ้น

“เหอะๆมันคงเป็นปาฏิหาริย์มั่งค่ะ ฮ่าๆ” ฉันพูดขืนรู้ว่าฉันมั่วๆพวกนายอ้วกกันเป็นแถวแน่

                แล้วนายต้นก็เล่าให้ฟังว่าที่ท้องเสียเพราะเมื่อวานไปกินเลี้ยงกันที่บ้านนายนิค แต่ผลปรากฏว่ากินเยอะไปหน่อยมันเลยปวดท้อง พอปวดท้องแล้วท้องก็เลยเสีย เหอะๆ กินไม่ชวนก็งี้แหละสมน้ำหน้า  นายลูกข่างก็บ่นอยู่ได้ หาว่าน้ำฉันมันจะทำให้ท้องเสียหนักกว่าเดิมรึเปล่า รู้งี้จับกรอกปากให้หมดเหยือกเลยจะได้เสียสมใจอยาก แล้วนายก็ไปให้สาวน่าญี่ปุ่นของนายคอยดูแลไป๊ๆๆ>O<

                สองวันต่อมาก็มีจดหมายมาส่ง ฉันเลยวิ่งดุ๊กๆไปเปิดดูตูจดหมายก่อนจะหยิบมันออกมาด้วยความสงสัย  ว่าซองอะไรแต่พออ่านหน้าซองเพิ่งเข้าใจว่าเป็น การประกาศผลออดิชั่นเมื่อสองวันที่แล้ว ฉันค่อยๆเปิดดูแล้วผลก็ออกมาว่า  เข้ารอบวงที่ 8 อ๊ากกกก>O<เราทำได้ พวกเราทำได้แล้ว เย็นนี้ฉันต้องไปบอกพวกนั้นแล้วล่ะ

“พี่นัทๆ Octave เข้ารอบแล้ว”ฉันวิ่งมาบอกพี่นัทที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว

“ดีใจแต่เช้าเลยนะ = = ไงล่ะตอนแรกก็บอกว่าไม่อยากเป็นหรอกผู้จัดการหน่ะ พอตอนนี้ล่ะก็เชอะ!” พี่นัทพูดพร้อมกับทำหน้าเบ้ 

“กินข้าวดีกว่า ^^” ฉันเปลี่ยนเรื่องพูด เหลืออีกไม่กี่เดือนแล้วสินะ ช่างเหอะอย่าเพิ่งไปคิดอะไรเลยดีกว่า

“แหมเริ่มสนุกขึ้นมาแล้วอะดิ เพื่อนพี่มันฮาใช่มะ?”  พี่นัทถาม ฮาบ้าไรล่ะหน้าปวดหัวชิบเลย

“ = =หนูไปก่อนนะ “  ฉันรีบๆกินแล้วชิ้งเลย  ขืนอยู่ต่อไปชีวิตซับซ้อนแน่

                เช้านี้อากาศแจ่มใส ลันล้าๆ แต๊นๆ ฮ่าๆ มีความสุข แต่ความสุขก็ทำให้เราเผลอทำอะไรบ้าๆออกไป T^Tฉันดีใจเกินไปหน่อย ทำให้กดลงรถผิด มันยังไปไม่ถึงโรงเรียนเลยอ่า  แต่ฉันก็เสร่อกดลงซะงั้น เลยต้องเดินไปโรงเรียนเลย ฮือๆ และขณะที่ฉันกำลังเดินไปโรงเรียนนั้นเอง ฉันก็เหลือบไปเห็นนายลูกข่างยืนรอรถอยู่กับเด็กโรงเรียนฉัน แหมมองจากด้านหลังท่าจะสวยนะเนี่ย  แต่แหมมองไม่ชัดแฮะดูคุ้นๆตา ฉันเลยลองเขยิบเข้าไปใกล้ๆพร้อมกับแอบอยู่ตรงเสาไฟฟ้า  พอเด็กคนนั้นหันหน้ามาก็เผยให้เห็นความน่ารักให้ฉันเห็น นั้นมันแม่สาวหน้าญี่ปุ่นนี่O_O

“แล้วปุ่นว่างเปล่า ไว้เข้ารอบแล้วจะได้ไปกินเลี้ยงกัน”  นายลูกข่างพูด

“ไม่ว่างเลยล่ะข่างไปเหอะ ^^”  ปุ่นพูด

                ที่แท้ก็ชื่อปุ่นแหมช่างเข้ากับหน้าตาจริงๆเลย แต่ฉันรู้สึกแปลกๆแฮะ แหนะๆนายลูกข่างกับปุ่นยืนใกล้กันเกินไปและ - -+มันเกินงามนะนั้นหน่ะ (แกไปยุ่งอะไรกับเขา) แล้วฉันมาทำบ้าไรฟะเนี่ยT^T ซีดๆๆ พอรถมาปุ๊บนายลูกข่างก็ส่งปุ่นขึ้นรถไป โหยแค่นี้ก็ต้องนั่งรถทีฉันยังต้องเดินเลย  ชิ!สงสัยกลัวแฟนเหนื่อยล่ะสิท่า เศร้าวุ้ย แล้วฉันก็มองตามหลังนายลูกข่างจนเห็นว่าไปไกลพอสมควรฉันก็โผล่หน้าออกมา และเดินไปโรงเรียนต่อไป

ใจหายไปเลย หายไปในอากาศปล่อยไปกับสายลมไปสู่ความเหงา~

                ทั้งวันฉันนั่งเรียนปกติแต่ว่าสมองฉันมันไม่ปกติ ฉันคิดเลขไม่ออก (นั้นมันเรื่องปกติไม่ใช่รึไง) พอตกเย็นฉันก็เอาข่าวดีไปบอกพวกนั้น ฮ่าๆพอรู้ว่าเข้ารอบนะดีใจกันใหญ่เลย

“ขอบคุณทุกคนมากเลย >_<งั้นวันนี้ฉันจะพาไปกินไอติม” ฉันบอก

“จริงอะ!!” ทั้ง6คนพูดพร้อมกับ มันน่าตกใจตรงไหนฟะ

“ก็พาไปเลี้ยงไงแล้วพวกนายจ่าย เคมะๆ” ฉันพูด ฮ่าๆ

“ไม่โอเค!!” แล้วทั้งหกเสียงก็ลงมติเรียบร้อย

“ใจร้ายTOT”  พวกเราอยู่ท่ามกลางเสียงหัวเราะและดีใจ