ตกหลุมปิ๊งกิ๊งรักนายกระล่อน

ลำดับตอนที่ #11 : เตรียมตัวกับการออดิชั่น

10

                หลังจากวันนั้น ฉันก็โดนว่าเพราะดันไปทำแผนเซอร์ไพรส์แตก  ช่วงนี้ฉันไม่ว่างไปดูพวก Octaveซ้อมกันเลย  มัวแต่อ่านหนังสือเตรียมสอบกลางภาค  ปวดหัวจิ๊บๆเลยตั้งแต่วันนั้นฉันก็ไม่กล้ามองหน้านายลูกข่างเลย  แต่นายนั้นยังไม่ยอมเลิกกวนประสาทฉัน  ฉันชอบนายนั้นเข้าจริงแล้วแน่เลย เพราะไอเพื่อนบ้าคนเดียวเลย สรุปก็คือฉันยังไม่ได้ให้ของขวัญเลย เศร้าเลยฉัน TOT

                ฉันนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุดที่มีแอร์เย็นฉ่ำ อย่าสบายใจแล้วกำลังจะเคลิ้มๆ(ตกลงเข้ามาทำอะไรกันแน่) แต่จู่ๆตาลก็โผล่มานั่งข้างๆ พร้อมกับคุยโทรศัพท์ เฮ่ๆ เจ๊คุยกับใครหว่าบิดไปมาอยู่ได้ปวดฉี่รึไง ฉันมองอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจถามได้

“เฮ้ยนี่ เป็นอะไรคุยกับใครอยู่เหรอ” ฉันถามแต่เหมือนตาลจะหูตึง

“...........” เงียบฉี่เลย

“ตาล!คุย!กับ!ใคร!” ฉันถามอีกครั้งอย่างเน้นย้ำชัดเจน

“ฮะ ค่ะได้คู่ ^.^”  ตาลหันมามองหน้าฉันเป็นเชิงบอกว่าไม่ว่าง  ก่อนจะลุกหนีไป ทิ้งฉันไว้กับความงง  คนสวยงงคะ ทำตัวมีความลับฉันคิดก่อนจะตั้งสติมากกว่าสมาธิเพราะไม่งั้นหลับแน่นอน แล้วหันมาเพ่งเล็งอ่านอังกฤษต่อ เลขยากโคตรเลยให้ตายดิ จะรอดไหมเนี่ย

.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.

                และแล้วการสอบอรหันต์ก็จบลงด้วยน้ำตา   น้ำตาของฉันคนเดียว!! หลังจากสอบเสร็จหน้าฉันก็บูดยิ่งกว่าแกงจืดทิ้งไว้3วันซะอีก แล้วฉันก็โง่มานั่งให้นายลูกข่างหัวเราะ ก้เพราะไอพี่บ้ามาป่าวประกาศว่าฉันตกเลขอะดิ คราวนี้รู้กันหมดเลย หมดกันพอดีชื่อเสียงเรียงนามที่อุตส่าห์สร้างขึ้นมา พี่บ้าๆๆๆๆ นายลูกข่างก็หัวเราะอยู่นั้นแหละบอกว่าเลข มันง่ายจะตาย โหยไอเก่ง >O<ถ้าไม่ติดว่าสูงน้อยกว่านายนะ (เตี้ยก็บอกมาเหอะ) ฉํนจะต่อยนายให้ตายไปข้างเลย หงุดหงิดๆๆ

“ฮ่าๆยัยซื่อบื้อ ก๊ากๆ”  ดูทำเข้ามันน่าฆ่า

“เลิกขำสักทีดิ ตลกอะไรหนักหนา”

“เปล๊า อุ๊บ...อะฮ่าๆๆๆ” ดูดิบอกว่าเปล่าแล้วขำใหญ่เลย มีความสุขบนความสวย เอ่ย!ความทุกข์ของคนอื่น

“อยากตายรึไง”ฉันถาม

“กล้ารึไง ฮะ” ว่าแล้วนายลูกข่างก็เอามือมาตีหน้าผากฉันก่อนจะยิ้มบ้าบอแล้วขำต่อ  ฉันกำลังแหกปากว่านายลูกข่าง เสียงพี่บาสสุดหล่อก็ดังแทรกขึ้นมาสงบศึก

“น้องน้ำข้าวครับ พี่มีอะรให้ดูหน่อยนะ”  พี่บาสพูดแล้วยิ้ม ท่าทางเป็นงานเป็นการ

“คร้า โอะโอ O_o”   สิ่งที่ฉันเห็นคือ โปสเตอร์แผ่นใหญ่แผ่นหนึ่งที่เขียนว่า

                ถึงเวลาแล้วกับการก้าวไปสู่ดวงดาวการประกวดวงดนตรีหน้าใหม่ ครั้งที่22  เพื่อค้นหาวงดนตรีปี 2007 ห้ามพลาด ไม่แน่อาจเป็นวงคุณ!!

                รางวัลที่1. เงินรางวัล 100,000บาท พร้อมกับบัตรเที่ยวดิสนีแลนด์ 2 วัน3คืนฟรีทันทีและก้าวเข้าสู่ A music

                รางวัลที่2.เงินรางวัล 50,000บาท

                รางวัลที่3.เงินรางวัล 10,000บาท

คุณสมบัติ

                1.จำนวน 6 – 8 คนต่อวง

                2.บลาๆๆๆ(ขี้เกียจอ่าน)

สนใจติดต่อที่เบอร์ 084-xxxxxxx  สนับสนุนโดย บริษัท A music , โรงเรียนสอนดนตรี Yamai

                โห O_Oสุดยอดเลย แล้วนายลูกข่างก็เอาไปดู ไอนิสัยเสียเอาไปจากมือแบบไร้มารยาทมาก - -++

เฮงซวยจริงๆเลย นายไม่ต้องมายุ่งกับฉันสักเรื่องจะได้ไหมฮะ  ชิ! ไว้ฉันจะมาด่าต่อ

“นี่พี่คิดว่าน่าสนใจดีนะครับน้องน้ำข้าวว่าไงมั่ง”  เฮอะ จริงด้วยสิฉันจะไปสนใจนายทำไมในเมื่อฉันมีพี่บาสอยู่ทั้งคน ฮ่าๆ

“ก็ดีค่ะ น้ำข้าวว่ามันเลิศมากๆเลย เป็นงานใหญ่ที่น่าสนใจ” ฉันพูดเป็นงานเป็นการ

“งั้นพี่ว่าเรื่องนี้ทุกคนลงความเห็นว่าดีหมดเลยล่ะกันนะ” พี่บาสพูด

“ค่ะเดี๋ยวน้ำข้าวจะติดต่อ แล้วจัดการเรื่องการสมัครให้นะค่ะ พรุ่งนี้น้ำข้าวหยุดด้วย”  ฉันพูดพร้อมกับกระชากโปสเตอร์กลับคืนมา

                 วันนี้ฉันตื่นแต่เช้าเพราะนอนไม่หลับ มัวแต่ตื่นเต้นกับการสมัคร ฉันจะได้เป็นผู้จัดการวงของจริงก็วันนี้แหละ นับจากนาทีนี้หน้าที่ของฉันสำคัญมาก>O< ฉันเตรียมตัวเรียบร้อยก็ออกไปยืนรอรถทันทีข้าวชงข้าวเช้าก็ไม่ได้กิน  เมื่อขึ้นรถเรียบร้อยแล้วฉันก็จัดการเปิดดูข้อมูลว่าเขาสมัครกันที่ไหน  โหโอเชี่ยน ไกลชิบเลย แต่ที่นั้นก๋วยเตี๋ยวอร่อย ไม่เป็นไรๆ  ฮ่าๆ

                และแล้วก็มาถึงโอเชี่ยน ฉันรีบตรงดิ่งไปตามที่แผนที่บอก  ทำไมมันคุ้นๆนะแล้วพอเลี้ยวมาทางหัวมุมก็พบว่าสถานที่ที่มาสมัครคือ Yamai โรงเรียนสอนดนตรีชื่อดัง แหมฉันก็เคยมาดูที่เรียนคีบอร์ดเหมือนกันนะ T^Tแต่ตรารางมันไม่ว่าง อดเลย  ในที่สุดฉันก็ลงชื่อเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้วันเสาร์ค่อยพาพวกนั้นมารายงานตัว เย้ๆวงOctave จะได้ขึ้นเวทีแสดงความสามารถให้คนทั้งประเทศได้รู้จัก เออก่อนหน้านั้นต้องออดิชั่นให้ผ่านก่อนนะ  สู้ๆOctaveสู้ๆ V 

                เมื่อกินข้าวเที่ยงเสร็จเรียบร้อยฉันก็รีบโทรไปบอกพี่บาสทันที (เพิ่งได้เบอร์มาอิอิ)  พอรายงานอะไรเสร็จผู้จัดการอย่างฉันก็รีบเร่งจัดการทุกอย่าง  จัดซ้อมแล้วปัญหามันก็อยู่ที่ว่าเลือกเพลงกันไม่ถูกว่าจะเอาเพลงอะไร ไอพวกนี้ - -^ ทะเลาะกันเพราะเลือกเพลงไม่ถูก ฉันล่ะอยากจะบ้าตาย  ซึ่งตอนนี้ฉันกำลังนั่งมองพวกนี้อยู่

“ฉันว่าเพลงนี้มันทำนองดีกว่าเพลงที่แกเลือกนะเว้ย” นายเตี้ยพูด

“แต่ที่แกเลือกมันกลองเด่นไม่ใช่เหรอ “นายต้นพูด

“ก็แล้วที่แกเลือกมันกีตาร์เด่นไม่ใช่เหรอ”  นายเตี้ยเถียง

“เออ แต่ฉันเป็นคนร้องนะ”  พี่บาสเสริม ได้โปรดเหอะอย่าเสริมอีกเลยนะ T^T

“เพลงที่ฉันเลือกมันก็ดีแล้วนะเว้ยพวกแกจะทะเลาะกันทำไม” ไอลูกข่างบ้า จะแทรกขึ้นมาทำเพื่ออะไร

“ไม่ๆพวกแกไม่เคยให้ฉันเลือกเลยนะ ตาฉันเลือกบ้างดิว่ะ” นายบิวผู้ที่เห็นเงียบๆอย่างนี้ก็พูดขึ้นมาไม่ดูเวลาเลย

“เฮ้ยอยากมีเรื่องเหรอ!!”  หลายเสียงต่างโวยวาย  เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ยถึงได้เป็นแบบนี้ พี่บาสก็หมดหล่อเลยเวลาทะเลาะกับพวกนี้อ่า  เห็นทีน้ำข้าวคนนี้ต้องจัดการซะหน่อยแล้ว  ฉันสูดลมหหายใจลึกๆก่อนจะยืนขึ้นแล้วก็.......

“หยุดเดี๋ยวนี้นะพวกบ้า!!!!!!!!!”  อ๊อกๆแอะๆโอ๊ยเจ็บคอ ไว้เสร็จงานนี้เมื่อไรนะพวกนี้ตายย>O< พอฉันตะโกนเสร็จพวกนี้ก็หันมามองฉันเป็นตาเดียว มองอย่าอึ้งๆ ก่อนที่ทั้งหมดจะพากันแยกย้าย ไปที่ใครที่มัน

“พวกนายจะทะเลาะกันทำไม  ไอเรื่องทุเรศๆแบบนี้ยังต้องมาทะเลาะกันให้เสียเพื่อน  ถ้าเป็นแบบนี้เลิกโครงการนี้ไปเหอะ”  ฉันพูด โฮะๆ นี้เป็นแผนการกดดันสุดๆพวกนี้ต้องบอกว่า ‘คร้าบพวกเราจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว’ แน่เลย  แต่แล้วสิ่งที่ฉันคิดไว้มาตลอดมันผิด

“เออ!!เลิกมันไปเลยยุบวงไปเลยมะ”   เสียงของทุกคนประกาศเป็นสมานฉันท์  อ้าวเวรแล้วไงล่ะน้ำข้าว เปลี่ยนแผนด่วนๆ

“หยุดเลย! พวกนายจะโดนฉันเตะจนยุบนะสิ - -++” ฉันพูดขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าจริงจัง ก็ไอแบบนี้นะสิพวกผู้หญิงถึงมองฉันเป็นทอมอะ

“...................”

เมื่อไม่มีเสียงพูดใดๆฉันเลยพูดต่อ ฉันจะต้องแก้ปมบ้าๆนี้สักหน่อยแล้ว

“พวกนายฟังฉันนะ นายบอกว่าจะยุบวงงั้นเหรอ ทั้งๆที่พวกนายเป็นคนตั้งวงขึ้นมาเองกับมือนะ ช่วยกันพยุงวงจนมาถึงทุกวันนี้อะ  พูดอะไรหัดคิดมั่งสิ!”  ฉันพูด รู้สึกเจ็บคอแฮะ

“ก็พวกเราตั้งขึ้นมาเองไง จะยุบเองก็ไม่เห็นแปลก “ นายมิคพูด

“หุบปากไปเลย ก่อนที่นายจะโดนฉันเตะไปนู่น” ฉันพูดพร้อมกับมาพูดต่อถึงเรื่องที่ค้างเอาไว้

“ไอก่อนที่พวกนายจะตั้งวงขึ้นมาเนี่ย พวกนายจำครั้งแรกได้มะ ว่ามันรู้สึกยังไงเพลงแรกที่พวกนายเล่นกัน รวมพลังกันจนออกมาเป็นเพลงเนี่ยจำได้มะ  เสียงหัวเราะ ความสนุกที่เคยเล่นกันมาเนี่ยนึกถึงมันบ้างไหม ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันเป็นยังไงกันบ้าง เพราะฉันเพิ่งจะเข้ามาทำเรื่องบ้าๆเนี่ย ใช่ตอนแรกฉันคิดว่ามันบ้ามากเลยไร้สาระด้วย  แต่พอได้มารู้จักกับพวกนาย วงOctave มันทำให้ฉันรู้สึกว่ามันดีมากเลยล่ะ  สนุกมากเลยเวลาที่มองคนหลายคนร่วมกันผสมผสานเสียงเพลงอะ

พวกนายมีพรสวรรค์มาก ดูอย่างนายนิคเห็นเตี้ยๆอย่างนั้นแต่เล่นกลองเก่งมากเลย  แล้วนายมิคกับนายต้น เสียงเล่นกีต้าร์เนี่ยมันส์สุดๆไปเลยล่ะเวลาเล่นอะ ถ้าฉันเล่นเป็นมันก็คงจะดี มือเบสนายลูกข่างโหยเสียงเบสนายได้ยินครั้งแรกตอนนั้นมันกระหึ่มมากเลย  นายบิวนายเล่นเครื่องดนตรีที่ฉันอยากเล่นมากที่สุดเลยรู้มะแต่ฉันไม่สามารถเล่นได้เพราะไม่มีตังจะเรียน แต่นายเล่นมันได้ เล่นได้ดีทีเดียว ถึงแม้ส่วนมากนายจะไม่ค่อยได้เล่นก็เหอะนะ แต่ตอนที่นายร้องเสริมคู่กับพี่บาสนะสุดยอดเลย ส่วนพี่บาส เสียงของพี่นะใช่ได้เลย เหมาะกับตำแหน่งนี้มากที่สุดเลย ......  พอพวกนายมาเล่นรวมกันจนกระทั่งเป็นคำว่าวงเนี่ยมันดูดีมากเลยเห็นมะ แล้วดูเมื่อกี้สิเนี่ย ทะเลาะกันเรื่องแค่นี้เรื่องเด็กๆ แล้วคำว่ามิตรภาพอะถ้าพวกนายไม่มีคำนี้ ทุกวันนี้ก็ไม่มีวงนี้ผุดขึ้นมาหรอก พวกนายจะทำให้มันเสียไปเพราะเรื่องบ้าบอแค่นี้อะนะ ดังนั้นอย่าให้เสียเพื่อน ถึงขั้นยุบวงเลยนะ “

ฉันพูดซะยาว โหย>O<เจ็บคอ ไม่รู้ว่าพวกนี้เข้าใจรึเปล่านะ เพราะเจ๊เบียบสอนมาว่าผู้ชายเข้าใจอะไรยาก  แต่ฉันอยากให้พวกนายเข้าใจนะเนี่ย  ทุกคนต่างเงียบกริบ แหมพวกคุณๆหยิ่งกันจริงๆเลยนะย่ะ - -+++ ฉันเลยช่วยให้พวกนี้หายหยิ่งกันสักหน่อย

“นี่ๆเลิกทำ หน้าเซ็งกะตายสักทีดิ  มาเรามารวมพลังกันดีกว่า” ฉันพูดพร้อมกับยื่นมือออกมาวางไว้ข้างหน้า

“ทำอะไรของเธอยัยบ๊อง”  นายลูกข่างถาม

“ยุ่งนะบอกให้รวมพลังกัน ไม่รู้รึไงงั่งจริงเลย”  ฉันสวนกลับทันที >O<นายมีคดีติดตัวรู้ไว้ซะ

                พวกเรารวมพลังกันเสร็จก็กระจายไปที่ใครที่มัน ในห้องซ้อมของโรงเรียนชายล้วนนี้มีแอร์ด้วย ไม่งั้นฉันคงร้อนแล้ววีนแตกแน่ พวกเราขอยืมห้องจนถึงสองทุ่ม เพราะว่าฉันอยู่ดึกมากกว่านี้ไม่ได้ การบ้านยังไม่ได้ทำเลย แหะๆ หลังจากที่ฉันพูดซะยาวไปหลายกิโล เสียหน้ากระดาษของนิยายกล้วยกวนไปซะเยอะ  แต่มันก็ดีที่ทำให้พวกผู้ชายฉลาดๆทั้งหลายรู้ถึงคำว่าเพื่อน และทีมการสามัคคี แหมๆฉันจะดีใจมากเลยถ้านายเตี้ยกับนายต้นยิ้มให้กันหน่อย  พวกเราคัดเพลงที่ทุกคนว่าดีที่สุดโดยมีฉันเป็นคนเขียนคะแนนโหวต  แล้วพวกเราก็เลือกเพลงที่จะเข้าออดิชั่นรอบแรกมาได้  มันเป็นเพลงที่ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย  ‘ สักวันฉันจะดีพอ ‘ 

“จิ๊บๆ”  เสียงนกร้องดังแจ่วๆบ่งบอกเวลาเช้ารุ่งอรุณอันสดใส    แสงแดดกระทบกับผ้าม่าน สะท้อนเข้ามาถึงเตียงนอน

“ว้ายยยยย!!!สายแล้วๆ”ฉันร้องลั่น  ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัว แล้วก็รีบกินข้าวเช้าอย่างหามิได้ที่ไหน ฉันวิ่งมารอรถพร้อมกับขนมปัง เฮ้อ~ฉันนัดพวกนั้นไว้9โมง แต่ฉันดันตื่นสายซะได้ ตื่นเต้นจังเลย

                ฉันวิ่งหอบมาถึงหน้า Yamai ซึ่งพวกเรานัดกันไว้ที่นี่ พอมาถึงแทนที่จะเห็นสีหน้าสดใส แต่ดันเป็นสีหน้าเศร้าๆ  ฉันเลยถามนายมิค

“นี่ๆเป็นอะไรกันไปหมดล่ะ” ฉันถาม

“ก็ไอบาสมันมาไม่ได้ แล้ว...” นายมิคพูดแล้วเว้นว่างคำพูดต่อไปไว้

“ทำไมล่ะ หือ?” ฉันถามเพราะตอนนี้รู้สึกถึงลางไม่ค่อยดี

“มันก็ขาดนักร้องนะสิแม่คุณ”  เสียงเย็นๆดังขึ้นจากด้านหลังฉัน นายลูกข่างนั้นเอง

“ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนิ แค่ไปรายงานตัว”

“ก็เข้าไปแล้ว เขาบอกกลับมาว่าให้ทดลองเล่นดู แล้วขาดนักร้องจะทำยังไง” จริงอย่างที่ลูกข่างว่า ให้ตายเหอะฉันนึกว่าให้มารายงานตัวแล้วกลับ  โอ๊ย!ทำไงดีล่ะทีนี้  อืมมมแล้วความคิดสุดปิ๊งของฉันก็ผุดขึ้น

“นายไงนายลูกข่าง>O<นายร้องเพลงได้นี่นา” ฉันพูดแล้วชี้ไปที่นายลูกข่าง โฮะๆ

“เห้ยจะบ้าหรือไง “ นายลูกข่างตกใจ สีหน้าดูมิได้

“ทำไมล่ะเพื่อวง นายแค่ร้องๆไปก่อนบอกว่านักร้องป่วย ผมมาร้องแทน นะๆ”  ฉันพูดแล้วอ้อนสุดๆ ฮ่าๆว่าแต่นายทำหน้าสยองทำไมฟะ  แล้วฉันก็หันไปหาพวกโดยการให้นายพวกนั้นมาช่วยกันขอให้นายลูกข่างร้องเพลงให้ได้ และผลปรากฏว่า

“เออๆก็ได้ ครั้งเดียวนะ”  ฮ่าๆไงล่ะรู้จักน้ำข้าวน้อยไปซะแล้ว

                แล้วการทดสอบก็ผ่านไปได้ด้วยดี ถึงแม้ฉันจะโดนนายลูกข่างบ่นอยู่บ้างก็เหอะ  พวกเรามาถึงห้องซ้อมของโรงเรียนชายล้วน แล้วเตรียมตัวกันอย่างขะมักเขม้น  ไม่รู้ว่าฉันแก้ปมให้พวกนายได้หมดหรือเปล่านะ แต่ความรู้สึกที่พูดออกไปนะฉันพูดเรื่องจริงเลยล่ะ  ฉันสัญญาว่าจะเป็นผู้จัดการที่ดี ต้องพาพวกนายขึ้นเวทีครั้งยิ่งใหญ่ครั้งนี้ให้ได้ สู้ๆ

“ ยัยน้องน้ำข้าว หยิบอันนั้นให้หน่อยดิสายนั้นอะ”  นายเตี้ยเรียก แต่เมื่อไรพวกนายจะเลิกเห็นฉันเป็นคนใช้สักทีเนี่ย อ๊ากกกกกก!!