คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : สุขสันต์วันเกิด ...Happy Birthday
9
“เฮ้อ~”
ในคาบเรียนช่วงบ่ายของวันหนึ่ง ฉันนั่งสะลึมสะลือ จะหลับแหล่ไม่หลับแหล่อยู่แล้ว เจ๊เบียบสอนได้ดีจริงๆเลย = =^ เย็นนี้ฉันมีนัดกับพวก Octaveทั้งหลาย ดุเหมือนว่าพวกเขามีเรื่องสำคัญอะไรสักอย่าง ก็ตอนที่มานัดฉัน พวกเขาทำท่าแปลกๆลุกลี้ลุกลนแล้วก็หายไป มันอะไรกันฟะ
ฉันหยุดอยู่ที่หน้าโรงเรียนชายล้วน ขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าไปข้างในก็มีเสียงเรียกชื่อฉัน ใครฟะเนี่ยฉันหันซ้ายขาวสลับกันก่อนที่
“ว้ายยยย” มีมือหนึ่งสะกิดๆตรงไหล่ฉัน ฉันหันขวับโดยอัตโนมัติ
“หวัดดี ^^” นายบิวผู้ที่พูดน้อยที่สุดในวง ทักทายด้วยสีหน้าสดใส
“อะเอ่อดีค่ะ” ฉันพูดอะไรไม่ออก ก็มันงงปนตกใจนี่นา
“มานี่หน่อยสิ” นายบิวขวักมือเรียกฉันมานั่งสุมหัวพร้อมกับพวกเพื่อนๆทั้งหลายแต่....เอ๊ะนายลูกข่างไปไหนหว่า
“ดีค่ะ แล้วหายไปไหนคนนึงอ่า” ฉันถาม
“อ๋อคือว่างี้ พรุ่งนี้วันเกิดไอข่างมัน พวกฉันว่าจะจัดงานเซอร์ไพรส์ เธอว่าดีไหม” นายบิวถาม ฮ่าๆพี่บาสน่ารักจังเลย
“..............” ปราศจากความคิดเห็นใดๆ
“นี่ยัยคุณน้องน้ำข้าว” นายต้นตะโกนเสียงดัง จนฉันสะดุ้งหลุดออกจากพะวง
“ฮะ!อะไรเหรอ”ฉันถาม
“ก็เธอคิดว่าดีไหม” นายบิวพูดอย่างใจเย็นอีกครั้ง
“ก็ดีนะฉันว่า แหะๆ”
ให้ตายสิตกใจหมดเลยอะT^Tนายต้นเสียดังชะมัดเลย พรุ่งนี้วันเกิดนายลูกข่างเหรอเนี่ย พี่นัทไม่เห็นพูดอะไรเลยสักนิด พวกเรานั่งสุมหัวเรื่องงานวันเกิดพรุ่งนี้ แล้วมันก็แย่สุดๆเพราะพรุ่งนี้ฉันต้องพานายลูกข่างมาที่ร้านไอติม ซึ่งนายมิคกับนายเตี้ยเป็นคนจัดการเรื่องขอยืมสถานที่เอง รักกันจริงๆเลย ว่าแต่แล้วมาโยนงานหนักให้ฉันทำไมกันอะ ฮือๆ
หลังจากจบการประชุมเรียบร้อยแล้วฉันก็รีบโทรหายัยตาลทันทีเลย เพราะอะไรนะเหรอ
-สวัสดีจ้า
“ตาลพรุ่งนี้วันเกิดนายลูกข่างหนะ”
-หือO_Oทำไมเหรอ
“ก็คือว่านะฉันเป็นผู้จัดการ....เอ่อ..ก็เลยต้องหาของขวัญให้นะสิ” ฉันพูดแก้ตัวน้ำใสๆ
-เหรอ แล้วเธอจะให้อะไรล่ะ
“เออก็นี่ไงถึงได้โทรมาชวนไปดูของขวัญด้วยกัน ฉันไม่ค่อยถนัดเรื่องนี้อะ”
-จ้าๆ แล้วนี่อยู่ไหนล่ะ
“โรงเรียนชายล้วน>O<รีบๆมานะ”
-กระตือรือร้นจังนะ งั้นรอแป๊บนะ
ตาลพูดพร้อมกับวางสายโดยไม่รอคำตอบฉันเลย สักพักตาลก็มาถึงเหอะๆหวังว่าเจ๊เขาคงไม่รู้หรอกนะว่าฉันคิดอะไรอะ ไม่ๆฉันไม่ได้ชอบนายนั้นสักหน่อย จริงๆนะ!!!
พวกเราเดินมาถึงระแวกร้านขายของหลากตา ซึ่งฉันเลือกไม่ถูกว่าจะเข้าร้านไหนดี ฉันเดินเข้าร้านนู่นออกร้านนี้ สุดท้ายก็จบลงด้วยร้านๆหนึ่ง ภายในร้านมีของมากมายหลายอย่างถูกตั้งไว้ให้น่ามองน่าซื้อ แต่ล่ะมุมถูกจัดในสไตล์ ไม่เหมือนกัน มุมนึงออกแนวหวานๆสีชมพูกุ๊กกิ๊ก อีกมุมนึงสีฟ้าสดใส แต่ที่ฉันเลือกให้ความสนใจมากที่สุดคือร้านนี้มีโปรโมชั่นห่อของฟรี ฮ่าๆฉันยิ่งชอบของฟรีอยู่ โฮะๆ และแล้วฉันก็ไปปิ๊งกับสร้อยเส้นหนึ่ง เป็นสร้อยที่ถูกแกะเป็นอักษรภาษาอังกฤษ ตัวเค อยู่บนแผ่นสีเงิน เท่มากเลยอยากได้ซะเอง>O< พอฉันได้ของเสร็จก็รีบตรงดิ่งมาหายัยตาลซึ่งตอนนี้เจ๊เขาเต็มไปด้วยของมากมาย รวยจริงๆเลยเนอะคุณเธอ
“ตาลฉันได้แล้วนะ นี่ไง!” ฉันพูดแล้วยื่นสร้อยให้ดู
“เอาสร้อยเหรอ” ตาลถาม
“ใช่ๆ”
“รู้สึกว่าลงทุนจังเลยนะคุณผู้จัดการ” ตาลมองด้วยสายตาสงสัย
=__=ฉันไม่พูดอะไรแต่เดินไปที่เค้าเตอร์เพื่อนจ่ายเงินและห่อของขวัญ ทำไมคนมันเยอะจังเลยฟะเนี่ย เมื่อรออยู่นานก็ถึงคิวฉัน
“จะห่อรึเปล่า^^” พี่เจ้าของร้านถามพร้อมกับรอยยิ้ม
“เออคือว่า.......” ฉันพูดแล้วก็หยุดชั่งใจสักพักแล้วตอบกลับ
“หือ?”
“คือไม่ห่อค่ะเดี๋ยวห่อเองดีกว่า”
“จ๊า”
และในที่สุดฉันก็เสียตังซื้อกระดาษห่อของขวัญมาห่อเอง เมื่อกลับมาถึงบ้านพี่ตัวดีก็เข้ามาถามซอกแซ้ก ว่าซื้อของมาทำไม? ให้ใคร? ผู้ชายก็งี้แหละไม่มีความจำเรื่องของเพื่อน ฉันหนีเจ้าพี่นัทตัวดีเข้าห้องได้สำเร็จ แล้วเริ้มปฏิบัติการแกะสลักชื่อซึ่งตอนแรกฉันคิดว่ามันง่ายๆแต่พอทำจริงๆแล้วมันสุดยากเลยอ่าT^Tได้แผลมาบานเบอะเลย แต่มันก็ออกมาอย่างสวยงามฮ่าๆ (แอบชมตัวเองนิด)
“ในที่สุดก็เสร็จ^O^” ฉันละเลงการห่ออันสวยงาม หุหุ แล้วจบลงด้วยโบว์สีน้ำเงิน ไม่เคยมีใครให้ฉันเลยซักนืด น้อยใจโว้ยย!!
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
วันนี้เป็นวันเกิดของนายลูกข่าง เฮ้อ~ ตอนเย็นฉันต้องไปลากหมอนั่นไปร้านไอติม งานหนักนะเนี่ยTT^TT รู้ว่าฉันไม่ถูกกันก็ยิ่งแกล้ง ใจร้ายชิบ
เมื่อมาถึงชายล้วนฉันก็เห็นนายลูกข่างยืนหน้าเอ๋อรออยู่แล้ว ฉันเลยตรงเข้าไปกะจะทักทายแบบเป็นมิตรเพราะเห็นว่าวันนี้วันดีแต่ทว่า
“ดียัยเซ่อมีอะไรกับฉันรึไง” นายลูกข่างถามกวนๆ หน๊อยเดี๋ยวอดของซะหรอก
“ไปกับฉันที่นึงสิ -_-“ ฉันพูด เออ!ก็ไม่รู้จะพูดชวนแบบไหนดีนิ
“ไปกับเธอคิดจะทำอะไรฮะ?” นายลูกข่างถามพร้อมกับสีหน้าที่มันดูหวั่นไหว หุหุใช่แน่เลยก๊ากๆ(น้ำข้าวแถวบ้านฉันเขาเรียกว่าสยองนะ : กล้วยกวน)
“อีตาบ้าใครเขาจะคิดสั้นฮะ เลิกทำท่าแบบนั้นสักทีเหอะ” ฉันตะโกน
“=_=;” ดูทำหน้า ฉันมันน่ากลัวขนาดนั้นหรือไงฟะ ฉันว่านายแกล้งแน่เลย เพราะฉันออกจะน่ารักปิ๊งๆ (ปิ๊งอะไรของเขาเนี่ย)
ในที่สุดฉันก็ลากนายลูกข่างมือเบสตัวดีออกมาได้สำเร็จ กว่าจะออกมาได้นายนี่ก็มัวแต่พล่ามว่าฉันอยู่หน้าโรงเรียนตัวเอง จนคนอื่นเขาหาว่าฉันโหด T^Tชื่อเสียงพังทลายเพราะอีตานี่คนเดียว
“ นี่นายจะหยุดบ่นแล้วเดินตามฉันมาดีๆได้ไหม” ฉันถาม
“ฮ่าๆไม่ได้” อ๊ากอีตาบ้า ตัวก็สูงให้ฉันลากอยู่ได้ เมื่อยนะเฟ้ย
“ฉันขี้เกียจลากนายแล้วนะเดินตามมาดีๆหน่อยสิ” ฉันพูด
“ก็เธอจะพาฉันไปไหนเล่า อีกอย่างถ้าเมื่อยก็เลิกดึงแขนฉันสักทีดิ”
“โธ่โว้ย!ทำไมฉันต้องมาทำอะไรบ้าๆด้วยเนี่ย”
“อ๋อ! วันนี้เกิดฉันแหนะ”
“แล้วไง?” ฉันแกล้งทำหน้าตาใสซื่อถามเขากลับ
“เธอไม่รู้เหรอ?”
“รู้ดิ แต่ยังไม่ให้ตอนนี้ไม่ต้องมาแบมือ” ฉันบอกหลังจากที่นายลูกข่างทำท่าขอของขวัญ
แต่แล้วเขาก็หยุดชะงัก กรรมหยุดแล้วทำไมไม่บอก เกือบหน้าทิ่มแล้วไหมล่ะ สักพักพอฉันตั้งหลักได้ก็กำลังจะต่อว่าสักหน่อย แต่ก็ต้องหยุดเพราะว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาน่ารักเหมือนเด็กญี่ปุ่นเดินเข้ามาทัก ฉันเลยถอยออกไปยืนอีกที่นึง โอ้ว เธอยิ้มแล้วน่ารักโคตรเลยนายลูกข่างยิ้มแป้นเชียว แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ยื่นของให้กล่องหนึ่ง นายลูกข่างยิ้มเขินๆแล้วพูดอะไรสักอย่างนี่แหละ ก่อนจะเดินนำฉันไปสองคน =O=?อะไรหว่า นายเดินไปเนี่ยรู้รึเปล่าว่าที่ไหน ฉันว่าฉันไปดีกว่ามั่ง บอกทางให้ไปเองเลยแล้วกัน
“นี่ๆ..............” ฉันเรียกด้วยเสียงที่เบาสุดๆ มันคงจะได้ยินล่ะมั่ง ยัยน้ำข้าวแกเป็นไรไปเนี่ย
ตอนนี้ฉันรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ เหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอ T_T เหมือนส่วนเกินเลยแฮะ เขาคุยกันอยู่สองคน ลืมฉันไปแล้วแน่เลยชิ! งั้นคุยไปเลยฉันจะกลับแล้ว ฉันรวบรวมเสียงทั้งหมด
“นี่ๆพวกเพื่อนๆนายรออยู่ที่ร้านไอติมตรงหัวมุมนะ มันมีอยู่ร้านเดียวแหละ ไปก่อนนะ” ฉันพูดเสร็จก็หันหลัง
กลับแล้วเดินด้วยความเร็ว เพราะน้ำตาเจ้ากรรมไหลออกมายังกับพุแตก ฮือๆฉันเป็นอะไรไปเนี่ย
ฉันหยุดอยู่ตรงหน้าไปรษณีย์ที่รอรถประจำ ฉันหยิบของขวัญขึ้นมา คนนั้นแฟนแน่เลยดีแล้วล่ะที่เราขอกลับไม่อยากไปเป็น กอขอคอ ฮือๆอยู่น้ำตามันก็ไหลออกมา มันเป็นอะไรเนี่ย T..T แล้วฝนก็ตกลงมา แย่สุดๆเลย สังเกตเห็นได้ชัดว่าฝนชอบตกเวลาคนกำลังเศร้า แล้วฉันก็เกิดความบ้าขึ้นมา
“สุขสันต์วันเกิดนะอีตาบ้า ขอให้มีความสุขมากๆล่ะ!!!!” ฉันตะโกน
ความคิดเห็น