คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Dream 00 : Prologue
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อผลักดันความฝันของผู้แต่งและผู้ที่กำลังตามหาบางสิ่งในชีวิต หากไม่ได้ช่วยให้เกิดแรงผลักดันผู้แต่งต้องขออภัยไว้ ณ.ที่นี้ด้วย อยากจะมอบความฝันของตนให้ผู้อื่นได้ก้าวไปด้วยกัน : ))
My dream 00 : Prologue
“แม้จะเจอความฝัน แต่ก็ใช่ว่าจะเจอสิ่งที่ใช่เสมอไป ความฝันมาควบคู่กับความพอดี หากพลิกไปหลายครั้งแล้วรู้สึกหลวม แสดงว่าความฝันยังไม่พอดีไม่สำเร็จ สำหรับพวกเราความฝันที่ยังไปไม่ถึง คือความฝันที่ยังไม่สำเร็จ”
...................
“ยังๆยังใช้ไม่ได้ เฮ้อ พวกนายจะร้องเพลงแบบนี้ออกไปให้คนอื่นฟังจริงๆน่ะเหรอ” ผู้จัดการยุนโฮพูดขึ้นในห้องซ้อม หลังจากทนฟังเพลงที่ไร้ความรู้สึกนี้อยู่นานสองนาน
“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะครับ เพลงที่ผมแต่งก็เหมือนเดิม มันผิดจากเดิมยังไง?” เฮซองนักร้องนำพูดแย้งขึ้น แสดงความไม่พอใจอย่างมากกับคำพูดของผู้จัดการ
“ถึงฉันจะพูดไปตอนนี้พวกนายก็ยังไม่เข้าใจ ฟังนะ!ทั้งสองอัลบั้มที่ผ่านก็ถือว่าดี แต่ฉันมีความรู้สึกว่าพวกนายยังไม่เจอ เฮ้อ ฉันจะพูดยังไงดีน้า” ท่าทางที่ครุ่นคิดและกระวนกระวายใจของผู้จัดการ สร้างความงุนงงให้กับสมาชิกวง Island (เกาะ) มาก อะไรคือใช่อะไรคือไม่ใช่สำหรับผู้จัดการกันแน่ และแล้วอยู่ๆยุนโฮก็หยุดเดินแล้วหันมามองรอบวงทั้งนักร้องนำ มือกีตาร์ทั้งสอง มือกลอง และเบสด้วยสีหน้าจริงจังก่อนจะฉีกยิ้ม
นี่สินะ...อารมณ์ศิลป์
เฮซองคิดในใจ
“ฉันจะให้เวลาพวกนายสามเดือน สำหรับการทำอัลบั้มที่สาม” ยุนโฮพูด
“หมายความว่ายังไง” เทโฮหัวหน้าวงถามขึ้น
“พวกนายต้องไปหาเพลงที่ใช่สำหรับตัวเอง เพื่อมาลงอัลบั้มใหม่คนละหนึ่งเพลง พร้อมเพลงรวมด้วย เอาล่ะเลิกประชุมได้!!” ยุนโฮพูดขึ้นท่าทางสบายๆ ก่อนจะหันไปตบไหล่คนที่ดูเหมือนแบกภาระไว้ทั้งหมดอย่างเทโฮ หัวหน้าวงที่เล่นดนตรีอย่างเดียวไม่พอยังต้องรับผิดชอบสมาชิกที่เหมือนจะซนเป็นลิงทุกคน “ฉันจะรอนะ ขอแบบสุดยอด อ๋อแล้วก็ก็นะ จนกว่าจะถึงวันนั้นขอให้พวกนายแยกย้ายไปทางใครทางมันห้ามเล่นรวมเป็นอันขาด แล้วก็คำสั่งเมื่อครู่เหมือนกับการพักงาน ซึ่งฉันคิดว่าเป็นสิ่งที่ดีสำหรับพวกนายที่จะได้ใช้เวลาอันมีค่านี้พักสมองในการทำงาน ขอให้โชคดี”
พูดจบก็โบกมือแล้วเดินหนีออกไป ทิ้งปัญหาก้อนโตอย่างสิ่งที่ใช่และไม่ใช่ไว้ให้คิด...
สถาบันออกแบบนานาชาติชนาพัฒน์ สถาบันสร้างฝันให้กับนักดีไซน์เนอร์และนักออกแบบสาขาอินทีเรียดีไซน์มากมาย มีนักเรียนสองชั้นปี ปีหนึ่งและปีสอง เวลาเรียนมีเสาร์อาทิตย์ หรือจันทร์อังคาร ก็เลือกได้แล้วแต่สะดวก ไม่จำกัดอายุของผู้ที่เข้าเรียน ขอแค่มีใจรักก็เพียงพอ
“โอ้ โอ้ โอ้ มันสุดยอดมาก” หญิงสาวคนหนึ่งร้องขึ้นและชี้นิ้วไปที่โปสเตอร์ติดประกาศโฆษณาบางอย่าง ที่ถูกแปะไว้หน้าห้องออฟฟิศของทางสถาบันออกแบบแฟชั่นชนาพัฒน์
“ไอเดียร้องเสียงทุเรศมากนะเธอ ไหนดูสิๆ” เพื่อนสาววิ่งมาดูความตื่นตระหนกของเพื่อน ว่ามีเรื่องอะไรให้น่าตกใจกันนักกันหนา
“ขอเชิญผู้ที่มีความคิดสร้างสันและฝันอยากจะเป็นดีไซเนอร์ ประตูก้าวแรกเปิดขึ้นแล้วกับการประกวดออกแบบเสื้อให้หัวข้อ “สีสันของชีวิต” ชิงถ้วยรางวัล Young Designer 20xx พร้อมทัวร์ศึกษาแฟชั่น ณ.ประเทศเกาหลีใต้ พิเศษกว่าปีไหนๆ Pocket Money 200,000บาท
กติกาการสมัคร
รวบรวมเพื่อนให้มากกว่าหนึ่งคนไม่เกินห้าคน
เป็นนักศึกษาวุฒิใดก็ได้ไม่จำกัด อายุไม่เกิน 30 ปี
โหลดไฟล์ใบสมัครได้ที่ www. youngdesigner-20xx.com สอบถามรายละเอียดได้ที่ 02-555-12xx – 0”
“นี่มัน...สุดยอดมากจริงๆ”
“อ้อม เราจะสมัครกันวันนี้เลยนะเธอ” ไอเดียพูดขึ้น แล้วลากเพื่อนของเธอแบบไม่ทันได้ตั้งตัวไปยังห้องออฟฟิศ และเมื่อเปิดประตูเข้าไป...
ชะงัก!
ในห้องออฟฟิศเต็มไปด้วยปีหนึ่งปีสองแผนกแฟชั่นเกือบทั้งหมด ทุกคนกำลังยืนล้อมรอบพี่นาร่า (พี่TA เป็นพี่ที่ได้ทุนไปเรียนต่อที่อิตาลีหนึ่งปี ที่ปีนึงจะมีแค่ทุนละสาขาเท่านั้น ก่อนที่จะไปเรียนจะต้องมาช่วยงานเป็นพี่เลี้ยงคอยให้คำปรึกษาและช่วยเหลือนักเรียนชั้นปีหนึ่งเสียก่อนเป็นเวลาหนึ่งปี) เพื่อส่งใบสมัครไปทางอีเมลล์
“คนเยอะมาก แถมพี่ปีสองก็ประกวดด้วยอะ” อ้อมพูดขึ้น
“ช่างเถอะ เราไม่หวังรางวัลหรอก เราหวังประสบการณ์กันดีกว่านะ” ไอเดียปลอบใจตัวเองและเพื่อน
“แน่ใจเหรอ ว่าคิดแค่นั้นจริงๆ”
“ไม่เลยสักนิด T^T แต่ยังไงก็สมัครไปก่อนแล้วกัน”
ความคิดเห็น