ตกหลุมปิ๊งกิ๊งรักนายกระล่อน

ลำดับตอนที่ #2 : อีตาบ้าข่างกับจักรยานสีเหลือง

2

            เมื่อกลับถึงบ้านฉันก็ต้องเหนื่อยกับพี่ชายตัวดี๊ตัวดีที่สุดแสนจะทน   พี่ชาย
ฉันชื่อนัท อยู่โรงเรียนชายล้วนประจำจังหวัดม.5 อีกทั้งยังอยู่ห้องติดกับพี่บาสด้วย  ด้วยใบหน้าหล่อเหลาดึงดูดใจสาวๆให้กรี๊ดจนหูแทบพังกับอาการกิริยาของผู้เป็นพี่ที่ม่อสาวแบบมัดตัวมัดใจ    คนล่าสุดที่พี่ควงก็น่าจะเป็นน้องสาวสุดน่ารักของพี่นี่แหละ ก็พี่นัทตัวดีไม่เตะแตะต้องหรือควงสาวคนไหนเลยไอที่ว่าม่อคือแค่สงสายตา ที่เห็นแล้วละลายเหตุเพราะยังไม่เคยมีใครถูกใจ  ฮ่าๆดังนั้นสรุปคือฉันเลยเป็นคนแระและคนรองสุดท้ายที่พี่ควง        แต่ยังไงก็สู้พี่บาสไม่ได้อยู่แล้วล่ะ  โฮะๆๆ(ทำไมนางเอกเรามันบ้า:นักเขียน) 

            ฉันอยู่กับพี่2คนที่ชลบุรี  พ่อแม่นะอยู่เมืองนอก(ตามฉบับนางเอก)  เราอยู่ทาวเฮ้าส์ที่พ่อกับแม่จัดไว้ให้  นานๆทีพ่อกับแม่ถึงมาเยี่ยม  บริเวณบ้านถูกจัดด้วยดอกไม้เต็มไปหมด   ก็พี่นัทดันชอบปลูกดอกไม้กระจุมกระจิ๋มนะสิ  อ๊ากกก!!ชักไม่แน่ใจว่าชาย100%เปล่า

"กลับมาแล้ว  หิวๆมากๆเลย"  ฉันตะโกนบอกพี่นัท

"งั้นกินอะไรดีล่ะน้องสาวที่รักของพี่   ทำไมกลับบ้านเย็นอีกล่ะโดนทำโทษมาอีกแล้วใช่ไหม"

"กินอะไรดีล่ะ?"  ฉันเลี่ยงที่จะตอบคำถามข้อ2

"อะไรพี่ถามเธอนั้นแหละว่ากินอะไรดี   แล้วพี่ถาม2ทำไมตอบ1ล่ะ"  อ๊ากพี่สงสายตาอำมหิตมาทางฉัน  อย่าสิพี่น่าจะชินได้แล้วนะ

"1.กินข้าวผัดล่ะกัน  2.โดนถอนหญ้าเลยกลับเย็น"  ฉันตอบแบบประชดประชัน

"เหรอที่รักของพี่  อิอิ  เหนื่อยไหมเอากระเป๋ามานี่เดี๋ยวพี่เอาไปเก็บให้นะ  แล้วก็ หุหุ ของอยู่ในครัวนะน้องรักพี่เตรียมไว้ให้แล้ว  อ๋อ!ขอมใจมากเลยนะน้องรัก"

            น่านว่าแล้วเชียวมาทำดีเพราะจะโยนให้ฉันทำข้าวเย็นให้กิน   พี่ตัวดี อ๊ากกกกไม่ยอม!!!

ครอก!!!โครก!!!

            เสียงท้องของฉันร้องเองแหละ  ฮือๆมันเรียกร้องขอข้าวเย็น  ฉันไม่มีทางเลือกเลยจำใจต้องรับหน้าที่ทำข้าวเย็นไป   ชิ!!!เหนื่อยสายตัวแทบขาดยังต้องมาทำข้าวเย็นอีกโว้ยยย ดูสิพี่นัทก็นั่งดูหนังสบายใจเฉิบเลย

*   *   *   *   *   *   *   *   *   *

กริ๊ง!!!กริ๊ง!!!

"อ๊ากกกกก!!!!!!!"  ฉันตื่นด้วยความตกใจจากเสียงนาฬิกาปลุก   คือมันเป็นการบรหารปากยามเช้านะค่ะท่านผู้อ่าน โฮะๆๆ(หัวเราะแบบไฮโซ)

"เช้าแล้วเหรอเนี่ย  หาวววว~ ยังไม่หายง่วงเลย (สะลึมสะลือ)"  ฉันนั่งอยู่บนเตียงบ่นไปพลางเกาหัวไปแกรกๆ  ก่อนที่จะแต่งตัว  แล้วลงไปทานอาหารเช้าที่พี่นัททำไว้ให้(มื้อเช้าฉันตื่นไม่ทันอะนะ)  พอฉันกินเสร็จแล้วก็ตะโกนบอกพี่ว่า

"หนูไปแล้วนะ  เดี๋ยวรถสองแถวเต็ม  สวัสดีคร้าบบ"  ฉันพูดแล้วรีบวิ่งไป

"นี้น้องผู้หญิงหรือผู้ชายฟะเนี่ย"  พี่นัทพึมพำก่อนที่จะตะโกนไล่หลังตามมาว่า

"เอาจักรยานออกให้พี่ด้วย!!!"

"ไม่เอาจะไปแล้วรีบ"  แล้วฉันก็เผ่น

            เช้าๆแบบนี้อากาศดีมากเลย  ฉันนั่งรถสองแถวสีขาวไปโรงเรียนทุกวันแล้วก็ต้องออกจากบ้าเช้าๆด้วย 6โมงครึ่งก็ออกได้แล้ว  มิเช่นนั้นฉันจะได้เป็นปลากระป๋องแน่ๆ ส่วนพี่นัทขี่จักรยานไปโรงเรียนทุกวัน  มันไม่ใช่ใกล้ๆเลยนะจะบอกให้   แต่พี่แกก็ไม่ยอมบอกว่าขี่จักรยานตอนเช้าๆได้ปรรยากาศดี

            รถเช้านี้คนไม่เยอะมากมีแค่4คนเองฉันเลยเลือกนั่งกินลมตรงด้านนอก  เมื่อมาถึงโรงเรียนฉันมองบรรยากาศตอนเช้าแล้วรู้สึกง่วงนอนขึ้นมาทันที  อ๊ายย รู้งี้เอาหมอนมาด้วยดีกว่า  หาววววว~

"เฮ้! น้ำข้าว มอร์นิ่งตอนเช้า"   ยัยตาลทัก  พลางเลื่อนเก้าอี้มานั่งที่โต๊ะฉัน  ซึ่งกำลังน้ำลายไหลได้ที่เลย  ฮ่าๆๆเอาไปทำรังนกได้เลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ (ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก)

"นิ่งก็นิ่ง  พวกเราเรียน EP  กันได้ไงอะเนี่ย  พูดยังผิดถูกๆเลยเสียดายเงินว่ะ"  ฉันว่า

"ก็มีเธอไงเพื่อนถึงเป็นแบบนี้ติดเชื่อเธอแหงเลย"  นี่ตาลเดี๋ยวนี้หัดว่าฉันเหรอ   โหย  ตั้งแต่ฝึกหนักด้านการแสดงปากนี่พูดได้ทิ่มแทงมากนะ

"ถ้าจะมาว่าฉันนะ   แกเงียบๆไปเลยๆไปเลยคนจะนอน"

"งอนเหรอ  ไม่เอาน้าโตจนหมาเลียก้นไม่ถึงแล้วนะ"

"ไอตาลอ๊ากกกกกก!!! แกตายแน่  ย๊ากกก"  ฉันวิ่งไล่กับตาลทั่วห้อง   นี่เป็นการออกกำลังการยามเช้าแบบมิได้ตั้งใจ  พอเพื่อนๆเริ่มทยอยเข้ามาในห้องฉันกับตาลก็หยุดวิ่ง  แฮ่กๆ  เหนื่อยเป็นบ้าเลย  ยัยเพื่อนบ้าเอ่ย!

~  กดคำว่าคิดถึง แล้วช่วยเมมที่ชื่อเบอร์ของฉัน  จากนี้ถ้าไมค์ได้เห็นขอให้รู้ว่า (ลิงโทนแบบว่าให้เติมชื่อลงไปเองอะนะ)  เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น  ใครโทรมาแต่เช้าอะเนี่ย  ฉันรับโทรศัพท์อย่างเซ็งๆเบอร์ที่โชว์คือเบอร์พี่ชายตัวดีของฉันนั้นเอง

"ครับมีอะไรพี่ชาย"   ฉันพูดขึ้น

- ค่ะสิ!! ครับๆอยู่ได้เป็นทอมเหรอ?

อ๊าก!! โคตะระเกลียดคำว่าทอมเลย ทำไมเช้านี้มีแต่คนพูดไม่เข้าหูเลยนะ

"ค่ะ!!(เน้น) คุณพี่โทรมามีอะไรเหรอค่ะ"  ฉันพูดประชดอย่างแรง

- อือ  คือว่าเย็นนี้พี่อยากให้เธอมาหาพี่โรงเรียนหน่อย   มันมีเรื่องสำคัญมากเลยอยากให้ช่วยนะน้องรัก

"ไม่เอาเด็ดขาดเลย  ขี้เกียจ"

-เย็นนี้กินสุกี้ดีกว่าเนอะ

"ได้ตกลงหนูจะไป  กี่โมงล่ะ"

-เลิกเรียนก็มาเลย  เร็วๆนะ

"เจ้าค่ะแค่นี้นะ ฮ่าๆ"

ตึ๊ด~

            สุกี้เหรอ สุกี้  ลันล้า ๆ  เย้ๆของโปรดเลย  พี่ทำสุกี้อร่อยมากๆๆเลยนะจนฉันต้องยกนิ้วให้เลยล่ะ แล้วน้ำจิ้มนะรสสะเด็ดมากเลยอะ  อยากินแล้วสิ

            พักเที่ยงแสนสุขกับการกินไอติม  ฉันชอบกินไอติมเป็นชีวิตจิตใจเลยนะ  แล้วฉันอุดหนุนไอติมร้านป้าแกประจำเลยจนป้าจำหน้าได้เลยแถมให้ลูกนึง   ฉันกับตาลเดินถือจานข้าวมานั่งโต๊ะหนึ่งในโรงอาหาร  แล้วก็อดที่จะเก๊กไม่ได้ก็มีคนมองฉันเต็มเลย (ผู้หญิงอะนะ)

"เฮ่!น้ำข้าว นั้นมันไก่ของฉันนะ  หน๊อยเอาคืนมานะ"  ตาลว่าแล่วเอาซ้อมมาจิ้มไก่ในซ้อมฉัน ฮ่าๆๆไม่ทัน

"ง่ำๆๆ อดแล้วเพื่อน  ฮ่าๆๆ มันลงพุงน้อยๆฉันไปแล้วอะ ก๊ากๆๆ"  ฉันล้อเลียนตาล

            ตลอดพักเที่ยงเราเถียงกันเรื่องไก่แล้วตาลทนไม่ได้ที่จะโดนแย่งคนเดียวเลยพาลมาฉกน้ำฉันไปกินอ่า  แล้วก็บอกว่ามือมันไปเอง ชิ!

            ตกเย็นนี้ฉันต้องไปหาพี่ที่โรงเรียนชายล้วนเลยให้ตาลกลับไปก่อน  โรงเรียนพี่ใกล้ๆนี่เองไม่ต้องนั่งรถไปก็ได้  ประหยัดค่าขนม  แต่!!สิ่งที่ฉันคิดมัน....

"แฮ่กๆๆ เหนื่อยยเป็น..บ้าเลย แฮ่กๆ" ฉันบ่นพึมพำก่อนที่จะเดินต่อไปเรื่อยๆ   รั้วบ้าไรเนี่ยยาวชะมัดเลย  อีกนิดเดียวก็ถึงประตูแล้ว  ยะฮู้!!!   ฉันรีบเดินไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้  แล้วก็.....

โครม!!!

"โอ๊ย! ก้..ก้นฉัน~ "ฉันพูด

            อยู่ๆก็มีใครไม่รู้เอาจักรมาชนฉันอะหรือว่าฉันไปชนเค้าหว่า  เอาเหอะเอาเป็นว่าฉันเจ็บก้น  คนที่ฉันชนเป็นผู้ชายสูงมากกว่าฉันอีกนะ  แล้วก็ขาวนิดๆ(เพราะแสงแดดเปล่า)  หน้าตาก็หล่อนะ ฮ่าๆพอไปวัดได้ก็ผ่านนะ

"เธอยัยเบ๊อะเดินยังไงไม่ดูคนฮะ  ยิ่งรีบๆอยู่!!"  ฉันยังไม่ทันพูดอะไร  นายบ้านี้ก็ว่าฉันปาวๆ

"ฉันก็รีบนะ!! นายนั้นแหละไม่ดูทางเอง!!"  ฉันว่าเขาพลางมองจักรยานสีเหลืองคันที่นอนแอ๊งแม๊งอยู่  ผู้ชายบ้าไรฟะเนี่ยยืนตะโกนใส่ผู้หญิงปาวๆ

"นี่เธอ! เธอทำจักรยานคู่ใจฉันล้มนะเห็นเปล่าฮะ"

"เห็นแล้วโว้ย!เลิกตะโกนใส่ฉันสักทีได้มั้ย!"   แล้วฉันก็มองไปทางจักรอีกครั้ง  โรงเรียนนี้ให้นักเรียนประหยัดทรัพยากรกันเหรอ  นึกว่าจะมีแต่พี่ที่บ้าที่ขี่จักรยานมาโรงเรียนคนเดียวซะอีก

"มองอะไรจักรยานฉัน  จะกินเหรอครับผม"  นายนี่พูดจายียวนกวนบาทาจริงๆเลย

"เปล่า! อีกอย่างฉันไม่ผิดนะ  ก็แค่ล้มแล้วยกขึ้นมาตั้งใหม่จะยากอะไร ไม่เห็นเสียหายตรงไหนนิ" ฉันพูดด้วยเหตุผลเต็มร้อย

"นี่เธอ! ของมันมีค่ามากเลยนะล้มแล้วไม่มีอะไรได้ไง ฮะ!ดูสิสีถลอกหมดเลย" อ่าวยังจะเถียง  ฉันเลยยกจักรยานขึ้นมาแล้วสำรวจดู ถลอกตรงไหนฟะเนี่ย  สักพักนายนั้นก็หัวเราะ

"ฮ่าๆๆขอบใจนะที่อุตส่าห์ยกขึ้นมาให้"

"ที่แท้ก็หลอกใช้ฉันเธอ!!!จะมากไปแล้วนะ!! …"

ฉันกำลังจะพูดต่อก็มีเสียงหนึ่งแทรกมาก่อน

"ไอข่าง!!!! แกคิดหนีงานเหรอวะ"  อ่อชื่อ ข่างเหรอเนี่ย ฮ่าๆเสียงที่ดังมาจากด้านหลังฉันคุ้นหูมากเลยอ่า 

"โธ่เว้ย!  ถ้าไม่ใช่ยัยนี้ฉันคงนี้ได้ไปนานแล้ว"  อ่าวกรรมคิดทำไม่ดีแล้วโทษคนอื่น

ฉันเลยหันไปหาเสียงที่คุ้นๆ

"อ่าวน้ำข้าว" ฮ่าๆๆอะไรกันหว่า พี่นัทนี่นา 

            พี่นัทเป็นเพื่อนสนิทกับนายข่าง พี่นัทแนะนำฉันให้นายข่างบ้าไรนั้นรู้จัก   นายนั้นหน้าเอ๋อไปเลย ฮ่าๆๆสะใจวุ้ย เสร็จแล้วนายข่างก็โดนพี่ฉันสวดเป็นชุดๆ

"นี่เหรอน้ำข้าวน้องแก  เหมือนทอมเลยวะ"  นายนั้นพูดพลางแยกเอกสารที่อยู่ตรงหน้า 3กอง

"ฉันไม่ใช่ทอม  จำไว้ซะด้วย"  ฉันพูดขึ้น ให้ตายเหอะฉันไม่ชอบหมอนี่เลยอะ

"เหรอออ" นายข่างพูดท่าทางกวนๆ

"ใช่!"

            ก่อนที่นายข่างเพื่อนพี่นัทจะพูดอะไร  พี่นัทก็พูดขัดขึ้นมาก่อนที่จะเกิดสงคราม  อยากถามพี่จริงๆเลยว่าพี่ไปมีเพื่อนแบบนี้ได้ยังไง

"หยุดทะเลาะกันสักที  น้ำข้าวนี่พี่ข่างเพื่อนพี่รู้จักกันไว้ซะ  แล้วนี่ก็!ที่บอกว่าสำคัญ  ช่วยแยกเอกสารให้พี่หน่อยสิ  มันจะท่วมตัวตายอยู่แล้ว  ส่วนแกไอข่าง กองนั้นด้วยนะเว้ย"  พี่นัทพูดแทบไม่หายใจ  แล้วดูพูดจานี่เหรอผู้ชายโหยยคุยกันหยาบคายมากมายเลย  ฉันเพิ่งเคยเข้ามาในห้องเอกสารเป็นครั้งแรกนะเนี่ย  ในห้องนี้เต็มไปด้วยเอกสาร  แล้วก็กระดาษ A4 ที่ยังไม่ได้ใช้  หุหุ  ไหนๆก็เข้ามาแล้วจะโชคดีเจอพี่บาสหรือเปล่าหว่า  ฉันค่อยๆเขย่งๆเดินหลบพวกกระดาษเอกสาร แล้วนั่งยองๆ ตรงกองเอกสารแล้วนั่งแยกไป

"เฮ่ย!ไอนัท พรุ่งนี้ขอโดดเวรวันนึงนะเว้ย  มีซ้อมไอบาสก็แกะเพลงไว้เรียบร้อยแล้วด้วย"

ข่างตะโกน  นายข่างอะไรนะพี่บาสงั้นเหรอ  อ๋อ!ยังว่านายนี่หน้าตาคุ้นๆมือเบสนี่นา

"เออ  ฉันเห็นแกไม่เคยทำเวรสักครั้ง"  พี่นัทพูดขึ้น

            ที่แท้พี่ก็เป็นเพื่อนกับนายมือเบสนี่เอง  ฉันอยากเห็นพี่บาสซ้อมจังเลยจะเท่ขนาดไหนเนี่ย  นายข่างเห็นฉันนั่งยิ้มอยู่คนเดียวเลยถาม

"เธอเป็นอะไร เห็นนั่งยิ้มคนเดียว"

"เปล่า แค่.." ฉันเงียบไม่รู้ว่าจะพูดดีหรือเปล่า  แต่พูดไปก็ไม่มีอะไรนี่นา

"อะไร? ถ้าเธอจะบอกว่าเธอเป็นบ้าไม่ต้องบอกก็ได้นะ"

"ฉันไม่ได้บ้า! แค่อยากเห็นพี่บาสตอนซ้อมเท่านั้นเอง  แบร่ๆ" ฉันพูด

"ไอบาสนะเหรอ  ฮ่าๆๆ เพิ่งรู้ว่าไอบาสโชคร้ายมีแฟนคลับอย่างเธอ  ฮ่าๆ"  อ๊ากอยากบ้าตาย  ถ้าไม่ติดว่าเพื่อนพี่นะฉันจับนายทุ่มไปนานแล้ว

"หยุดเลย!!" โอ้โห้นี่ฉันตะโกนใส่นายนั้นจนหน้าเอ๋ออีกรอบเลย

"......."

"คือฉันอยากเห็นเฉยๆไม่มีอะไร"  เหอะๆฉันพูดขึ้นเมื่อรู้สึกผิดนิดๆ

"หึ"  อย่ามาแสยะยิ้มน่ากลัวอย่างนั้นนะ

            จากนั้นฉันกับอีตาบ้าก็เงียบไปเฉยๆ จนงานเสร็จเหนื่อยชะมัดเลย  ถึงมันจะติดแอร์ก็เหอะ

"ปะกลับบ้านเถอะน้ำข้าวไปกินสุกี้กัน"พี่นัทบอก

"อืม" ฉันลุกแล้วบิดไปมา นายข่างหายไปไหนแล้วหว่า ไปเร็ววชะมัดเลยอ่า

"ไอข่างคงกลับแล้วมั่ง ไปเถอะ" คร้าบบ ฉันวิ่งตามพี่ไป

            วันนี้ฉันนั่งจักรยานพี่กลับบ้าน โอ๊ยยเมื่อยเป็นบ้าเลย จะกินสุกี้ให้เกลี้ยงเลย