คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ทรมาน
มีเรื่องแจ้งเล็กน้อยครับ คือมีบางครั้งที่ทิ้งช่วงไม่ได้เช็คเมล เพราะฉะนั้นถ้าหากใครที่เคยส่งเมลมาขอฉากNC ในตอนนี้ แล้วยังไม่ได้รับเมลตอบกลับก็ ขอความกรุณาส่งมาใหม่ได้นะครับ ขออภัยด้วยถ้าส่งมาแล้วไม่ได้รับเมลกลับ
_____________________________________________________________
ฮ่าๆผมดันพิมพ์ชื่อตอนผิดไปซะได้ ขอบคุณคนที่เตือนผมนะครับ อาริงาโตะแบะๆ!
-------------------------------------------------------------------------------------
ในตอนนี้ทั้งโต๊ะที่เคยมีสามหนุ่มนั่งทานข้าวกลับว่างเปล่า มีเพียงความเย็นที่ค่อยๆคืบคลานเข้ามา...
ที่ห้องน้ำชายตอนนี้มีสองหนุ่มประคองกันมาแต่คนที่ทิ้งน้ำหนักตัวกลับเป็นชายคนที่สูงใหญ่ซะนี่ ทำให้คนตัวเล็กกว่าอย่างบีต้องรับน้ำหนักอย่างหลีกไม่ได้ โทโมยะที่ตามมาห่างๆเริ่มกระชับเม็ดยาในมือ
"เป็นอะไรมากรึเปล่าครับคุณโซระ? ผมเห็นคุณเอิ้กอ้ากตั้งแต่เมื่อกี๊แล้วนะ"
"ไม่เป็นไร ฮ่าๆ ฉันแค่อยาก...อ้วก อุ๊บ!" โซระรีบยกมือป้องปากกันของเหลวที่ไหลย้อนทางขึ้นมาอย่างรวดเร็ว บีนำร่างของโซระตรงไปที่โถส้วมอย่างรู้งาน...ขอโทษนะคุณโซระ ถ้าให้คุณอ้วกตรงนี้มันอาจดูแปลกๆแต่ที่นี่ห้องน้ำเขาสะอาดดีนะ...บีคิดก่อนที่จะลูบหลังของโซระ
"อ้วกกก!"
บีเป็นคนไวต่อเรื่องแบบนี้เมื่อเห็นดังนั้นบีจึงขอตัวออกมาจากโซระก่อนที่เขาจะอ้วกตามไปอีกคน
"เฮ้อ ไม่น่าเลยคุณโซระ...อ๊ะ!คุณโทโมยะ" บีเริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศที่มาคุขึ้นเรื่อยๆ เขาเริ่มทำใจกับเรื่องที่ถูกส่งมาแต่เขายังไม่ทำใจของผลที่เขาจะรับและภาพเหตุการณ์ที่น่ากลัวตอนที่เกิดขึ้นในสนามบินยังวนเวียนอยู่ในหัวของเขาไม่จางหายไปไหน...
"หึ กล้ามากที่ขัดคำสั่งฉัน นายไม่รู้สถานะของตัวเองรึไง? ยิ่งกว่าทาสทั่วไปอีกนะ นายน่ะ หึหึ" โทโมยะเดินเข้ามาหาอย่าช้าๆและตัวของบีก็เริ่มสั่นโดยไม่รู้ตัว
"คะ คุณจะทำอะไร ผะ ผม แค่ห่วงคุณโซระ...อุ๊บ"
โทโมยะเอาปากประกบกับปากของบีทันทีและด้วยความตกใจทำให้บีอ้าปากขึ้นนั่นเป็นโอกาสให้ลิ้นของโทโมยะทำงานทันที... ลิ้นของร่างสูงควานหาความหวานทั่วโพรงปากของร่างบางอยู่นานสองนานร่างบางทำได้เพียงยืนนิ่งเพราะตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อร่างสูงพอใจแล้วจึงดันเม็ดยาที่อยู่ในปากของตนให้เข้าไปในปากของร่างบาง บีเผลอกลืนเข้าไปทันที นั่นทำให้ร่างสูงมีทีท่าที่พอใจมากเลยทีเดียว...
"คะ คุณทำอะไร มะ ..เมื่อกี๊เม็ดอะไรน่ะ"
"หึ ไม่ใช่วิตามินก็แล้วกัน" โทโมยะตอบพร้อมกับยักไหล่อย่างไม่แยแส
"โอย...มึนเลยนะเนี่ย ไอ้โทโมยะ แกใส่ยานอนหลับป่าววะ#_#" โซระที่เริ่มอาการดีขึ้นก็เดินเซออกมาจากห้องน้ำและเห็นเพื่อนหนุ่มพอดีจึงยิงคำถามออกไป
"มั้งนะ...กลับเถอะเดี๋ยวคนแถวนี้จะแย่เอา แกไปรอที่รถไปฉันไปจ่ายตังค์ก่อน" พูดเสร็จโทโมยะก็เดินไปจ่ายเงินตามที่พูดพร้อมกับ...รอยยิ้มที่เหมือนปีศาจ ปีศาจที่พร้อมจะขยี้แฟรี่ตัวน้อยในมือ
"งั้นเราไปกันเถอะบีจัง ขอโทษนะฉันทำให้เธอเดือดร้อนเปล่าเนี่ย" โซระพูดแล้วล้างปากล้างหน้าจากนั้นก็เดินมาหาบีที่กำลังแข็งเป็นหินอยู่ตำแหน่งเดิม
"บีจัง"
"..."
"บีจัง~" เมื่อเรียกครั้งแรกแล้วไม่ได้ผล ครั้งที่สองโซระจึงหยิกแก้มเบาๆสองข้างพร้อมโยกไปมาเหมือนเล่นกับเด็ก
"อ๊ะ ครับ!" มันได้ผล บีรู้สึกตัวทันที...ยังไม่ได้เอาน้ำมาลูบหน้าเลยนา~...โซระคิดแล้วก็หัวเราะออกมา
"ฮ่าๆ ปะๆเราไปรอที่รถเถอะ" โซระพูดเสร็จก็เดินนำหน้าออกไป
"เอ๊ะ! อ๊ะ!คุณโซระครับ ผมช่วยพยุงดีกว่า" แล้วบีก็วิ่งตามไปพยุงร่างของโซระที่เดินเซเหมือคนขาดน้ำตาล...ไม่มีแรงจะเดินเอาเสียเลย
---------------------------20%---------------------
ตอนนี้หนุ่มๆทั้งสามคนได้กลับมาถึงบ้านแล้วโทโมยะได้สั่งให้พ่อบ้านที่ทำงานอยู่มาลากร่างที่เกือบๆจะไร้วิญญาณของโซระขึ้นไปนอน ทำให้ตอนนี้เหลือเพียงสองคนคือบีกับโทโมยะ
"เอ่อ...คือผม.."
บีเอ่ยอย่าตะกุกตะกักในใจนึกอยากกัดลิ้นเจ้ากรรมที่ไม่ยอมขยับตามใจคิดแต่ดูเหมือนชายร่างสูงตรงหน้าจะเดาความคิดออกจึงพูดสวนขึ้นมาว่า
"นายมานอนที่ห้องฉัน"
"คะ...ครับ"
พูดได้เท่านี้บีก็ต้องรีบวิ่งตามโทโมยะเข้าบ้านไป
ภายในห้อง... บีกำลังจัดข้าวของซึ่งดูแล้วท่าทางเก้งๆกังๆแต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะปกติเขาจะต้องมีคุณพ่อบ้านมาด้วย
ครืด...
เมื่อประตูห้องน้ำเปิดออกทำให้เห็นชายร่างสูงที่เปลือยท่อนบนเดินออกมาร่างกายที่มีสัดส่วนสมชายทำให้บีที่เหลือบตามองเป็นระยะรู้สึกเหมือนโดนร่างกายนั้นดึงดูด
"...ไปอาบน้ำซะสิ จัดเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอเสื้อผ้าน่ะ" โทโมยะหันไปพูดกับบีที่ก้มหลบตาแทบไม่ทัน
"ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้" พูดเสร็จบีก็รีบหยิบข้าวของแล้วเข้าห้องน้ำไปแต่ก่อนที่บีจะได้ปิดประตูลงบีก็ได้ยินคำสั่งขอโทโมยะซะก่อน
"นายออกมาเมื่อไหร่ฉันมีงานให้นายทำ..."
บีได้แต่ตอบรับเสียงเบาๆในลำคอวันนี้ดูเหมือนจะเจอเรื่องร้ายๆมากเหลือเกิน ...มันแทบจะเกินลิมิตที่เขารับไหวเมื่อบีได้ชำระร่างกายสะอาดหมดแล้วเขาเห็นอ่างอาบน้ำที่มีน้ำอุ่นกำลังดี ด้วยความเหนื่อยจึงทำให้เขาลงไปแช่น้ำในอ่างอย่างไม่รู้ตัว
"อา....สบายดีจังเลย ขอเวลานิดนึงนะครับ คุณโทโมยะ" เอ่ยเสร็จบีก้เริ่มรู้สึกเคลิ้มและหลับไปโดยไม่รู้ตัว...
------------------------------------------
ฉากไม่เหมาะสม...ตัดออกนะครับ;]
-----------------------------------------
"หวังดี..."
"ครับ.."
"นายเป็นของฉัน...เด็กน้อย" โทโมยะกระซิบที่ข้างหูพร้อมจูบปากร่างบางอย่างดูดดื่มอีกครั้ง
"อืม...ผม ไม่...ใช่เด็กนะ..."
พูดเสร็จร่างบางก็ผล็อยหลับไป โทโมยะลุกขึ้นและไปชำระร่างกายให้สะอาดกลิ่นของบียังมีหลงเหลืออยู่ภายในห้องน้ำ โทโมยะหลับตานึกถึงเรื่องที่ผ่านมาเมื่อสักครู่
...ชักชอบซะแล้วสิ ความรู้สึกเมื่อกี๊
เมื่อออกมาจากห้องน้ำและแต่งตัวเสร็จโทโมยะก็เดินมาดูร่างบาง...ผ้าห่มที่เพิ่งคลุมให้ถูกร่างบางถีบออกมากองที่ปลายเตียง ...ไม่ใช่เด็กแล้วจะเป็นอะไร..หึ
โทโมยะจัดการคลุ่มผ้าห่มให้ร่างบางอีกครั้งแล้วเดินออกจากห้องไปทิ้งไว้เพียงเสียงหายใจที่สม่ำเสมอของร่างบาง...
--------------------จบซะที...บอกหน่อยนะครับว่าเป็นยังไง ผมจะปรับปรุง------
เนื่องจากฉากไม่เหมาะสม...โดนแบน เหอะๆ
ส่งเมลมาหาผมแทนละกันนะครับ
ส่งหัวข้อ ผมไม่ใช่เด็กนะ ก็ได้ครับ ผมรู้เองแหละ ระบุตอนด้วยนะ
เมลผม p.kung_za@hotmail.com
คอมเม้นผมเพิ่มหน่อยก็ดีครับ ขอบคุณ
ปล.โดนจนได้ ฮะๆ
ความคิดเห็น