คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 2
Chapter 2
[ Miryoku Part ]
อยากจะร้องไห้ T^T ผมที่อุตส่าห์ไว้จนยาวสลวยสวยเก๋ เกือบได้เป็นพรีเซนเตอร์โฆษณาแชมพู ตอนนี้... มันกลายเป็นทรงผมสั้นๆของผู้ชายอย่างสมบูรณ์แบบ จริงๆก็ไม่ใช่แค่ฉันแต่ทุกคนเลยต่างหาก มีของเซฟุที่ยาวกว่าชาวบ้านหน่อย แต่ก็สั้นอยู่ดี
“ผอ.ใจร้าย ToT หมดสวยกันพอดี” เทกิครวญคราง
“เอาน่า... พี่เทกิอย่างน้อยตอนนี้พี่ก็หล่อนะ T^T แต่ฉันอะสิเหมือนเคะอะ” คิเรียวว่า เอาตัวเองไปเปรียบกับโดจินที่อ่านซะงั้น
“ใจเย็นนะ” เซฟุว่าก่อนจะลูบหลังปลอบเพื่อนสาว “เอาน่า... เดี๋ยวฉันเป็นเมะให้” สรุป = = ไม่ได้จริงจังกับงานหรือเครียดเรื่องทรงผมแล้วใช่ไหมเนี่ย!
“บ้าชะมัด...” เซย์ยะทำหน้านิ่ง ก่อนจะลูบหัวตัวเองเบาๆ ฉันรู้เธอก็รับไม่ได้แต่ไม่แสดงออกใช่ไหมละ T^T
“...” ชิโระรายนี้ไม่พูดอะไรมากเพราะผมเธอท่าๆเดิม ม.ต้นโรงเรียนไม่ให้ไว้ผมยาวนี่เนอะ -0-
“ถึงจะเสียดายผมก็เถอะ แต่ทรงใหม่ก็แปลกดีแหะ” ฮิคาริผู้ชื่นชอบความแปลกใหม่ว่า ก่อนจะยิ้มร่าเริงอย่างภูมิใจ ฉันก็อยากจะทำให้ได้แบบเขาบ้างอะนะ แต่... มันเสียดายผม T T
“พวกเธอขนกระเป๋าตามฉันมา” ผอ.ว่า ก่อนจะพาพวกเราไปยังห้องๆนึงในโรงเรียนนามิโมริ
“โอ้ ยินดีต้องรับพวกเธอทุกคนนะ ^ ^” คุณลุงท่าทางใจดีคนนึงที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นผอ.โรงเรียนนี้ ฉันในฐานะพี่ที่ดีเลยนำน้องๆแสดงความเคารพที่ดูเหมือนผอ.โรงเรียนเราจะภูมิใจมากมายที่นักเรียนโรงเรียนตัวเองเรียบร้อยอะนะ
“คงต้องฝากเด็กพวกนี้ให้อยู่ในความดูแลของคุณซักระยะนึง” ผอ.ของฉันว่า
“ไม่เลยๆ ผมยินดี ^ ^ ที่เด็กๆของคุณจะมาช่วย” ลุงผอ.ว่า ก่อนจะเปิดลิ้นชักแล้วหยิบกุญแจส่งให้พวกเราคนละดอกๆ แบบสุ่มๆเอา
“มันคือ?” คิเรียวถาม+ควงกุญแจเล่นอย่างงงๆ
“กุญแจห้องคนที่พวกหนูๆต้องจับตาดูไงละ ^ ^ ” ลุงผอ.ว่า ฉันจึงก้มลงมองเบอร์ห้องที่สลักอยู่บนกุญแจสีทองสุดหรู ‘18’
“หมายความว่าไงค่ะ กุญแจห้องคนที่เราต้องสืบ? จะให้เราแอบงัดเข้าไปตอนกลางคืนหรอ?” เทกิถามแบบงงๆ
“ปล่าว ^ ^ พวกหนูก็เป็นรูมเมทพวกนั้นไง”
“เฮ้ย O.O!!”
_______________________________________________________________________
ความคิดเห็น