คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 1
Chapter 1
“ให้ตายสิ = = ทำไมยัยป้าผอ.ต้องมาเรียกชมรมเรามาตั้งแต่เช้าป่านนี้นะ!” หญิงสาวหน้าตาน่ารักเจ้าของดวงตาสีอเมทิสต์น้ำงามแสดงความหงุดหงิดออกมาอย่างเห็นได้ชัด ที่โดนเพื่อนๆในชมรมลากเธอออกมาจากเตียงอันแสนสบายที่ควรจะได้รับมันในวันหยุดอันแสนสบายมาผจญเวรผจญกรรม
“ผอ.คงจะมีเรื่องสำคัญมั้งครับ ไม่งั้นคงไม่เรียกพวกเรามาหรอก” หญิงสาวผมดำขลับยาวมาถึงกลางหลังซึ่งดูคล้ายตุ๊กตาน่ารักน่ากอดพูดขึ้น
“เอานะ ^0^ ดีแล้วละเกิดมาฉันยังไม่เคยตื่นเช้าขนาดนี้ในวันหยุดได้เลยนะ” หญิงสาวผมบลอนด์ว่า พลางเดินกอดตุ๊กตากระต่ายเดินไปมาอย่างลั้ลลา เจิดจ้ายิ่งกว่าด้วยอาทิตย์ = =;
“กรี๊ดดดดดดด T T มันเป็นความผิดพลาดๆ ของฉัน ฮือ...” สาวผมดำแซมน้ำเงินโวยวายออกมาจนทุกคนต้องฉันไปมองอย่างตกใจ แต่... วันนี้หน้าเธอดูโล่งๆนะ...
“ป...เป็นอะไรไป =0=;; ” หญิงสาวผู้ที่ดูมีประสบการณ์ชีวิตมากที่สุดถามขึ้น แล้วเหงื่อตกกับรุ่นน้องตัวเอง
“ลืมแว่นตา... สินะ” สาวแว่นมาดนิ่งพูดหลังจากพิจารณาใบหน้ารุ่นนิ่งตัวเอง... ว่าแต่... ลืมแว่นแล้วเดินมาโรงเรียนถูกได้ยังไงเนี่ย = =;
“T^T ค่ะ” หญิงสาวคนเดิมตอบรับก่อนจะกอดแขนคนอื่นในชมรมคนอื่นๆ ที่เฝ้าดูการสนทนาของสาวๆข้างบน แล้ววิพากษ์วิจารณ์กันอย่างเมามันส์ แต่ก็แค่ในใจนะ
.
.
.
“มาก็ดีแล้ว ฉันมีเรื่องให้ชมรมเธอจัดการคดีนี้ให้เร็วที่สุด!” ผอ.สาวว่า
“เอ๋? นโปเลียนหายตัวไปอีกแล้วหรอค่ะ”หญิงสาวในชมรมคนหนึ่งยกมือขึ้นถาม นโปเลียนที่ว่าก็คือเจ้าแมวขี้อ้อนสุดรักสุดหวงของผอ.ที่ขยันหนีออกไปเที่ยวได้ทุกวัน
“ไม่ใช่สำคัญกว่านั้น”
“อย่าบอกนะค่ะ! มีลุงหลงผิดมาขอผอ.แต่งงาน O.O!” ฮิคาริว่า
“ยัยเด็กพวกนี้นี่ - * - ฉันเรียกพวกเธอมาคุยเรื่องคดีเด็กสาวหลายโรงเรียนที่หายตัวไปอย่างลึกลับต่างหาก” ทันทีที่เรื่องเป็นการเป็นการออกมาจากปากผอ.สาว เสียงหัวเราะร่าเริงก็เงียบไปทันใด “คงรู้รายละเอียดคดีนี้อยู่แล้วสินะพวกแม่สาวจอมจุ้น สมาชิกชมรมนักสืบ”
“ค่ะ”
“งั้นก็ดีฉันต้องการตัวแทนซัก 7 คน เข้าไปสืบเรื่องทั้งหมดโดยเข้าทางวองโกเล่ผู้ต้องสงสัยอันดับ 1 ใครจะไปก้าวออกมา!”
พรึ่บ!
และแล้วสมาชิกในชมรมก็แสดงให้เห็นถึงความกล้าหาญโดยการ... เดินถอยหลัง = = เว้นแต่คนบางคนไว้ละนะ
“เซย์ยะ ฮิคาริ เทกิเธอ 3 คนจะไปแน่นะ”
“แน่... ฉันต้องการจัดการคดีนี้อยู่แล้ว” เซย์ยะว่า เพราะไม่นานมานี้พี่สาวเธอหายตัวไป เบาะแสสุดท้ายที่รู้คือ... เดินอยู่กับ 1 ในวองโกเล่ ชายที่ชื่อโกคุเทระ ฮายาโตะ
“แล้วเธอ 2 คนละ ทำไมถึงละไป”
“ท้าทายดี/ว่างงาน” ทั้ง 2 ตอบแบบสบายๆ ทำเอาคนถามไม่แน่ใจว่า 2 คนนี้จะทำงานล่มรึเปล่าเนี่ย มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ
“แต่แค่ 3 คนไม่พอหรอกนะ” เธอว่า พลางกวาดสายตาไปรอบห้อง “คิเรียวเธอต้องไปสืบครั้งนี้ด้วย”
“หา =0=! ทำไมต้องเป็นหนูอะ” เธอโวยวาย ทำให้ผอ.ต้องเดินไปกระซิบ
“ไม่อยากรู้เรื่องพ่อแม่เธอหรอ ถ้างานนี้สำเร็จฉันอาจจะบอกอะไรบ้างก็ได้นะ... ว่าไงสนใจไหม?” คิเรียวเงียบก่อนจะก้าวขึ้นมาสมทบ แล้วชี้เพื่อนสาวเธอ
“เซฟุ เธอมากับฉันเลย =^= ฉันไม่ยอมไปคนเดียวหรอกนะ” คิเรียวว่า ก่อนจะเดินกลับไปลากเพื่อนเธอมาด้วยกัน
“อ่า... จ๊ะ ไปก็ได้” และแล้วเซฟุก็ต้องรับคำอย่างปฏิเสธไม่ลง
“ม่ายยยยยยยยยยยย ฉันไม่ไป T[ ]T” มิร้องอย่างโอดครวญหลังเซย์ยะยืนยันว่าจะพาเธอไปร่วมขบวนการครั้งนี้ให้ได้ และแม้ถึงเธอจะกอดเสาไว้แล้วก็ตาม... แต่ว่าไม่สามารถชนะแรงได้ เพราะไอ้พวกที่ไปมาช่วยลากกันหมดเลย บางทีเด็กๆก็อยากเห็นพี่ๆลำบากบ้าง - . –
“เท่านี้ก็ครบ ^ ^” ผอ. ว่า
“ 6 คนเองไม่ใช่หรอ -0- ” มิว่า หลังจากต้องจำยอมทำตามแรงส่วนมากที่ดึง = =^
“อ๋อ... อีกคนนึง ^ ^ ก็อยู่ข้างๆพวกเธอแล้วนี่”
ควับ!
“นี่มัน = =! ชิโอะจัง” ฮิคาริพูดแล้วชี้หน้าฝ่ายตรงข้ามอย่างเสียมารยาท
“ผอ.เล่นตลกอะไรค่ะถึงให้ชิโอะมาร่วมทีมกับเรา” คิเรียวพูด
“ชิโอะ เป็นถึงลูกสารวัตรใหญ่น่าจะช่วยในการทำคดีได้ดี”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นค่ะ = =^ ถึงจะเก่งขนาดไหนแต่ผอ.ควรคิดบ้างนะค่ะว่าชิโอะนะ... อยู่ม.ต้น! ” เทกิว่า ทำให้ชิโอะมองอย่างไม่พอใจ
“คดีฆาตรกรรมที่ผ่านมาย่านเมืองโฮะคุริคุ ฉันสะสางไป 8 คดี ไม่นับคดีจิปาถะอื่นๆอีกรวมมากกว่า 10 คดี ฉันทำคดีทั้งหมดตัวคนเดียวยังมากกว่าทั้งชมรมของรุ่นพี่เลยนะ ของแบบนี้มันต้องดูกันที่ความสามารถนะค่ะ” เธอว่า
“= =^” หน้าตาของคนที่เหลือที่โดนดูถูก
“ก็ได้ อยากทำก็ทำแต่มาร้องไห้อยากกลับบ้านทีหลังนะ... ไม่ได้หรอกนะ” เซย์ยะว่า
“คนที่ควรพูดประโยคนั้นนะ... เป็นฉันมากกว่าค่ะรุ่นพี่”
“( - -)+ +(- - )”
“โอเค ^ ^; สรุปพรุ่งนี้พวกเธอ 7 คนมาหาฉันที่นี่ จบ! ” เสียงของผู้มีอำนาจดังขึ้นทำให้มวยคู่เอกในวันนี้และทุกคนต้องแยกย้ายกันกลับบ้าน... และคิดถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้...
ความคิดเห็น