Fic Reborn รักใสๆของเหล่าผู้พิทักษ์หน้าใหม่

ลำดับตอนที่ #22 : พลบค่ำ [4]

ห้องสุดท้าย

ห้องของเอลด้า + โลโล่ - คาซึกะ + ทาคิโตะ

"เพราะนายนั่นแหละทาคิดูสิยังไม่หายปวดขาเลย"ซึกะบ่น

"ก็เธอนะแหละยอมแพ้ก็จบแล้วเราทั้งคู่ก็ไม่ต้องมาปวดขาแบบนี้หรอก"ทาคิโต้กลับ

"พอเลยทั้ง 2 คน เดี๋ยวฉันทายาแก้ปวดที่ขาให้แล้วไปนอนซะไม่ต้องทะเลาะกัน"เอลด้าพูดให้ตายสิ 2 คนนี้ผิดกันทั้งคู่นะแหละ เถียงกันอยู่ได้

"ก็ได้ๆ ฉันก้ไม่อยากจะเถียงให้เปลืองน้ำลายหรอก"ซึกะบอก

"โลโล่นายนี่ดีจริงๆนะ มีผู้หญิงเรียบร้อยอย่างเอลด้าเป็นคู่หมั้น ไม่เหมือนฉันที่มียัยโหด เป็นคู่หมั้น"ทาคิพูด ซึกะเลยปรี๊ดแตก

"เอ้อ ฉันมันยัยโหดไม่ได้เรียบร้อยอ่อนหวานแบบเอลด้านิ"แล้วคาซึกะก็เดินเข้าไปในห้องแล้วซักพักก็ออกมา พร้อมใส่ชุดกรรมการคุมกฏ

"ซึกะ เธอจะไปไหน"เอลด้าถาม

"ไปไกลๆ จากที่นี่ทาคิจะได้สบายใจ"ซึกะพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

"ซึกะ พี่ว่าเราใจเย็นๆก่อนดีว่าไหมเว้ยเฮ้ย"โลโล่พูด ส่วนทาคิยืนเก๊กอยู่ในห้อง

"นี่หนูก็ใจเย็นอยู่ค่ะ พี่โลโล่ฝากดูแลเอลด้วยนะค่ะ"แล้วคาซึกะก็เดินออกไป

"นี่ทาคินายจะไม่ตามไปหรอ"เอลด้าหันไปถามทาคิ ถึงเธอจะชอบทาคิแต่ก็แอบเชียร์คู่นี้แถมตอนนี้เธอกำลังจะตัดใจจากเขาแล้วด้วย

"ยัยนั่นไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่มีใครกล้าทำอะไรยัยนั่นหรอก"ทาคิพูด

"ไอ้ไม่มีคนทำอะไรมันก็ใช่ แต่ข้างนอกฝนตกนะ แถมซึกะไม่ได้เอาร่มมาด้วย อีกอย่างลุงรีบอร์นห้ามกลับบ้านคืนนี้ด้วยนะ ซึกะคงไม่มีที่อยู่ต้องเดินตากฝนทั้งคืนแน่เลย น่าสงสารเนอะเว้ยเฮ้ย"โลโล่เดินมาบอก

"ยัยบ้านั่น บ้าจริง"แล้วทาคิก็เดินออกไป เอลด้าจึงหันมาถามทาคิ

"จริงหรอค่ะไอ้กฎนั่นเอลไม่เคยได้ยินเลย"เอลด้าหันไปถาม

"ไม่มีแต่งเองเว้ยเฮ้ย"โลโล่บอก

"อ้าวแล้วแบบนี้ทาคิจะไม่จับได้หรอค่ะ"เอลด้าหันไปถาม

"ไม่หรอกหมอนั่นไม่เคยฟังกฎพวกนี้ไว้อยู่แล้ว แผนไม่แตกชัวร์ ว่าแต่เอลด้าไปบอกเขาแบบนั้นทำใจเรื่องทาคิได้แล้วหรอเว้ยเฮ้ย"โลโล่ถาม

"ยังค่ะ ลืมไปแล้วหรอค่ะว่าวันที่เอลด้าทำใจเรื่องทาคิได้จะเป็นวันที่เอลด้ากับพี่โลโล่รักกันโดยไม่มีคนอื่นอยู่ในใจนะค่ะ"เอลด้าพูด

"นั่นสิเว้ยเฮ้ย เอาเหอะปล่อยเขาเคลียร์กันเองเราไปนอนกันเถอะเว้ยเฮ้ย"โลโล่พูดแล้วเดินไปพร้อมกับเอลด้าโดยมือโอบไหล่ไว้(นึกภาพสามีภรรยา)

"เนียนไปไหมค่ะพี่โลโล่"เอลด้าพูด

"ไม่เนียนก็ได้เว้ยเฮ้ย"โลโล่เลยเอามือออกจากไหล่มาจับมือแทน

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนนี้ซึกะเดินมาที่ป่าหลังโรงเรียน(มันมีด้วยหรอ) ซึ่งเดินฝ่าฝนมา(ฝนตกนี่เรื่องจริงนะ)

"ไอ้บ้าทาคิ คนเขาอุตส่าห์เดินตากฝนแล้วยังไม่ตามมาอีกนะไอ้คนใจดำ ขี้เก๊ก จำไว้ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันจะไม่มีทางหลงรักนายแน่"ซึกะพูด

"นั่งตากฝนให้เป็นไข้ให้ตายๆไปเลยดูสิว่าจะสนใจไหม"ซึกะพูดแล้วนั่งลงใต้ต้นไม้ ตากฝน (ว่าแต่นิสัยแบบนี้ติดมาจากเรียวนะหรอ)

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

มาดูด้านทาคิ

"ยัยบ้านั่นหายไปไหนเนี่ย"ทาคิพูด หลังจากไปหาในเมืองมาทั่วแล้ว ว่าแต่เขาจำไม่ได้เลยนะเนี่ยว่าซึกะหัดมีนิสัยขี้งอนแบบนี้สงสัยติดมาจากเรียวนะแน่เลย เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ เดินมา 3 ชั่วโมงแล้วป่านนี้ยัยนั่นไม่เป็นปอดบวมตายแล้วหรอ(อย่ามาแช่งลูกฉันนะยะ) 

แล้วทาคิก็เดินหาเรื่อยๆจนฝนหยุดตก

โอยนี่มันตี 5 แล้วยัยนั่นไปไหนเนี่ย หรือว่ากลับไปแล้ว

แล้วทาคิเลยเดินกลับหอผ่านทางป่าหลังโรงเรียนก็เห็นซึกะนอนพิงต้นไม้อยู่ ทาคิจึงวิ่งไปดู

"เฮ้ย ซึกะเธอตายยัง"ทาคิเดินเข้าไปถาม แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ แปลกยัยนี่เป็นคนตื่นง่ายนี่

แล้วทาคิเลยเอามือไปอังที่หน้าผาก ก็ต้องรีบเอามือออกไม่งั้นเดี๋ยวสุก

"ยัยบ้าใช้อะไรคิดนอนตากฝนเนี่ย" ทาคิเลยต้องอุ้มซึกะท่าเจ้าสาวไปหอ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++