ห้องพักครูสยองขวัญ

เนื้อเรื่อง

ณ โรงเรียนมีชื่อแห่งหนึ่ง

ฉันก็เเป็นเด็กนักเรียนน่ารักๆคนหนึ่ง

ตึกที่ฉันเรียนคือตึก 10 อยู่ตรงข้ามกับตึก 11

ห้องเรียนของฉันนั้นอยู่ชั้น 6 ทางซ้ายมือสุด

มีคนเคยเล่าให้ฉันฟังว่า ที่ห้องพักครูชั้น 5 ซึ่งอยู่ด้านซ้ายมือสุดนั้น เคยมีคนฆ่าตัวตาย

เค้าบอกว่า ตอนกลางคืน บางทีห้องนั้นก็เปิดไฟเองโดยไม่ทราบสาเหตุ

บางครั้งก็ได้ยินเงาดำ กับเสียงเดินอยู่ที่ระเบียงชั้น 5

แต่ถึงกระนั้น ครูบางท่านก็ยังใช้ห้องนี้เป็นห้องทำงาน

วันนี้เป็นกีฬาสีของโรงเรียน พิธีปิดนั้นเริ่ม 1 ทุ่ม กว่าพิธีจะเสร็จก็ 1 ทุ่มครึ่ง เพื่อนๆฉันประมาณ 5 คน ชวนฉันให้ไปดูชั้น 5 ของตึก 10

โดยจะไปตอนพิธีใกล้จบ

เพื่อนๆกับฉันก็เดินไปที่ประตูใหญ่ของตึก

ทุกคนแปลกใจมากที่ประตูนั้นไม่ได้ล๊อก

เราเดินขึ้นบันไดไป

ทุกชั้นนั้นว่างเปล่า ไร้ผู้คน ดวงไฟประมาณ 2 ดวง ถูกเปิดไว้ที่ระเบียงของแต่ละชั้น มีแต่เรา 6 คนที่เดินอยู่

ฟ้านั้นมืดสนิท แสงจันทร์ส่องฉาดฉาย

เรา 6 คนเดินขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงชั้น 5

เอ๊ะ ฉันว่าฉันได้ยินเสียงคนเดินนะ

แล้วทำไมชั้นนี้ถึงไม่เปิดไฟระเบียงล่ะ

พวกเราตัดสินใจแอบดูไปที่ห้องพักครู

ไฟที่ห้องพักครูเปิดอยู่ มันสว่างมากเพราะไฟที่ระเบียงไม่ได้เปิด

นี่มันอะไรกันนี่ เป็นไปได้ไง มีแต่พวกเราเท่านั้นที่อยู่บนตึก

เฮ้ย มีเงาดำๆเคลื่อนไหวไปมาอยู่ข้างห้องพักครู

พวกเราตัดสินใจค่อยๆย่อยไปดู

จนถึงห้องพักครู ตาของเราเบิกโพลงเมื่อพบกับสิ่งที่คาดไม่ถึง

......................
.....................
....................
...................
..................
.................
................
...............
..............
.............
............
...........
..........
.........
........
.......
......
.....
....
...
..
.


"อาจารย์!!!!" พวกเราทุกคนร้องขึ้นพร้อมกัน

แค่นั้นไม่พอ อาจารย์คนนั้นยังเป็นที่ปรึกษาของเราด้วย

อาจารย์จึงสอบถามความกับเรา

"โอ๊ยตายนักเรียนในที่ปรึกษาชั้น" อาจารย์เอามือกุมหัว "พวกเธอเชื่อด้วยรึว่ามีผีน่ะ"

"เชื่อครับ/ค่ะ" พวกเราตอบเป็นเสียงเดียวกัน

"ฉันอย่างจะบ้าตาย นี่เธอไปฟังเรื่องที่เขาเล่ากันว่าห้องนี้เปิดไฟเอง มีเสียงคนเดิน มีเงาดำงั้นหรือ" อาจารย์ซักไซ้

"ครับ/ค่ะ" พวกเราก้มหน้านิ่ว

"ไอ้เงาดำที่เดิน เสียงคนเดิน ก็ฉันเองแหละ" อาจารย์ประกาศ

"หา!! อาจารย์เองหรือ" พวกเราต่างตกตะลึง

"ช่ายแล้ว" อาจารย์ประกาศต่อ "บางวันฉันทำงานดึก ฉันเลยเปิดประตูใหญ่ของตึกไว้ แล้วฉันก็ขึ้นมาทำงานที่นี่แหละ"

ขณะที่อาจารย์พูดอยู่นั้น ฉันกวาดสายตาไปรอบๆ ฉันจำได้ว่าพวกเรามี 6 คน รวมกับอาจารย์อีก 1 เป็น 7

แต่เอ ทำไมฉันนับได้ 8 ล่ะ

ฉันเห็นเงาดำๆตะคุ่มๆยืนพิงอยู่ที่ประตูกระจกด้านนอกของห้องพักครู เป็นเงาของชายสูงใหญ่ รูปร่างสันทัด ลักษณะเหมือนว่ากำลังยืนดูการสนทนาของเรากับอาจารย์อยู่ ฉันนึกกลับไปในชั่วโมงวิทยาศาสตร์ ทั้งชั้นนี้มีไฟในห้องพักครูเปิดเพียงจุดเดียว แสดงว่าวัตุต้นกำเนิดเงาจะต้องอยู่ในห้องพักครู ฉันมองกลับเข้าไปในห้องพักครู พยายามจะหาสสารซึ่งเป็นต้นกำเนิดเงานั้น แต่เอ ในห้องพักครูนั้นว่างเปล่า ทุกคนก็มายืนอยู่กับอาจารย์แล้วไม่ใช่รึ

ฉันพยายามคิดว่าฉันนั้นเห็นภาพหลอนไปเอง ฉันจึงลองกระพริบตา เงานั้นหายไปแล้ว

ส่วนอาจารย์ก็ยังเทศน์ไม่จบ

"นี่พวกเธอ" อาจารย์เทศน์ "เรียนเก่งปานนี้ยังเชื่อในเรื่องของผีปีศาจอีก มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ยืนยันว่า......" อาจารย์เทศน์ต่อ

แต่ฉันไม่ได้ฟังอาจารย์หรอก ฉันกวาดสายตาไปรอบๆบริเวณ

ฉันเห็นเงาดำนั้นอีกแล้ว

คราวนี้ฉันไม่ได้แค่เห็นเงาดำ ฉันได้กลิ่น กลิ่นของเลือด กลิ่นคาวแบบเลือด

ทันใดนั้น กลิ่นคาวของเลือดก็จัดขึ้น แรงขึ้น

สติของฉันดับวูบไปทันที

ฉันรู้สึกตัวอีกที แสงสว่างเหนือศีรษะฉันจ้ามาก ฉันอยู่บนเตียงปูด้วยผ้าลินินสีขาวสะอาด ฉันได้กลิ่นแอลกอฮอล์อบอวลไปเต็มห้อง เมื่อกี้ฉันยังอยู่กับอาจารย์กับเพื่อนไม่ใช่หรือ ฉันจำได้ว่าครั้งสุดท้ายฉันได้กลิ่นเลือด เห็นเงาดำ

"ฟื้นแล้ว" เสียงหนึ่งตะโกนมาจากโซฟาของห้อง

ทุกคนที่โซฟากรูมาที่เตียงของฉัน

เพื่อนและอาจารย์นั่นเอง

"นี่คือที่ไหน" ฉันถาม

อาจารย์โผล่หน้าเข้ามา "นี่คือห้องพยาบาล"

"เมื่อกี้เรายังคงอยู่ที่ตึก10ไม่ใช่หรอ" ฉันถามอีก

คนหนึ่งในนั้นพูดขึ้น "เธอสลบลงไป พวกเรากับอาจารย์จึงนำเธอมาที่ห้องพยาบาล"

ความทรงจำฉันปรากฎขึ้นอีกครั้ง เงาดำ กลิ่นความเลือด

"อาจารย์คะ" ฉันถาม "อาจารย์ขึ้นมาทำงานคนเดียวหรือป่าวคะ"

อาจารย์งงกับคำถามสักพัก "เออ ใช่นะ ครูมาคนเดียว"

"เมื่อกี้หนูเห็นเงาดำ แล้วก็ได้กลิ่นเลือดที่ห้องพักครูค่ะ"

เพื่อนทุกคนต่างขยับตัวไปมา

"เธอหลอนไปเองครูว่า" อาจารย์ปลอบ

แต่ในนั้นไม่มีใครเชื่ออาจารย์เลย

กระนั้น ก็ยังไม่มีใครสามารถตอบคำถามนี้ได้ นอกจาก คุณผู้ชมเอง
____________________________________________________________________________________________________
จบแล้วนะ ขอบคุณสำหรับคำติชม จะพยายามปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้น

                                                    หมูต้ม