ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : love song intro
มือน้อยๆที่บรรเลงตัวโน๊ตในทุกตัวกำลังสั่น บยอนแบคฮยอนรู้สึกประหม่าที่ต้องขึ้นแสดงเปียนโนแทนรุ่นพี่ที่ป่วยกระทันหัน ตาเรียวรีหลับพริ้มอย่างปิดกั้นจากโลกภายนอกแค่ทำใจว่ามีแค่ตนเองกำลังเล่นอยู่เพียงผู้เดียว
แปะๆๆๆๆๆๆ
เสียงปรบมือที่ดังขึ้นทั่วทั้งหอประชุมกลางของมหาลัยดังขึ้นพร้อมกับโน๊ตตัวสุดท้าย แบคฮยอนโค้งขอบคุณด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินกลับไปยังหลังเวที แต่เพียงแค่เท้าแตะที่บันไดร่างทั้งร่างก็ทรุดฮวบลงกับพิื้น
"แบคฮยอนน!!!!!"
เพดานสีขาวและกลิ่นประจำของห้องพยาบาลทำให้แบคฮยอนรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาอีกรอบ ร่างเล็กพยุงตัวขึ้นนั่งมองไปรอบห้องที่น่าจะมีใครสักคนที่พาเขามาที่นี่แต่ก็ไร้ซึ่งวี่แวว
"เฮ้อ!!!กะว่าจะขอบคุณสักหน่อย"พึมพำเบาๆกับตัวเองก่อนจะเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู
"ตื่นแล้วเหรอ"
"พะ..พี่คริส"
หนุ่มผมทองที่ตัวสูงกว่าแบคฮยอนหลายเท่านั่งลงข้างเตียงพร้อมกับแก้วโกโก้ที่ยื่นมาให้อีกคน
"เราเป็นลมไป จำได้มั้ย"แบคฮยอนพยักหน้าเบาๆ"ร่างกายอ่อนเพลียเพราะขาดอาหาร"ตาคมจ้องมองร่างเล็กที่เอาแต่ก้มหน้า"พักผ่อนไม่เพียงพอ"หยดน้ำสีใสหยดลงบนมือเรียว"ร้องทำไม พี่เคยสอนว่ายังไง"
"ฮึก..ขอโทษฮะ"ฟันคมขบเม้มริมฝีปากแน่นเพื่อกลั้นเสียง แบคฮยอนรู้ดีว่าคริสทำไปเพราะห่วงเขา ที่ร้องให้ก็เพราะเสียใจที่ต้องเป็นภาระ
"เลิกร้องได้แล้ว...พี่จะไปจัดการงานที่ค้างต่อเราก็นอนพักไปก่อนแล้วเลิกเรียนพี่จะมารับ เข้าใจรึเปล่า"
"ขะ เข้าใจฮะ ขะขอบคุณฮะ"
พี่คริสเดินไปแล้วบ่อน้ำตาก้พังลงมาด้วยคนตัวเล็กร้องให้จนเผลอหลับไปอีกครั้ง
××××××××××××××&××××××××××××
แปะๆๆๆๆๆๆ
เสียงปรบมือที่ดังขึ้นทั่วทั้งหอประชุมกลางของมหาลัยดังขึ้นพร้อมกับโน๊ตตัวสุดท้าย แบคฮยอนโค้งขอบคุณด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินกลับไปยังหลังเวที แต่เพียงแค่เท้าแตะที่บันไดร่างทั้งร่างก็ทรุดฮวบลงกับพิื้น
"แบคฮยอนน!!!!!"
เพดานสีขาวและกลิ่นประจำของห้องพยาบาลทำให้แบคฮยอนรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาอีกรอบ ร่างเล็กพยุงตัวขึ้นนั่งมองไปรอบห้องที่น่าจะมีใครสักคนที่พาเขามาที่นี่แต่ก็ไร้ซึ่งวี่แวว
"เฮ้อ!!!กะว่าจะขอบคุณสักหน่อย"พึมพำเบาๆกับตัวเองก่อนจะเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู
"ตื่นแล้วเหรอ"
"พะ..พี่คริส"
หนุ่มผมทองที่ตัวสูงกว่าแบคฮยอนหลายเท่านั่งลงข้างเตียงพร้อมกับแก้วโกโก้ที่ยื่นมาให้อีกคน
"เราเป็นลมไป จำได้มั้ย"แบคฮยอนพยักหน้าเบาๆ"ร่างกายอ่อนเพลียเพราะขาดอาหาร"ตาคมจ้องมองร่างเล็กที่เอาแต่ก้มหน้า"พักผ่อนไม่เพียงพอ"หยดน้ำสีใสหยดลงบนมือเรียว"ร้องทำไม พี่เคยสอนว่ายังไง"
"ฮึก..ขอโทษฮะ"ฟันคมขบเม้มริมฝีปากแน่นเพื่อกลั้นเสียง แบคฮยอนรู้ดีว่าคริสทำไปเพราะห่วงเขา ที่ร้องให้ก็เพราะเสียใจที่ต้องเป็นภาระ
"เลิกร้องได้แล้ว...พี่จะไปจัดการงานที่ค้างต่อเราก็นอนพักไปก่อนแล้วเลิกเรียนพี่จะมารับ เข้าใจรึเปล่า"
"ขะ เข้าใจฮะ ขะขอบคุณฮะ"
พี่คริสเดินไปแล้วบ่อน้ำตาก้พังลงมาด้วยคนตัวเล็กร้องให้จนเผลอหลับไปอีกครั้ง
××××××××××××××&××××××××××××
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น