When I was บ๋อย

ลำดับตอนที่ #8 : วันอาทิตย์

     ตามหลักแล้ววันอาทิตย์จะเป็นวันครอบครัวที่ทุกคนกลับมารวมตัวกันทำกิจกรรมต่างๆ อาจจะเป็นการดูหนังหรือการรับประทานอาหารร่วมกัน (อีกแล้วเรอะ555) เมื่อมีสมาชิกในครอบครัวหลายคนก็ยิ่งเพิ่มความวุ่นวาย แต่จะวุ่นวายภายในครอบครัวไม่พอ ก็ลำบากพนักงานร้านอาหารอีก (55555) อาม่าอยากกินอันนี้ อาตี๋อยากได้อันนั้น ลูกสาวจะสั่งอาหาร เรียกมาถามว่าอาหารจานนี้คืออะไร แล้วลองจินตนาการหลายๆโต๊ะพร้อมกันนะ(ไม่เคยเจออะไรวุ่นวายขนาดนี้มาก่อนเลย...555)

     วันอาทิตย์จะเป็นวันที่ยุ่งและเหนื่อยที่สุด (ไม่นับช่วงเทศกาลสงกรานต์) ปกติร้านจะเปิดประมาณสิบโมงครึ่ง แต่ในวันอาทิตย์แขกจะเข้าร้านโต๊ะแรกแปดโมงกว่าเกือบๆเก้าโมง (มาทานอาหารเช้ากันหรอคะ55555) เด็กเสิร์ฟอย่างเราก็ต้องเดินกันตั้งแต่เช้าจนถึงกินข้าว แล้วต้องรีบกินข้าวเพื่อที่จะมาเสิร์ฟต่ออีก เดินทั้งวันเดินกันยันปิดร้านเลย ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณสองทุ่มกว่าเราก็เดินเสิร์ฟแล้วแขกก็เรียกมาคุย...

แขก:หนูๆ ทำงานที่นี่เหนื่อยมั้ย

เรา:เหนื่อยค่ะ

แขก:มาทำงานที่นี่มาสมัครหรือว่ารู้จักกับเจ้าของร้านหรอลูก

เรา:รู้จักกับเจ้าของร้านค่ะ

แขก:แล้วทำงานนี่ได้ค่าแรงวันละเท่าไหร่หรอ

เรา:วันละสองร้อยกับทิปประมาณเจ็ดสิบบาทค่ะ

แขก:น้อยกว่าแถวบ้านป้าอีก แถวนั้นวันละตั้งห้าร้อย แล้วทำงานกันตั้งแต่กี่โมงล่ะลูก

เรา:วันนี้เริ่มตั้งแต่แปดโมงเลยค่ะ

แขก:สู้ๆนะลูก อ่ะ เช็ดหน้าหน่อยนะ(หยิบทิชชู่ให้)

เรา:ขอบคุณค่ะ(เดินเสิร์ฟโต๊ะอื่นต่อ)

วันนั้นเริ่มงานตั้งแต่แปดโมงกว่าและเลิกงานสี่ทุ่ม..

ขอบคุณแขกนะคะที่เห็นใจมดงานตัวเล็กๆอย่างเรา(ไม่เล็กล่ะม้างงงงง55555) ถ้าไม่ได้ดั่งใจก็อย่าโวยวายนะคะ เพราะเด็กเสิร์ฟมีหน้าที่เป็นคนกลางระหว่างแขกและแม่ครัว บางครั้งแม่ครัวก็ผิดพลาด และทายซิแขกจะต่อว่าใคร(ก็บ๋อยอย่างเราไง555555)

โอยยยยย อยากกลับบ้านนนนนน555555

*(12/03/2559)ข่าวใหม่: สามารถติดตาม'When I was บ๋อย' ภาคต่อได้ เพราะไรเตอร์ต้องไปทำงานอีกแล้ว จะมีเรื่องเล่าสนุกๆอะไรอีก เปิดเทอมนี้เจอกันนนนนน!!!!