(END)We Found Each Other (Severus Snape X Harry Potter)

ลำดับตอนที่ #4 : Prepare for party (Rewrite)

   ผมตื่นขึ้นที่ห้องนอนของบ้านเลขที่สิบสองกริมโมลด์เพลซ รู้สึกเป็นปกติ อีกสองวันก็จะถึงวันที่ผมต้องไปโรงเรียนซะแล้วสิ ตลอดสัปดาห์ที่อยู่กับซิเรียสผมแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย

   แค่ตื่นนอน  กิน  ให้อาหารเฮ็ดวิก อ่านหนังสือ คุยเรื่อยเปื่อยกับซิเรียส กินอีกรอบ ไปเที่ยวย่านมักเกิ้ลด้วยกัน กินอาหารนอกบ้าน แล้วก็กลับเข้านอน หรือบางครั้งก็มีแขกมาที่บ้าน มีทั้งแขกรับเชิญ และไม่ได้รับเชิญ(อยากมาก็มา) เช่น รีมัส กับ ท็องส์ ซึ่งเรามักจะทำอาหารไว้เผื่อเสมอ(และแขกที่ไม่ได้รับเชิญก็ค่อนข้างจะมาบ่อยเสียด้วย) เรียกได้ว่าช่างเป็นชีวิตที่เรียบง่าย แล้วก็ยังได้ใช้เวลากับซิเรียสเป็นครอบครัวกันมากยิ่งขึ้น

   ผมไม่อยากเปิดเรียน อยากใช้ชีวิตแบบนี้ไปอีกซักพัก อาจจะตลอดไปเลยก็ได้ ไม่อยากไปเจอไอ้ก้อนเมือก(เป็นคำที่ผมกับรอนใช้เรียกสเนป) ได้แต่นั่งคิดว่าคะแนนบ้านปีนี้จะเหลือซักเท่าไหร่ ถ้าผมกับรอน หรือใครในกริฟฟินดอร์ทำหม้อปรุงยาแตกสักใบ  แล้วยังต้องมานั่งวางแผนการเล่นควิดดิช ไหนจะคัดบีตเตอร์กับเชสเซอร์ใหม่อีก

   ช่างเป็นปีที่สุดท้ายของการเรียนยุ่งยากเหลือเกิน แต่ใครจะไปรู้ล่ะ การเรียนปีสุดท้ายที่ฮอกวอตส์อาจจะมีอะไรดีๆก็ได้ ว่าแล้วก็มาเริ่มกิจกรรมวันนี้เลยดีกว่า ผมเริ่มต้นด้วยการ'แปรงฟัน'

   การพับผ้าห่มหลังจากตื่นนอนเป็นสิ่งที่ครอบครัวเดอร์สลี่ย์เข้มงวดกับผมเสมอ แต่บ้านนี้ก็ยังมีคนที่ไม่ค่อยใส่ใจกับเรื่องนี้เท่าไหร่นัก เดาสิว่าหลังจากที่ผมพับผ้าห่มของตัวเองแล้วผมทำอะไรต่อ...ถูกต้อง พับผ้าห่มให้ซีเรียสไง! เขาให้เหตุผลว่าไม่ชอบครีเชอร์ หรือเอล์ฟประจำบ้านอื่นๆเข้ามายุ่มย่ามในห้องนอนส่วนตัว มันเลยกลายเป็นหน้าที่ของผมไปโดยปริยาย

   ต่อจากนั้นผมก็หายตัวลงไปข้างล่าง เปิดตู้เย็นเพื่อดูวัตถุดิบในการทำอาหารเช้า เฮ้อ..ซิเรียสน่าจะซื้อหัวหอมมานะ การที่ไม่กินไม่จำเป็นว่าจะไม่ซื้อมานี่นา ผมอยากกินหอมทอดแต่ในตู้เย็นดันไม่มีหอมเนี่ยนะ? ผมตรงไปที่โทรศัพท์กดเบอร์ที่เขียนติดไว้ที่ผนัง มันมีเสียงเตือนมาจากปลายสายบอกให้รู้ว่าอีกฝ่ายรับโทรศัพท์แล้ว

(สวัสดีค่ะคุณแบล็ก ร้านค้าที่มีครบทุกอย่างของครอบครัวสมิธสำหรับพ่อมดแม่มดยุคใหม่ยินดีต้อนรับค่ะ) เสียงผู้หญิงวัยรุ่นรับโทรศัพท์

"คือผมอยากได้หอมหัวใหญ่สี่หัวสำหรับทำอาหารตอนนี้น่ะครับ" 

(ต้องการรับสินค้าทางไหนคะ คุณแบล็ก)

"เตาผิงครับ ขอบคุณ" ผมมองไปทางเตาผิงใกล้ๆ

(รบกวนรอที่หน้าเตาผิงได้เลยค่ะ สินค้ากำลังจะไปถึง) แล้วสายก็ถูกตัดไป

   เผื่อใครสงสัย ที่โทรศัพท์ไปเมื่อครู่คือร้านขายของสำหรับผู้วิเศษที่มีสินค้าหลายชนิดตั้งแต่วัตถุดิบทำอาหารมักเกิ้ลจนไปถึงของที่เกี่ยวกับสัตว์วิเศษ ร้านนี้ตั้งขึ้นโดยครอบครัวสมิธ พ่อ แม่ ลูกสาวที่รุ่นราวคราวเดียวกับผม และลูกชายอายุสิบเอ็ดปี (สามารถเลือกที่จะจ่ายผ่านบัตรเครดิตหรือเก็บเงินปลายทางได้ด้วย)

ฟู่! 

เสียงดังมาจากเตาผิงที่ห่างไปไม่ไกล เด็กผู้ชายเดินออกมา ผมไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปหาทันที

"อรุณสวัสดิ์ครับคุณแบล็ก" เสียงเขายังไม่แตกหนุ่มเลย

"อรุณสวัสดิ์หนุ่มน้อย แต่ขอโทษ พี่ไม่ใช่คุณแบล็กหรอก" ผมหยอกเขา

"ผมคงมาผิดบ้านขอโทษที่มารบกวนนะครับ"

"พี่คือแฮร์รี่ พอตเตอร์ต่างหาก"

ทันทีที่ผมพูดจบตาของเด็กชายก็ลุกวาวเป็นประกาย

"ค่าหัวหอมสองซีกเกิ้ลครับ คุณแฮร์รี่ พอตเตอร์! ผมขอลายเซ็นหน่อยได้ไหมครับ "

ผมหยิบกระดาษเปล่าแถวนั้นเซ็นชื่อให้เขา พร้อมยื่นเงินให้

"ผมได้จดหมายไปเรียนที่ฮอกวอตส์ด้วย ยินดีที่ได้เจอครับ"

   และลูกชายของครอบครัวสมิธกลับไปจากที่ๆเขามาโดยใช้เตาผิง ทีนี้ก็ได้เวลาทำอาหารเช้าสักที

   ซิเรียสออกไปข้างนอกโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า(ตอนที่ผมเข้าไปในห้องเพื่อพับผ้าห่มให้เขายังอาบน้ำอยู่เลย) กระดาษโน๊ตถูกแปะไว้หน้าประตูห้อง

ออกไปพบ ศจ.ดัมเบิลดอร์ จะรีบกลับ

    ซิเรียส

อุตส่าห์ทำแซนวิชแฮมชีสของโปรดไว้แท้ ๆ

   ผมกลับเข้าไปที่ห้องเปิดหนังดูแก้เซ็งไปเรื่อยเปื่อยกินแค่คุกกี้กับนมกล่องเป็นอาหารกลางวัน จากนั้นก็หลับยาวและกลับมาดูหนังอีกครั้ง

"แฮร์รี่ มาช่วยจัดห้องหน่อยสิ" ซิเรียสตะโกนเรียกผมจากชั้นล่าง

"กำลังรีบไปฮะ" ผมกดปุ่มหยุดเล่นชั่วคราวที่รีโมต บนจอกำลังแสดงภาพยนต์มักเกิ้ลชื่อดังที่มีตัวละครเป็นโจรสลัด(ผมอยากรู้เหมือนกันว่าถ้าโลกเวทมนต์มีจริง แล้วพวกโจรสลัดล่ะมีจริงมั้ย แต่เชื่อผมมั้ยว่าถ้าผมเอาเรื่องนี้ไปคุยใครพวกเขาคงหาว่าผมบ้าแน่ๆ)

  ผมหายตัวลงไปหาซิเรียส เห็นเจ้าตัวกำลังพยายามทำอะไรบางอย่างกับห้องโถง สายรุ้งห้อยระโยงระยางทั่วเพดาน

"ทำอะไรอยู่ฮะ ซิเรียส" 

"ปาร์ตี้ไง แฮร์รี่ ที่ฉันเคยเขียนไว้ในจดหมายเมื่อวันก่อน อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้" ซิเรียสทำหน้างงกับผม เขาพูดไม่ค่อยชัดเท่าไหร่เพราะสายรุ้งที่กำลังคาบอยู่ที่ปาก

"อ้อ ใช่ครับ ผมจำได้" ผมพยายามนึกถึงจดหมาย เขาไม่ผิดหรอกผมต่างหากที่เป็นคนลืม "แล้วจะมีใครมาบ้างครับ"

"ก็พวกวีสลี่ย์ แล้วก็พวกเกรนเจอร์ ฉัน แล้วก็เธอ อ้อ สมาชิกภาคีบางคนด้วย"

"แค่นั้นหรอครับ" 

"อะไรกัน อยากให้ใครมาอีกล่ะ มัลฟอยล์ หรือ สเนปดี" แล้วซิเรียสก็ขำกับมุกตลกของตัวเอง

"ศาสตราจารย์สเนปคงไม่มาแน่ๆหรอกครับ"

"งั้นเรอะ"

"เอ่อ ซิเรียส"

"หื้ม ว่าไงล่ะ ลูกชาย" เขายิ้มมุมปากให้ผม

"โจรสลัดมีจริงมั้ย"

"มีสิ แต่ไม่ใช่แบบในหนังหรอก"

"แล้วสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ๆล่ะ มีจริงหรือเปล่า" ผมเห็นเขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

"ถ้าจะมีที่ไหนสักแห่งที่มีสัตว์ประหลาดนะ ก็ที่ฮอกวอตส์ไง" ผมหัวเราะกับซิเรียส เขามักมีอารมณ์ขันเสมอ

"งั้นผมช่วยอะไรได้บ้าง" 

"งั้นทำตามนี้นะ"

   ซิเรียสให้ผมเป่าลูกโป่งจนเริ่มเวียนหัว เขาก็ล้อเลียนผม สุดท้ายก็ลงไปนอนกองสภาพไม่ต่างกัน เขาเตรียมเก้าอี้ให้พอดีกับจำนวนคนส่วนเรื่องโต๊ะไม่เป็นปัญหาเพราะบ้านนี้มีโต๊ะยาวอยู่แล้ว

   ผมเดินร่ายคาถาเก็บเสียงทั่วทั้งบ้าน พรุ่งนี้จะต้องเสียงดัง เอะอะ และวุ่นวายสุดๆเพราะเฟร็ดกับจอร์จก็มาด้วย ไม่ต้องนึกถึงของประหลาดๆที่คู่แฝดเอามาเลย มีแต่ของอันตรายและเป็นตัวทดลองทั้งนั้นจึงไม่สามารถรับรองผลลัพธ์ที่จะออกมาได้ พ่อกับแม่ของเฮอร์ไมโอนี่ก็จะมาด้วยเพราะฉะนั้นจะต้องทำให้พวกเขาประทับใจโลกของผู้วิเศษ

   เวลาเกือบเที่ยงคืนเขาแนะนำว่าให้ผมไปนั่งพัก เพราะแทบจะไม่เหลืออะไรต้องทำแล้ว

โซฟาช่างนุ่มกว่าปกติ อาจเป็นเพราะหลังจากทำงานหนัก บวกกับโกโก้ร้อน ผมกึ่งนั่งกึ่งนอนมองดูซิเรียสที่กำลังตรวจสอบความเรียบร้อยของสถานที่ก่อนวันรุ่งขึ้น

   เขาดูดีมาก ในเวลาที่ทำอะไรมุ่งมัน ไม่รู้ว่าเขาจะสังเกตตัวเองบ้างหรือเปล่า ถ้าเขาทำงานที่เกี่ยวกับงานแสดง คงจะมีแม่มดตามกรี๊ดไม่น้อย(ก็พ่อทูนหัวผมหล่อซะอย่าง) ถึงจะน้อยกว่ากิลเดอร์ลอยด์ ล็อคฮาร์ทก็ตาม

   เวลาค่อยๆผ่านไป ผมแทบไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไม่รู้ว่าเวลาด้วย สิ่งเดียวที่รับรู้ได้คืออากาศรอบๆเริ่มเย็นลง และรู้สึกเหมือนมีใครมาห่มผ้าให้ ผมจำกลิ่นเจ้าตัวได้

ซิเรียส

TBC.

Writer's talk

   ช่วงพบปะประชาชนมาแล้วจ้า ตอนนี้ไรต์เตอร์ได้เพิ่มเนื้อหา(ไม่สำคัญหรอกแต่อยากจะใส่555) แล้วก็เพิ่มให้แฮร์รี่ตัวน้อยๆเป็นพ่อบ้าน(แม่บ้าน?)ที่คอยดูแลซิเรียสไปด้วย ยังไงก็ฝากติดตามกันเยอะๆนะคะ

Twitter-  

Nathan Wong (@NathanWong1998)

https://twitter.com/NathanWong1998