จรดนิ้วบันทึกเรื่องราวและความทรงจำ

-_ไดอารี่_-


ที่ออกจะเอ่อ.. ไร้สาระ
ผัดผ่อนมานานหลายชาติ
แถมไม่ได้ลงมือเขียนจริงๆจังๆมานาน
แล้วมันจะรอดไหม?

มันเกิดจากความคิดที่ว่า..
ถ้านิยายมันต้องบิ้วอารมณ์มากนัก
ก็เขียนไดอารี่ที่ไม่ต้องใช้อะไรเลยเนี่ยแหละ
ดีที่สุด!

แถมจะจบม.หกอยู่แล้ว
อีกไม่กี่เดือนก็ก้าวเข้ามหาลัย
งั้น...
เขียนไว้เป็นความทรงจำละกัน ^^