จรดนิ้วบันทึกเรื่องราวและความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #5 : Tue.22022011

หายไปชาติกว่า
มีทั้งเรื่องสอบปลายภาคและโอเน็ต
(อย่างหลังนี่ทุเรศมาก -^-!!!)
แต่ก็ปล่อยมันไป
เพราะสวดส่งมันไปพร้อมเพื่อนในกลุ่มแล้ว
รอผลออกอย่างเดียว
เป็นผลที่ไม่คาดหวัง
เพราะรู้ตัวเองดีว่าทำได้แค่ไหน -O-
นึกถึงสถานะเฟสที่เพื่อนคนนึงขึ้นว่า
" ขอบคุณโอเน็ตคับที่ทำให้ผมค้นพบตัวเอง
คุณจะสอบคัดเลือกศิลปินแห่งชาติหรือโอลิมปิก กพอ. ละครับ "

แต่ที่สุดๆคือข่าวเว็บสทศโดนแฮก (น่าจะเพื่อก่อกวน)
พอเข้าแล้วขึ้นรูปคิวเบย์
รุ่นนี้เลยเป็น
"โอเน็ตรุ่นคิวเบย์"
พอเล่าให้เพื่อนฟัง
เพื่อนบอก "เออ.. ก็ยังดีกว่ารุ่นผ้าปูโต๊ะ ฮ่าๆๆๆ"
แอบสะใจลึกๆนะ
บังเอิญว่าเราเป็นพวกแค้นฝังใน
ไม่ลงมือทำ
ได้แต่คิดอย่างเดียว
เดี๋ยวสักพักก็ลืมมันไปเอง
ไม่อยากเก็บไว้ให้ตัวเองเฉา
ไม่อยากลงมือทำเพื่อก่อเรื่องให้ตัวเอง
คล้ายๆว่าจะดีแต่ปาก เหอๆๆ
(ปล. ตอนค้นข้อมูลเจอประโยคนึงที่ว่า
" เด็กไทยไม่ฉลาดพอที่จะทำข้อสอบ
แต่เด็กไทยฉลาดพอที่จะ Hack เว็บ สทศ "
อยากกดไลค์สักสิบครั้ง เหอๆ
เรื่องบางเรื่องก็วัดด้วยข้อสอบไม่ได้นะเออ)

หลังสอบเสร็จไปเที่ยวงานถนนคนเดิน
มีเด็กตีกัน
ตรงหน้าเลย
เราได้แต่เดินไปหลบหลังเพื่อนผู้ชายในห้องที่บังเอิญเจอเลยเดินด้วยกะพวกมัน
(จริงๆแล้วฝากนิยายไว้ในกระเป๋ามันแล้วกลัวมันชิ่งกลับ- -")

กลุ่มที่ตีกันเป็นกลุ่มที่เดินอยู่ข้างหน้ากลุ่มเราตอนเดินเที่ยวงาน
คือเดินตามหลังกลุ่มนั้นมาตลอดเกือบทั้งงาน
แล้วพวกเราก็แยกไปอีกทางเพราะเจอเพื่อน
รู้สึกโชคดีที่ตัวเองเจอเพื่อนในตอนนั้น
มาเจออีกทีตอนพวกนั้นเริ่มตีกัน
เห็นตั้งแต่แรกที่มีตีกันแค่สองคน
แล้วพรรคพวกก็วิ่งเข้ามา
ตอนนั้นทุกอย่างวุ่นวาย
เราได้แต่ยืนมอง..
อยากทำอะไรสักอย่างแต่ไม่รู้จะทำอะไร
ตกใจ คิดอะไรไม่ออก
อยากช่วย.. แต่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งจะทำอะไรได้?
เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่รู้สึกว่าตัวเองไร้ความสามารถ
สุดท้ายคือฉากที่น้องราวๆม.ต้นคนนึงนอนอยู่บนพื้น
พร้อมเด็กม.ปลายราวห้าหกคนรุมยำ
น้องคนนั้นนอนนิ่ง ไม่ขัดขืน
จนเพื่อนที่อยู่ชั้นเดียวกะเราวิ่งมาไล่
พอหันมาอีกที ก็เลยรู้
น้องเขากำลังชัก
แม่ค้าแถวนั้นวิ่งมาช่วยเอาผ้ายัดปาก
แล้วเพียงสองสามนาทีพวกอาสาสมัครก็เข้ามาปฐมพยาบาล
น้องเขากำลังชักอยูู่ ขณะที่เรายืนเงียบ
มันเป็นหนึ่งในสถานการณ์ที่เราไม่อยากเจออีก

อยากรู้... ว่าที่พวกเขาทำนั้น ได้อะไร???
เพียงเพื่อความสะใจงั้นเหรอ??
คงป็นคำถามที่เราคงไม่มีวันได้คำตอบที่น่าพอใจ

หลังจากนั้นก็เกิดเรื่องตามมาติดๆ
ทันทีที่อาสาสมัครมาถึง เพื่อนสนิทก็โทรมา
บอกว่าถ้าเจอแม่หรือพี่สาวเพื่อนคนนึงในกลุ่มให้อ้างว่าเพิ่งแยกกันไปหาอะไรกิน
เพราะเพื่อนคนนั้นก่อเรื่อง ขับมอเตอร์ไซค์ไปบ้านเพื่อนสนิท
ทั้งที่โดนทางบ้านสั่งห้าม
เรากำลังคุยโทรศัพท์เรื่องนี้แล้วเหลือบไปเห็นพี่สาวเพื่อนยืนอยู่
แล้วพี่สาวเขาก็เห็นเรา
เลยต้องรีบเดินหนี
เข้าใจอารมณ์พี่ตัวละครกำลังโดนตามล่าเลยล่ะ
แถมเหงื่อแตกท่วมตัว ท่าทางและคำพูดดันคล้ายกับว่ากำลังหนีความผิดอะไรสักอย่าง
ยังกับว่าเป็นหนึ่งในพวกที่ตีกันงั้นแหละ -O-
อยากบอกว่าการที่ต้องเดินหนีใครสักคนท่ามกลางคนเยอะๆเป็นฟีลที่สุดยอดมาก
ระทึกสุดๆ
สุดท้ายก็สลัดหลุดตอนเกือบสุดงาน
แล้วก็ต้องลงไปเอามอ'ไซค์ที่ถนนอีกเส้น
เพราะแม่เพื่อนดักรออยู่ที่ถนนที่เป็นทางเข้างาน
เหมือนในหนังดีนะ = ="

จบงานนี้หมดแรง
จนต้องให้เจ้าของมอไซค์พาไปส่งบ้าน
กลับมาอาบน้ำแล้วตายคาเตียง -O-

Nz72