จรดนิ้วบันทึกเรื่องราวและความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #4 : Mon.07022011

วันนี้... (เอ๊ะ! ต้องเมื่อวานสินะ - -*)
ก็.. เป็นวันที่เรื่อยๆมากตั้งแต่เช้ายันบ่าย
ได้เรียนจริงๆแค่สองคาบเท่านั้น (จากแปดคาบ)
คาบเคมีสองคาบนั่งเขียนเฟรนด์ชิพอย่างสบายใจ
งานหนักกว่าการบ้านซะอีก
ดองไว้ราวสิบห้าแผ่น
เกือบครึ่งห้องแน่ะ (สามสิบสี่คน)

แต่นึกแล้วเศร้า
เพราะวันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่ได้ใส่ชุดพละตราเพชร
ใจหาย...

การไปอยู่มหาลัยไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเรา
แต่ที่ปวดใจ คือการต้องจากลากับเพื่อนๆต่างหาก
โดยเฉพาะเพื่อนสนิท..
ที่คบกันมาสิบกว่าปี
นึกถึงทุกสิ่งที่ผ่านมาแล้วมันโหวงๆ
เหมือนมันกำลังจะมีอะไรหายไป

แต่นั่นแหละ
คนเรามักเห็นค่าความสำคัญ
เมื่อเวลาที่ต้องสูญเสียนั้นมาถึงเสมอ...

ตอนเย็นไปแวะซีเอ็ด
เอานิยายที่สั่งจองไว้เมื่อวันศุกร์
แถมด้วยนิยายเล่มใหม่จากแจ่มใสอีกหนึ่งเล่ม
(ด้วยเงินอั่งเปา*อันน้อยนิด T^T)

ตอนไปคนเยอะมากกกก~~
ต้องยืนโหนรถเมล์ชนิดที่ว่า
ถ้าทำแบบนี้ทุกวันคงกล้ามขึ้น

แต่วันนี้เหนื่อยจริงๆ
เดินขาลากตั้งแต่บ่ายสามครึ่งยันเกือบหกโมงเย็นแบบไม่ได้พัก
ช่วยเพื่อนเลือกของขวัญให้บัดดี้
โดยที่ของที่จะให้บัดดี้ตัวเองยังไม่ได้เริ่มทำ
555+

ขอให้ทำทันด้วยเถอะ >///< ~~~~~

แล้วเวลาที่เหลือ.. ก็หมดไปอีกหนึ่งวัน

เกร็ดความรู้: อั่งเปา (ซองแดง) คือ ซองใส่เงินที่ผู้ใหญ่แล้วจะมอบให้ผู้น้อย และมีการแลกเปลี่ยนกันเอง หรือจะใช้คำว่า แต๊ะเอีย (ผูกเอว) ที่มาคือในสมัยก่อน เหรียญจะมีรูตรงกลาง ผู้ใหญ่จะร้อยด้วยเชือกสีแดงเป็นพวงๆ และนำมามอบให้เด็ก ๆ ซึ่งจะนำมาผูกเก็บไว้ที่เอว