Fic Baramos:เฟริน+คาโล--แต่งงาน!!

เนื้อเรื่อง

                                                                                    ........แบบที่ 1........

          แสงของดารายามค่ำทอประกายระยิบระยับสวยงาม ภาพบนท้องฟ้าถูกสะท้อนด้วยผืนน้ำในทะเลสาบที่หลังวังคาโนวาล บริเวณริมทะเลสาบมีชายหนุ่มและหญิงสาวเดินทอดน่องช้าๆ ฝ่ามือหนากุมมือเรียวบางไว้...
          “นายได้ข่าวรึยังว่ามาทิลด้าถูกคิงเฮลด้าเรียกดูตัว” เสียงหวานเอ่ยถามร่างหนาที่เดินเคียงข้าง เสียงทุ้มๆตอบกลับสั้นๆ
          “อืม กับเจ้าชายรัชทายาทจากทริสทอร์”
          “นายรู้มากกว่าฉันอีกนะ... เดี๋ยว! เจ้าชายรัชทายาท งั้นก็โรน่ะสิ!!” เสียงหวานอุทานอย่างตกใจแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
          “คราวนี้ต้องมีเรื่องสนุกแน่ๆ นายว่าไง...คาโล” หญิงสาวหันไปถามความเห็นจากคนที่รู้ดีกว่าเธอเสียอีก
          “เฟริโอน่า เกรเดเวล ออฟ เดมอส” เสียงเรียกดังมาจากเจ้าชายแห่งคาโนวาล เฟรินหันใบหน้ามามองอย่างสงสัยกับการเรียกชื่อซะเต็มยศ
          “มีอะไร คาโล”
          “มาอยู่คาโนวาลกับฉันได้ไหม”
          เสียงนุ่มทุ้มอ่อนโยน  หญิงสาวเบิกตากว้าง นัยน์ตาสีน้ำตาลสบกับนัยน์ตาสีฟ้าเป็นที่ฉายแววหวาน เรียกเลือดให้สูบฉีดไปยังแก้มนวล
          คาโลตัดสินใจขยับเท้าเข้าไปจนยืนชิด มือหนาประคองดวงหน้าหวานแล้วกระซิบเบาๆ
          “มาอยู่ที่นี่ คาโนวาล... มาเป็นเฟริโอน่า วาเนบลี ออฟ คาโนวาล จะได้ไหม...”
          “แต่งงานกับฉันนะ เฟริน...”
          “ฉันรักเธอ”
          เจ้าหญิงแห่งเดมอสยืนอึ้งกับคำขอแต่งงานจากเจ้าชายแห่งคาโนวาล นัยน์ตาสีน้ำตาลจ้องมองลึกเข้าไปในนัยน์ตาสีฟ้าสวยราวกับค้นหาความจริง และสิ่งที่ปรากฏทำให้หญิงสาวครางออกมาเบาๆ น้ำตารื้นที่ดวงตาคู่สวย
          “คาโล” เธอกลืนก้อนสะอื้นที่แล่นมาจุกลำคอ
          “ตกลง ฉัน...ก็รักนาย”
          เสียงหวานกระซิบตอบ รอยยิ้มกว้างผุดขึ้นมาบนดวงหน้าที่มักจะเย็นชา มือหนาดึงร่าบางเข้ามากอด น้ำตาที่รื้นๆอยู่ก็เลยไหลพรากลงมา คาโลดันร่างหญิงสาวออกแล้วยกมือข้างหนึ่งประคองดวงหน้าหวานสวย อีกมือปาดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน
          “ฮื้อ ฉันนี่มันขี้แยชะมัดเลยแฮะ” เฟรินบ่นเบาๆ แล้วเบี่ยงหน้าออกจากอุ้งมืออบอุ่นอย่างเก้อเขิน แล้วทำเป็นมองวิวสวยๆตรงหน้า คาโลอดอมยิ้มไม่ได้
          ...ดูท่าจะเป็นผู้หญิงมากขึ้นอีกนิดแล้วสินะ...
          “เฟริน”
          “หือ” หญิงสาวขานรับ เผลอหันไปสบตาสีฟ้านั้นจนได้ เมื่อรู้ตัวก็หลบตาวูบ เจ้าชายหนุ่มเอื้อมมือไปจับมือบางก่อนกระซิบเบาๆ
          “ตอนหมั้นฉันใช้ไข่มุกแสงจันทร์”
          “แต่ตอนแต่งงาน... ใช้แหวนนะ” มือหนายกมือที่จับขึ้นมาแล้วจัดการสวมแหวนที่เตรียมไว้ นัยน์ตาสีน้ำตาลมองแหวนที่ถูกสวมอย่างประหลาดใจ
          “นาย”
          “ชอบไหม”
          แหวนวงสวยถูกทำขึ้นอย่างประณีต มันไม่หรูหราออกจะเรียบๆด้วยซ้ำ ตัวแหวนทำจากทองคำขาว ประดับด้วยเพชรเม็ดเล็กๆที่อดีตหัวขโมยอย่างเธอดูออกว่าเป็นเพชรน้ำงามที่ถูกเจียระไนอย่างดี คิดค่าแล้วมันคงแพง แต่มันกลับทำให้เธอตะขิดตะขวงใจชอบกล เหมือนมีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับแหวนวงนี้ เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้มันมีค่ามากกว่าที่เห็น
          “สวยดี” เจ้าตัวตอบนิ่งๆแม้ว่านัยน์ตาสีน้ำตาลจะเป็นประกายอย่างถูกใจ ก่อนจะเอ่ยถาม
          “ทำไมนายใช้แหวนนี้ล่ะ”
          “มันเป็นแหวนแม่ฉัน หนึ่งในไม่กี่ชิ้นที่เหลือไว้”
          “มันมีค่ามากถึงขนาดนั้น... ฉันจะเก็บมันให้ดี” ว่าแล้วเจ้าตัวก็แตะแหวนเบาๆ ก่อนจะตวัดสายตาดุๆไปยังมือของคนข้างๆที่ไม่รู้ว่าโอบเอวเธอตั้งแต่เมื่อไหร่
          “คาโล” เสียงหวานลากยาวแล้วหันไปมองหน้าอีกฝ่ายที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แต่กลับกระชับแขนเข้ามาอีก
          “คาโล!”
          “มีอะไร” ชายหนุ่มถามเสียงนุ่ม เล่นเอาเธอถึงกับชะงักเพราะไม่ค่อยได้ยินน้ำเสียงแบบนี้เท่าไหร่
          “ว่าไง เฟลิโอน่า วาเนบลี”
          “อย่ามามั่ว ฉันน่ะเกรเดเวลต่างหากเล่า” เธอถลึงตาใส่อีกฝ่าย หากคำตอบกลับมาทำให้เธอถึงกับพูดไม่ออก
          “เรียกแบบนี้ไว้ นายจะได้ชินยังไงล่ะ”
          “ได้ไหม” คาโลยื่นหน้ามากระซิบถามเบาๆที่ริมหู เสียงหวานเอ่ยตะกุกตะกักตอบ
          “มะ ไม่ได้”
          “หือ ฉันไม่ได้ยิน”
          ...นายไม่ได้ยิน แล้วทำไมไม่เอียงหูมาฟะ ยื่นหน้าเข้ามาทำไม...
          เฟรินบ่นในใจ เพราะลมหายใจอุ่นๆนั่นเริ่มทำสติเธอกระเจิง ดวงหน้าหวานจึงหันไปหา กะจะพูดให้ได้ยินชัดๆ หากคำพูดถูกกลืนลงคอเมื่อพบว่าใบหน้าห่างกันแค่คืบ นัยน์ตาสีฟ้าสบกับนัยน์ตาสีน้ำตาล ดวงหน้าคมคายโน้มต่ำลงมาเรื่อยๆ ริมฝีปากทั้งคู่แตะกันเบาๆ...

          สวบ!
          พลั่ก!!
          เสียงพุ่มไม้ขยับก่อนที่ร่างของชายหนุ่มนักฆ่า คิล ฟีลมัส จะผวาออกมาแล้วกระแทกพื้นอย่างหมดมาด
          “คิลคะ” ตามด้วยเสียงหวานๆและร่างบอบบางของเจ้าหญิงแสนสวยที่รีบเข้าไปหานักฆ่าหนุ่มจอมขัดจังหวะ
          “คิล” เสียงเย็นๆจากเจ้าชายแห่งคาโนวาล ดวงตาปรายไปยังชายหนุ่มที่กำลังยิ้มแหยๆ
          “โทษทีว่ะ คาโล... ฉันไม่ได้ตั้งใจมาขัดจังหวะ” ปากของมันบอกขอโทษก็จริง แต่ดวงตาสีม่วงกลับฉายแววล้อเลียนอย่างชัดเจน เมื่อเห็นมือหนายังวางอยู่บนเอวเพื่อนซี้
          “อย่าแกล้งคาโลกับเฟริโอน่าสิคิล” เสียงหวานเอ่ยปรามคนรัก เมื่อเห็นใบหน้าแดงๆของเจ้าหญิงแห่งเดมอส
          “ขอโทษนะคะ ฉันไม่รู้จริงๆว่าทั้งสองคนอยู่ที่นี่ แค่มาเดินเล่นกับคิลแล้ว...”
          “แล้วฉันก็เห็นเงาตะคุ่มๆเลยชวนมาดูน่ะ ไม่คิดเหมือนกันว่าจะเจอฉากเด็ด โอ๊ย!!” คิลร้องเมื่อเจ้าหญิงคนงามแอบเอื้อมมือไปหยิกข้างหลังเต็มแรง
          “เดี๋ยวเราขอตัวดีกว่านะคะ” เรนอนกล่าวเสียงหวานแล้วดึงแขนคนรัก เฟรินร้องเสียงหลงทันที
          “เดี๋ยว” ร่างบางรีบผละหนีจากเจ้าชายแห่งคาโนวาล แล้วเปลี่ยนไปเกี่ยวแขนของเจ้าหญิงแห่งคาโนวาลแทน
          “รีบเข้าข้างในกันดีกว่า ฉันหนาว” หญิงสาวเอ่ยเร่งหน้าตาย ทั้งๆที่ช่วงนี่อยู่ในหน้าร้อนแท้ๆ
          “อุ๊ย ช้าๆสิคะเฟริโอน่า” เจ้าหญิงคนงามอุทานเบาๆ เฟรินจึงยอมลดฝีเท้าลงแล้วเดินช้าๆ
          นักฆ่าแห่งซาเรสเดินไปหาเจ้าชายแห่งคาโนวาลแล้วถาม
          “ไง มีอะไรที่จะบอกกันไหม” ชายหนุ่มถามอย่างรู้ทัน อีกฝ่ายชะงักคิ้วขมวดเข้าหากันอย่างครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยง่ายๆ
          “เตรียมเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวด้วย” เจ้าชายแห่งคาโนวาลเดินนำไปยังปราสาท ทิ้งให้นักฆ่าหนุ่มเดินตามพร้อมรอยยิ้มกว้าง...
          …ท่าทางเขาคงต้องพูดอะไรซักอย่างกับเจ้าหญิงคนงามบ้างซะแล้ว...
                                                                  -----::+::-----
                              
                                                                 ......แบบที่ 2.....

         สวบ!
         พลั่ก!!
         เสียงพุ่มไม้ขยับก่อนที่ร่างของชายหนุ่มนักฆ่า คิล ฟีลมัส จะผวาออกมาแล้วกระแทกพื้นอย่างหมดมาด
         “คิลคะ” ตามด้วยเสียงหวานๆและร่างบอบบางของเจ้าหญิงแสนสวยที่รีบเข้าไปหานักฆ่าหนุ่มจอมขัดจังหวะ
         “คิล” เสียงเย็นๆจากเจ้าชายแห่งคาโนวาล ดวงตาปรายไปยังชายหนุ่มที่กำลังยิ้มแหยๆ
         “โทษทีว่ะ คาโล... ฉันไม่ได้ตั้งใจมาขัดจังหวะ” ปากของมันบอกขอโทษก็จริง แต่ดวงตาสีม่วงกลับฉายแววล้อเลียนอย่างชัดเจน เมื่อเห็นมือหนายังวางอยู่บนเอวเพื่อนซี้
         “อย่าแกล้งคาโลกับเฟริโอน่าสิคิล” เสียงหวานเอ่ยปรามคนรัก เมื่อเห็นใบหน้าแดงๆของเจ้าหญิงแห่งเดมอส
         “ขอโทษนะคะ ฉันไม่รู้จริงๆว่าทั้งสองคนอยู่ที่นี่ แค่มาเดินเล่นกับคิลแล้ว...”
         “แล้วฉันก็เห็นเงาตะคุ่มๆเลยชวนมาดูน่ะ ไม่คิดเหมือนกันว่าจะเจอฉากเด็ด โอ๊ย!!” คิลร้องเมื่อเจ้าหญิงคนงามแอบเอื้อมมือไปหยิกข้างหลังเต็มแรง
         “เดี๋ยวเราขอตัวดีกว่านะคะ” เรนอนกล่าวเสียงหวานแล้วดึงแขนคนรัก นักฆ่าหนุ่มมีท่าทีอิดเอื้อนเล็กน้อยด้วยความอยากแกล้ง แต่ก็ยอมไปโดยดีเมื่อเจอสายตาดุๆจากเจ้าชายและแรงดึงจากเจ้าหญิงแห่งคาโนวาล เฟรินรีบขยับตัวจะตามไปทันที หากแต่มือหนาที่เอวกลับกระชับแน่นขึ้นพร้อมกับคำขอ
         “อยู่กับฉันก่อนสิ เฟริน”
         “หือ?” ดวงหน้าหวานหันไปมองคนขอ ก่อนที่จะแดงก่ำเมื่อเห็นแววหวานบนนัยน์ตาสีฟ้าสวย ก่อนที่ใบหน้าของเจ้าชายจะโน้มเข้ามาใกล้เพื่อมอบความหวานละมุนให้ซึมซาบเข้าสู่หัวใจเจ้าหญิงแห่งเดมอส...
         ...โดยไม่รู้เลยว่าทำให้ใบหน้าของนักฆ่าหนุ่มและเจ้าหญิงคนงามที่หันมาพอดีมีสีเรื่อขึ้น...
            +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++