คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : บทที่ ๑๘ : มัดมือชก (๒)
“ใช่! หนึ่งในนั้นคือฉันด้วยละ” ภคพรยอมรับทันที
อีกฝ่ายอึ้งไป ก่อนจะเอ่ยถามว่า
“ถ้าเธอชอบฉันแล้วทำไมวันนั้นเธอถึงแนะนำให้ฉันไปสู่ขอดุจดาวล่ะ บอกฉันมาสิว่าทำไม”
“เอ่อ ฉัน…”
“ตอบฉันมาสิ เธอมัวแต่อ้ำอึ้งอยู่ทำไมเล่า”
“ก็เพราะฉันรู้ไงว่ายังไงนายก็ไม่มีวันตัดใจจากยายดาวได้ ในหัวใจของนายมีแต่ยายดาวคนเดียว แล้วนายก็ไม่มีวันหันมาสนใจคนอย่างฉันหรอก วันนั้นฉันก็เลยตัดสินใจปล่อยนายไป ด้วยการแนะนำให้นายไปสู่ขอยายดาวซะเลย ทั้งที่ในใจของฉันรู้สึกเจ็บปวดมาก แต่ฉันยอมเพราะอยากเห็นนายมีความสุข ส่วนฉันทุกข์ก็ไม่เป็นไร ฉันทนได้” หญิงสาวระบายความในใจไปร้องไห้ไปอย่างเจ็บปวดเกินคำบรรยายใดๆ ทั้งสิ้น
เมื่อได้ยินที่อีกฝ่ายเอ่ยออกมาฐากูรก็มองหน้าอย่างอึ้งๆ อีกครั้ง เพราะไม่เคยรู้มาก่อนว่าเธอคิดอย่างไรกับเขา เธอไม่เคยบอกเขาเลย แต่วันนี้ทุกอย่างกระจ่างชัดเจนแล้ว เพราะเธอระบายความในใจให้เขาได้รู้
“นี่เธอชอบฉันจริงๆ เหรอ”
“ใช่ ฉันชอบนายจริงๆ แต่ก็ช่างมันเถอะ ถึงฉันชอบนายมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร เพราะในเมื่อหัวใจของนายก็มีแต่ยายดาวคนเดียว นายไม่ต้องสนใจฉันหรอกว่าฉันจะรู้สึกยังไง”
“นั่นสิ เธอมาบอกฉันตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้ว เพราะทุกสี่ห้องหัวใจของฉันนั้นมีแต่ดุจดาวเพียงคนเดียว ฉันมิอาจเผื่อใจให้เธอได้เลย เชิญเธอไปหาผู้ชายคนใหม่เถอะ…ภคพร”
“ไม่! ฉันจะไม่หาผู้ชายคนไหนทั้งนั้น ฉันจะรอนาย รอว่าสักวันนายจะหันมามองฉันบ้าง สักนิดก็ยังดี”
“มันคงไม่มีวันนั้นแน่นอน ฉันขอตัวกลับบ้านก่อนละ” ฐากูรลุกพรวดขึ้นมองภคพรด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นด้วยท่าทางโซซัดโซเซ เพราะเขาดื่มไวน์หมดไปหลายแก้ว
ชายหนุ่มเดินแทบไม่ตรงทาง จะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ แต่พอเขาจะล้มภคพรก็รีบวิ่งเข้าไปประคอง
“เดี๋ยวฉันพานายกลับบ้านเอง สภาพนายในตอนนี้ฉันว่านายขับรถกลับไปไม่ถึงบ้านหรอก เผลอๆ อาจถูกตำรวจเรียกเป่าแอลกอฮอล์อีกด้วยซ้ำไป นายอย่าเสี่ยงเลยฐากูร”
“เธอไม่ต้องมายุ่งกับฉัน จะไปไหนก็ไป ฉันไม่ได้เมา แล้วฉันก็ขับรถไหวแน่นอน เธอไม่ต้องมาสนใจฉันหรอก” เขาสะบัดมืออีกฝ่ายให้ออกจากตัวเขาราวกับรังเกียจมาก
แต่หญิงสาวกลับจับแขนเขาไว้แน่น
“อย่าดื้อสิ เดี๋ยวฉันจะไปส่งนายเอง ไป!” แล้วเธอก็กึ่งประคองกึ่งลากเขาออกไปจากผับ ทั้งที่เจ้าตัวพยายามขัดขืนแต่เธอก็ไม่ยอมปล่อย
ภคพรประคองฐากูรไปจนถึงที่จอดรถ หญิงสาวเลือกที่จะพาเขาไปขึ้นรถของตัวเอง ส่วนรถของเขาก็จอดไว้ที่นี่ละ พรุ่งนี้ถ้าเขาส่างเมาก็ค่อยบอกให้เขามาเอารถเอง แล้วเธอก็สตาร์ตรถขับออกไปทันที
ภคพรพาฐากูรมาที่ห้องพักของตัวเองที่อยู่ในคอนโดฯ แห่งหนึ่ง ซึ่งหญิงสาวพักอยู่คนเดียว ตอนแรกเธอจะส่งเขากลับบ้าน แต่พอมาคิดอีกทีก็เลยเปลี่ยนใจ แผนชั่วผุดขึ้นมาในหัวของเธอ ในเมื่อเขาไม่ยอมรับความรักที่เธอมีให้กับเขา เธอก็จะทำให้เขาตกเป็นของเธอภายในคืนนี้ ทีนี้ละเขาหนีเธอไม่พ้นแน่นอน
หญิงสาวจ้างพนักงานชายในคอนโดฯ ให้ช่วยประคองฐากูรขึ้นมาบนห้องของเธอที่อยู่ชั้นแปด บอกพนักงานให้วางเขานอนบนเตียงแล้วจ่ายเงิน เมื่อเสร็จธุระอีกฝ่ายก็เดินออกไปจากห้องของเธอ
เธอมองคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงแล้วยิ้มพอใจ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า
“ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้นายหลุดมือฉันไปได้หรอก คืนนี้ฉันจะทำให้นายตกเป็นของฉัน”
แล้วภคพรก็จัดการถอดรองเท้าของฐากูรออก จากนั้นก็เอื้อมมือไปจะถอดเสื้อเขา แต่เขาดันรู้สึกตัวเสียก่อน เขามองหน้าเธอด้วยอาการสะลืมสะลือพลางพึมพำว่า
“ดุจดาว…เธอมาหาฉันแล้ว เธอยอมฉันแล้วใช่มั้ย” ที่แท้ชายหนุ่มก็มองเห็นภคพรเป็นดุจดาวนั่นเอง
“นี่นายมองเห็นฉันเป็นนังดุจดาวงั้นเหรอ หือ นังดุจดาว นังมารความรัก ยังไงฉันก็จะทำให้ฐากูรลืมแกให้ได้ ฐากูรต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น” เธอเอ่ยอย่างโมโห
แล้วอีกฝ่ายก็จับแขนเธอทั้งสองข้าง พร้อมกับบอกว่า
“เธอยอมเป็นของฉันเถอะนะ…ดุจดาว”
“ได้สิ ฉันจะยอมเป็นของนาย ฉันจะปรนเปรอความสุขให้นายเอง” เอ่ยจบหญิงสาวก็ก้มลงประทับรอยจูบบนริมฝีปากของคนที่นอนอยู่
ฐากูรสนองรสจูบให้กับภคพร สองคนแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม จากนั้นชายหนุ่มก็ผลักให้อีกฝ่ายนอนหงายและจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ก่อนจะถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออกบ้าง แล้วไฟตัณหาราคะก็ลุกโชน ต่างฝ่ายต่างตักตวงความสุขให้กันและกัน ตอนนี้ไม่สามารถดับไฟตัณหาได้เลย มันยิ่งปะทุเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วในที่สุดทั้งสองก็ตกเป็นของกันและกัน สมดังใจปรารถนาของภคพร ตอนนี้เธอทำให้เขาเป็นของเธอสำเร็จแล้ว เพียงเท่านี้เธอก็รู้สึกพอใจมากเลยละ
ความคิดเห็น