คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : บทที่ ๑๘ : มัดมือชก (๑)
ทุกคนหันไปมองที่หน้าประตูพร้อมกัน เมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นคือดุจดาวก็พากันตกใจ โดยเฉพาะฐากูรที่มองหญิงสาวอย่างอึ้งๆ ไป แต่ณพสิทธิ์กลับยิ้มดีใจเมื่อเห็นลูกสาว และยิ่งได้ยินที่ดุจดาวเอ่ยเมื่อสักครู่มันก็ยิ่งทำให้ผู้เป็นบิดาอย่างเขารู้สึกพอใจมากเลยทีเดียว
ดุจดาวเดินมานั่งตรงโซฟาตัวเดียวกับพี่ชาย ก่อนจะเอ่ยถามมารดาว่า
“คุณแม่คะ ทำไมคุณแม่ถึงอยากให้ดาวแต่งงานกับนายฐากูรนักหนา คุณแม่รู้นิสัยใจคอของเขาดีแล้วเหรอคะ”
“รู้สิ” ดาริยาตอบลูกสาว “ฉันรู้ว่าตากูรเป็นคนยังไง ตากูรเขาน่ะเป็นคนดีและดีมากด้วย ฉันถึงอยากให้แกได้แต่งงานกับเขาไง นี่ฉันอุตส่าห์เลือกคนดีๆ ให้แล้วแกจะไม่เอาหรือไง หา!”
“ดาวกราบขอบพระคุณคุณแม่มากนะคะ ที่กรุณาเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับดาว แต่ชีวิตเป็นของดาวค่ะ เพราะฉะนั้นดาวต้องเป็นคนเลือกคู่ชีวิตด้วยตัวเอง ดาวไม่ชอบให้ใครมาบงการชีวิตของดาวค่ะ เข้าใจตรงกันนะคะคุณแม่” ผู้เป็นลูกสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
แล้วฐากูรก็เอ่ยกับดุจดาวว่า
“แต่ฉันรักเธอมานานแล้ว รักตั้งแต่เข้าเรียนปีหนึ่งพร้อมกัน แล้วตั้งแต่วันที่ฉันเจอเธอครั้งแรกฉันก็รู้สึกชอบเธอทันที ต่อจากนั้นมันก็กลายเป็นความรักมาเรื่อยๆ จนถึงวันนี้ ฉันถึงตัดสินใจขอร้องคุณพ่อกับคุณแม่ให้มาทาบทามเธอให้ไง”
“ฉันต้องขอโทษนายด้วยนะ ถ้าฉันจะบอกนายว่าให้นายกลับบ้านไปซะ แล้วก็ไม่ต้องคิดที่จะมาทาบทามหรืออะไรฉันทั้งนั้น เพราะฉันไม่ได้รักและไม่ได้ชอบนายเลยสักนิด” หญิงสาวมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ
“ใจเย็นๆ ก่อนนะหนูดาว ให้โอกาสลูกชายของอาเถอะนะ” วิวัฒน์เจรจากับดุจดาว
อีกฝ่ายส่ายหน้าท่าเดียว
“หนูไม่มีโอกาสให้ลูกชายของคุณอาหรอกค่ะ แต่มีสิ่งหนึ่งที่หนูอยากบอกกับเขาคือให้เขาไปหาคนใหม่ เพราะหนูจะไม่มีวันแต่งงานกับลูกชายของคุณอาเด็ดขาดค่ะ หนูขอยืนกรานเลยนะคะ…หนูกราบขอโทษคุณอาทั้งสองด้วยค่ะ” เธอยกมือไหว้ขอโทษวิวัฒน์กับมยุรี
ทว่าฐากูรกลับไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
“แต่ฉันไม่ได้รักคนอื่น คนที่ฉันรักก็มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้นนะดุจดาว เธอจะให้โอกาสฉันพิสูจน์ตัวเองสักครั้งไม่ได้หรือไง ฉันขอสัญญาว่าฉันจะกลับตัวเป็นคนดีเพื่อเธอให้ได้”
“ทำให้ได้อย่างที่พูดก่อนแล้วค่อยมาคุยกับฉัน เพราะตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดเรื่องอะไรพวกนี้ มันเป็นเวลาที่ต้องขยันเรียนหนังสือ ยิ่งใกล้สอบก็ยิ่งต้องขยันติว ถ้าไม่ขยันติวก็จะสอบตกเอาไว้”
“นี่หมายความว่าเธอให้โอกาสฉันแล้วใช่มั้ย” ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจเช่นนั้น
ดุจดาวโบกมือปฏิเสธพัลวัน
“ไม่ใช่เลย ฉันยังไม่ได้บอกว่าฉันจะให้โอกาสนายหรืออะไรทั้งนั้น ฉันขอให้นายตัดใจจากฉันซะเถอะ แล้วเอาเวลาไปสนใจเรื่องเรียนมากกว่าที่จะมาสนใจเรื่องแบบนี้นะ”
“ยายดาว ทำไมแกถึงพูดทำร้ายจิตใจฐากูรขนาดนั้น หา! เห็นมั้ยว่าเขาหน้าสลดเลยน่ะ” ดาริยาดุลูกสาว
แต่ณพสิทธิ์กลับเอ่ยขึ้นว่า
“ลูกพูดความจริงก็หาว่าลูกพูดทำร้ายจิตใจ หรือว่าตากูรไม่ยอมรับความจริงฮึ!”
“นี่คุณ อย่าให้ท้ายลูกได้มั้ย”
“เปล่า! ผมไม่ได้ให้ท้ายลูก ผมแค่พูดตามความจริง ถ้ามันทำให้ใครโกรธหรือไม่พอใจก็ต้องขออภัยด้วยแล้วกันนะ”
“แต่ฉันขอยืนยันว่าฉันจะเอาตากูรมาเป็นลูกเขยให้ได้ ยังไงยายดาวก็จะต้องแต่งงานกับตากูรหลังจากเรียนจบ ฉันขอยื่นคำขาดไว้ตรงนี้เลย”
“ถ้าอย่างนั้นคุณแม่ก็แต่งงานกับนายฐากูรเองเลยสิคะ ดาวไม่ยอมทำตามคำสั่งของคุณแม่หรอกนะคะ ดาวขอตัวก่อนค่ะ สวัสดีค่ะคุณอาวัฒน์ คุณอามยุรี” ดุจดาวยกมือไหว้วิวัฒน์กับมยุรีเสร็จก็ลุกพรวดออกไปจากห้องรับแขกทันที
ดาริยาจึงตะโกนเรียกลูกสาวด้วยความไม่พอใจ
“ยายดาว…ยายดาว แกกลับมาคุยกับฐากูรให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้นะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณป้า ผมรู้ว่าดุจดาวไม่ชอบผมมาก ผมจะไม่บังคับให้เขามารักมาชอบผมหรอกนะครับ ผมเข้าใจ” ฐากูรแสร้งพูดเพื่อให้ตัวเองดูน่าสงสารในสายตาของอีกฝ่าย
แล้วมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ
“โถ พ่อคุณ ช่างน่าสงสารจริงๆ ยายดาวไม่น่าพูดทำร้ายจิตใจเธอแบบนั้นเลย ป้าต้องขอโทษแทนยายดาวด้วยนะลูก”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ถือโทษโกรธเคืองดุจดาวแม้แต่นิดเดียว ก็อย่างที่ผมบอกกับคุณป้านั่นละครับ ว่าผมเข้าใจดุจดาว”
“นายไม่ต้องกังวลอะไรเลยนะฐากูร เดี๋ยวเรื่องนี้พี่กับคุณแม่จะช่วยให้นายสมหวังกับยายดาวให้ได้ งานนี้พี่อยู่ข้างนายอยู่แล้ว” ณัทธรบอกยิ้มๆ
แต่ณพสิทธิ์กลับเอ่ยขึ้นว่า
“ตาณัท…เมื่อไหร่แกกับแม่ของแกจะเลิกเจ้ากี้เจ้าการชีวิตของยายดาวสักที ยายดาวมันเป็นคนนะไม่ใช่สิ่งของที่จะจับใส่พานแล้วยกให้ใครก็ได้ น้องสาวของแกมันเป็นคนที่มีชีวิตจิตใจและมีความรู้สึกเหมือนกัน เลิกทำร้ายจิตใจของมันสักทีเถอะ ฉันบอกได้แค่นี้ละ” แล้วเขาก็ลุกตามลูกสาวไป
“ดูเหมือนว่าคุณลุงจะไม่ชอบผมเลยนะครับ” ฐากูรรู้ได้ทันที
ดาริยาโบกไม้โบกมือพลางหัวเราะเบาๆ
“โอ๊ย เขาจะชอบหรือไม่ชอบก็ช่างเถอะจ้ะ ขอแค่ป้ากับตาณัทชอบก็พอ เธอไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น เพราะป้าจะคอยช่วยเธอทุกอย่าง ขอเพียงเธออย่าเพิ่งถอดใจก็พอ”
“ขอบคุณมากนะครับคุณป้า ผมจะไม่มีวันถอดใจแน่นอนครับ” ชายหนุ่มยกมือไหว้อย่างดีใจ
ส่วนมยุรีก็ยกมือไหว้ดาริยาเช่นกัน
“ดิฉันก็ต้องขอขอบคุณคุณดาริยาเช่นกันค่ะ ที่พร้อมจะช่วยเหลือลูกชายของดิฉันทุกอย่าง ขอบคุณจริงๆ ค่ะ”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ เรื่องแค่นี้ดิฉันช่วยได้สบายอยู่แล้วค่ะ เพราะดิฉันอยากได้ตากูรมาเป็นลูกเขยมากๆ” เอ่ยจบก็หัวเราะอีกครั้ง
ทุกคนหัวเราะตามอย่างชอบใจ แล้ววิวัฒน์กับมยุรี และฐากูรก็แอบยิ้มให้กันด้วยความรู้สึกพอใจมากๆ เมื่ออีกฝ่ายรับปากว่าจะช่วยให้ฐากูรสมหวังกับดุจดาวให้ได้เลยทีเดียว
ฐากูรรู้สึกผิดหวังอย่างแรงเมื่อถูกผู้หญิงที่ตัวเองรักปฏิเสธ ชายหนุ่มจึงมานั่งดื่มไวน์ที่ผับอีกเช่นเคย ถึงแม้ดาริยากับณัทธรจะรับปากว่าจะช่วยให้เขาสมหวังกับดุจดาว แต่เมื่อถูกหญิงสาวปฏิเสธต่อหน้าเขาก็ถึงกับไปไม่เป็นเลย จนหน้าของเขาชาแล้วชาอีก เหมือนตอนนี้กลายเป็นความด้านชาไปแล้ว แต่ถึงอย่างไรคนอย่างฐากูรก็จะไม่มีวันยอมแพ้เด็ดขาด เขาจะเอาชนะใจดุจดาวให้ได้ ยิ่งมีดาริยากับณัทธรคอยสนับสนุนเขาก็พร้อมที่จะฮึดสู้ต่อไปโดยไม่หันหลังกลับแน่นอน
ขณะที่ฐากูรกำลังนั่งดื่มไวน์เพลินๆ นั่งคิดอะไรเพลินๆ อยู่คนเดียว ภคพรก็เดินเข้ามาแล้วเอ่ยถามเขาว่า
“มานั่งดื่มไวน์คนเดียวไม่เหงาเหรอ”
ชายหนุ่มเงยหน้ามองคนถามด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่ากำลังอารมณ์ไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่
“ฉันอยากอยู่คนเดียว เธอไม่ต้องมายุ่ง”
“อารมณ์ไม่ดีแบบนี้แปลว่าถูกยายดาวปฏิเสธมาแน่ๆ เลยใช่มั้ย” เธอนั่งลงข้างๆ เขาแล้วถามอีก
“ทำมาเป็นรู้ดี”
“แปลว่าฉันพูดถูกใช่มั้ย”
“ใช่! ฉันถูกดุจดาวปฏิเสธมา แถมยังพูดทำร้ายจิตใจฉันอีกต่างหาก จนฉันหน้าชาแบบไม่ต้องพึ่งยาชาก็แทบไม่มีความรู้สึกอยู่แล้วเนี่ย ทำไมอะภัค ทำไมดุจดาวถึงไม่สนใจฉันเลย ฉันมันไม่ดีตรงไหนเหรอ เธอช่วยบอกฉันมาทีสิ” ฐากูรคร่ำครวญด้วยความเสียใจ ตามมาด้วยเสียงสะอื้นฟูมฟาย
ภคพรจับไหล่เพื่อนแล้วเอ่ยปลอบใจเพื่อน
“นายดีทุกอย่าง ไม่มีตรงไหนที่ไม่ดีเลย เพียงแต่ยายดาวมันตาถั่วที่มองไม่เห็นข้อดีของนาย ในเมื่อยายดาวไม่สนใจนายก็หาคนใหม่สิ ผู้หญิงในโลกนี้มีเป็นร้อยเป็นพันนายจะมาจมปลักอยู่กะอีแค่ผู้หญิงคนเดียวทำไมฮึ!”
“ไม่! ยังไงฉันก็จะไม่ยอมแพ้แน่นอน ยังไงฉันก็จะเอาดุจดาวมาทำเมียให้ได้ ฉันจะไม่ยอมเสียดุจดาวให้กับไอ้เด็กวัดสองคนนั่นหรอก ดุจดาวจะต้องเป็นของฉันคนเดียว” เขาปาดน้ำตาทิ้งและประกาศอย่างไม่ยอมแพ้
“นายจะโง่ไปถึงไหน หา! ฐากูร…ผู้หญิงเขาไม่แคร์ไม่สนใจนายก็ยังอาลัยอาวรณ์เขาอยู่ได้ ยังมีผู้หญิงอีกตั้งหลายคนที่อยากจะเป็นเมียของนาย หนึ่งในนั้นก็คือ…”
“คือเธอด้วยใช่มั้ย”
ความคิดเห็น