คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ ๑๗ : ไม่ยินยอม (๒)
ฐากูรพาบิดากับมารดามาที่บ้านของดุจดาว ตามที่พูดคุยกันไว้เมื่อเช้าว่าจะให้บิดากับมารดามาทาบทามหญิงสาว วิวัฒน์และมยุรีก็เลยทำตามที่ลูกชายขอ ทั้งสองจึงให้ฐากูรพามาที่บ้านของดุจดาว ทันทีที่มาถึงดาริยากับณัทธรก็ต้อนรับเป็นอย่างดี และพาไปนั่งที่ห้องรับแขก
เมื่อนั่งลงแล้ววิวัฒน์ก็เริ่มต้นบทสนทนา
“เอาละ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาและไม่อ้อมค้อม ผมจะพูดธุระของผมเลยแล้วกันครับ คือผมอยากจะมาทาบทามหนูดาวให้ตากูรลูกชายของผม ไม่ทราบว่าคุณดาริยาขัดข้องอะไรมั้ยครับ ถ้าเราสองตระกูลจะเกี่ยวดองเป็นทองแผ่นเดียวกัน”
“โอ๊ย ยินดีมากเลยค่ะ ไม่ขัดข้องอะไรเลย เพราะดิฉันก็อยากจะได้ตาฐากูรมาเป็นลูกเขยอยู่แล้วค่ะ” ดาริยาเอ่ยแบบไม่ต้องคิดเลยทีเดียว
แต่ในใจก็เอ่ยไปอีกอย่าง
‘ตระกูลพิศาลธำรงษ์รวยจะตาย ดิฉันจะปล่อยให้หลุดลอยไปยังไงได้ล่ะคะ ถ้าปล่อยไปละเสียดายแย่เลยค่ะ ยังไงซะดิฉันจะทำให้ยายดาวแต่งงานกับตากูรให้ได้…เข้าตำราเรือล่มในหนอง ทองจะไปไหนเสีย’ และหัวเราะชอบใจดังก้องอยู่ในใจคนเดียว
ได้ยินดังนั้นฐากูรก็รู้สึกดีอกดีใจมาก จนต้องยกมือไหว้ทันที
“ผมขอขอบคุณคุณป้าดามากนะครับ ที่ยินดีจะให้ผมเป็นลูกเขย ขอบคุณจริงๆ ครับ”
ดาริยารีบโบกมือเป็นการใหญ่
“โธ่! ไม่เป็นไรจ้ะ ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เองไม่ต้องไหว้หรอก ป้าน่ะอยากได้เธอมาเป็นลูกเขยจนตัวสั่น เอ๊ย ไม่ใช่จ้ะ ป้าหมายถึงว่าป้าอยากได้เธอมาเป็นลูกเขยมากๆ เพราะเห็นว่าเธอเหมาะสมกับลูกสาวของป้า ราวกิ่งทองกับใบหยกแน่ะ นี่ป้าพูดจากใจจริงเลยนะ”
“ผมเองก็อยากได้ฐากูรมาเป็นน้องเขยเหมือนกันครับ ก่อนหน้านี้ผมคุยกับฐากูรแล้วว่าผมจะช่วยให้เขาสมหวังกับยายดาว และผมก็จะทำอย่างที่บอกไว้ครับ” ณัทธรบอกกับวิวัฒน์และมยุรี
ฐากูรจึงเอ่ยกับอีกฝ่ายว่า
“ผมเชื่อว่าพี่ณัทจะช่วยผมได้แน่นอนครับ แล้วผมจะรอนะครับ”
“จะรอทำไม ก็วันนี้พ่อกับแม่มาทาบทามหนูดาวให้แกแล้วไง และคุณดาริยาก็ตอบตกลงแล้วด้วย” วิวัฒน์บอกกับลูกชาย
แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
“แต่ฉันไม่ตอบตกลง”
ทุกคนหันไปมองหาต้นเสียงที่มาจากหน้าห้องรับแขก ก็เห็นว่าคนที่เอ่ยก็คือณพสิทธิ์นั่นเอง อีกฝ่ายทำหน้าเคร่งขรึมและดูเหมือนจะไม่พอใจมาก จนทุกคนตกใจหน้าซีดเลยทีเดียว
ณพสิทธิ์เดินมานั่งตรงโซฟาตัวเดียวกับภรรยา ก่อนจะเอ่ยกับฐากูรว่า
“พวกเธอกำลังอยู่ในวัยเรียน ไม่ใช่เป็นวัยที่จะมาคิดเรื่องอะไรแบบนี้ ลุงว่าให้โตกว่านี้ก่อนค่อยคิดก็ยังไม่สายเกินไป ตอนนี้พวกเธอยังเด็กนัก เป็นเด็กก็จะมีความคิดแบบเด็กๆ คือไม่ได้จริงจังหรือจริงใจอะไร พอโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่เดี๋ยวเธอก็จะคิดไปแบบ ถึงเวลานั้นเธออาจไม่ได้ชอบยายดาวลูกสาวของลุงก็ได้”
“แต่ผมจริงจังกับดุจดาวจริงๆ นะครับคุณลุง ผมกับดุจดาวเราชอบพอกันครับ” ฐากูรพูดโกหก
“เหรอ ยายดาวบอกกับเธอแบบนั้นเหรอ” เขาไม่เชื่อที่อีกฝ่ายพูด “เธอไม่ต้องมาโกหกลุงหรอก ลุงไม่เชื่อที่เธอพูด เพราะยายดาวเคยบอกกับลุงไว้ว่าเขาไม่ชอบคนอย่างเธอ เขาบอกว่าคนอย่างเธอน่ะชอบพาล ชอบหาเรื่องคนอื่น แล้วแบบนี้ยังจะโกหกว่าเธอกับยายดาวชอบกันอยู่อีกเหรอฮึ!”
ดาริยารู้สึกไม่พอใจสามีมาก
“นี่! คุณสิทธิ์ คุณจะไปขัดขวางเด็กๆ ทำไม ให้เด็กๆ เขาตัดสินใจเองไม่ดีกว่าเหรอ ฉัน…”
“ก็ถ้าลูกสาวของเราชอบพอกับฐากูรผมก็จะไม่ขัดขวาง แต่นี่ยายดาวมันไม่ได้รักไม่ชอบกับฐากูร แถมยังบอกว่าเกลียดด้วยซ้ำไป แล้วถ้าไปแต่งงานอยู่ด้วยกัน…ผมคิดว่าไม่น่ารอด”
“พี่สิทธิ์…พี่อย่าเพิ่งคาดการณ์ล่วงหน้าสิครับ ให้กาลเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ดีกว่านะครับ” วิวัฒน์เจรจากับอีกฝ่าย
ณพสิทธิ์โบกมือไปมาอย่างไม่ยอม
“ไม่ต้องให้กาลเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์อะไรทั้งนั้น เพราะฉันจะไม่ยอมให้ลูกสาวของฉันไปแต่งงานและอยู่กินฉันสามีภรรยากับลูกชายของนายหรอก ฉันน่ะมองทะลุถึงอนาคตของเด็กสองคน ฉันฟันธงได้เลยว่าจะไม่มีวันอยู่ด้วยกันจนถึงตลอดรอดฝั่งได้”
“แต่คุณลุงครับ…” ฐากูรจะค้าน
แต่อีกฝ่ายไม่ฟัง แถมยังบอกอีกว่า
“ช่วงนี้เธอเอาเวลาไปเรียนหนังสือ ไปติวหนังสือเพื่อเตรียมตัวสอบดีกว่านะ อีกสามเดือนกว่าๆ ก็จะจบแล้ว เธออย่าเพิ่งมาคิดมาสนใจเรื่องอะไรพวกนี้เลย มันไม่สมควรที่คิดในวัยเรียน เธอต้องเข้าใจที่ลุงบอกนะ”
‘จะมาขัดขวางฉันทำไมวะ ฉันอยากจะแต่งงานกับดุจดาว ฉันจะไม่ยอมให้ดุจดาวหลุดมือฉันไปแน่นอน ยังไงฉันก็จะเอาดุจดาวให้ได้’ ชายหนุ่มคิดในใจด้วยความไม่พอใจที่ถูกขัดขวางเรื่องความรัก คิดแล้วน่าโมโหที่สุด
แต่ปากก็เอ่ยไปอีกอย่าง
“ผมไม่เข้าใจครับ ทำไมคุณลุงต้องขัดขวางไม่ให้ผมสมหวังกับดุจดาวด้วยครับ ทั้งที่ผมรักและชอบลูกสาวของคุณลุงมาก และจริงใจด้วยครับ”
“เก็บความจริงใจของเธอไปใช้กับผู้หญิงคนอื่นเถอะ เพราะลุงจะไม่ยอมให้ลูกสาวของลุงไปอยู่กินกับคนที่ชอบพาลอย่างเธอ ลุงมองออกว่าเธอไม่ได้จริงใจกับยายดาวอย่างที่พูดเลยสักนิด แต่เธอต้องการอยากจะเอาชนะเท่านั้น”
“คุณพ่อครับ ผมเชื่อว่าฐากูรไม่ได้เป็นอย่างที่คุณพ่อคิดเลยครับ” ณัทธรว่า
ผู้เป็นบิดาส่ายหน้า
“แกหุบปากไปเลยตาณัท พ่อจะไม่เชื่อเด็ดขาด และพ่อจะไม่มีวันบังคับใจยายดาว เพราะมันหมดยุคคลุมถุงชนแล้ว สมัยนี้เขาให้ลูกๆ เลือกคู่ชีวิตด้วยตัวเองแล้ว ไม่มีการบังคับแต่อย่างใด”
“นี่! คุณสิทธิ์ คุณหยุดทำตัวขวางโลกได้มั้ย” ดาริยารู้สึกไม่พอใจสามีมากๆ
“คุณก็เลิกบังคับลูกเหมือนกัน ลูกจะรักใครชอบใครก็ให้ลูกเป็นคนตัดสินใจเลือกเอง ไม่ใช่มาเลือกแทนลูกแบบนี้”
“ให้ยายดาวเลือกเองเหรอ เฮอะ ถ้าให้เลือกเองมีหวังไปคว้าคนกระจอกๆ มาเป็นลูกเขย ฉันไม่ยอมหรอกนะคะ ยังไงฉันก็จะให้ลูกแต่งงานกับตากูรคนเดียวเท่านั้น” ผู้เป็นภรรยายืนกรานจะทำอย่างที่ใจตัวเองต้องการให้ได้
แต่แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นว่า
“ดาวจะไม่แต่งงานกับนายฐากูรเด็ดขาดค่ะ!!”
ความคิดเห็น